Who will entertain me today..

K I R A
You can’t ever win if you’re always on the defensive,
to win, you have to attack.

Met vrolijke stapjes baande hij zich een weg uit het schuurtje waar zijn moeder verbleef. Icy was de leider van BloodClan en als zoon van haar kwamen daar enkele privilege's bij. Niet dat het veel bijzonders was, maar het feit dat hij in de schuur sliep en daar mocht komen wanneer hij wilde stemde hem goed. Hij had anderen vaak voor het deurtje te zien wachten, omdat zij iets wilde bespreken. Nee, Kira was niet opschepperig, maar hij keek op naar de leidinggevende rollen die zijn moeder en vader speelde. Zelf was hij erg snel als het ging om opgroeien. Dingen leren was niet al te moeilijk voor hem en hij deed het ook graag. Er was zo veel in de wereld om onder de knie te krijgen en hij wilde alles weten. Gelukkig deed hij dit op een niet irritante manier, dus meestal werd hij enkel geprezen om zijn intelligentie, dan dat katten hem boos aankeken omdat hij te nieuwsgierig was. Zo stapte hij nu al twee manen door het leven.

Ook vandaag was een dag om nieuwe dingen te leren. Enkel slapen en zitten was niets voor hem. Kira was over het algemeen redelijk snel verveeld, omdat men zich niet snel genoeg adapteerde aan zijn groei. Het kwam nog wel eens voor dat anderen hem behandelde alsof hij niets wist en alsof hij dingen niet kon, terwijl dat niet het geval was. Dit irriteerde hem mateloos. Gelukkig viel het niet al te vaak voor. Zijn staartje stond omhoog gestoken terwijl hij met zijn ijs blauwe ogen het kamp af speurde. Er waren zo veel verschillende katten en hij kende hen nog niet allemaal. Enkelen van hen waren al wel eens langs geweest en hadden dan ook zijn moeder gefeliciteerd, maar er waren zo veel katten die zich BloodClanner noemde. Niet eens iedere kat woonde in het verlaten park. Er waren er ook velen die hun eigen onderkomen hadden. Daardoor was het kamp een soort doorstroom van verschillende katten die in en uit gingen. Misschien een beetje onoverzichtelijk, maar wel interessant. Zo ontmoette je tenminste nog eens anderen. Een beetje zoekend liep hij rond, proberend om de juiste kat uit de massa te plukken. Niet iedereen hield natuurlijk van kittens en de Clan stond ronduit bekend om zijn humeurige tot slechte reactie naar anderen. Zelfs als de zoon van Icy was hij niet veilig voor sommige katten.

WORDS 398 TAGS Open NOTES None

_{Note; Dit zal waarschijnlijk niet mijn beste post ooit zijn maar ach, ik had medelijden met je xD

Met snelle opeenvolgende passen draafde ze een beetje ingedoken het kamp binnen. Zoals gewoonlijk was het redelijk druk en keken er slechts maar paar katten op toen Ziva het kamp betrad. Gelukkig, want als er meerdere katten haar in de gaten hielden dan zouden ze binnen de seconde doorhebben dat de buik van de zwarte poes beetje bij beetje boller werd. En dat was nou net wat ze probeerde te voorkomen; Dat katten het zouden uitstippelen en tot de conclusie komen dat Ziva in verwachting was van kittens. De vorige keer dat ze Fame had gezien kwamen ze eropuit dat hij de vader moest zijn. Het gaf haar een goed gevoel, maar tegelijkertijd ook een koude rilling. Ziva was al blij dat Finestpaw niet de vader was. Hij zou punt één al veel te jong zijn. Maar het slechte was dat ze helemaal geen kittens wou. Haar reputatie hing daar vanaf. Degene die haar persoonlijk kende, of waar ze al eens een praatje mee had gemaakt, moesten weten dat ze het helemaal niet voor die kleine dingen had. En binnenkort zou ze er zelf voor moeten zorgen? Ja natuurlijk.. Er ontsnapte een zucht uit haar mond terwijl ze verder stapte en ze zo goed mogelijk haar buik probeerde te verstoppen.

-- Great, she doesn't like kitties and Kira is a kittie. Could be interesting c: --}

K I R A
You can’t ever win if you’re always on the defensive,
to win, you have to attack.

Nog altijd om zich heen kijkend, stapte hij verder door het redelijk grote kamp. Het was rustig vandaag. Er waren dan ook geen speciale dingen aan de gang. Icy had niets te melden en er waren geen nieuwe aanvallen gepland. De haat jegens de Clans snapte hij nog niet helemaal. Natuurlijk was het een zeer andere manier van leven, maar waarom dit dan direct 'verkeerd' zou zijn. Voor zover hij wist waren die Clankatten enkel vijandig naar elkaar en buitenstaanders, maar als niemand zich met hen bemoeide, dan hielden ze zich ook koest. Als er iets aan de hand was, moesten het dus wel andere groepen, zoals BloodClan, zijn geweest die de oorlog op gang zette. Veel had hij er echter nog niet over geleerd. Het was geen gebruikelijk gespreksonderwerp in hun nest. De rest van de kittens leken hun ouders soms blindelings te volgen, terwijl hij toch net iets meer nadacht over het hele fenomeen.

Kira's ijsblauwe ogen vielen op een zwarte poes die het kamp in kwam getrippeld. Ze maakte de indruk dat ze het liefst uit de buurt van anderen was, een tikkeltje voorzichtig, de manier waarop ze liep. Hij was nu eenmaal een kitten die zeer lette op de kleine details. Iets wat hem hielp met zijn sociale kwaliteiten. Toch was hij niet bang om iemand te storen die misschien geen zin had in geklets. Er was verder niemand in de buurt die zijn aandacht trok en dus stapte hij op haar af. Zijn houding was rustig, niet zoals je misschien van een kitten zou verwachten. Geen onnodige drukte, gewoon een gezonde nieuwsgierigheid. Het was ook niet te missen dat hij een kitten van Icy was. Zijn zilvergrijze tabby vacht en ijsblauwe ogen die zowel zijn vader als zijn moeder droegen. Desondanks verwachtte hij geen speciale behandeling van anderen. Dat was al snel duidelijk geworden, want de meeste katten hier waren nukkig als wat. Nog een paar passen en hij stond naast haar, omhoog kijkend om haar gezicht te kunnen zien. Haar reactie te kunnen peilen. 'Hallo, waar gaat u naar toe?' vroeg hij beleefd. Misschien waren er hier niet al te veel goede voorbeelden, hij had wel enkele katten gesproken die hem iets hadden bijgebracht.

WORDS 371 TAGS Ziva NOTES None

_{Zonder dat ze het wist liet ze haarzelf regelrecht in de val lopen toen er een kitten naar haar toe liep. Geschrokken keek ze op en beefde eventjes kort op haar poten. Dit was geen goede start, al was die kit jong, hij zag er uit alsof 'ie je kon lezen als een boek. 'Ook goedendag, ik ga trouwens nergens naar toe.' Reageerde ze kortaf en probeerde hun blikken niet te laten kruisen. Het laatste wat ze nu nog zou willen was dat de kitten van Icy het zou door krijgen dat ze in verwachting was. Er vormde een krap gevoel in haar maag bij het gedacht dat er over een paar manen ook zo'n kleine katten rondom haar zouden lopen. Ziva sloot haar ogen even, en na een poos gewacht te hebben opende ze die weer. Kittens leken altijd ongelukjes te krijgen als ze in haar buurt waren. Het leek nogal stom, maar het was echter wel de realiteit. Had ze nu schrik dat ze zou falen met het opvoeden van haar toekomstige jongen? De gitzwarte poes probeerde een grijns op haar gezicht te plakken, maar dat lukte echter niet echt zoals ze gehoopt had. Algauw gaf ze op en keek de kitten recht aan in zijn ijsblauwe ogen. 'Wat doe jij hier trouwens? Het is gevaarlijk voor zo'n jong wezen om helemaal alleen in het kamp rond de dwalen.' Even leek het of ze een beschermende blik in haar ogen had. Maar kijk nu naar haar; Ze was groot, stond vol met littekens, had zo goed als nooit medelijden, en was totaal niet geschikt om een moeder te zijn. Ach ja, blijkbaar weerhield dat haar niet om er een te worden.. Ziva schudde lichtjes haar hoofd en verjoeg die enge voorgevoelens. Al leek het niet zo, maar gedachten hadden meer invloed dan je je zou kunnen inbeelden..}

Onderwerp: Re: Who will entertain me today..