A life changing encounter....

'Hoe weet je zo zeker dat het mijn geur is? Er zijn zo veel katten op deze wereld, ben je wel helemaal zeker van je oordeel? Bloed maakt andere geuren minder sterk, kan je bedriegen' siste de vreemde kater tegen Steelfang. Steelfang keek hem aan en zei "Je beantwoorde mijn aanval dat veraad het ookal, je bent ook toevallig op ons gebied en weet toevallig dat er iemand bloedde terwijl ik dat niet eens zei." Steelfang keek hem woest aan. Steelfang wachtte even en stond stil. Hij keek ik de ogen van de kater en was uit op wraak voor een clangenoot, Icepaw was gewond en misschien zou ze sterven. Door die gedachtte werd Steelfang wild van woede en met die woede rendde hij af op de vreemde kater gefocused om hem een flink aantal wonden te geven. Steelfang greep zichzelf vast met zijn tanden en probeerde de vreemde kater door elkaar te schudden en sloeg toe met zijn linkerklauw. Zijn rechterpoot was rood gekleurd door het bloed alsnog zou hij doorblijven vechten.

Blood keek de warrior aan toen deze in de verdediging ging. Hij grijnsde even toen hij praatte. 'Je spreekt je eigen woorden tegen. Ik ben op jullie gebied, dat is fout, dat is een reden waarom ik terug vecht. Ik laat me niet zomaar aanvallen door een kat die ik niet ken. En over het bloed, dat ruik je van een verre afstand, net als dat je geschreeuw van een verre afstand hoord' siste hij terug. Deze warrior had het recht niet hem zo aan te spreken, hem zomaar te beschuldigen. Het idee dat hij het eigenlijk ook niet was geweest versterkte zijn verdediging, zijn woorden. Blood keek in de ogen van de kater, hij zag dat deze boos was, erg boos. Ach ja, meeste katten werden boos als een vriend iets overkwam. En in de Clans leek iedereen vrienden van elkaar te zijn. Plotseling kwam de warrior op hem af gerend en beet zich vast in Blood. De rode kater blies even van woedde en sloeg terug naar de warrior. Ook zijn nagels kwamen onder het bloed te zitten, niet zijn eigen bloed. Na een paar keer slaan had hij zich los gewurmt en stond weer even tegenover zijn tegenstander. Zijn vacht schudde hij even uit, om zich weer te focussen op de kat voor hem. Steelfang zou niet zo makkelijk winnen als hij misschien dacht.

(Maakt Moonfur ofzow een topic bij Doveheart's medicine cen?)

Steelfang was amper in staat om een gesprek te voeren door de woede. "Waarom zou ik jouw geloven, jij komt op ons terrein. Jij zegd dat anderen het waren maar er was geen andere geur dan degene die jij deels draagd." Steelfang was bebloed met meerdere wonden. Hoewel geen van allen groot genoeg was om hem echt te verzwakken, hoewel zijn rechterpoot een beetje raar voelde. Steelfang was die smerige binnendringer zat. Steelfang moest een fatale plek raken. De nek of de onderbuik. Daar moest hij dan langzaam naar toe werken. Steelfang rende weer op de vreemdeling af en was gefocused op de achterpoten van daar kon Steelfang schade aanbrengen en was moeilijk te verdedigen. Hij haalde uit met de voetkussentjes van de achterpoten als doelwit. Met wat geluk zou dat de snelheid vertragen. Steelfang was vastberaden om de kater te laten bloeden. Niets of niemand zou hem ervan weerhouden.

Night liep rustig maar voorzichtig door het ThunderClan gebied, met Shadowfur op haar hielen. Ze waren op weg naar haar boerderij, maar om daar te komen waren ze gedwongen eerst een stukje door het ThunderClan gebied te gaan. Ze liep van de ene struik naar de andere, van een boom naar een struik, om zo veel mogelijk op te gaan in het landschap. Haar zwarte vacht hielp hier goed bij. Soms stond ze even stil en snoof ze de lucht op voor geuren. Bij een boom vulde de geur van ThunderClan haar neusgaten. In de verte hoorde ze geschreeuw. "Kom mee, ik hoor iets. Laten we kijken wat er aan de hand is," fluisterde ze zachtjes tegen Shadowfur. Uit nieuwsgierigheid sloop ze voorzichtig verder, de geur en het geluid volgend. Toen zag ze een paar katten. Ze wist dat dit niet het beste was om te doen, maar nieuwsgierigheid won het van angst en ze zag een paar katten staan. Voorzichtig, zonder geluid te maken, sloop ze een bosje in en met heldere amberkleurige ogen bekeek ze de katten. Ze herkende er een van. Steelpaw! Haar bloedeigen neef. Maar hij was groter geworden, en ouder. Hij was nu vast wel een warrior van ThunderClan geworden. Hij schreeuwde tegen een een of andere onbekende kat. Night kon zijn geur niet plaatsen. Geen van de clans, in ieder geval. Een rogue? Nee, zo rook hij ook niet. En hij zag er nou ook niet echt als een kittypet uit... Night bleef zo zitten kijken en hoopte dat niemand haar zou zien of ruiken. Daar was natuurlijk altijd kans op, maar de wind ging de goede kant uit. Maar die was toch ook niet zo sterk, dus ze konden haar nog altijd ruiken, of haar heldere amberkleurige ogen zien. Afwachtend op wat er zou gebeuren keek ze naar de katten.

[vervolg van "Eenzaam" bij Vierboom]

Shadowfur liep twijfelend achter Night aan. Ze vond Night wel een lieve poes, maar was ze wel zoals ze zich voordeed? Zou ze stiekem niet gewoon een bedrieger zijn? Misschien zou Night haar ergens lokken en har dan vermoorden. Tenslotte was deze poes ouder en haar nagels waren ook redelijk scherp. Shadowfur moest het risisco maar nemen en ze liep achter Night aan. Zuchtend, zoals ze nu wel vaker deed. Waar zouden ze naar toegaan? Shadowfur's neus kreeg een vage geur van DonderClan binnen en Shadowfur wou zich omdraaien. Night had wel verteld over DonderClan, maar wie weet was het een list en zat ze Shadowfur gewoon naar Bluestar te lokken, om vervolgens verscherudc te worden. Night snoof in de lucht en Shadowfur vroeg zich af waarom Night dit deed. Misschien had Shadowfur toch gelijk en was het hier gewoon niet pluis. Shadowfur hoorde een eindje op geschreeuw, gesis en geblaas en Shadowfur keek naar Night. Wat was de bedoeling toch van de poes? Was het inderdaad een list? Maar Night had toch geen Clangeur? Ze had overduidelijk de geur van een Rogue. "Kom mee, ik hoor iets. Laten we kijken wat er aan de hand is," fluisterde Night en Shadowfur dook behoedzaam in de sluiphouding. Elk moment verwachtte Shadowfur een aanval op haar pels. Shadowfur keek twijfelend naar Night en volgde haar toen. Tussen de struiken door zag ze twee katers elkaar flink te lijf gaan. Een langharige grijze kater en de andere was erg onduidelijk, omdat op dat stukje net de struiken voor Shadowfur's zichtveld hingen. 'Een scherpe geur hangt hier rond. Er zijn blijkbaar katten binnengedrongen hier. Zou het Scourge zijn?', vroeg Shadowfur. Scourge was een kater die veel dodelijke sporen achterliet. Dat kon toch niet? Scourge was toch dood?

Terwijl Night zat te kijken, hoorde ze Shadowfur naast zich komen. "Een scherpe geur hangt hier rond. Er zijn blijkbaar katten binnengedrongen hier. Zou het Scourge zijn?", vroeg Shadowfur. Night snoof de lucht op. "Ja, het ruikt hier inderdaad vreemd. Er hangt hier ook een geur van bloed, alsof iets -of iemand- gewond is geraakt," miauwde Night terwijl ze nog steeds toekeek naar de vechtende katers. "Maar wie is Scourge?" fluisterde ze er daarna snel achterna terwijl ze naar Shadowfur keek. Het rook hier echt naar bloed. Aandachtig bekeek Night de grond. Daar! Daar lag een hele plek met bloed. Daar had vast iemand gelegen. Ze keek Shadowfur weer aan. Ze vond het allemaal maar vreemd. Een aanval op de Clans? Een opstand van de rogues? Als dat laatste zo was, dan zou Night maar al te graag mee doen. Ze haatte de Clans, en hoe die de rogues behandelden, ook al had ze ThunderClan bloed in haar. Toen keek ze naar Steelpaw -of hoe die nou ook heette, aangezien hij er als een warrior uitzag- en hoe die daar stond met die andere kater. Ze haatte misschien de Clans, maar haar eigen familie zou ze toch nooit verwonden?

Shadowfur dacht over Scourge na. Als Scourge inderdaad hier was, dan zouden Night en zij moeten uitkijken. Shadowfur had vroeger wat logica over Scourge opgerept bij de oudsten. Sommige hadden gezegd dat ze al is aangevallen waren door deze kater, maar Shadowfur geloofde dat nu minzaam. Ze dacht niet dat Scourge zo dom zou zijn om bij hun in de Clan te dringen. Trouwens, Shadowfur zou echt niet bang voor hem zijn. Met pijn dacht Shadowfur terug aan de ontmoeting met Blackclaw. Blackclaw zou zijn Clan toch niet bedriegen door met haar om te gaan? Ze zou hem bij de volgende keer zeker stoppen. Touwens, Blackclaw verdiende een betere poes dan zij. Een poes die nooit moordlust zou hebben. Ze kreeg al bijna spijt dat ze Aqualight had proberen te vermoorden. Ach Shadowfur, hou toch op! strafte Shadowfur zichzelf. Aqualight had het verdiend om vermoord te worden. Ze was gewoon een stomme poes en Shadowfur mocht haar niet. Shadowfur en Aqualight waren vroeger goede vrienden geweest. Shadowfur hoefde het eigenlijk niet te weten hoe het fout was gegaan tussen haar en Aqualight. Misschien omdat Aqualight wat meer respect had verdiend van de Clan. Shadowfur dacht zo over deze dingen na dat ze even niet keek wat Night deed, die blijkbaar de lucht stevig opsnoof. "Ja, het ruikt hier inderdaad vreemd. Er hangt hier ook een geur van bloed, alsof iets -of iemand- gewond is geraakt," zei Night en Shadowfur kwam uit haar verwarrende gedachten. Ze knikte. Night had gelijk. Het rook inderdaad flink naar bloed en Shadowfur was benieuwd wie of wat dat toch gedaan zou hebben. "Maar wie is Scourge?", vroeg Night toen en Shadowfur's ogen werden even groot. Wist Ngith dat dan niet? 'Scourge een sterke, meest gevreesde kater. Ik heb het gehoord van de oudsten. Scourge is iemand vol met moordlust. Hij vermoordt beesten voor zijn eigen plezier. Misschien heeft hij dat bloedbad daar veroorzaakt, je weet mar nooit', zei Shadowfur terwijl ze met haar staart naar de plek waar de twee katers nu vochten wees.

''I could have looked at it to, you know. I'm a medicine cat apprentice, remember?'' Jaypaw growled to Firepaw. But there was an rogue attacking him, Jaypaw hoped he heard. So that the fire collord apprentice never would make that same mistake again. It was three sunrises ago when Spottedpaw came to him, he had always like her. Untill this moment, she was méntoring him. Why? For Starclan's sake, why should an apprentice learn him that medicine cat stuff? Jaypaw shook is head, he felt abondenend by his clan. ''This is so unfair,'' he snapped to the cats when he knew they were batteling. The gray apprentice could have do the same thing, he meant, clawing that cat's fur of. ''I'm going to see if i can do anything for Icepaw.'' He meowed to the apprentice. Without a notice, he was already gone. Running between the forest brambles, who were ruffling against his flanks. Jaypaw didn't want to be a medicine cat apprentice, why couldn't a clanborn cat being a warrior. If a kittypet could? He hadn't a problem with Firepaw, that for sure. But he didn't like that stupid idea. Jaypaw runned over the clearing, and dissapeard in the medicine cat's den..

[Sorry voor het engels, maar dat schreef wat lekkerder. En een korte post want ik heb geen inspiratie Wink

]

Steelfang rook een bekende geur die hij al vaker had geroken maar 1 keer heel goed. Hij stond nog steeds tegenover de onbekende kat die Icepaw iets aan gedaan had. Hij zou wraak nemen. Alsnog ondanks de geuren hier rook hij een bekende geur uit de tijd van zijn apprentice jaren. Night. Steelfang was afgeleid en keek om zich heen op zoek naar de poes uit zijn verleden die deel uitmaakte van zijn famillie. Enkele seconden liet hij zijn verdediging zakken. De stem van een van zijn vader´s verhalen galmde door Steelfang´s hoofd. ´Keer de vijand niet de rug toe, geef hem niet je keel, als dat gebeurd gebruik het in je voordeel.´ Enkele seconden keek hij in wat leek de ogen van iemand uit zijn verleden en toen keek Steelfang weg. Wanneer de vreemdeling zou toe proberen te slaan, zou Steelfang met zijn woede en kracht er een einde aan proberen te maken. Voor Icepaw. Voor een clangenoot, voor de clan. Steelfang´s woede borrelde weer op en hij was gefocused op zijn plan.

-WOOHOO ENGLISH FTW-

"Scourge is a strong, feared cat. I heard it from the elders. Scourge is someone full of bloodlust. He kills other animals for fun." Night listened with eyes big as the full moon, while pictures of a giant cat killing others flashed in her mind. "Maybe he caused the bloodbath over there, you never know," Shadowfur mewed. "But, why? Why does he do all those things?" Night whispered. "Does he wants the whole forest for himself? Or does he wants revenge because the Clans did something to him?" While talking, a ominous thought passed trough her mind. What if he does want revenge on the Clans? Wasn't that what Night wanted herself? Would she follow Scourge? Then she looked at the blood again, and thought about what Scourge had done here. Then she looked at Steelpaw -or whatever his name was now that he was a warrior- standing there fighting the other cat. She would never hurt her friends or family. Would she? The thought didn't go away. Maybe...

-Op verzoek van Shadowfur o3o' NEDERLANDS (letterlijk vertaald x'D)-

"Scourge is een sterke, meest gevreesde kater. Ik heb het gehoord van de oudsten. Scourge is iemand vol met moordlust. Hij vermoordt beesten voor zijn eigen plezier." Night luisterde met ogen zo rond als de volle maan, terwijl gedachtes over een reusachtige kat die anderen vermoorde in haar hoofd rondzwierven. "Misschien heeft hij dat bloedbad daar veroorzaakt, je weet maar nooit," miauwde Shadowfur. "Maar, waarom? Waarom doet hij dit alles?" fluisterde Night. "Wil hij het hele bos voor zichzelf? Of wil hij wraak nemen omdat de Clans hem iets hebben aangedaan?" Terwijl ze praatte, kwam er een gedachte in Night op. Wat als hij echt wraak wilt nemen op de Clans? Was dat niet wat Night zelf wilde? Zou ze Scourge volgen? Ze keek weer naar het bloed op de grond, en dacht na over wat Scourge hier had gedaan. Toen keek ze naar Steelpaw -of hoe die ook heette nu hij een warrior was- terwijl hij daar met de andere kat aan het vechten was. Ze zou nooit haar vrienden of familie iets aandoen. Of wel? De gedachte ging niet weg. Misschien...

-English is nicer to write in D:< (woohoo krom engels)-

Shadowfur keek naar Night, wat die ervan vond. Haar ogen waren zo rond als de maan, maar het was geen onzin dat Shadowfur vertelde. Ze had nog nooit oog in oog met Scourge gestaan, maar als ze de Elders van SchaduwClan moest geloven, hadden die dat wel. Maar toen was Scourge toch klein? Hoe oud was Scourge eigenlijk? En als de Elders het niet hadden meegemaakt, hoe kwamen ze dan aan de volle beschrijving van zijn flank? Hadden zij het weer van hun voorouders gehoord? Shadowfur wist dat als de Elders iets vertelden, er meestal onzin tussen zat. Sommige verhalen waren echt, andere waren verzonnen om indruk te maken op een vrouwtje of om de Apprentice's op de stang te jagen. Shadowfur dacht na. Wanneer had ze dat verhaal ook alweer gehoord? Toen was ze Shadowkit. Ze was vijf manen. "Maar, waarom? Waarom doet hij dit alles?", vroeg Night, waarop Shadowfur haar schouders ophaalde. "Wil hij het hele bos voor zichzelf? Of wil hij wraak nemen omdat de Clans hem iets hebben aangedaan?", vroeg Night toen en Shadowfur dacht even na. 'Ik denk dat hij zelf iets in zijn leven heeft meegemaakt en daarom alle katten die niet met hem meelopen haat. Volgens mij vermoordt hij katten voor de lol. Wie weet kan hij ons gesprek horen', zei Shadowfur. Haar staart verraadde dat die gedachte ook letterlijk was en Shadowfur keek achterom.

Blood keek de kater aan die weer woorden naar hem siste. Hij was ook dom als hij hem stomweg had geloofd, maar nu ging het om de echte waarheid. Misschien als ze zijn klauwen nader onderzochten, kwamen ze er nog achter dat er geen witte vacht tussen zat. Maar dat zou dan over zijn dode lichaam gaan. Hij blies naar de kater die op hem afsprong en uithaalde naar zijn achterpoten. Blood liet niets merken en zette zijn tanden opeen, toen hij voelde dat er bloed langs zijn poten stroomde. Steelfang ging weer naar zijn plaats tegenover hem en leek toen afgeleid. Was dit zijn kans? De warrior leek naar andere dingen te luisteren, zijn oren omhoog, ook Blood spitste zijn zwarte oren. Andere katten! En ze praatte over Scourge. Hopelijk vonden ze hem en sloten ze zich bij hem aan. Dat zou een mooie nieuwe aanwinst zijn. Toen keek hij weer naar Steelfang, die daar nog steeds stond. Met een machtige sprong gooide de jonge kater zich naar voren. Hij was nog jong en toch al kon hij een warrior verwonden. Zijn spieren spande zich om op de kater te landen en hem een paar lelijke beten te geven.

Steelfang zag zijn kans schoon toen de Rogue sprong. Hij was woedend en hij kookte nog steeds. Steelfang zijn gezicht zat vast in een woedende uitdrukking. Zijn klauwen waren uitgetrokken en hij wou wraak voor Icepaw. Hij knipperde een keer en haalde toen uit op de keel van de Rogue. In de sprong was dat een makkelijk doelwit geworden. Steelfang haalde snel en hard uit. Toen zag hij alles in slow motion. Of het nou de realiteit was of een spel van zijn eigen brein wist hij niet. Alleen hij zag zijn klauw door de luchte gaan en uithalen tegen de keel. Hij zag bloed spetteren en zijn klauw, rood gekleurd. Toen kwam Steelfang weer met een schok bij de realiteit. Hij had zijn keel geraakt, Hij had hem misschien wel vermoord. Om Icepaw, uit verdediging. Die redenen stelden hem gerust alleen de derde kwam hard aan. Uit pure woede. Steelfang keek nog steeds naar zijn roodgekleurde klauw. Steelfang had iets gedaan wat hij niet had verwacht.

-waar slaat dat nou weer op lionheart x3-

Geschrokken keek Night naar Steelfang, en de andere kat die op de grond lag. Het was in een paar seconden gebeurt. De kat had Steelfang aangevallen en daarna had Steelfang uitgehaald naar zijn keel. De kat bewoog niet. Zou hij... dood zijn? Met grote ogen keek Night naar Steelfang, toen naar de andere kat, toen weer naar Steelfang en toen naar Shadowfur. "Zag je dat??" fluisterde Night. Woede kwam langzaam op. "Dit is wat de Clans nou altijd doen met de rogues," siste ze. Steelfang was familie, maar de andere kat was een rogue geweest. Waarom, waarom moesten de Clans dit nou altijd doen. Waarom konden ze niet in vrede samen met de rogue's leven? Waarom moesten ze iedereen vermoorden die toevallig langskwam? De rogue's hadden het ook moeilijk... "Kom op," fluisterde ze, "laten we hier weg gaan." Night wou hier zo snel mogelijk weg, terug naar haar boerderij met Shadowfur, wat ze eerst ook van plan was geweest.

Steelfang keek steenhart naar de Rogue. "Je had hier niet moeten komen, je had niet medeplichtig moeten zijn voor Icepaw, je had nooit en nooit hier moeten blijven" Steelfang keek gehard naar het lichaam en zei "Rot in de Darkforest waar je thuis hoort" Steelfang spuugde op de grond. Hij twijfelde even en boorde zijn nagels nogmaals in de keel "Sorry, om te kijken of je dood bent." Zei hij blijkbaar tegen niemand. Hij draaide zich om en droeg nu 2 littekens met zich mee. Eentje over zijn schouder en de ander op zijn geweten. Hij had gedood. Zijn eerste moord op een Rogue. Hij zei stil "Sterrenclan omarm de ziel als hij goed blijkt te zijn, laat hem anders vergaan tot in de Darkforest" Steelfang liep nu echt weg. Hij zou naar het kamp gaan misschien had Sunpelt wat troostende woorden voor hem. Hij had het voor Icepaw gedaan maar toch voelde het niet goed of opgelucht.

een opgekrulde moeder kat lag heerlijk te slapen met haar kleintjes tegen haar aangedrukt ze sliepen vredig, vader was op pat voor eten en om de clan te dienen. de boorstjes van de kleine kittens daalde en gingen weer op en daalde en gingen op, het was vredig en zonder zorgen langzaam werd sunpelt wakker en hief haar kop op, ze spitste scherp haar oren. er was iets mis! dat wist ze zeker en keek schigtig om haar heen even later zag ze een paar krijgers het kamp binnen komen van de patrouille, o! in sterrenclans naam wat was er aan de hand! ze zag hun naar de medicein,s den lopen met icepaw zwaar gewond! haar vagt zat onder de litekens en het bloed het was vresenlijk om aan te zien! moonfur trok haar voort gevolgd door een zwarte langharige apperentices, dat moet vast darkkit inmiddels darkpaw zijn waar steelfang me laatst over vertelde en ze wierp een wantrouwende blik op de leerling die achter hun aanliep, ze had net als steelfang een slecht gevoel over hem. na een tijdje toen sunpelt zich weer rustig had geinstaleerd had bij haar lieve kittens ving ze een onheilspellende geur op in haar geurklieren, het was steelfang!!! sunpelt sprong gouw op en vroeg in alle haast aan een van de andere moeder katten om op haar kit,s te passen ze waren al flink gegroeid in deze manen. maar snel begaf ze zich naar steelfang die de doorntunnel doorkwqam ze keek wanhopig naar haar partner '' steelfang! wat is er in sterrenclan,s naam gebeurt waarom ben je zo gewond!''

(sorry ik zit op een ***** pc dus ik heb om een rare reden geen hoofdletters -__-'')

''steelfang! wat is er in sterrenclan,s naam gebeurt waarom ben je zo gewond!'' zei Sunpelt. Steelfang strompelde naar Sunpelt en hijgde "Ga naar de nursery, blijf bij de kittens ten alle tijden." Hij liep richting de Nursery en begon te vertellen. "Ik had icepaw gewond gevonden samen met de rest van de patrouile." Steelfang begon weer met hijgen. "Ik kookte van woede en rook de geur van Rogue. Ik ben er achter aangegaan. Ik daagde hem uit tot een gevecht of hij moest gelijk weggaan. Het werd een gevecht. Het was zwaar. Hij was een sterke Rogue. Ik dacht dat ik mijn tante zag en was afgeleid. Ik was net op tijd om te reageren en vermoorde de Rogue voordat hij mij vermoorde. Het was akelig simpel. Ik haalde uit. Hij schokte en viel dood neer." Hij keeg tranen in zijn ogen "Ik heb een kat vermoord. Ik heb zijn halsslagader open gehaald. Hij was dood en het bloed spoot uit zijn keel. Glazige ogen" Steelfang rilde en hijgde een paar keer. Zijn hele pels was nu door de doorntunnel rood geveegd. Zijn lange grijze vacht was nu rood gekleurd en plukken vacht waren weg of korter door de uithalen. "Ik ben te moe van dat gevecht." Steelfang staarde afwezig voor zich uit.

Sunpelt keek medelijdend naar Steelfang die wazig voor zich uit staarde hij vertelde"Ga naar de nursery, blijf bij de kittens ten alle tijden." Sunpelt antwoordde steevast maar bezorgd '' die redden zich wel even, eerst jij'' "Ik had icepaw gewond gevonden samen met de rest van de patrouille." Steelfang begon weer met hijgen. "Ik kookte van woede en rook de geur van Rogue. Ik ben er achter aangegaan. Ik daagde hem uit tot een gevecht of hij moest gelijk weggaan. Het werd een gevecht. Het was zwaar. Hij was een sterke Rogue. Ik dacht dat ik mijn tante zag en was afgeleid. Ik was net op tijd om te reageren en vermoorde de Rogue voordat hij mij vermoorde. Het was akelig simpel. Ik haalde uit. Hij schokte en viel dood neer." Hij kreeg tranen in zijn ogen "Ik heb een kat vermoord. Ik heb zijn halsslagader open gehaald. Hij was dood en het bloed spoot uit zijn keel. Glazige ogen" Sunpelt stak haar snuit in zijn bloederige vacht ze kwam daardoor ook onder het bloed maar het kon haar niks schelen '' o, Steelfang! dit heb je niet verdient '' ze keek op en zag Steelfang door haar betraande ogen ze huilde, ze huilde om zijn verdriet '' je hebt iets vreselijks meegemaakt maar je moet weten dat dit soms gebeurd dat het niet anders is, wij warriors en alle andere katten uit het woud zullen zoiets als dit ooit in ons leven meemaken daar kun je niks aan veranderen. wat gebeurd is, is gebeurd.''
ze begon hem schoon te likken maar zag dat de wonden diep waren en ze sprak zorgvuldig '' kom laten we naar Dovehaert gaan de andere moederkatten zorgen voor de kinderen, je moet eerst die wonden laten bekijken.'' Sunpelt keek op Steelfang neer met een blik dat hij het niet moest wijgeren zijn wonden waren nu even belangrijker.

Onderwerp: Re: A life changing encounter....