rpg

Ok wie mee wilt doen idereen is welkom. Ik begin.



"Schadow wordt waker", riep ravenpaw.
Schadow opent zijn ogen het griele ochtenzonnetje scheen door het dicht bedeke bladerdak.
Hij probeerede recht op te gaan zitten, maar al zijn spieren in zijn lijf protesteerde.
Hij dacht terug aan de vorige dag. Het was een zeer zware dag geweest hij had de hele dag staan jagen en nu voelde hij de gevolgen ervan. "Kan ik nog niet wat langer blijven liggen" zei Schadow met een dof geluid.
"Vandaag is het weer zon zware dag we moeten ons echt voor bereiden op de grote oorlog" "jaja" zei schadow vlug.
Het was uitijndelijk de lekkere aroma van een waterat op de hoop verseprooi die Schadow uit zijn bed riep.
Hij waste hem nog snel en sprong dan met een lenige sprong het bos in op zoek naar eten.
Schadow liep snel en dan nog sneller en sneller en kwam dan uitijndelijk al slippent tot stilstand. "Dat heeft mij echt deugt gedaan al mijn spieren zitten al wat losser" zei hij tegen hemzelf. En toen rook hij eten.
Een musje sprong van een takje op de grond.
Al zijn spieren werden warm van opwindeng.
Hij legde hem plat tegen de grond en begon te sluipen.
Schadow voelde het natte mos tegen zijn buik vrijven.
Hij pande nog een laatste keer zijn spieren en sprong zoals een kat van de tijgerclan zou gedaan hebben.
Het musje vlug weg, maar schadow sloeg zij arm tegen het vogeltje met een smak viel hij neer.
Het musje lag bewusteloos tegen de grond snel beet Schadow het musje in de nek. En groef het onderde grond in.
Hij liep een beetje verder zoekend tussen de wortels van de bomen of er geen muisje onder zat verstopt.
En toen rook Schadow het het was geen eten dat al niet. Iets veel ergers zelfs.
Het waren katten heel veel katten hij snoof nog een laatste keer maar kon er geen clan in thuisbrengen.
Snel draaide Schadow zich om en zo snel als hij kon spurte hij naar huis.
Als een bezetene vloog hij onder de takken door op weg naar zjin clan om hen te waarschuwen.


Als mensen nog wat tips hebben voor mij altijd welkom.
Schrijf maar verder hoor er moet altijd wel 1 iemandtussn zitten voor je verder gaat.

(Misschien kun je aan één stuk doorschrijven. In plaats van elke keer op enter te drukken. Dat maakt het verhaal iets makkelijker om te lezen en het word dan meer een lopend verhaal.)

Winterpaw lag lekker te slapen toen ze wakker werd gemaakt door een paar katten die om haar heen aan het opstaan waren. Ze wilde het liefst blijven liggen, maar ze moest opstaan en gaan jagen voor de clan. Ze draaide zich nog één keer op haar andere zij om nog proberen te slapen, maar het lukte niet. Ze moest dus wel opstaan. Langzaam stond ze op en keek om haar heen. Ze was een van de laatste katten die op was gestaan. Hopelijk was ze niet te laat opgestaan. Al haar spieren werkten tegen toen ze de apprentice den uitliep, maar ze moest doorzetten. Zo meteen als ze in het bos was zou ze wel wat losser komen en dan zou ze veel prooi gaan vangen. Ze liep door de doorntunnel het kamp uit en snoof de geur van het bos op. Het was heerlijk om weer de geuren van het bos te ruiken en ze voelde zich meteen een stuk beter. Ze snoof in de lucht en rook een muis. Ze keek om zich heen of ze de muis kon vinden en ze zag de muis onder een boom naar eten zoeken. Ze sloop naar de muis toe en verdeelde haar gewicht zodat ze nauwelijks geluid maakte. Ze sloop steeds dichter naar de muis toe en sprong. De muis was totaal verast en kon geen kant meer op. Winterpaw pakte de muis en beet het diertje snel dood voor het een kreet kon slaken zodat de andere prooidieren zouden vluchten. Winterpaw begroef de muis bij de boom en liep verder. Ze zag een eindje verderop een eekhoorn zitten en ze wist dat ze nu snel en stil moest zijn, want anders zou de eekhoorn misschien ontsnappen. Ze verdeelde haar gewicht weer en begon naar de eekhoorn toe te sluipen. De eekhoorn had niks door en bleef maar op een nootje knabbelen, dus Winterpaw kwam steeds dichterbij. Op het laatst maakte ze zich klaar om te springen en sprong. Ze had de eekhoorn snel te pakken en beet hem dood. Ze legde de eekhoorn neer en wilde opnieuw de lucht innemen, maar toen zag ze een zwarte kat recht op haar afkomen. Het duurde even voor ze hem herkende. Het was Schadow en hij kwam recht op haar af. Wat was er aan de hand om hem zo van streek te maken. Ze wilde het hem gaan vragen, maar hij rende al langs haar heen. Ze rende snel achter hem aan en haalde hem in. Naast hem hield ze zich in en keek naar hem. “Wat is er aan de hand?” Vroeg ze onder het rennen. Ze hadden nu bijna het kamp bereikt en Winterpaw wist nog steeds niet wat er aan de hand was.

Steelpaw zat in de boom te kijken naar Winterpaw en Schadow die als gekken naar het kamp rende. Ze hadden nu bijna het kamp bereikt. Steelpaw zag ze rennen en sprong vlak voor hun op de grond en riep "Halt, wat is er aan de hand!" Steelpaw keek naar hun en hun gelaats uitdrukking. Schadow keek angstig en geschrokken en nogal haastig. Winterpaw leek eerder nieuwsgierig en benieuwd. Winterpaw wist net zoveel als hijzelf vermoedde Steelpaw. "Schadow kalm aan vertel het rustig. Ik mag toch ook wel weten waarvan je zo geschrokken bent." Steelpaw keek Schadow aan en wachtte even. "Winterpaw weet jij er iets van of weet je net zo veel als ik?" Steelpaw nieuwsgierig en keek naar Winterpaw zij zou toch wel meer weten. Hij dacht even na en luisterde het leek wel of de wind een stem meebracht maar het was niks. Hij was heel nieuwsgierig geworden. Want er waren nu 2 conclusies, 1. Schadow is ergens van geschrokken of 2. Hij was een angstige poesiepoes. Hij keek afwissselend naar Winterpaw en Schadow n hoopte dat ze meer konden vertellen. Hij gaf een geeuw hij was de hele nacht wakker gebleven en nu was hij slaperig. De hele nacht spookte er een gedachte door zijn hoofd niet wetend van een antwoord of oplossing. Hij keek nog steeds naar de 2 clangenoten alleen terwijl hij aan het nadenken was, waren zijn ogen glazig geworden en staarde hij naar niets. Hij schudde zijn hoofd en zei "Zeiden jullie net iets tegen mij?"

Schadow haalde nog een laatste keer diep adem en zei: "katten imens veel katten."
we zijn verdoemd. Winterpaw en Steelpaw schrokken. "Dit moeten we direct aan bluestar vertellen" zei Steelpaw. Steelpaw liep als de bliksem weg naar bluestars nest. Schadow keek in winterpaws ogen en zei: ik wil je niet kwijt en je hebt nog steeds de mooiste ogen van ons allemaal terwijl hij dit zei verscheen er een glimlach op zijn bedroefd gezicht.
Schadow spitste zijn oren en hoorde in de verte het angstanjaagende geluid van katten. En toen waaren ze daar ze sprongen langs alle kanten ons kamp binnen. "In de sterrenclans naam wat zijn dat voor katten", zei Schadow. Ineens stond het kamp vol katten. Het handje vol krijgers van onze clan is niks in vergelijking met hun katten. Ineens sprong een dikke sterke kater op Schadows rug hij draaide hem om en toen sprong schadows met al zijn kracht op de stinkende kater. Hij voelde al zijn haat opborellen. En zette zijn tanden in de nek van de kater waarop die als de bliksen weg liep. Hij zach zijn kans en sprong op een jongere en gespierde kater en sloeg zijn klauwen in zijn ogen waarop ook die de bossen invluchten. Even verder zach hij winterpaw op de grond liggen al vechtend met een andere kater. En nu werd Schadow pas echt woest hij liep op de krijger af en liet een woest gegrom horen wie het waagd een poot uit te steken naar winterpaw krijgt er flink van lanks. Schadow sprong op de krijger zijn rug en zette zijn achterpoten op de buik van de kater en reed zijn buik op en de kater sloeg op de vlucht. Schadow keek even over zijn schouder en zag winterpaw opstaan en Schadow slaakte een zucht van verluchting.

(Je mag niet voor andere spelers praten. De wonden die Steelpaw hier haalt tellen niet meerin de echt rpg)

Steelpaw zat een moment later te worstelen met 2 grijsachtige katten die naar zijn keel uithaalden. De een was een kater die iets groter was dan Steelpaw en de andere een poes die zeker twee keer zo groot was. De poes haalde uit met haar voorpoot, Steelpaw beet vollop in haar poot als antwoord. De katten waren groot en sterk alleen vechters waren het niet. Steelpaw haalde uit naar het gezicht van de kater en zijn nagels troffen doel de katers gezicht lag van wang tot wang open. De kater brulde het uit van de pijn. De poes keek geschrokken naar de kater. Steelpaw greep zijn kans en kroop snel onder de poes door waarbij hij haar achterpoten krabde. ze zakte met pijn op de grond en strompelde met de kater weg. "Wat doen ze hier, in ieder geval ze kunnen niet vechten AAH!" Een poes was op zijn rug gesprongen en had haar nagels in beide flanken gezet en klemde zich zo vast aan Steelpaw. Terwijl hij haar eraf probeerde te gooien siste ze "Misschien zijn sommige zwak maar niet allemaal." Ze wou in zijn nek bijten en opdat moment sprong Steelpaw een boom in en de poes viel op de grond. Een snelle draai van Steelpaw en hij sprong naar beneden met zijn nagels uitgestoken op de poes af. De poes rolde op zij en was weggedoken. Ze sprong in zijn flank Steelpaw probeerde hetzelfde maar dan bij de poes. Ze beten en krabden. Steelpaw zag zijn kans en zette zijn achterpoten tegen haar onderbuik en trapte haar tegen de boom aan. Bloed droop uit haar mond. Ze keek hem fel aan en kromp ineen van de pijn zachtjes hoorde hij haar pijnlijk zuchte. Hij keek naar de poes en merkte het toen pas ze was drachtig. Met zijn achterpoten en de nagels daarvan had hij haar kittens vermoord die nog in haar groeiden. Steelpaw verstijfte hij had nu eigenlijk een leven ontnomen zonder te willen moorden

Winterpaw stond stil en luisterde naar het verhaal dat Schadow vertelde. Er kwamen katten naar hun kamp toe! Ze moesten iedereen waarschuwen. Steelpaw rende al weg en ze bleef alleen achter met Schadow. Waarom moest Steelpaw haar nou alleen achterlaten bij hem? Schadow keek haar aan en zij probeerde weg te kijken. "ik wil je niet kwijt en je hebt nog steeds de mooiste ogen van ons allemaal." Zei hij en er verscheen een lach op zijn gezicht. "Luister even. Ik voel niks voor je en dat moet je begrijpen." Zei ze en draaide zich om en rende het kamp in. Tot haar opluchting waren alle katten al gewaarschuwd en waren ze klaar voor de strijd. De katten kwamen het kamp binnen en een sprong op haar rug en beet in haar schouder. Ze schudde de kat van haar af en sprong er daarna weer naartoe om uit te halen. Ze raakte de kat in de flank en de kat rende krijsend weg. Winterpaw keek de kat even na, maar ze had niet veel tijd, want een andere kat probeerde op haar te springen. Deze keer rolde ze instinctief opzij en raakte de kat met haar achterpoten in zijn buik. De kat rende weg en een paar katten gingen achter hem aan. Ze keek om zich heen en zag dat er steeds minder katten waren. De wond in haar schouder stak een beetje, maar dat kon haar niet schelen. Winterpaw keek nogmaals om haar heen en zag Steelpaw worstelen met een poes. Steelpaw had de poes verslagen, maar hij leek geschokt te zijn. Winterpaw rende naar hem toe en keek naar de poes en zag wat er aan de hand was. De poes was drachtig. "Steelpaw het is vast niet jou schuld. Je wist het niet." Probeerde ze hem gerust te stellen. Ze keek naar de poes, maar ze zag ook wel dat het te laat was en dat ze haar niet meer kon helpen. Ze keek nog even om haar heen, maar alle katten waren nu weg en alleen Thunderclankatten waren er nog.

Steelpaw stond aan de grond genageld en zei "Het waren zeker Roque´s alsnog was het fout van mij. Ik heb kittens gedood." Zijn gezicht stond strak in een verschrikte blik. De poes lag met een treurige blik te kijken naar haar poten en stierf, niet van de wonden maar van verdriet. De kleine ongevaarlijke wonden plus een gebroken ouder waren genoeg om een leven te beiindigen of dat het was of die klap die ze maakte toen ze met veel kracht met haar kop de grond raakte wist Steelpaw niet. Het enige wat hij nog zag was de dode poes en de kittens die hij ook had vermoord. Hij zag ze niet maar wist dat ze er waren. Hij was verstijft en ging zitten. Hij likte zijn vacht schoon en droeg het lijk buiten het kamp. Roque of clankat. Vijand of bondgenoot ze moest begraven worden. Steelpaw ging graven en legde de poes er langzaam in. Hij groef het dicht en zei tegen niemand in het bijzonder "Zij was hier voor een aanval, maar hun hadden nog niks fout gedaan." Hij bedoelde duidelijk met ´hun´ de kittens. Hij liep het kamp weer in en ging zitten. Hij bloedde uit beide flanken en onder zijn nek waar ze had geprobeert hem te bijten. Hij ging liggen en maakte geen geluid, hij was verstijft van angst. Zou de sterrenclan hem hiervoor boeten. Die vraag spookte rond in zijn hoofd.

Lionheart zit ineen gedoken in een klein struikje op thuntherclan territorium te jagen. De wind stond aan zijn zijden want hij blies de geur van een klein diertje naar hem. Hij sluipt geluidloos uit het struikgewas. Hij zag het tweebeensnest achter hem verdwijnen waar Lionheart al dagen naar voedsel zoekt als zwerfkat. Hij heeft dit bos al een paar keer verkend en weet al een klein gedeelte waar hij al heeft gejacht. Lionheart kwam dichter bij het dier dat hij het kan horen piepen. Het was een muis. Hij laat zich instinctief in sluiphouding zaken en probeert de locatie van de muis te bepalen. Geluidloos maakt Lionheart zich klaar voor de sprong en springt recht op de muis. Hij dood het diertje zo snel mogelijk en laat het voor zich valen. "Eindelijk wat te eten."Denkt hij in zichzelf. Hij at de muis met volle genot op en ging weer verder jagen. Even keek hij omhoog tussen het kruin van de bomen. Het is al zonhoog. Denkt hij. Lionheart neemt eens diep adem en toen trok een vreemde geur zijn aan dacht. Hij volgt het spoor door de struiken en bomen en het stuurt hem naar een plek waar hij nog nooit was geweest. Lionheart bleef maar doorlopen tot hij bij een grootte muur van dorens komt. Hij had nog nooit zo iets gezien maar wel van gehoord,tot hij een kleine ingang ziet maar voor hij binnen wilde gaan hoorde hij stemmen aan de overkant en hij besefde dat hij in groot gevaar is. Hij is bij het thuntherclan kamp!

Nachtkit rolde als een zot door het zand en riep uit volle borst: "ik ben Steelpaw een hele goede Apprentice. Steelpaw was Nachtkits grootste idool en dus deet hij hem na. Nachtkit was de strijd tegen (waarschijnlijk de ruqeu aan het naabootse). En weeral sloeg hij zijn venijnige klauwtjes in het niets. Nachtkit liep net iets te ver uit het kamp zonder dat hij het doorhad. En botste tegen de flank van Lionheart. Nachtkit ston als aan de grond genageld. Uitijndelijk kon hij zich bewegen en schoot als een pijl uit een boog weg en riepondertussen: "Steelpaw help help." Maar hij vond Steelpaw maar nergens....

Lionheart wist dat hij nachtkit moest achtervolgen en moest geruststellen voor dat hij de rest van het kamp het zou alarmeren anders is hij kraaienvoer! Lionheart spurten hem achterna en volgde zijn stem. Voor dat hij het wist botst hij tegen hem aan.ze vliegen allebei een paar staartlengtes verder. hij stond versuft op en keek naar de de kitten. De kitten stond een staartlengte van de ingang. De angst van dat hij in kraaienvoer zou kunnen veranderen was zo sterk dat dat al dat misschien het kamp zou alarmeren voor dat de kitten dat doet. "Ik hoop dat die kitten dat niet ruikt. Dacht hij. "Ik... ik ben geen bedreiging voor jullie."Stampelt hij.en keek nachtkit aan. "Hopelijk is dit niet het einde van mijn leven!"

Nachtkit gromde als een geduchte krijger (ook al kwam er alleen gepiep uit zijn mond). Wat doe jij hier op ons teretorium. Ben jij ook al zon vreselijke ruque die bij deze aanval betroken bent. Nachtkit spande zijn spieren, maar hij had natuurlijk geen enkele kans tegen deze kat. Wat zou ik doen dacht nachtkit hulp gaan halen of hem vragen om hem weg te gaan Nachtkit was een zeer loyale kat maar hij kon deze kat toch niet zomaar overlate aan de clan nee zijn besluit stond vast. Als je hier nu niet als de bliksem weg bent dan haal ik mijn vriendjes begrepen.
hopelijk had hij de juiste keuze gemaakt

Lionheart dacht nog even na."Als ik nu weg ga ben ik veilig maar als die kleine kitten dat nu aan zijn vriendjes gaat vertel gaan ze misschien op zoek naar mij. Hij moest berijd zijn voor een achtervolging dus hij rende zo rap als hij maar kon en zocht een plek waar hij zijn geur kon camoufleren. Hij wist nog een verlaten dassenburcht zijn. Misschien kan hij daar gaan schuilen. Bij zijn aan komst wacht hij voor hij naar binnen gaat en ruikt nog eens zorgvuldig de lucht.Hij was duidelijk al niet achtervolgd,alleen de dassenburcht ruikt niet echt verlaten tot plotseling een luid gegrom uit de zwarte,koude tunnel komt. Het was een das! Lionheart maakt zich klaar voor aanval. De das laat een luit gegrom horen en Lionheart zijn strijdkreet. "GRRRAAAUUUUWWW!!!" Krijst hij. Hij springt op de das en boort zijn nagels in de das gevolgd door een dodelijk beet maar de das geeft niet hij gooit Lionheart hard op de grond. Hij staat versuft op en voor hij weer klaar staat springt de de das op hem. Hij probeert Lionheart in zijn nek te bijten maar net op tijd duwt Lionheart hem met een krachtige stamp van hem af. De das valt op zijn zijkant neer maar geeft zich niet gewonnen. Lionheart sprint met en schijnbeweging
achter hemen boort nog eens zijn vlijmscherpe tanden in zijn nek. De das probeert nog recht te draaien maar Lioheart houd de sterke das in zijn greep met zijn nagels. Hij springt voor de laatste keer over de das en zwaait met zijn met zijn poot naar de das zijn nek.de das bijt nog èèn keer in zijn poot. Lioheart krijst het uit."MAAAAUUUUW." Maar de das laat al snel los. Hij is te gewond om verder te vechten. De das kreunt nog een klein beetje en sterft ter plekken. Nu weet Lionheart het zeker, hij is stek en lenig maar hij is nog steeds gewond en moet genezen van zijn wonden. Alleen hij heeft wel eten voor een tijdje. Hopelijk word hij niet achtervolgd.

En ja hoor Nigtkit is hem inderdaad gevolgd hij ging op het geluid af en op de guer van BLOED. En daar zag hij Lionheart zitten gewon en besmeurd met bloed. Nigtkit werd missenlijk. Hij ging op Lionheart af ook al was dat waarschijnliijk de slechte keus. Met zon zielig stemmetje "gaat het" het klonk zo belachelijk en hij kon er niks aan doen maar hij kon Lionheart niet aan zijn lot overlaten wat moest hij tog doen?

Hij hoort het piepend stemetje van de kitten en maakte zich klaar voor aanval maar voor hij op vier poten kon staan zakte hij op de grond. Zijn poot deed te veel zeer. Hij keek nog eens zeer goed rond. de kleine dappere kitten is alleen gekomen. "Ja hoor,je bent alleen gekomen en nu je me toch hier hebt gevonden ga je nu je vriendjes halen of ga je soms hier blijven staren." Zij Lionheart verbaast. Hij keek de kitten aan wachtend op een antwoord.

Nachtkit twijfelde nog een laatste keer, maar toen was de beslissing genomen hij kon deze kat echt niet aan zijn lot overlaten. Hij had wel eens een paar medicijnkatten horen praten over bloedingen enz. Vlug spurte Nachtkit op zoek naar papaverzaadjes voor de pijn en was het nu spinrag voor het stelpen van hetbloed of was het nog iets anders. Hij wist het niet meer. De bomen suisde door zijn haren het natte mos voelde fris aan op zijn buik.En daar lagen ze papaverzaadjes voor de pijn allemaal op een hoopje. Zou een medicijnkat dit hebben verzameld? Nachtkit snoof een keer en rook poes vlug stopte hij hem weg in een bosje. Voorzichtig snoof hij nog een keer wat een opluchting het was gellukkig nog een oud spoor hij raapte wat papaverzaadjes op pakte onder weg nog wat spinrag mee en ging terug naar die vreemde kat. Nachtkit legde vlug zijn lading neer en zei vlug: "je mag me dankbaar zijn". Nachtkit was een loyale kat dus verder hielp hij de kat de rest kon die wel alleen. En daar ging die weer Nachtkit rende vlug terug naar het kamp.

Hoe raar lionheart het ook vind, hij kon de kitten het niet dankbaar genoeg zijn. "Je hebt wel lef kitten! Dat zal ooit van jou een goede krijger maken!" Schreeuwt hij de kitten noch achterna. Hij neemt de papaverzaadjes op en begint er op te kauwen. Misschien mag hij wel een krijger zijn maar als eenling heeft hij wel kennis van medicijnen. Daarna nam hij wat spinnenrag en draaide hij wat rond zijn poot om de bloeding te stoppen. Lionheart mag blij zijn dat dat de ènige plek was waar de das hem heeft gebeten. dankzij zijn lenigheid heeft de das hem nergens anders kunnen bijten maar de bijtwonden in zijn poot is diep genoeg om drie manen zeker in het hol te moeten blijven schuilen. Hij trok de das met drie poten dieper in het hol. Daarna gaat hij rustig liggen en zich helemaal schoonwassen en een paar manen rustig zijn tijd door brengen en wacht tot zijn poot is genezen.

sparrowpaw kijkt rond en zit opeens vreemde katten rondlopen ze komen niet van een clan
en ze gaan naar de windclan toe. ze moet de rest waarschuwen. ze is er. maar waar is de leider? ze zoekt de hele tijd maar kan niemand vinden. dan hoort ze gemauw. het zijn wat ouwe katten. waar is de leider nou vraagt ze. geen antwoord. ze zoekt nog steeds.
de vreemde katten kommen er al aan. help denkt ze.

Rainbelly had net een vers konijn van de prooistapel gepakt en liep ermee naar een rustig hoekje om hem op te eten. Ze was blij dat het nieuwblad was. Rainbelly rilde nog steeds bij de gedachte aan de kou van bladkaal. Ineens kwam Nightkit het Windclankamp binnen. Waar was hij, hij is nog maar een kitten! En ik ruik dat hij een vreemde kat heeft ontmoet, een eenling en nog een sterke ook! dacht Rainbelly. Ze liet haar konijn liggen en stapte onmiddelijk op Nightkit af. "Nightkit, waar was je heen? je ruikt naar vreemde kat, wat is er gebeurd?" Terwijl ze dat vroeg merkte ze ineens dat Sparrowpaw niet in het kamp was!
Sparrowpaw was nog maar net leerling en Rainbelly was haar mentor. Ze kon hem nog niet laten gaan! Stel nou dat ze door een grote das werd gepakt!

sparrowpaw keek om zich heen. ze was de clan kwijt. ze besloot om rainbelly te zoeken.
na een tijdje. rook ze de geur van rainbelly. het was nog vers. ze besloot het te volgen.
na een tijdje kwam ze bij het kamp van de windclan. toen zag ze rainbelly.
ze ging net weg. rainbelly wacht. riep ze.

Rainbelly wilde net het kamp uit gaan toen ze net een stemmetje achter zich hoorde. 'Rainbelly, wacht!' Het was Sparrowpaw, haar leerling. Snel ging ze naar haar toe.
'Ik dacht dat je het kamp uit was!' zei Rainbelly bezorgd. 'Kom mee dan gaan we wat jagen,' zei ze en gaf Sparrowpaw een snelle lik over haar kop voordat ze verdween in de doornstruiken.

(Oh ja, Sparrowpaw, probeer de volgende keer meer details te geven, dus niet bijvoorbeeld:
na een tijdje rook ze de geur van rainbelly. het was nog vers. ze besloot het te volgen.
maar:
Sparrowpaw liep door de heide te zoeken naar haar mentor Rainbelly. De wind woei door haar haren. Ze liep in de richting van een grote steen totdat ze ineens een geurspoor van Rainbelly vond. Het was nog vers!, dacht Sparrowpaw. Ze besloot het geurspoor te volgen.

En probeer ook hoofdletters (H) komma's (,) en aanhalingstekens (") te gebruiken.
Als je dat doet dan word je bericht meteen veel leuker en spannender )