De zon scheen onverbiddelijk. Hoe kon het zo warm worden? Hoewel alle slimmerds zouden zeggen dat het warmer kon, dat hij met zijn naam eigenlijk wel aan de woestijn had moeten denken.. Sandstorm schudden zijn kop. Het kon hem niets schelen, het was gewoon te warm! Gelukkig had hij een plek uitgekozen waar de hele tijd schaduw was, zelfs als die verraderlijke zon zou draaien. Sandstorm rekte zich uit en gaapte, zoals alleen katten het kunnen. In zijn open bek waren duidelijk scherpe tanden te zien, maar die verdwenen weer toen het gapen eindigde.
Na een tijd lag Sandstorm nog steeds loom voor zich uit te staren, maar ergens in het puntje van zijn staart voelde hij zijn energie tintelen. Hoewel de zon te hard scheen en de wolken verdwenen leken te zijn, kon Sandstorm het niet laten; de rogue in hem riep gewoon om beweging, en met een beetje geluk actie. Sandstorm knipperde met zijn ogen, had even geen zin meer om te bewegen. Maar toch stond hij op, zette een paar stappen en besloot dat dit beter was dan lui zijn.
Lopen, lopen, lopen.. Was het wel een goed idee geweest? Sandstorm was nog niemand tegengekomen. Iedereen lag vast in de schaduw. Hier was weinig schaduw, geen plaats om te schuilen. Het gras was droog en kraakte zachtjes toen hij voortstapte. Uiteindelijk zag Sandstorm, net toen hij op wilde geven, schaduw. Wat eerst verveling veroorzaakt had, was nu de redding. Sandstorm ging iets sneller lopen, en bereikte de schaduw. Zijn ogen moesten even wennen aan de verandering van helderheid, maar zijn oren hoorden nog goed. Een zware ademhaling klonk vanaf een plaats een paar pootpassen bij hem vandaan. Sandstorms ogen stelden zich scherp, de pupillen verwijdden zich razendsnel. Er zat een kater, een kater die zeker ouder was dan hem, met een perfecte camouflagekleur. Hij was asgrijs, en duidelijk vermoeid door de hitte. Sandstorm werd even onzeker; het was een rogue, en eentje die zeker tegen hem op kon. Toch stapte hij vooruit; zwakte tonen kon fataal zijn. Iets verwijderd van de grijze kater ging hij zitten en sloeg zijn zandkleurige staart om zijn al even zandkleurig poten. 'Goedendag.'