Hanging around, doing nothing

Met een verveelde blik tuurde Flamepaw rond in het Shadowclan kamp. Iedereen bleek wel druk bezig te zijn met allerlei taken terwijl hij hier als een luiwannes zat te niksen. Het liefst zou hij eropuit gaan, maar er was niemand die net zoals hem niets deed. En alleen gaan leek maar zo zielig in zijn ogen. Flamepaw probeerde een gaap klem te houden tussen zijn kaken, alhoewel lukte dat niet echt zoals hij had gehoopt. Zijn mond sperde wagenwijd open bij het verlaten van de zucht die wegstierf in de lucht. Al de hele dag zat er een zwarte kattin vast in zijn gedachten. De poes Innerpaw waar zijn band met haar steeds sterker leek te worden, òf hij kon gewoon aan het dromen zijn, ook al hoopte 'ie van niet. Met een van zijn voorpoten schraapte de apprentice wat aarde bij elkaar en vermorzelde het hoopje zand vervolgens door erop te stampen. Wel, dat deed 'ie nu al ongeveer de hele voormiddag. Zijn mentor had hem blijkbaar een dagje vrij gegeven vandaag, dus was er echt helemaal niets waar hij zich bezig mee kon houden. Ook was er nog geen enkele warrior langs geweest om hem aan 't werk te zetten.. Naja, dat maar hopen dat iemand hem plots zou komen redden uit zijn verveling..

-- Open --

Een nieuwe dag brak aan en het poesje sperde haar ogen wagenwijd open, snel keek ze van links naar rechts en weer terug en binnen de kortste keren was ze klaar wakker, als ze dat al niet was. Ze sprong op en rende naar buiten, rende een paar rondjes rond het kamp en sprong toen een paar keer vrolijk op en neer. Nog even keek ze naar wat warriors die terugkwamen van de jacht en een heleboel konijnen meehadden. Ze sprong weer een keertje omhoog en liep zo hard ze kon om hen heen tot ze stil bleven staan, waarna ze voor een van hen ging zitten en met haar lieve kittenoogjes de kater aankeek. Deze zuchte en liet een konijn vallen. Direct sprong Honeykit op en zonder te bedanken rende ze met het diertje weg om het in een hoekje op te eten. Klaar met haar middagmaal, of ontbijt, het was maar hoe je het bekeek, ruimde ze de botjes en andere resten netjes op en keek ze snel van links naar rechts, plots zag ze een kater zitten, die met wat zand bezig was. Direct sprintte ze naar hem toe, 'Wat doe je? Honeykit en wie ben jij? weet jij iets te doen? Oh ja, is het trouwens mooi buiten het kamp? Waarom zit je eigenlijk hier als je buiten het kamp kan zijn, is dat niet vele leuker? Of zijn al die verhalen van dat het zo ontzettend leuk is buiten het kamp helemaal niet waar? Zeggen ze dat enkel om ons kittens voor de gek te houden? Houd jij me voor de gek? Want je moet oppassen als je me voor de gek houd hoor, ik kan je overspoelen met vragen en ik laat je niet meer met rust totdat je zegt dat het je spijt, maar is het nou eigeblijk mooi buiten het kamp? En wat vind je het mooist? En welke clan is het aardigst? Welke clan zijn onze grootste vijanden? Hoe oud ben jij eigenlijk? Ken jij veel katten van buiten de clan of hou je het meer op Shadowclan? Wat ik helemaal niet erg vind, maar is het eigenlijk niet handig om contacten buiten de clan te hebben? Want ik bedoel... Nou ja, als je iets hebt gedaan waar je clan heel boos om is, kan je dat moeilijk vertellen aan iemand van je clan, nou ja, ken jij dus iemand van buiten de clan?' ratelde ze door, als deze kater aar niet zou tegenhouden zou ze nogwel een uur aan zijn hoofd zitten zeuren!

- Sorry dat ik Flamepaw pest met Honey x'D Moest het gewoon doen, En nu ben ik hyper 8D -

Een kleine gevlekte kitten kwam op hem af en als eerste vuurde ze tal van vragen om Flame af. Okay, hij verveelde zich inderdaad te pletter en wou iets hebben waar hij zich mee bezig kon houden. Maar dit ging toch ietwat te ver. Zonder ook nog maar eerst antwoorden kunnen te geven, ratelde de bar jonge poes gewoon door. Een kleine neiging om de kitten te negeren en weg te lopen uit het kamp borrelde op in zijn hoofd. Ook al was dat geen prachtig idee, aangezien Flamepaw zich altijd stoer gedraagde. Alhoewel met een kitten praten niet echt iets is wat men nog stoer noemt. 'Eh, allright, waar zou ik starten?' Miauwde hij al snel als teken dat hij de vragen zou beantwoorden. Een kleine zucht rolde over zijn lippen waarna mate hij een grote hap zuurstof naar binnen haalde. 'Ja, het is buiten leuk, soms leuker dan binnen in het kamp. Alhoewel het niet echt gezellig is om er alleen op uit te gaan. En ja ik heb een paar kennissen buiten de clan, maar niet echt al te veel. Ik wil het er niet op laten lijken dat ik de Clan zou verraden op de een of de andere manier, snap je?' Begon de lichtrode kater met zijn ambere ogen op de kitten gericht. Zelfs nu had hij al spijt dat 'ie was begonnen met haar vragen te beantwoorden. How the hell kon zij zo hyperactief zijn? Een scheve lach kroop over zijn gezicht toen 'ie besefte dat er nog vragen waren waarop hij moest reageren. 'Ja, het is mooi buiten het kamp. En ik denk dat het voor iedereen een andere mening is, ik bedoel dat ik niet echt kan oordelen over andere Clans.' Okay, dat was al punt twee. Eigenlijk, zij zou alles zelf kunnen zien, alles zelf kunnen proeven en betasten. . 'Ga het zelf maar eens ontdekken, wil je mee even buiten de Clan een kijkje nemen?' Vroeg hij met een soort van spijt gevoel in zijn maag. Ok, deze middag werd als een hel voor hem, maar alles beter dan nog vragen van de kitten te moeten beantwoorden! 'Dan zul je zelf alles kunnen uitvinden, snap je?' Zei hij tenslotte tegen de poes waarna mate hij op stond en even zijn stijve ledematen uitrekte.

'Eh, allright, waar zou ik starten?' Miauwde hij al snel en direct was de kitten stil met grote, hyperactieve ogen keek ze de kater aan. Een kleine zucht rolde over zijn lippen waarna mate hij een grote hap zuurstof naar binnen haalde. 'Ja, het is buiten leuk, soms leuker dan binnen in het kamp. Alhoewel het niet echt gezellig is om er alleen op uit te gaan. En ja ik heb een paar kennissen buiten de clan, maar niet echt al te veel. Ik wil het er niet op laten lijken dat ik de Clan zou verraden op de een of de andere manier, snap je?' Begon de lichtrode kater, even keek de poes naar de grond en wou daarop antwoorden, maar voor ze dat kon, was hij al weer verder aan het gaan. 'Ja, het is mooi buiten het kamp. En ik denk dat het voor iedereen een andere mening is, ik bedoel dat ik niet echt kan oordelen over andere Clans.' Nog even was het stil, maar toen ze zijn stem weer hoorde kon ze bijna niet geloven dat hij dat echt zei, 'Ga het zelf maar eens ontdekken, wil je mee even buiten de Clan een kijkje nemen?' Vroeg hij, 'Dan zul je zelf alles kunnen uitvinden, snap je?' Zei hij tenslotte, direct sprong het poesje op, 'Wil je dat echt voor me doen? Want ik wil echt heel graag eens buiten het kamp kijken, mag dat dan? Ik bedoel niet dat het mij uitmaakt ofzo, maar jij moet ook niet in problemen raken, maar wat ga je me dan laten zien? Kunnen we naar de vierboom? Die lijkt me zo mooi! Ben jij eigenlijk al ooit eens op een gathering geweest? Was dat leuk, tenminste als je er geweest bent, want dat weet ik niet. Oh ja, hoe oud ben je nu? En heb je al eens iets ergs meegemaakt? Kunnen we ook eens een kijkje nemen bij de grenzen? En die rivier? Zwemt daar echt geen vis? Want het lijkt me wel leuk om die beesten te zien, hoe ziet een vis er eigenlijk uit? Ik heb ze nooit op de prooistapel gezien, maar wel al van gehoord. Weet jij hoe ze er echt uit zien, weet jij er eentje wonen? Of kan je dat niet weten? Laar wil je me ook een vis laten zien? En... En wil je me alles laten zien? Gewoon heel het territorium en de grenzen enzo is genoeg.' Plots besefte ze dat als ze nog lang zou praten ze niet meer het kamp uitkonden, nu ja, jawel, maar dan was het al avond en dan had het geen zin meer. Snel rende ze zo vlug als ze kon naar de uitgang van het kamp, waar ze werd tegengehouden door wat warriors, ze mocht immers niet alleen naar buiten. Even snoof ze verontwaardigd, waarna ze omkeek en vrolijk riep, 'Kom je nog?', even was ze stil, waarna ze weer naar hem riep, 'Kom dan Kater waarvan ik de naam niet weet!' vrolijk sprong ze van haar ene been op het andere en rende naar de apprentice toe, waarna ze een rondje om hem heen draaide en weer naar de uitgang rende. Zo hard mogelijk, haar ogen glinsterden van pret. Ze was nog maar 3 moons, maar ging het kamp al uit.

Zelfs na al die vragen die hij had beantwoord bleef ze gewoon door praten zonder enige adempauze. Hoe hield ze dat vol? Zonder zelfs niet één keer de ademen? 'Eeh, okey..' Zei hij tegen zichzelf en probeerde al haar vragen te negeren. Kwam er echt nooit een einde aan? Flamepaw keek de andere kant op en wachtte tot te stem van Honeykit leek te dempen. Tja, haar naam wist ze van andere apprentice's af. Ze was noga bekend, tja.. Door haar schaduw al ondervrager van de Clan, of hoe je haar ook mocht noemen. Eindelijk na enkele minuten stierf haar stem weg en waagde hij het zijn hoofd weer om te draaien naar de kleine kattin. 'Goed, wacht ji-- eh?' Met een frons keek hij de zwart-witte kitten na die naar de kamp uitgang stormde. Met wat geluk aan zijn zijde hielden enkele warriors de kitten tegen, en nog geen seconde later draafde Flame op d'r af. 'Het os goed, ze hoort bij mij.' Zei de apprentice tegen de warrior de Honey tegenhield en wierp een smekende blik op de grotere kat. 'Honeykit, niet afdwalen en beloof naar mij te luisteren. Alhoewel het zeer plezant daar kan zijn, het is er nog steeds gevaarlijk voor zulk jong als jij.' Zei hij met een stoere plaag blik in zijn ogen en ging er snel vandoor. Misschien werd het toch nog leuk, maar trok hij wel wat in twijfel. Zou ze er eigenlijk zelf nooit last van hebben? Niks anders doen dan vragen stellen, kom op! 'Wie zijn eigenlijk je ouders Honey?' Vroeg de kater snel voordat ze weer begon met haar vragen. Misschien wist Flamepaw d'r af te leiden zodat het toch nog een vraagloos uitstapje werd..

Nog steeds met ogen gesloten lag Dogkit helemaal opgerold in haar nestje te slapen. Moe kon je haar wel noemen wand ze had gister echt een enorm avontuur beleefd die ze never zal vergeten. Heel af en toe bewoog ze wel maar dat was omdat ze droomde over gister. Samen met haar vriendinnen bevond ze zich toen in het Shadowclan territory. Een van haar vriendinnen was bijna opgeslokt door een van de riviertjes waar een kleine stroming aan de gang was. Gelukkig konden ze net op tijd met zijn alle haar achterpoten vastgrijpen en haar weer op de kant trekken anders hadden ze echt een groot probleem. Toen het stukje aankwam waar ze net haar vriendin wilde redden werd ze wakker. Ze stond langzaam op en strekte haar voorpoten. Een klein zuchtje ontsnapte uit haar mond terwijl ze zich een paar keer heen en weer schudde. Oke ze was nog een tikkeltje moe maar een type om de hele dag uit te slapen was ze niet, ze was meer een avontuurlijk type. Ze liep trippelend het hol uit en zag al dat er veel katten bezig waren. Een paar liepen het kamp uit. Ze zag mentoren bezig zijn met hun leerlingen en een paar kittens die met een mosballetje vrolijk aan het spelen was. Nu ad Dogkit helemaal geen zin in zo een spel. Ze wilde nu wel eens wat leuks doen met een oudere kat dan zijzelf. Ze keek wat rond maar zag niemand die ze zich had voorgesteld. Midden in het kamp ging ze liggen en zag hoe het mosballetje van de kittens die aan het spelen waren naar haar toe rolde. Verveeld gaf ze er een mep tegen zodat het terug rolde. Ze keek naar de prooistapel en liep er heen. Ze pakte er een klein grijs muisje vanaf en at het binnen een paar happen op. Oke ze had nu ook gegeten, nu nog iemand waar ze mee kon spelen of een gesprek kon starten. 'Honeykit, niet afdwalen en beloof naar mij te luisteren. Alhoewel het zeer plezant daar kan zijn, het is er nog steeds gevaarlijk voor zulk jong als jij.' Hoorde ze een kater in de verte zeggen. Het was geen kitten dus misschien verveelde hij zich ook en konden ze wat samen doen. Wolfkit spande haar schouders en rende richting het geluid van de stemmen. Yes er zat een kitten bij dit kon toch wat worden... De kitten hete blijkbaar Honeykit was ze niet kitten van Brokenstar? Ze kon het natuurlijk mis hebben maar het liefste wilde ze dat ze wel gelijk had. Ze wilde net een vraag stellen totdat de kater al voor haar zij 'Wie zijn eigenlijk je ouders Honey?' Oke de kater was haar voor met vragen stellen maar Dogkit moest hoe dan ook wat vragen aan de wit zwarte kitten. Ze schuifelde er een beetje onzeker heen en zei zacht tegen de twee katten die in gesprek waren 'Ehhh... Hey.' Oke ze moest nu wel voor aap staan maar wat moest ze anders zeggen. Haar zwart witte staart tikte zenuwachtig op de grond. Oke ze mocht er dan wel bijna hetzelfde als Honeykit uitzien alleen wat bij haar best wel grappig was was dat kleine vlekje op haar lip. Het leek net een klein snorretje en daarom was het juist weer voor andere katten leuk om haar daarmee te kwetsen. Het liefst wilde Dogkit hun dan terug uitschelden maar ach waarom een zinloos gesprek starten? 'Stoor ik jullie of valt het mee?' Zij Dogkit nogal onzeker. Hopelijk stuurde de kat haar niet gelijk weg anders kon ze het wel schudde verder bij hun. Honeykit was misschien wel een druk type maar stiekem hoopte Dogkit dat Honeykit niet zoveel vragen aan haar ging stellen anders moest ze ook weer zoveel zeggen net als de oranje kater.

'Het is goed, ze hoort bij mij.' Zei de apprentice tegen de warrior en Honey's gezichtje klaarde hlemaal op. 'Honeykit, niet afdwalen en beloof naar mij te luisteren. Alhoewel het zeer plezant daar kan zijn, het is er nog steeds gevaarlijk voor zulk jong als jij.' Zei hij met een stoere plaag blik in zijn ogen en ging er snel vandoor. Een paar seconden bleef het poesje verward stilstaan, maar stoof daarna achter hem aan. 'Hey wacht! Dat is oneerlijk, jij bent ouder en begon eerder, zo kan ik je toch nooit inhalen? Of hoe wil je dat ik je inhaal?' begon ze al, maar de kater remde waarschijnlijk iets af en de kitten kon hem weer bijhouden. 'Wie zijn eigenlijk je ouders Honey?' Vroeg de kater snel 'Mijn ouders? Mijn vader heet Frostmist en m'n moeder is onbekend, tenminste voor mij, misschien dat mijn vader hem kent, maar hij heeft het in ieder geval nog nooit aan mij verteld. Ik heb ook nog een opa, Blackclaw en ook een oom, wat dus de zoon van de vader van mijn vader is, Wolftail, soms zie ik hem als mijn grotere broer omdat ik vergeet dat het mijn oom is, en dan heb ik ook nog een zusje en een halfbroertje en twee nichtjes van de zus van mijn vader, maar die is gestorven. Dus heb ik geen tante meer, alhoewel, Wolftail en Schrewleap een beetje naar elkaar aan het groeien zijn, dus dan heb ik misschien later weer een tante, maar nu nog niet.' ze wou verder gaan, maar haar praten werd verstoord door een stem, vrolijk keek ze opzij, 'Ehhh... Hey.' zei ze zacht. 'Hiiiiiiii' riep Honey vrolijk, 'Wie ben jij? Ik herken je vaag, maar weet niet goed wie je bent, oh ja!' begonz e haar vragenaanval weer en keek naar de apprentice, 'Ik weet je naam nog steeds niet en je leeftijd, maar die heb ik wel al een 3tal keer gevraagd, zou je dat nu een keertje willen zeggen? En gaan we naar de vierboom? En de grens? En al de andere plaatsen van het territorium? Ik wil dat zo graag zien, gewoon het hele territorium is goed genoeg!' De kitten naast haar was even stil geweest, maar begon nu weer met praten, 'Stoor ik jullie of valt het mee?' , even dacht het poesje na. Heel even maar, want al snel wist ze het antwoord al wel, 'Nee hoor, voor mij niet, hij ging me net het territorium laten zien, van mij mag je mee! Maar ik weet niet of hij dat wil, maar ik denk het wel, want anders moet je weer terug naar het kamp. Hij rende immers direct weg toen hij het kamp uit was en nu zijn we hier, ik kan het kamp nog zien, maar ik heb het gevoel dat ik dat als we een paar meter verder zijn niet meer kan. In ieder geval, van mij mag je mee! Hoe heet jij nou ook al weer? Of had je dat nog niet gezegd? Want dat kan ook natuurlijk. Wie zijn jouw ouders?' Hierna keek ze de kater weer aan, 'Gaan we nu? Ik wil als eerste naar de vierboom, kunnen we daar als eerste naartoe? Het lijkt me daar zo mooi, is het daar mooi, weet jij dat?' Vrolijk begon ze rondjes om de twee katten heen te rennen, wachtend op alle antwoorden die ze nog niet had gekregen.

Eerst dacht Flamepaw dat alles niet nog erger kon worden, maar helaas zat de rode apprentice deze keer fout. Zijn oren schoven een beetje naar achter toen een stem achter hem luidde. Hij draaide zich om en bekeek de tweede poes eens goed. Waarschijnlijk was zij ook nog een kitten. Flamepaw was er eerlijk gezegd zeker van. Fijn, twee kittens waar hij mee opgescheept zat. Net toen hij van plan was verder te wandelen kwam 'ie tot het besef dat Honeykit nog een vraag had gesteld. 'Ik ben Flamepaw, een apprentice van zes maanden oud. En we blijven ergens in de buurt van het kamp. Met twee kittens zoals jullie vertrouw ik het voor geen haar.' Sprak Flamepaw met een vaste toon en keek de twee kittens strak aan. Zolang ze beide maar besefte dat ze nog té jong waren om zo ver weg van het kamp te gaan. Hij mocht dan wel al training hebben gehad, als ze een patrouille van een andere Clan tegen het lijf liepen, of een vos, dan kon hij ze niet beide beschermen. Ook wou 'ie geen dode katten in zijn geheugen hebben staan gegrift. Een lichte zucht kwam uit zijn mond toen hij zich weer omdraaide, en klaar was om verder te gaan. Hij wist dat Dogkit nou zou meevallen, maar het was eerder Honeykit waaraan de kater zich ergerde. Ze kon geen seconde zwijgen, en het ergste van al, ze was mega hyperactief. Dogkit leek hem er eerder een stille uit. Niet stil zoals nooit iets zeggen en asociaal zijn, maar een rustige. Hij kon het nog altijd verkeerd hebben natuurlijk. 'En wees alstublieft stil, ik wil geen ongewenst bezoek krijgen.' Siste hij door zijn tanden heen naar de twee poezen achter hem. Een vos of enig ander dier zou hen kunnen horen en de drie katten eens komen bezoeken. En dan werd het gegarandeerd geen rozengeur en maneschijn bezoekje. Alhoewel ze nog zeer dicht bij het kamp waren, was dat risico toch wat groot voor 'm. 'En anders zouden we geen prooi kunnen vangen, ik bedoel als jullie wel willen jagen zou ik al zeker een stuk zachter beginnen praten.' Plakte hij dat er fluisterend achteraan. Hij begon een beetje lager tegen de grond te wandelen eens hij dat had gezegd. Het was niet alleen om de twee pluizebollen bezig te houden, maar ook zodat 'ie iets zou kunnen doen voor zijn Clan. En wat was nu beter voor de Clan dan prooi?