Stormstar, I really need to talk to you

Stilletjes zat een jonge witte poes nog naast de warriors den, twijfelend of ze wel zomaar haar leader kon spreken. De laatste keer dat ze een een op een gesprek had met haar leader had ze de den verlaten met een hart dat aan diggelen was geslagen door pijn. Maar het was belangrijk dat ze met hem sprak, Dreamheart had het haar op het hart gedrukt. Langzaam stond ze op en liet haar gewicht even teveel op haar bezeerde poot zakken en kreunde even van pijn. ''Verdorie zeg...'' Mopperde ze en hinkte langzaam richting de den van haar leader. Haar poot belemmerde haar niet volledig, maar het maakte het wel iets lastiger. Ze maakte zich echter meer zorgen over de woorden die door haar hoofd spookte, haar rug niet toekeren naar haar neefje. Ze snapte het niet helemaal, ze had zijn woorden wel gehoord bij de dood van zijn moeder maar wellicht was dat zijn manier van omgaan van dingen. Hij had het natuurlijk niet echt makkelijk gehad, maar zij zou daar niet over oordelen. Stilletjes hinkelde ze verder en bleef voor de ingang even staan en keek eerst om zich heen. Ze zuchtte even kort en kneep haar ogen dicht. ''Stormstar, kan ik met je praten?'' Haar stem klonk zacht en voorzichtig stak ze haar kop naar binnen, op zoek naar haar leader

-Stormstar

_{Het was al tegen zonshoog. Stormstar had een goede patrouille gehad, en zat nu in zijn nest. Hij was een kater van Skyclan tegen gekomen, Fightsoul. De kat was afstandelijk geweest maar dat maakte Stormstar ook niet uit. Hij was van een andere clan dan was dat heel erg logisch. Nu lag hij een beetje na te denken in zijn nest de laatste tijd zat hij wel vaker in zijn nest na te denken. Als hij in zijn hol was konden er ook andere katten naar hem toe komen. Dat was ook handiger voor hun. Als hij er was konden ze praten over hun problemen. Hij hoopte natuurlijk dat er eigenlijk helemaal geen problemen waren. Maar meestal waren er gewoon problemen, en hij als clanleader moest die dan wel oplossen.
Opeens zag hij een schim zitten bij zijn hol, hij hief zijn kop om te zien wie het was. Snowcrystal, een lieve poes die hij als leerling had gehad. Stormstar vertrouwde haar wel maar dat had een scherp randje. Ooit had ze zijn vertrouwen beschadigd door met een Thunderclan kater kittens te nemen. Dat was niet volgends de Warrior Code. Het was een overtreding. Stormstar hoopte dat ze die fout niet nog eens zou begaan, maar toen hij daar over nadacht, bekroop hem een vreemd gevoel. Nee, nee dat zou ze niet nog een keer doen. Toch? Hij zette het van zich af en keek of ze binnen wilde komen. Het leek er wel op. ''Stormstar, kan ik met je praten?'' Haar stem klonk zacht en voorzichtig stak ze haar kop naar binnen, op zoek naar haar leader. Stormstar glimlachte. ''Snowcrystal, natuurlijk. Kom binnen ik heb altijd oor voor mijn oud leerling.'' Hij ging overeind zitten met zijn staart over zijn poten. ''Vertel, wat scheelt er?''

Spoken}

Ze wist niet zeker of haar leader haar woorden wel wilde geloven, misschien dacht hij wel dat ze gek geworden was. Nee, dat zou te onlogisch zijn voor haar. Zij werd niet zomaar gek, daar had je al veel meer voor nodig. Hoewel ze die ene nacht wel even dacht dat ze nooit meer terug zou keren, dat maakte haar wel even gek want ze had nog meer dan genoeg om te doen. Ze schudde even haar kop om haar gedachtes in een lijn te krijgen. Ze was hier niet om zichzelf gek te maken. Nee, ze was hier om haar waarschuwing, nouja de waarschuwing van haar zus, door te geven aan haar leader. Het betrof niet alleen hen, maar ook anderen. En natuurlijk betrof het haar neefje, die toch zoveel was veranderd door alles wat hij had meegemaakt. Onbewust keek ze even om, om haar neefje daar het kamp te zien verlaten. Gelukkig maar ook, ze zou panisch worden als hij opeens mee zou staan luisteren. ''Snowcrystal, natuurlijk. Kom binnen ik heb altijd oor voor mijn oud leerling.'' Het antwoord van Stormstar schudde haar uit haar gedachtes en ze keek weer naar hem, om recht in een vriendelijk gezicht te kijken. Wat zou hij nu van haar denken? Langzaam verzette ze eerst haar achterpoten en toen haar enige bruikbare voorpoot. haar verwonding was niet erg, over een paar dagen zou ze wel weer kunnen lopen. Ze ging tegenover Stormstar zitten en krulde ook haar staart om haar voorpoten. ''Vertel, wat scheelt er?'' Vroeg Stormstar en ze zuchtte toch even kort. Ze keek hem aan met haar blauwe ogen en zuchtte. Voor ze begon keek ze omhoog, naar de plek waar normaal de blauwe lucht boven haar hoofd zou hangen, wetend dat ze dit niet alleen deed. ''Het gaat waarschijnlijk heel vreemd klinken om van een simpele warrior als mij deze woorden te horen.'' Sprak ze zacht en keek hem weer aan. ''Maar...'' Ze zuchtte weer even, niet zo goed wetend hoe ze het nu weer moest zeggen. ''Maar, ik heb met Dreamheart gesproken.'' Sprak ze langzaam en keek even naar witte pootjes. ''Ik heb een glimp van de eeuwige jachtvelden mogen zien, haar,Crookedstar, Leopardfur en ook... Ook heb ik daar mijn ouders weer kunnen zien.'' Een waterige glimlach verscheen op haar snuit en ze keek weer op, maar haar uitdrukking werd bitter. ''Maar ik heb daar niet alleen positieve dingen gehoord. Dreamheart heeft mij iets verteld waardoor ik met een oog open slaap, als ik dan wel slaap. En ik ben van mening dat jij dat ook behoort te weten.'' haar woorden werden zachter en even keek ze achter zich om er zeker van te zijn dat niemand mee luisterde.

_{Stormstar keek in de ogen blauwe van Snowcrystal. ''Vertel, wat scheelt er?'' Vroeg Stormstar en ze zuchtte toch even kort. Hij sloeg zijn staart om zijn poten heen en hij wachtte op haar verhaal. ''Het gaat waarschijnlijk heel vreemd klinken om van een simpele warrior als mij deze woorden te horen.'' begon ze zacht. Hij bleef haar rustig aankijken en luisterde naar elk woord. ''Maar...'' Ze zuchtte weer even. Stormstar zag dat ze het dus erg moeilijk vond om te vertellen. ''Maar, ik heb met Dreamheart gesproken.'' Sprak ze langzaam en keek even naar witte pootjes. Stormstar's ogen werden groter. Hij slikte in een dichtgeknepen keel. Zijn rechterpoot stapte naar achter en terug. '''Je hebt wat, je. Waarom Snowcrystal? Is er gevaar?'' Stormstar slikte nogmaals. Hij zag het beeld van zijn oude vriendin die hij nog elke dag verscheurd miste. Hij wist dat Snow haar zus was, hij hoopte dat het goed nieuws was. ''Ik heb een glimp van de eeuwige jachtvelden mogen zien, haar,Crookedstar, Leopardfur en ook... Ook heb ik daar mijn ouders weer kunnen zien.'' Een waterige glimlach verscheen op haar snuit en ze keek weer op. Stormstar glimlachte ook droefgeestig. ''Het is er prachtig'' Bevestigde hij. Opeens werd de uitdrukking van Snow weer bitter, Stormstar leek zich nu zorgen te maken. ''Maar ik heb daar niet alleen positieve dingen gehoord. Dreamheart heeft mij iets verteld waardoor ik met een oog open slaap, als ik dan wel slaap. En ik ben van mening dat jij dat ook behoort te weten.'' Stormstar slikte.
''Wat is er dan?'' Stormstar zijn ogen stonden met zorgen.

Spoken}

''Vertel, wat scheelt er?' Vroeg haar leader en ze slikte toch even. Ze hoorde hem zuchten, zou hij haar eigenlijk wel geloven? Het verhaal zou natuurlijk erg belachelijk klinken uit haar mond. Want waarom zou StarClan contact opnemen met een kat die haar Clan al eens had verraaden en het eigenlijk opnieuw deed. Maar na haar woorden zag ze de ogen van haar leader en oud mentor groot worden en hij deed een stap achteruit. Was dit van schrik? '''Je hebt wat, je. Waarom Snowcrystal? Is er gevaar?'' Ze zag in zijn ogen de pijn die het verlies van haar zus nog steeds meebracht. Hij moest er vast zwaar onder hebben geleden. Maar op een of andere manier had zij niet zo geleden, haar haat voorkwam het. Ze had altijd de woede van het verraad van haar oudere zus zwaar opgenomen. Maar nu was het ook tijd voor de witte poes om het van zich af te zetten. Maar gevaar, was er gevaar. Was haar zus wel echt zeker van dat haar neefje het verkeerde pad op ging? Ze wist het zelf niet, ze zag zich nu alleen maar als boodschapper. ''Het is er prachtig'' bevestigde Stormstar en ze knikte heel kort. Ze was waarschijnlijk een van de weinige warriors die Starclan had gezien voor ze leader werden of voor hun leven tot een eind kwam. Maar ze voelde zich er niet speciaal om, eerder had het haar bang gemaakt. ''Wat is er dan?'' Vroeg haar leader nu en ze zag de zorg in zijn ogen. Had ze hem bang gemaakt met haar woorden? Even schraapte de witte poes haar keel en dacht na over hoe ze dit ging brengen. ''De waarschuwing gaat over een clangenoot van ons, eentje die niet al te lang geleden voet heeft gezet in het warriorschap.'' Begon ze langzaam en keek hem toen aan. ''Misschien dat je al kunt raden wie ik bedoel, maar ik zal duidelijk zijn.'' Vervolgde ze en slikte nu zelf.''De exacte woorden van Dreamheart waren duidelijk: Ik heb je ook nodig om de clan te beschermen van mijn zoon.. Jullie hebben hem vrijgelaten en dat was een grote fout. Stormstar kon geen betere naam voor hem kiezen.. Pas op met Snowkiller draai je rug niet naar hem om." Zei ze zacht en keek naar haar pootjes. Ze kon het zich niet voorstellen dat ze bang moest zijn voor haar eigen kleine neefje. Ze keek Stormstar aan en slikte weer. ''Ik weet zelf niet wat ik er mee aanmoet. Ik kan hem niet constant in de gaten houden, en ik durf hem niet meer recht in de ogen te kijken.'' Ze voelde de angst in haar hart weer oprijzen en ze schudde haar kop. ''En ik moet ook nog waken over ons jongere broertje. Wat moet ik doen?'' Het was lang geleden dat ze wijsheid bij een ander had gezocht, maar nu wist ze het echt niet.

Onderwerp: Re: Stormstar, I really need to talk to you