Hello again... .:Windgust:.

Een grijze schim bewoog zich soepel door de vroege ochtend. groene ogen keken slaperig om zich heen. Darkblood liep het Bloodclanterritorium uit. Richting de Riverclan. Ze hoopte ergens toch Windgust tegen te komen. Maar hoe groot was de kans dat hij er was? En dat hij er überhaupt rondliep? Darkblood zuchtte bij het realiseren dat ze Windgust waarschijnlijk niet tegen zou komen. Misschien wel nooit meer! Toen ze bij de boom was die in het Riverclanterritorium stond, kreeg ze een glimlach. Hier had ze Windgust ontmoet. Darkblood schrok toen ze een ochtendpatrouille zag. Ze probeerde zich te verstoppen, maar het was te laat. Een kater van de patrouille zag haar. Nog geen seconde later kwam de volle patrouille op haar afgestormt. Darkblood slaakte een gil van schrik. Ze zette haar nagels uit, en voor ze het wist stormde een van de katers op haar af. Hij maakte een krachtige sprong, maar Darkblood kon net wegspringen, zodat hij alleen haar schouder kon raken. Blazend viel Darkblood op de grond, maar herstelde zich weer snel. Darkblood stond op, en sprong vol op de kater. Darkblood drukte hem tegen de grond, en perste alle lucht uit zijn longen. Maar ze had kunnen weten dat de rest van de patrouille niet zou blijven staan, want snel werd ze van achteren aangevallen. Darkblood draaide blazend om, en zwiepte woest met haar staart. Ze sprong vlak voor de vijandelijke poes, en klauwde haar neus open. Voor ze nog eens kon uithalen, werd ze ruw in haar rug gekrabt. Ze draaide zich om. en zag weer een andere kater. Darkblood was omsingelt. Maar opgeven deed ze niet. Ze probeerde op de kater te springen. De kater maakte en snelle schijnbeweging naar rechts, en Darkblood viel ruw op de grond. De kater viel weer in het gevecht. Blazend wierp hij zich op haar zodat ze tegen de grond gesmeten en al het lucht uit haar longen geperst werd. Darkblood greep de nek van de sterke kater vast met haar voorpoten en voelde zijn scherpe nagels over haar buik gaan. Weer miauwde Darkblood hard. Dit keer klonk het woest. Een paar tellen kon ze niets anders zien dan de kater's vacht dat in zijn gezicht drukte en haar half smoorde zodat ze worstelde om genoeg adem te krijgen. Darkblood rook de geur van Riverclan gemengt met Bloodclan. En de geur van Bloed.. Was dit het dan? Het einde? Verscheurt door en patrouille?

Darkblood gaf nog een klap aan de kater. Opeens zag ze Windgust. Ze kon het bijna niet geloven. Ze twijfelde geen moment en schreeuwde hard: ''WINDGUST!!!!!!!'' Ze lette niet meer op de katten achter zich, waardoor ze een beet in haar nek kreeg. Darkblood draaide zich om, en beet de kater in zijn oor. Maar toen kwam het ergste. De hele patrouille sprong op haar af. Het enige wat ze zag waren veel verschillende vachtkleuren. En het enige wat ze voelde waren harde beten en stevige nagels die haar vel doorboorden. Ze kon nog een harde miauw uitbrengen, en twee katten stevige beten geven. Maar het leek alsof er dan twee keer zo veel in de plaats kwamen. ''HELP!'' Gilde ze even hard als daarnet. Darkblood maaide blindelings met haar poten wild om zich heen.