Victory is just a word ~

Onderwerp: Victory is just a word ~ za 6 okt 2012 - 17:49

De geur van vis kroop haar neus binnen en deed haar walgen. Hoe konden die RiverClan katten toch genieten van die geschubde wezens? Ze stonken en waren nat. Ook moesten ze ervoor het water in, hoe hielden ze dat vol. Shrew bleef even staan en zorgde ervoor dat ze een pas van de grenslijn afdeed. Het laatste wat ze wilde was een gevecht met zo'n kat. Wie weet kon ze wel ernstig gewond raken. De ShadowClan poes hield haar kop wat hoger en negeerde de stinkende geur. Ze was bezig met een patrouille en die mocht ze niet verwaarlozen door een vieze geur. De zon stond bijna recht boven haar kop, de ochtend was op zijn einde gelopen. Nog even en dan zou het warm bijna te warm worden om iets te doen. Toch liet deze poes haar taak niet afnemen door een beetje zon. Nee. Zij ging door totdat haar poten haar niet meer konden dragen. Af en toe had ze er genoeg van dat ze zich zo bezig hield met haar reputatie, maar soms had ze het nodig. Vooral als haar Clan het ook gewoon nodig had. Door het geluid van geritsel keek ze dromerig op uit haar gedachten. Helaas zag ze het pas te laat. Ze stond een muizenlengte in RiverClan territorium. En dat geritsel was hopelijk niet afkomstig van een Warrior die niet goed gezind was vandaag..

_{Het was een rustige dag. Blaadjes wiegden rustig heen en weer, en een beekje kabbelde rustig verderop. Soms hoorde je nog het gespat van een vis, alleen als je heel goed luisterde. Uit de bosjes verscheen een witte poot. Daarna een zwarte. Langzaam stak de kop van een lapjespoes de struiken uit. Nightsky liep rustig door. Haar pootkussentjes dempten het geluid van haar pootstapjes. Ze was net in een groep vissen gevallen, in het water. De geur van vis was onmiskenbaar sterk. Iedere kat zou haar zo zien aankomen. Nou ja, ruiken dan. Ze rook een ShadowClanpoes. Ze liet haar maar. Die poes zou toch niks doen... Toch? De geur die van stank die in haar neus prikkelde kende ze ergens van. Ach, zal wel. Ze was vrij makkelijk vandaag. Ze kwam aan bij de grens. Daar zag ze Shrewleap. Daarom kende ze de geur, ze had haar wel eens op een grote vergadering gezien. "Hoi" zei ze en gaapte diep. De zon had een snelle, opgewekte poes veranderd in een lui, slaperig beest}

"Hoi" Een aardig vriendelijke stem bereikte haar oor en Shrew keek opzij. Een lapjespoes zat een paar muizenlengtes van haar af en gaapte. Ergens had ze het gevoel dat ze de poes ergens van kende. Een Gathering? Vast wel, want zo vaak kwam ze geen katten tegen op een patrouille. Snel sprong ze naar haar kant van het gebied en bekeek de poes goed. Ze kon geen kwade houding zien, alleen een erg natte vacht. Shrew boog met een kop naar de RiverClan kat. "Gegroet," Sprak ze en keek even opzij. Er zat hier niet zo erg vel verschil in het gebied. Aan beide kanten groeiden bomen, alleen aan RiverClan's kant lag een rivier. "Gaat alles goed binnen de RiverClan?" Vroeg Shrew lichtelijk nieuwsgierig. Ze wilde een klein beetje informatie oppikken nu ze er toch was. Niet om meteen een aanval te richten tegen de Clan, maar om er zeker van te zijn dat ze niet té sterk werden of dat ze zelf plannen hadden om de ShadowClan aan te vallen. Kalm ging ze zitten en wachtte op een antwoord.

_{Shrewleap boog haar kop voor haar en zei: "Gegroet". Ze was verbaasd. Ze werd toegesproken alsof ze Nightstar heette. Ze schudde haar kop. Misschien was het een gewoonte van Shrewleap, of van de ShadowClan. Ze zou hun nooit begrijpen. Ze schrok op toen Shrewleap verder ging. "Gaat alles goed binnen de RiverClan?". Nightsky bedacht of het geen list was, maar antwoorde toen: "Alles gaat tot nu toe goed. Het ziet er naar uit dat Angelpaw iets met Skypaw heeft.... Ze slikte bij de gedachte aan Angelpaw, haar zusje. Ze besefte iets. Ze had het tot nu toe aan niemand doorverteld. Zelfs haar eigen zusje wist niet dat ze haar zusje was. Nightsky zuchtte. Dit had lang genoeg gewacht. Ze móést het vertellen. "Kun je een geheim voor mij bewaren?". Ze twijfelde even, maar ze moest iemand kunnen vertrouwen. Ze ging zitten en dacht diep na over wat ze ging zeggen.}

Aan haar houding te zien zag Shrew dat de poes niet gewend was aan haar begroeting. Dat kon. Maar dit had ze al zo vaak bij katten gedaan, dat ze het bleef doen. Het duurde echter even voordat ze antwoord kreeg op haar vraag. "Alles gaat tot nu toe goed. Het ziet er naar uit dat Angelpaw iets met Skypaw heeft.." De poes slikte en Shrew had meteen door dat het niet de info was die ze eigenlijk wilde weten. Maar dit had haar interesses ook opgewekt. Een privéleven, dus? Toch had ze geen idee wie die twee waren. Misschien had ze een van hen ooit wel eens gezien op een Gathering. Wie weet kon ze daar wel wat interessants uit opgraven. Nieuwsgierig deed Shrew een pas dichterbij, zodat ze geen enkel woord kon missen. De poes zuchtte. Nog nieuwsgieriger spitste Shrew haar oren. "Kun je een geheim voor mij bewaren?" Maar in haar ogen was twijfel te zien. Toch vond Shrew het een beetje vreemd. Waarom vertrouwde ze haar nu al? Wie weet was ze wel zo'n slechte ShadowClan kat die alles zou doen voor zijn Clan, zelfs moorden. Shrew slikte dit keer en knikte. "Sure," Zei ze kalm en keek de RiverClan Warrior met haar grasgroene ogen aan. Aan wie kon ze het nou doorvertellen. Er zat een heel territorium tussen de twee Clans, dus er was niets schadelijks aan.

[quote="Nightsky"]

_{Het leek Shrewleap te verbazen dat ze zo snel vertrouwen had. Maar ja, dat was misschien wel het enige wat ze zou begrijpen aan haar. Wie denkt nou dat er zo snel een kat was die vertrouwde? Maar dit betekende niet dat ze haar vertrouwde, maar ze moest het gewoon kwijt. Ze zuchtte. Haar besluit stond vast. Ze ging het vertellen. "Oké, weet dat ik dit nog nooit ook maar aan een iemand heb verteld, zelfs niet aan mijn... mijn zusje. Ik heb dit ook niet aan Stormstar, Mousefur of Nightstream verteld. Mijn ouders... Ze zijn vermoordt d-door H-Heartdestroyer". Er welden tranen op in haar ogen. Dit was de eerste keer dat ze dit vertelde. Ze hoorde stemmen in haar kop spelen. "Mama, alsjeblieft, niet doodgaan!""Nightpaw, ik moet, lieverd""Nee mama! Alsjeblieft blijf! Voor mij!""Het spijt me... Zorg goed voor jezelf..." Mama sloot haar ogen. "Neeee! Mamaaa!". Tranen stroomden over haar wangen. Ze murmelde de zinnen na. Maar er was nog iets. En Angelpaw kreeg een klap tegen haar hoofd, ze herinnerde haar zusje niet meer en weet het nu ook niet... Ik ben het.}

Blijkbaar deed het de poes niets dat Shrew zich opeens zo dicht bij haar bevond. En nog steeds voelde het vreemd aan. Ze had nu het vertrouwen van iemand gewonnen waarvan ze de naam niet eens wist. Wat als ze de poes nou een keer zou teleur stellen door het per ongeluk door te vertellen? "Oké, weet dat ik dit nog nooit ook maar aan een iemand heb verteld, zelfs niet aan mijn... mijn zusje. Ik heb dit ook niet aan Stormstar, Mousefur of Nightstream verteld. Mijn ouders... Ze zijn vermoordt d-door H-Heartdestroyer" Shrew zag de beginslelen van tranen vormen in haar ogen en kreeg een steek van medelijden in haar maag. Weer zo'n Clankat die had geleden onder de BloodClan. Niet dat ze er zo zeker van was dat die Heartdestroyer een BloodClan kat was. Maar Rogues waren niet altijd zo moordlustig. Voorzichtig raakte Shrew met het puntje van haar staart de schouder van de Warrior aan. Er viel een langgerekte stilte, die af en toe verstoord werd door de poes die wat woordjes mompelde. "En Angelpaw kreeg een klap tegen haar hoofd, ze herinnerde haar zusje niet meer en weet het nu ook niet... Ik ben het." Shrew keek een beetje verbaasd op. Je voelde toch meestal wel dat je je dicht bij je familie bevond? Shrew had ooit een zusje gehad, maar die was ook vermoord door een BloodClan kat. "Het komt vast wel goed." Shrew sprak de woorden alsof ze een moeder was. "Maar waarom vertel je het haar niet gewoon? Anders zullen al die leugens je straks verstrikken. Ik weet hoe het voelt om familie kwijt te raken. Mijn zusje is ook vermoord." Shrew keek even weg en probeerde meteen die herinnering uit haar kop te bannen. Het was niet goed om oude wonden open te krabben.

_{"Het komt vast wel goed. Maar waarom vertel je het haar niet gewoon? Anders zullen al die leugens je straks verstrikken. Ik weet hoe het voelt om familie kwijt te raken. Mijn zusje is ook vermoord.". Nightsky deinsde achteruit alsof ze een klap had gekregen. Dit kon nog wel eens een probleem worden voor Shrewleap, want het zag er naar uit dat ze een woede aanval zou krijgen zoals ze altijd kreeg als ze ergens niet meer tegen kon. ''Ik ben zo'n stom muizenbrein!'' spuugde ze. ''Ik stalk haar, oke?! Ik stalk haar omdat ik de kleine Angelpaw niet alleen durf te laten''. Het werd met de woorden feller. En als ik het haar ga lopen vertellen, dan komt ze erachter dat ik haar stalk en keert gunt ze me geen blik meer waardig''. Nu stond ze werkelijk op een heftige vorm van een woede aanval. ''Of erger! Ze krijgt weer herinneringen en gaat achter Heartdestroyer aan! Die BloodClanner is zo medogenloos, ik heb gehoord dat hij in ThunderClan territory een kitten heeft vermoord. Een kitten! En dan gaat hij hetzelfde doen bij... bij...'' Ze begon licht te worden in haar hoofd. Versuft viel ze op de grond. Ze keek naar Shrew en zei: ''Sorry, ik heb last van woede aanvallen''. Ze bleef stilletjes op de grond liggen.}

Dit keer waren Shrew's uitgekozen woorden niet zo goed. De poes deinsde achteruit, woede stroomde van haar blik af. Toch bleef Shrew kalm, ze bewoog geen enkele spier. Een gevecht met deze RiverClan Warrior was het laatste dat ze wilde hebben. ''Ik ben zo'n stom muizenbrein!'' Spuugde de poes en Shrew liet haar blik afglijden naar de grond tussen de twee. ''Ik stalk haar, oke?! Ik stalk haar omdat ik de kleine Angelpaw niet alleen durf te laten" Shrew trok zich niets aan van de felle antwoorden en probeerde haar emoties e onderdrukken. "En als ik het haar ga lopen vertellen, dan komt ze erachter dat ik haar stalk en keert gunt ze me geen blik meer waardig'' De poes stond op en Shrew keek voorzichtig op. Als ze een gevecht zou beginnen zou Shrew er zo in springen. Voor de zekerheid begroef Shrew haar klauwen in de aarde, klaar voor als de Warrior haar besloot te bespringen. ''Of erger! Ze krijgt weer herinneringen en gaat achter Heartdestroyer aan! Die BloodClanner is zo medogenloos, ik heb gehoord dat hij in ThunderClan territory een kitten heeft vermoord. Een kitten! En dan gaat hij hetzelfde doen bij... bij...'' Zo was het nou eenmaal. BloodClan katten vermoorden iedereen die hen in de weg kwam staan. De poes was even stil en dit gaf Shrew de tijd om alles op een rijtje te zetten. Waarom was de RiverClanner opeens zo kwaad geworden? Het antwoord kwam echter al snel. ''Sorry, ik heb last van woede aanvallen.'' Shrew knikte en zei even niets. Ze keek alleen toe hoe de Warrior op de grond bleef liggen. "Het geeft niets," Zei Shrew kalm en deed nogmaals een pas dichterbij de Warrior. Ze dacht even niet aan de grens die ze zojuist had overgestoken. Deze poes had hulp nodig en daarom kon ze de Warrior Code wel even vergeten. "We kennen allemaal wel zo'n gevoel. Maar het beste is om zelf geen wraak te gaan nemen. Maar denk je zelf niet dat het beter voor Angelpaw is om te weten dat ze familie heeft?" Verder kon ze gen woord meer uitbrengen en keek ze in stilte toe.

_{"Het geeft niets. We kennen allemaal wel zo'n gevoel. Maar het beste is om zelf geen wraak te nemen. Maar denk je zelf niet dat het beter voor Angelpaw is om te weten dat ze familie heeft?". Nightsky was een beetje te verward om dit nu te begrijpen. Waarom had ze dit ook alweer verteld? Wat deed Shrewleap hier ook alweer. En wat deed ze op RiverClan territory? Sterker nog: wat deed ze Zelf hier? Het bloed begon uit haar hoofd te stromen. Ze belande in de grote kaken van het zwarte niets.

Ze was in een deel in het bos. Waar, dat wist ze niet. Voor zich zag ze een angstaanjagende mist. Vreselijk eng vond ze. Maar toen ze weg wou, was ze bevroren. Verlamd. Ze kon niks meer bewegen. Opeens rook ze een geur. BloodClan! Ze wou vluchten, maar ze was nog steeds bevroren. Ze kende de geur ergens van... Heartdestroyer verscheen de bosjes weg. Ze blies boos. Maar Heartdestroyer leek het niet eens te horen. Vreemd... Hij liep op haar af. Nu werd ze echt bang. Maar toen liep Heartdestroyer gewoon door haar heen. Ze draaide zich om en keek hem na. Wacht, ze had bewogen! Maar toen ze zich weer wou bewegen zat ze weer vast. Opeens stroomde een bekende geur haar neus binnen. Angelpaw! Daar liep ze, de struiken uit. "Angelpaw! Weg daar!" riep ze angstig. Heartdestroyer sloop op haar af. Hij sprong op Angelpaw en doodde haar. "Nee! Angelpaw! Kom hier, stomme BloodClanner! Dan ruk ik je kop van je romp!". Een probleem: Heartdestroyer hoorde haar. Met uitgeslagen klauwen stormde hij op haar af... "Nee Angelpaw..."

"Angelpaw!" riep ze. Toen wist ze het weer, ze was flauwgevallen. Alleen had ze ook gedroomd. Ze wist het nu. "Ik denk dat ik een speciale droom heb gekregen. Van StarClan. Als ik het vertel, sterft Angelpaw"}

Ze denkt alleen maar dat ze een droom van StarClan heeft gekregen, maar het was gewoon een nachtmerrie.

De blik van de poes werd vervangen door en verwarde. Blijkbaar had ze het weer door dat Shrew niet eens in haar Clan zat. Misschien was ze toch niet zo veilig als ze had gedacht. Maar toen werd het weer stil. En toen viel de poes flauw. Geschrokken deinsde Shrew achteruit en kroop bijna direct weer naar voren. "Hallo?" Miauwde ze met een klein kalm toontje in haar stem. Ze porde de poes een keer. Shrew ging rechtop zitten en probeerde helder na te denken. Wat als een patrouille hen hier vonden? Ze zouden misschien denken dat zij een Warrior van hun Clan had gedood. Bezorgd controleerde Shrew haar omgeving en toen ze niets vreemds rook richtte ze haar blik weer op de poes. Waarschijnlijk was ze gewoon door de spanning flauw gevallen. Niets ernstigs toch? "Angelpaw!" De stilte werd verbroken en Shrew schrok door het geluid dat opeens van de poes kwam. "Ik denk dat ik een speciale droom heb gekregen. Van StarClan. Als ik het vertel, sterft Angelpaw." Wat vreemd keek Shrew haar aan. StarClan bezochten alleen erg speciale katten in hun dromen. Misschien was het een hallucinatie geweest? "Wacht heel even," Zei Shrew en raakte weer met haar puntje van haar staart de poes aan. "Hoe weet je zo zeker dat het StarClan was. Heb je zo'n speciale kat gezien of was het meer een nachtmerrie?" Ze wilde haar niet kwaad maken, maar misschien zou de poes hierdoor stomme dingen gaan doen..

Nightsky schreef:: _{"Wacht heel even, hoe weet je zo zeker dat het StarClan was. Heb je zo'n speciale kat gezien of was het meer een nachtmerrie?''. Helaas, ze koos de verkeerde woorden uit om tegen Nightsky te zeggen. Haar rees op en de staart werd steeds dikker en dikker. ''Zeg, geloof je me soms niet?! Die domme kittypet ThunderClan deputy krijgt ze toch ook?! Misschien kan dat wel!''. Ze was super boos nu. Opeens bedacht ze het domste wat ze kon bedenken. ''Jij wilt haar dood hebben, huh?! Jij gaat het gewoon doorvertellen aan haar of aan anderen. Daarom ben je deputy geworden!'' Ze dreunde op wat ze kon bedenken. Alleen maar nutteloze, domme dingen. ''Iedere ShadowClankat is hetzelfde! Ontbetrouwbaar!'' mauwde ze. Opeens kreeg ze een listige, valse lach. Ze schoot op Shrew af, ze acteerde alsof ze van voren wilde aanvallen. Opeens week ze opzij en sprong op Shrew. Ze zette haar tanden in haar nek. Van de rustige, kalme warrior was niks meer over.}

En weer had ze het gedaan. Alsof de verkeerde woorden alleen maar uit haar bek kwamen. Meteen had Shrew spijt van wat ze had gezegd en deed voor de zekerheid een pas achteruit. De RiverClan poes zag er kwaad uit, vooral met de overeind schietende vacht en dikker wordende staart. ''Zeg, geloof je me soms niet?! Die domme kittypet ThunderClan deputy krijgt ze toch ook?! Misschien kan dat wel!'' Zei ze kwaad en Shrew voelde de vacht op haar nek overeind komen. Als deze poes haar aan zou vallen kon ze wel eens hevig terugvechten. ''Jij wilt haar dood hebben, huh?! Jij gaat het gewoon doorvertellen aan haar of aan anderen.'' Shrew's instincten schreeuwden om hier weg te komen, maar haar hart liet dit niet toe. Ze wilde verder horen wat deze Warrior te zeggen had. Straks zou ze ook nog eens over haar Clan gaan spreken. En dat was iets wat Shrew niet zomaar over zich heen liet komen. ''Iedere ShadowClankat is hetzelfde! Onbetrouwbaar!'' En nu was het menens. Maar voordat Shrew ook maar iets kon zeggen als weerwoord sprong de poes op haar af. In een flits van een seconde zag ze een valse glimlach op haar gezicht afgetekend. Shrew maakte zich klaar voor de beuk en zag dat de poes haar van voren wilde raken. Snel deed ze een pas opzij, maar zag toen was de ware aard achter de sprong. Een groot gewicht sprong op haar een scherpe tanden boorden in haar nek. Een gil van pijn ontsnapte uit haar keel en kwaad probeerde ze haar aanvaller af te werpen door op haar rug te rollen. Zo snel als ze kon sloeg ze met haar klauwen naar de lapjeskat, hopend dat ook zij wat verwondingen zou aanrichten. "Jij vuile viseter!" Snauwde ze woedend en liet haar witte tanden zien. Dus zij vond de ShadowClan laf? Wat als haar Clangenoten deze actie hadden gezien? "ShadowClan is juist een trotse Clan, jij valt zomaar katten aan en probeert ze meteen te doden!" Ze pauzeerde even voor de ergste zin die ze uit kon spreken over deze Warrior. "Jij bent niet veel beter dan die BloodClan kat!" En alweer wenste ze dat ze die woorden niet had uitgesproken.

-Shrew is btw nog geen Deputy in de RPG c;

Nightsky schreef:

Nightsky schreef:: _{"Jij vuile viseter! ShadowClan is juist een trotse Clan, jij valt zomaar katten aan en probeert ze meteen te doden! Jij bent niet veel beter dan die BloodClan kat!" schreeuwde Shrewleap onder haar. Ze verstijfde. Ze zette haar tanden uit het vlees van de kat. ''Je hebt gelijk'' murmelde ze zachtjes. Nu was ze boos op zichzelf. Heel boos. ''Je hebt gelijk!!!'' jammerde ze. Wat was er met haar aan de hand? Zomaar iemand willen Vermoorden! Er was niks te doen tegen haar stomheid. Niks. Waarom leefde ze nog? Ze moest weg uit dit woud, en weel nu! Ze stormde naar het water toe en sprong erin. Ze ging op haar rug liggen en pakte de zwaarste steen op de oever. Ze zonk gelijk naar de bodem. Als ze nu stierf kon het haar niks meer schelen.

srry flut moest naar bed}

Stormstar trippelde door het bos, zijn poten zwaar. Hij was moe, die nacht had hij moeilijk kunnen slapen. Zorgen baarde hem, hij had veel aan zijn hoofd, en had al een aantal dagen dus amper kunnen slapen. Hij slaakte een zucht, en gaapte toen met zijn bek wagenwijd open. Hoe sloeg met zijn staart, en schudde even met zijn hoofd om wakker te blijven. Zijn ambere ogen keken versuft in het rond, hij voelde de takjes onder zijn poten kraken. De bladeren knisperde en rommelde onder zijn poten, terwijl hij daar op een drafje door de bomen liep. Plots, stak hij zijn kop omhoog, en draaide zijn oor. Hij hoorde stemmen in de verte, en rook een geur van Shadowclan. Hij kreeg een wantrouwend gevoel van binnen, en bewoog even zijn oren naar achteren. Hij ging maar eens kijken wat daar aan de hand was. Hij kwam de struiken uit, en zag Nightsky en een Shadowclan poes staan. Hij kon sommige woorden opvangen, en zou er later wel uitpuzzelen waar het over ging. Nu was er opeens een belangrijk moment. Zo te zien had Nightsky zichzelf in de rivier gegooid, met de bedoeling niet meer boven te komen. Stormstar grauwde geïrriteerd naar zichzelf, en trok een sterke sprint naar de rivier. Zijn staart zwiepte, terwijl zijn lange golvende vacht voorbij schoot. Hij sprong in de rivier, zonder daar over na te denken. Hij dook naar beneden, steeds dieper. Hij zag na een kleine tijd zoeken in de eeuwige schimmen, een katten silhouet. Hij zwom er naar toe. Nightsky leek al half verdooft, toen Stormstar bij haar aankwam, waardoor er nietveel voor nodig was om haar los te krijgen. Stormstar begon nu wel steeds meer het gevoel te krijgen, dat zijn longen zouden knappen, hij moest lucht! Sterke zwem slagen zwoegde zich naar boven, terwijl hij Nightsky in haar nekvel vast had geklemd tussen zijn kaken. Stormstar was er blij mee dat ze niet zo heel erg groot was, waardoor het niet nog moeilijker werd. Gelukkig kwam hij uiteindelijk weer boven. Hij gooide haar op de kant. Alsof leven in hem stroomde, ademde hij hartstochtelijk weer de lucht in. Hijgend en proestend stond hij daar nog even, tot hij bij adem was gekomen. Snel schudde hij het water zoveel mogelijk uit zijn vacht, om het zo min mogelijk koud te krijgen. Hij hield een streng oog op de Shadowclan poes, ze was even voor straks. Toen hij weer normaal kon ademen, trok met een ruk hij zijn kop naar Nightsky. ''Dwaas! Waar was dat goed voor?, je had dood kunnen wezen, als dat dan de bedoeling was. Denk je dat Riverclan nog meer warriors kan missen?! Ik dacht dat je een goede warrior was Nightsky, ik begin er ernstig aan te twijfelen!'' Zijn strenge woorden waren als haar straf. Hij had een hekel aan boos worden, maar mischien kwam de boodschap zo over, hij kon écht niet minder warrior missen. Hij kuchtte even, en slikte. Hij wendde zich tot de Shadowclan poes, nog steeds met een wantrouwende blik. '' Je weet dat dit niet je territorium is, wat moet je hier? Ga.'' Stormstar was normaal een heel aardige en geduldige kater, vol met wijsheid. Maar nu, hij was geprikkeld omdat hij al zo moe was, en nu gooide een van zijn warriors zichzelf voor de dood. Plus, dat beschamende moment had deze poes gezien, wat zijn trots zou schaden. Hij was niet in een opperbest humeur.

Shrew zag hoe de poes zei dat ze gelijk had en zonder haar volgende beweging te vertellen dook ze in de rivier. Even had Shrew gedacht dat ze zo weer terug naar het kamp wilde gaan, maar het klopte al niet. De RiverClan poes pakte een steen en verdween in de eeuwige duisternis van de razende rivier. “Nee..” Mompelde Shrew en rende meteen naar de oever. Haar groene ogen zochten naar enige bewegingen, maar ze kon die niet vinden. Had zij dit veroorzaakt? Maar voordat ze zelfs maar kon helpen zag ze een grijze schim. De Warrior vernauwde haar ogen en zag hem, verbijsterd. Stormstar, de RiverClan Leader, was in het water gesprongen. Shrew keek angstig toe hij ook hij verdween. Wat nou als ze beiden verdronken, onder haar schuld. Haar poten leken wel van steen en wilden niet bewegen. Haar ogen moesten gedwongen kijken naar het water. Na een tijdje, wat wel een eeuwigheid had leken te duren, kwam de Leader weer boven mét de poes tussen zijn kaken geklemd. Shrew nam een opgeluchte hap lucht en sloot haar ogen voor een moment. Pas toen bedacht ze zich dat ze wel eens flinke problemen kon gaan krijgen. Voor de zekerheid deed ze een pas achteruit en keek zwijgend naar Stormsar. “Dwaas! Waar was dat goed voor?, je had dood kunnen wezen, als dat dan de bedoeling was. Denk je dat Riverclan nog meer warriors kan missen?! Ik dacht dat je een goede warrior was Nightsky, ik begin er ernstig aan te twijfelen!” De kwade woorden galmden door haar kop en Shrew probeerde niet te luisteren, het was allemaal haar schuld geweest. Haar domme fouten hadden een Warrior bijna van het leven beroofd. En meteen werd er een wantrouwende blik op haar gericht, nu was het haar beurt om uitgekafferd te worden. “Je weet dat dit niet je territorium is, wat moet je hier? Ga.” En ook deze woorden bleven haar nog bij. Shrew knikte respectvol naar de Leader en keek naar Nightsky. “Als ik iets mag zeggen voordat ik ga,” Zei ze en bleef staan. Ze wendde haar blik naar de kant van het ShadowClan territorium en zuchtte. “Het is mijn schuld dat Nightsky zich in de rivier heeft gegooid, ik zou die woorden moeten verdienen. Maar ik zeg je, Nightsky, je bent een goede Warrior. Laat je niet zo afleiden door het verleden. Ik weet dat je alles aankan.” Ze boog haar kop nogmaals en stapte op de struiken af. Ze was klaar met deze dag, klaar met deze herinnering.

-Shrew is topic uit, I guess xD

Twee tanden prikten in haar nekvel. Ze werd omhoog gesleurd en op de kant gelegd. Ze kotste wat water uit en plofte hijgend neer. Toen pas was ze zich bewust dat dit niet een gewone kater was die haar omhoog had gebracht. Het was Stormstar. Hij viel gelijk naar haar uit. ''Dwaas! Waar was dat goed voor? Je had dood kunnen wezen, als dat dan de bedoeling was. Denk je dat Riverclan nog meer warriors kan missen?! Ik dacht dat je een goede warrior was Nightsky, ik begin er ernstig aan te twijfelen!'' Meteen begon Shrewleap haar te verdedigen. “Het is mijn schuld dat Nightsky zich in de rivier heeft gegooid, ik zou die woorden moeten verdienen. Maar ik zeg je, Nightsky, je bent een goede Warrior. Laat je niet zo afleiden door het verleden. Ik weet dat je alles aankan.”. Toen verdween ze in de struiken. Nu was het tijd om iets te doen waar Nightsky van had gezworen het nooit te doen. Ze rukte zich om naar Stormstar en riep: "Wie is hier een dwaas?! Waarom redde je mij?! Zodat ik door kon gaan met monden vullen?! Wat heb ik ooit voor je gedaan dat je dierbaar was?!" Er heerste een doodse stilte. "Wat?! Oké, laat ik dan maar iets opnoemen waarom ik daar in ben gesprongen! Heb je me ooit mee zien doen met Sharing Tongues? Dat klopt! Dat wil niemand met mij, niemand hoeft iets van mij! Ik was bijna van die lasten af en dan doe jij dit! Het klopt, leaders doen alles ten behoeve van de Clan: ze doen niks voor de katten erin! Ik haat je!" schreeuwde ze woedend en stormde de bosjes in. Dichtbij was er een kleine plas. Ze rook een oude geur van bloed, waarvan haar eigen bloed bevroor. Hier was haar moeder vermoordt. Met een schreeuw van woede en verdriet liet ze zich neerzakken. "Mama, waarom moest je nou dood?!" jammerde ze voor ze haar kop tussen haar poten stak.

Stormstar keek de Shadowclan poes aan. “Het is mijn schuld dat Nightsky zich in de rivier heeft gegooid, ik zou die woorden moeten verdienen. Maar ik zeg je, Nightsky, je bent een goede Warrior. Laat je niet zo afleiden door het verleden. Ik weet dat je alles aankan.” Stormstar keek even naar Nightsky. Hij slikte, en sprak toen tegen de vreemde, ''Goed dat je verantwoordelijkheid neemt. Je bent daar rechtvaardig in, maar het hoeft niet. Als iemand zelfmoord wil plegen, licht dat meestal aan de dingen die door het leven zelf zijn gebeurd.'' Hij keek de poes serieus aan, zodat ze zich niet schuldig zou gaan voelen. ''Daar hoef jij je niet schuldig aan te voelen. Ga terug naar je clan, dan zal ik je ook verder met rust laten.'' Zijn wijze ogen keken even door die van de poes. Hij wist niet wat het was, maar hij had het gevoel dat ze het nog ver zou gaan schoppen. Haar ogen spraken zelfstandigheid uit, en dat ze wist wat ze wilde. Hij wist, dat hij haar ooit terug zou zien. Ten slotte boog ze nogmaals haar kop, Stormstar knikte met geforceerde respect terug. Ze liep de struiken in, en na enkele seconden was ze in haar eigen territorium. Ondertussen had Stormstar weer grotendeels zijn rust terug gevonden, hij hijgde niet langer. Hij richtte zich tot Nightsky, boven haar uit torend, met onderzoekende blik keek hij haar aan. "Wie is hier een dwaas?! Waarom redde je mij?! Zodat ik door kon gaan met monden vullen?! Wat heb ik ooit voor je gedaan dat je dierbaar was?!" Stormstar, kon niet iedereen even goed uit zijn clan, en iedereen maakte deel uit van het hele geheel. Waarom vroeg ze dit? Hij kon niet met iedereen de beste vrienden zijn. Maar voordat hij er op kon antwoorden, mauwde de lapjespoes verder. "Wat?! Oké, laat ik dan maar iets opnoemen waarom ik daar in ben gesprongen! Heb je me ooit mee zien doen met Sharing Tongues? Dat klopt! Dat wil niemand met mij, niemand hoeft iets van mij! Ik was bijna van die lasten af en dan doe jij dit! Het klopt, leaders doen alles ten behoeve van de Clan: ze doen niks voor de katten erin! Ik haat je!" Stormstar keek in haar groene ogen, ze zat vast van binnen. Uiteindelijk, hield ze het niet meer en liep de struiken door. Even bleef hij zitten en slaakte een diepe zucht terwijl hij zijn ogen een moment sloot. Ze moest even alleen zijn, om alles op een rijtje te zetten. "Mama, waarom moest je nou dood?!" Stormstar, die naar de grond had gekeken, keek nu met half open ogen richting de struiken waar ze was verdwenen. Daar lag de zere plek dus. Stormstar stond op, en was helemaal kalm nu, rust sprak weer uit zijn rechtvaardige ogen. Hij liep door de struiken heen, en volgde haar geur tot hij een hopje vacht zag liggen, ze verstopte haar hoofdje tussen haar poten. Rustig liep Stormstar op haar af, en om haar heen. Hij ging een paar staart lengtes van haar af zitten. Hij zei niets, en liet de plek in volledige stilte. Hij zat naast een kleine rots, en zag het mos dat er op groeide. Hij inspecteerde de omgeving, en liet ten slotte zijn blik op Nightsky rusten. Hij zuchtte even rustig, en begon te spreken. ''Een clanleader, moet denken om al zijn of haar clanleden. Het is het belang van de clan, om samen te leven, om een cirkel van leven te vormen. We worden geboren, we leven en gaan dood. Het is de verantwoordelijkheid, van de clanleader om dat in evenwicht te houden, die verantwoordelijkheid, is mij opgelegd, het is mijn lot. Daarbij Nightsky, ik ben niet enkel een clanleader, ik heb een famillie die ik moet onderhouden, ik heb mijn vrienden. Ik moet elke dag vele dingen doen. Ik kan niet op élke clankat letten om te zien of diegene gelukkig is.'' Hij bukte zijn kop wat naar haar toe. '' Als je, je zo ongelukkig voelde, was dan naar me toe gekomen. Ik kan veel ruiken, maar dat niet. Plus, sluit je dan niet af, en ga in een hoekje zitten, maar open je hart en laat de personen in, in plaats van dat je ze afstoot. '' Hij kuchtte even. '' Plus, niemand is perfect. Het leven gaat door, je kunt jezelf niet vast zetten in het verleden daar word je inderdaad ongelukkig van. Laat het verleden los.'' Hij probeerde haar aan te kijken. ''Laat het los, en laat het een herinnering worden. Laat je moeder een mooie herinnering worden. Ze is altijd bij je, waar je ook gaat.'' Hij keek omhoog, en zag bladeren vallen van de takken. Daarna, keek hij haar aan, en knikte haar haar borst met een lieve glimlach. ''Ze is altijd in je hart, waar je ook komt wat je ook doet. Ze sit in elk blad, in elk zuchtje wind. Ze is trots op je. '' Zijn wijze woorden kwamen langzaam uit zijn mond en hij hoopte dat ze er wat aan had.

Nightsky liet zich in slaap wiegen door de woorden van haar leider. ''Een clanleader, moet denken om al zijn of haar clanleden. Het is het belang van de clan, om samen te leven, om een cirkel van leven te vormen. We worden geboren, we leven en gaan dood. Het is de verantwoordelijkheid, van de clanleader om dat in evenwicht te houden, die verantwoordelijkheid, is mij opgelegd, het is mijn lot. Daarbij Nightsky, ik ben niet enkel een clanleader, ik heb een famillie die ik moet onderhouden, ik heb mijn vrienden. Ik moet elke dag vele dingen doen. Ik kan niet op élke clankat letten om te zien of diegene gelukkig is. Als je, je zo ongelukkig voelde, was dan naar me toe gekomen. Ik kan veel ruiken, maar dat niet. Plus, sluit je dan niet af, en ga in een hoekje zitten, maar open je hart en laat de personen in, in plaats van dat je ze afstoot. Plus, niemand is perfect. Het leven gaat door, je kunt jezelf niet vast zetten in het verleden daar word je inderdaad ongelukkig van. Laat het verleden los. Laat het los, en laat het een herinnering worden. Laat je moeder een mooie herinnering worden. Ze is altijd bij je, waar je ook gaat.'' Nightsky keek hem aan alsof hij gek was. Haar moeder was dood! Toch? ''Ze is altijd in je hart, waar je ook komt wat je ook doet. Ze sit in elk blad, in elk zuchtje wind.''Ze is altijd in je hart, waar je ook komt wat je ook doet. Ze sit in elk blad, in elk zuchtje wind. Ze snapte hem nu wel. Ze keek hem aan en zei: "Sorry dat ik zo deed. Ik vind het nog zo lastig.... Het is pas 6 manen geleden gebeurd, en het doet pijn. Op dezelfde plek waar ze zit. In mijn hart. En heel soms, als ik alleen ben, zie ik haar spiegelbeeld naast de mijne verschijnen. Dan staat er niemand naast me. En ik wil je iets vertellen, als het kan.". Ze merkte dat ze dit nog het engst vond om te vertellen. Hij zou misschien boos kunnen worden. "Er is een kater die ik echt volledig kan vertrouwen. Dat is... Lionblaze. Als je hem niet kent, dat kan. Hij is een ThunderClan kater. Ik ben zo bang dat ik een keer met hem moet vechten want... We hebben een beginnende partnerschap." Ze keek Stormstar bang aan. Wat zou hij hier wel niet van vinden?! "Ben je boos op me?"

Onderwerp: Re: Victory is just a word ~