The last day for the small riverclan kitten.

Het gevoel in haar buik was raar, iets dat ze nog nooit hat gehad. Domweg negeerde ze het en liep door. Maar toen gebeurde het, het einde van haar veelste korte leven.

Die ochtend.

Met een vrisse wind dat door haar dunne haren wapperde gaf haar een kil gevoel. Met een zacht miauwtje liep ze door het camp. Veel kleiner dan de andere Katten, maar gelukkig even als haar broertjes en zusjes. Haar kleine staart wapperde heen en weer als een puppy. Met een groote ondeugende lach liep ze naar een van de kat en spinde. Omhoog keek ze, en zag het gezicht van de kat. Ze hoorde wat achter haar en draaide om. Ze zag wat katten terug komen van het jagen. ''Wat zou daar toch zijn?'' Willowkit was al een keer uit het Camp geweest, naar een riviertje. Maar daar was niet echt veel te zien. Ze vangde wat op. ''Het weer is niet al te best, mijn gevoel zecht dat er slecht weer op komst is'' Ze wist niet wie het zij maar het bleef in haar kleine hoofd hangen. Ze keek weer naar de kat en vroeg. ''Zullen we buiten het camp verkennen?'' Sprak ze met een lief stemmetje.

Dapplekit was met Willowkit en de anderen aan het spelen. Er stond een zwak briesje, ze voelde zich goed. Er kwamen wat Warriors het kamp in. Dapplekit stopte niet eens meer met spelen om ze te zien. Maar Willowkit liep wel naar ze toe. Dapplekit keek even vreemd, maar liep toen toch achter haar speelmaatje aan. 'Zullen we buiten het camp gaan verkennen?' hoorde ze Willowkit aan een kat vragen. 'Mag ik mee?' vroeg Dapplekit enthousiast. Ze was dol op avontuur, dol op uitstapjes. Als ze nu maar meemocht.. maar zij en Willowkit konden wel met elkaar opschieten. Dapplekit keek ook vragend naar de kat, met grote oogjes. Om het maar af te kunnen smeken. Ze wilde echt een keer graag met haar zusje weg. En anders konden ze toch wel samen gaan?

'Zullen we buiten het kamp verkennen?' Hoorde Mousefur ineens van onderen. De zwart-witte poes keek naar beneden, en zag een stuiterend kittentje die wachtte op antwoord. 'Eh ja hoor Willowkit,' Zei Mousefur vriendelijk. Toen kwam er nog een kitten aanlopen. 'Mag ik mee?' Zei Dappelkit enthousiast. 'Jij mag ook wel mee hoor,' Zei Mousefur zorgzaam. Met zijn allen liepen ze het kamp uit. 'Het word alleen niet zo'n mooi weer,' Zei Mousefur nog een keer. 'Dus moeten we optijd terug zijn,' Zei ze streng. Samen liepen ze rond het kamp, om alle geursporen optijd te verversen. Op een gegeven moment zakte Mousefur door haar poten. 'Dicht bij mij blijven kittens!' Zei ze zorgzaam. 'We naderen de Slangenrotsen...' De Slangenrotsen grensden aan het RiverClan territory, en begon in het ThunderClan territory. Voorzichtig sloop Mousefur door het vochtige bosjes. De kittens liepen onder haar buik door. Als er een kitten er onderuitkwam, kreeg ze gelijk een stoot moederinstinct dat de kittens onderhaar moesten lopen. Eindelijk waren ze weg van die nare Slangenrotsen. Mousefur gaf een diepe zucht en kwam weer overeind. Tot haar schrik zag ze nog één kitten... Onmiddelijk draaide Mousefur zich om, en begon te rennen en te roepen. Het zweet brak haar uit... Wat nu?

De groote kat keek op naar beneden en zij. 'Eh ja hoor Willowkit,' Ze werdt meteen blij en rende heen en weer. Ze zag Dapplekit naar haar toegaan en vroeg. 'Mag ik mee?' Willowkit keek veer vragend naar Mousefur. Ze wou natuurlijk ook dat haar Zus meemocht. 'Jij mag ook wel mee hoor,' Zei Mousefur zorgzaam. Toen ze buiten het kamp kwamen keek ze op van de omgeving. Het was vele male groter dan haar. 'Het word alleen niet zo'n mooi weer,' Willowkit keek naar de lucht. Het maakte haar niet zoveel uit, als ze maar iets nieuws kon beleven. 'Dus moeten we optijd terug zijn,' Die laatste zin hoorde ze niet echt, ze was al vooruit aan het lopen. 'Dicht bij mij blijven kittens!' Zei ze zorgzaam. 'We naderen de Slangenrotsen...' Toen ze het woord Slang hoorde stopte ze meteen en liep weer naar Mousefur toe. Ze liepen er langs, Willowkit liep onder de buik van Mousefur. Maar werdt afgeleid door iets dat bewoog. Haar pootjes bleven staan, maar de andere liepen door, ze hadden niks door. Met zachte stappen liep ze naar de plek waar iest bewoog. Ze rook eraan. Opeens schrok ze en sprong weg. Ze lande op haar zij en bleef liggen. Iets of wat ging weg. Het was glibberig, maar alsnel verdween het in de bosjes. Ze hoorde pootstappen op aar afkomen. Ze bleef doodstil liggen op het gras met een beetje modder. Haar ogen vormde als spleetjes en ze zag een vaag zwart-witte kat. Het was Mousefur. Ze bleef liggen. Opeens srpong ze op en zij met een luide stem. ''Een slan! daar was een slang! Ik heb het aangeraakt!'' Ze keek naar de plek, maar het was leeg. Ze keek weer naar hte gezicht van Mousefur. Die zag er gespannen uit. '' Is er iets Mousefur?''

Divestream werd wakker en stond op. Ze rook drie bekende geuren die naar de uitgang van het kamp leden. Divestream kwam de Den uitgelopen en staarde naar de hemel. Weer een nieuwe dag. Divestream dacht even aan de gewonde kater die laatst RivierClan was ingekomen. Ze had hem vrijgelaten. Ze had Crookedstar niks verteld. Niemand trouwens. Niemand mocht weten dat Divestream op dat moment niet loyaal was geweest aan de Clan. Divestream rekte haar spieren uit en rook nogmaals de geuren. Dapplekit, Mousefur en Willowkit. Hè, leuk, Divestream wou zich ook wel bij het groepje vormen. Ze rook hun geuren en ging eropaf. Ze hoorde opeens een hoop geschreeuw en Divestream rende gauw. Ze zag Mouseufr die angstig keek en Willowkit die een nieuwsgierige blik wierp. 'Willowkit, ga onmiddellijk bij die slangen weg!', riep Divestream.

Mouswefur rende kriskras door het hoge gras.[:3] Angstig dacht ze aan Willowkit. Hij kon overal zijn. Vluchtig rende ze op het geurspoor af. Mousefur fier haar kop omhoog, en rende verder. Opeens zag ze een kleine kitten liggen bij de Slangenrotsen. 'Willowkit!' schreeuwde Mousefur. 'Een slang! Daar was een slang! Ik heb het aangeraakt!' Riep Willowkit opeens. De kleine kitten sprong op, en keek naar een lege plek. Toen keek ze Mousefur voorzichtig aan. 'Is er iets Mousefur?' Vroeg ze kalm. 'Ja, er is zeker iets!' Riep Mousefur. 'Je had wel dood kunnen zijn!!' Riep ze volslagen uit. Daarna werd ze boos opzich zelf. Opeens hoorde Mousefur een andere kat aanrennen. 'Willowkit! Ga onmiddelijk bij die slangen weg!' Riep de poes. Mousefur zag de kat even niet aankomen, en door de gespannenheid kwam er een scheut moederinstinct naar boven. Mousefur ging beschermend om de kitten heen staan, en gaf hem een lik. Toen zag Mousefur dat het Divestream maar was. Opgelucht sprong ze weer opzij. 'Sorry Divestream, ik schrok even,' Zuchte ze. Daarna keek Mousefur weer naar Willowkit, die de twee katten aankeek. Mousefur pakte Willowkit aan zijn nekvel, en samen met Divestream liep ze terug naar Dapplekit. 'Oje! Dapplekit!' Schreeuwde Mousefur. 'Ik had haar helemaal alleen gelaten!' Vlug liep ze verder. Opgelucht zag ze Dapplekit nog zitten, Mousefur gaf een diepe zucht, en een lik over de pluizige vacht van Dapplekit.

Divestream zag dat Mousefur beschermend voor Willowkit sprong. Waarom deed ze dat? Zou Mousefur erachter zijn gekomen van haar loyaliteit? 'Sorry Divestream, ik schrok even', zuchtte de poes en Divestream knikte opgelucht. Toen schreeuwde Mousefur Dapplekit's naam, maar Divestream zag Dapplekit gewoon vrolijk spelen verderop. 'Ik had hem helemaal alleen gelaten', zei Mousefur en Divestream zag hoe ze een lik gaf over Dapplekit's vacht. Divestream keek even geamuseerd. Sinds wanneer had Mousefur zo'n moedersinstincten? Divestream keek nieuwsgierig naar Willowkit en besloot haar toen maar de les te leren. 'Slangen zijn gevaarlijke beesten. Ze kunnen je vergiftigen met een hap. Een kleine kitten zoals jij kan het nog niet aan om zoiets te overleven, helaas. Snap je nu waarom we zo bang waren? Je moet uit de buurt van die slangen blijven', sprak Divestream en ze gaf Willowkit een liefdevolle lik over haar flank.

(Mousefur, Dapplekit is een kater en Willowkit een poes)

'Ja, er is zeker iets!' Riep Mousefur. 'Je had wel dood kunnen zijn!!' Riep ze volslagen uit. Willowkit keek beschaamd naar haar. Uit zichzelf bukte ze in met haar oren in haar nek. ''Het spijt me, Mousefur'' Ze keek met haar ogen omhoog. 'Willowkit! Ga onmiddelijk bij die slangen weg!' Ze keek op en zag een poes aanrennen. Met een snelle beweging ging de groote poes voor haar staan. Willowkit kroop achter haar poot en bibberde. 'Sorry Divestream, ik schrok even,' Sprak Mousefur. Ze keek achter de poot en zag Divestream aankomen. Weer blij kroop ze weg en liep naar haar toe. ''Hoi, Divestream!'' Ze keek naar haar ogen, die zagen er geschrokken uit. Ze dook weer een beetje in. Ze hadt blijkbaar een hoop gezeur aan haar hoofd gekregen. 'Slangen zijn gevaarlijke beesten. Ze kunnen je vergiftigen met een hap. Een kleine kitten zoals jij kan het nog niet aan om zoiets te overleven, helaas. Snap je nu waarom we zo bang waren? Je moet uit de buurt van die slangen blijven', sprak Divestream en ze gaf Willowkit een liefdevolle lik over haar flank. Ze werdt bij haar nekvel gepakt door Mousefur, Met haar kleine staartje tussen haar pootjes.'Oje! Dapplekit!' Schreeuwde Mousefur. 'Ik had haar helemaal alleen gelaten!' Oja Dapplekit
Door het geran van Mousefur werdt ze door elkaar geschud. Met haar gespleten oogjes zag ze Dapplekit nog zitten op het gras.

ps ik geef een teken als het gebeurt Wink

Divestream zag lachend aan dat Willowkit bij het bezorgde geren van Mousefur helemaal tureluur werd en Divestream snelde zich bij Mousefur. Ze pakte de kitten lachend over en zette het neer. Ze bedacht zich en pakte de kitten weer op en begon haar schoon te likken. 'Jammer genoeg dat je een kitten bent, anders had ik je wat geleerd', zei Divestream met haar oren even plat. 'Maar over een paar manen zijn er nog kansen genoeg om jouw talent te tonen aan een van onze krijgers', grijnsde ze de kleine kitten toe. 'In ieder geval ga ik je wel een tip geven. Als je sluipt en er is dichtbij je locatie een muis te vinden, hoor je als je goed stilstaat het hart kloppen van de muis', zei ze. Toen keek ze de kleine kitten aan. 'Wil je nog iets gaan doen met ons?', vroeg ze toen.

Dapplekit sprong blij op en neer; hij mocht mee! 'We naderen nu de Slangenrotsen..' Mousefur zorgde dat ze dicht bij elkaar bleven. Toch niet goed genoeg, want Willowkit sprong opeens weg. 'Een slang! Ik heb het aangeraakt!' Dapplekit blies, maar kalmeerde weer toen Divestream tevoorschijn kwam. Mousefur kwam terug gerend, met Willowkit. Dapplekit sprong opgelucht op. 'Willow! Ik was bang dat je wat overkwam!' Hij rende naar zijn zusje, en probeerde haar een lik te geven. Mousefur gaf haar een lik, en Dapplekit keek haar even aan. Hij kon zichzelf wel redden, maar Mousefur zorgde lief voor hen. Divestream gaf Willowkit een complimentje. Het klonk zo lief.. Dapplekit besloot erg zijn best te gaan doen, zodat hij ook complimentjes kon krijgen van warriors. Dat maakte hem altijd trots. Dapplekit ging bij Willowkit staan. 'Hoe zag die slang eruit?' vroeg de nieuwsgierige kater. Hij hoopte dat ze het nog wist. Zo niet, jammer dan, dat was niet erg. Dapplekit keek vragend naar Willowkit, en wilde ook dat ze antwoord gaf op Divestream's vraag; wat gaan we nog doen? Hij had zin in vandaag! Wat kon het anders dan een prachtige dag worden?

(even, De slangenrotsen grenzen niet aan RiverClan Wink

)

Nadat Mousefur een stevige lik over dapplekit's vacht had gegeven, gaf ze een diepe zucht. Gelukkig waren de kittens in veiligheid. Dapplekit sprong op Willowkit af. 'Hoe zag de slang eruit?' vroeg ze opgewonden. Mousefur keek liefkozend toe hoe de twee kittens vrolijk aan het babbelen waren. Mousefur gaf even een lik over haar poot, en ging even zitten uitrusten van dat avontuur. Ineens kreeg Mousefur een muis in de gaten. 'Divestream, let jij even op Dapple- en Willowkit? Dan ga ik even die lekkere muis vangen,' Vroeg ze rustig. Mousefur sloop op de dikke bosmuis af. Ze ging op haar hurken, en sloop sierlijk en ritmisch op het muisje af. Toen stopte Mousefur even, keek recht naar het diertje, en viel krachtig aan. Even later liep ze met een muis in haar bek tevreden terug. Ze dacht even na. Willowkit was bijna dood, en Dapplekit misschien wel gevangen. Snel wiste ze die vreselijke gedachte uit haar hoofd. Ze kwam weer aan op de plek waar Divestream, Dapplekit en Willowkit zaten. Mousefur ging even zitten, en legde het muisje voor haar poten. 'Tja, we konden niet met lege poten terug komen?' Zei Mousefur geamuseerd. Toen keek ze even naar Dapplekit. 'En Dapplekit, goed dat je niet was weggelopen,' Zei ze als complimentje.

(Lol, ik dacht dat de Slangenrotsen hier verbonden stonden XD)

Angelos maakte een wandeling net buiten zijn vroegere terrein en hij rook vaag de bekende geur die hij eerder had geroken. Hij kreeg tranen in zijn ogen en fluisterde zachtjes "Willowkit, Rosekit, Fernkit, Tigerkit, Dapplekit." Hij kreeg een steek in zijn maag en voelde dat er iets ging gebeuren. Angelos dacht na en zei toen tegen niemand "Dood of niet dood, ik krijg een slecht voorgevoel." Toen betrad Angelos zijn vroegere territorium. Hij keek uit, hij had een heel slecht voorgevoel en dat maakte hem het lef te krijgen om de dood te trotseren en zichzelf het diepe in te gooien. Op zijn hoede ging Angelos verder. "Silvervoice was mijn naam toen ik dit gebied verliet, ik ben anders, ik ben Angelos." Zei hij tegen het gebied.

(Angelos is pas bij de rest wanneer hij Willowkit ziet dus gelieve niet hem opmerken.)

'Willow! Ik was bang dat je wat overkwam!' Ze keek naar haar broer die op haar afrende en een dikke lik gaf Toen kreeg ze zelf ook nog een lik van Mousefur. 'Maar over een paar manen zijn er nog kansen genoeg om jouw talent te tonen aan een van onze krijgers', Willowkit keek naar de andere Warrior en glimlachte breed. 'In ieder geval ga ik je wel een tip geven. Als je sluipt en er is dichtbij je locatie een muis te vinden, hoor je als je goed stilstaat het hart kloppen van de muis', zei ze. ''Echt, ow dat zou echt geweldig zijn!'' Klonk haar stem blij. Ze keek weer naar Dapplekit. 'Hoe zag die slang eruit?' ''Ik weet het niet zo goed meer, maar volgens mij was hij bruin. Met ecge ogen en hij blies naar me.'' Van wat er nog gebeurt was vertelde ze, jammer dat ze het een beetje vergeten was. 'Wil je nog iets gaan doen met ons?', Ze keek met een flits naar de Warrior en zij. Ik wil graag lopen door het bos. Om alles te verkennen. Mag dat?'' vroeg ze nieuwschierig. Ze gaf nog snel een lik terug aan Dapplekit.

( Sorry als het een beetje door de war is als dat zo is ik moet het effe uitvogelen X'D

''Ik wil graag lopen door het bos. Om alles te verkennen. Mag dat?'', vroeg de kitten nieuwsgierig. Divestream keek bedenkelijk naar Mousefur. 'Goed, maar je blijft dichtbij ons', sprak ze en ze maakte aanstalten om dieper het bos in te gaan. Divestream hoorde allemaal vogels fluiten en de rivier baadde rustig door het bos heen. Divestream snorde van de stilte, waardoor ze dacht aan Fastclaw en harder begon te snorren. Ze snorde heel hard zelfs. 'Hmm... Ik heb een leuke gedachte', zei ze tegen Willowkit. Ze gaf de kitten een lik over haar kopje en keek haar toen aan. 'Ook niet te dicht bij het riviertje gaan. Straks val je erin', sprak Divestream bezorgd. Ze keek naar het riviertje dat erlangs stroomde. Aan deze kant van het bos was de stroming al iets sterker. Te sterk voor een kitten.

Willowkit gaf hem een lik terug. 'Hij was bruin, met van die enge ogen..' Dapplekit knikte enthousiast. Hij had nog nooit een slang van dichtbij gezien en wist eigenlijk niet of hij dat wel wilde. 'Ik wil graag lopen door het bos, om alles te verkennen,' mauwde Willowkit. Dapplekit knikte enthousiast. 'Dapplekit, goed dat je niet weggelopen was,' zei Mousefur. Dapplekit glom van trots om het compliment. 'Ook niet te dicht langs het riviertje,' zei Divestream, nadat ze toestemming hadden gekregen. Dapplekit dacht aan het riviertje. Daar was Tigerkit ooit ingevallen.. Hij ook, en was naar Thunderclan gesleept. De enige die dat wist was Duskpelt, en de twee Thunderclankatten. Dapplekit bleef bij Willowkit; zij vond altijd de leukste dingen om mee te spelen of naar te kijken. Mousefur zou goed op hun letten, en Divestream kon er ook wat van. Daarom maakte hij zich geen zorgen toen hij het bos inhuppelde, om te gaan verkennen. Even keek Dapplekit nog over zijn schouder, om te zien waar Willowkit heen ging. Toen liep hij verder.

'Goed, maar je blijft dichtbij ons', Willowkit keek blij naar Divestream. 'Hmm... Ik heb een leuke gedachte', ''Wat? Wat? Wat!? je maakt me nieuwschierig.'' Ze kreeg een lik van haar, ze spinde daarbij en werdt weer wat rustiger. Willowkit haar ogen vielen op een riviertje. 'Ook niet te dicht bij het riviertje gaan. Straks val je erin', Ze wou er net heen gaan maar hield zichzelf tegen door de woorden van Divestream. Het stroomde se en krachtig, het zag er koud uit. Ze kreeg een koude rilling over haar hele kleine lichaam heen. In haar ooghoek zag ze Dapplekit al het bos ingaan. ''Wacht op mij Dapple!'' Ze rende zo snel als haar keine pootjes konden achter haar zus aan. Toen ze weer naast haar liep, hat ze nog bordevol energy in haar lichaam. ''Kom we gaan een stukje rennen.'' Ze wachte niet op haar antwoord en rende al snel weg. Even moest ze over een gevalle book klimmen. Toen ze erop stond keek ze om haar heen en zag Dapplekit al. Kom we gaan naar de rivier.'' Ze liep er rustig heen met nette stappen, haar energy was nu minder. Het weer was slechter en slechter geworden en donkere grijze wolken bedekte de blauwe hemel. Het begon te regenen en hard te waaien, en allemaal ze snel. Haar haren gingen de lucht in. Eh..laten we maar terug gaan.'' Klonk haar stem angstig.

'Wacht op mij, Dapple!' Dapplekit remde zijn snelle gang af om te wachten op Willowkit. 'Kom, we gaan een stukje rennen,' mauwde die, toen ze hem voorbij was. Met een grote lach op zijn snuit volgde Dapplekit binnen enkele seconden. Zijn pootjes droegen hem zo snel hij kon. Een gevallen boom kon zijn energie niet temmen toen hij achter Willowkit aanrende, alle waarschuwingen vergetend. De wind waaide door zijn vachtje en joeg hem voort. 'Kom, we gaan naar de rivier,' zei Willow zodra hij haar weer ingehaald had. Met rustige stappen liepen ze samen naar het kolkende water, de onheilsbelofte niet begrijpend. Misschien kwam het allemaal wel goed, dacht Dapplekit. Zo gevaarlijk kon het water toch niet zijn? Hoewel het weer slechter werd, was zijn optimistische bui niet te drukken. 'Eh.. laten we maar terug gaan.' Willowkit's stem klonk angstig. Even wilde Dapplekit verder rennen, maar misschien, heel misschien, wat hij nooit toe zou geven, had ze wel gelijk. Het was gevaarlijk; wind en regen plus een gevaarlijke rivier. 'Je hebt gelijk, laten we naar Divestream en Mousefur gaan,' zei Dapplekit toen maar, al vond hij hun plotselinge terugtrekking best jammer. Er kwam toch wel een nieuwe kans om samen wat te ontdekken.

Mousefur was nog steeds met Divestream aan het praten. Ze lette even niet meer op de kittens, die er tussun uit waren geslopen. Opeens voelde Mousefur een druppel, en nog een. Mousefur draaide zich om. 'Óke, Willow en Dapple we moe...'Mousefur hield al op. De kittens waren weg. Mousefur schreeuwde het uit. Paniekerig keek ze in het rond. Het ging steeds harder regenen. Mousefur zette grote pupillen op. 'De Riverclan zou me verscheuren...' Fluisterde ze. Opeens hoorde, en zag ze bliksem. 'DAPPLEKIT, WILLOWKIT!' Schreeuwde Mousefur de longen uit haar lijf. Paniekerig ging ze verslagen zitten. Toen bedacht ze zich iets. Mousefur duwde haar neus tegen de vloer, en begon bespottelijk de geur sporen te volden. Het regenden nu bakken met water. Met naar achtergevouwde oren keek ze om zich heen. Mousefur rende door het hoge gras. Ineens zag ze bij de kolkende rivier, twee doodsbange kittens staan. De bliksem en regen was hevig bezig. Ineens sloeg ze bliksem in op een boom vlak bij hun. Mousefur maakte een sprongetje. De boomstam lag nu tussen de kittens en Mousefur. Met een hijgende adem, klom Mousefur over de hels dikke boom heen. Omdat het zo nat was gleet ze soms uit. Eindelijk was ze bij de kits. Er was iets mis. Maar wat? Mousefur kon niet goed zien vanwege de stromende regen. Haar vacht was al helemaal door weekt. Een scheut moederinstinct kwam naar boven. Mousefur begon nu serieus te kijken. Ze moest, en zou de kittens redden! Ookal gaf ze haar leven. De kittens vond ze belangrijker dan wat dan ook.

'Je hebt gelijk, laten we naar Divestream en Mousefur gaan,' zei Dapplekit. Meteen begon Willowkit te lopen naar de Warriors. Maar Mousefur en Divestream waren nergens te bekennen. Je kon ze niet zien, horen of ruiken. Opeens klonk er een helsgeluid uit de lucht komen. Willowkit schrok bijna omhoog. Het geluid was al na één seconde verdwenen. Willowkit stond te trillen op haar pootjes. Het gevoel in haar buik was raar, iets dat ze nog nooit hat gehad. Domweg negeerde ze het en liep door. Maar toen gebeurde het, het einde van haar veelste korte leven. Het gevoel in haar buik was raar, iets dat ze nog nooit hat gehad. Domweg negeerde ze het en liep door. Maar toen gebeurde het, het einde van haar veelste korte leven. Nog een hels kabaal kwam uit de lucht maar dit keer dichterbij. De bliksem sloeg in op een dikke hoge boom die dicht bij Willowkit zat. De boom viel met volle kracht naar beneden. Willowkit keek achter zich en zag het op haar afkomen. Ze sprong meteen weg van de boom die bijna op haar viel. Ze sprong bijna in het water maar kon nog nte stoppen. Een groote knal viel toen de boom de harde modderige grond raakte. Maar ze greed door de modder weg waardoor ze in het water viel met haar achterlichaam. Nog net kon ze zigzelf vastgrijpen aan een tak van de omgevallen boom. ''Help! Mousefur,Divestream HELP! Dapplekit!'' Klonk ze wanhopig. Maar nu begaf de tak het ook en brak af en viel samen met Willowkit in het water. Met de stroming meegesleurd kon ze haar hoofd nog net boven water houden. Wanhopig trappelde ze met haat poten maar het hielp niet veel. Door de kou van het water leek haar lichaam wel te bevriezen, ze kon bijna niet meer bewegen, ze was zwak. Door de onderste stroming dompelde ze bijna onder water. ''HELP! Hehh..'' Haar gezicht was onderwater gegaan samen met haar hele lichaam. Ze deed haar ogen half openen zag alleen nog maar lichtflitsen die het water verlichte. Ze zonk naar beneden en raakte bijna de bodem waarop schelpen en zand zaten. Nog een paar belletjes kwamen haar keel uit.

Onderwerp: Re: The last day for the small riverclan kitten.