Hello Honey [+Honeymist]

Onderwerp: Hello Honey [+Honeymist] vr 31 aug 2012 - 15:39

Hiddendance

Met zwierige passen paradeerde Hiddendance door het kamp. Zijn lange, verzorgde vacht danste vrolijk heen en weer bij elke stap die hij verzette. Hij hield zijn pluizige staart omhoog als een banier. De kater had zijn lippen omhoog gekruld tot een zacht arrogante glimlach. Zijn ogen twinkelden speels en ook hier was een zweem van zijn zelfingenomen karakter te vinden. Hiddendance volgde doelloos zijn neus door het kamp. Waar hij zijn poot neerdrukte walmde een wolkje stof en zand op. Het magere zonlicht stelde het in de kijker. Ietwat geïrriteerd schudde hij het vuil uit zijn dikke, tabby-geruite pels. Een gure wind sneed door zijn bont vacht heen. Als een kil mes gleed het langs de naakte huid die verborgen zat onder het harenkleed en ging verder langs Hiddens ruggengraat. Leaf-fall was op komst, en de starclan vond duidelijk dat ze dat mochten weten. Zijn ogen hadden een doel gevonden: De prooistapel. Met gerepte pas liep hij naar de hoop met prooi die ongeveer in het midden van het kamp lag, niet veel van de eldersden verwijderd. Geuren van woelmuis en lijster dreven zijn richting uit. Soepel hield de kater hald en een wolk stof steeg op. De deeltjes dwarelden naar beneden terwijl Hiddendance de stapel nauwkeurig inspecteerde. De hoop was een nogal schraal overblijfsel van de berg die het vanmorgen was. Lagen twee lijsters, een konijn, een eenzame, een stuk of 4 woelmuizen en een adder, iets waar Hiddendance zijn neus walgend voor optrok. Met knorende honger in zijn maagholte storte de kater zich op het konijn. Het was nog vers, bloed liep er uit als jus uit een perzik en de woudaroma's kringelden naar boven. Hiddendance likte zijn lippen en nam een hap.

[Flutje D: ]

Voorzichtig met stiekem charmante passen liep de oranje poes het kamp binnen. De warme stralen van de zon lieten haar oranje vacht, ondanks het bloed van de dieren dat je op meerdere plekken kon vinden, glinsteren. Haar gele ogen straalde, en vol trots keek ze het kamp rond. In haar mond had ze twee konijnen en een muis hangen, het paste er nog maar net in. Het ging steeds beter, dat jagen. Ze kon eindelijk trots op zichzelf zijn. Eigenlijk voelde ze zich nu pas een echte warrior. Een week geleden was ze nog zonder ook maar iets weer van het jagen terug gekomen, ze had zich nog afgevraagd, waarom ze eigenlijk een warrior was geworden. Dat was nu wel anders. De wind deed haar vacht krullen, en Honeymist ging even zitten. Ze liet de prooi voor zich op het bruinige zand vallen, en ging gewillig zitten. Ze zou haar vangst zo wel naar de prooi stapel brengen. Nu pas merkte ze hoe vies ze eigenlijk was. Haar anders altijd mooie volle vacht, was een kleverige hoop stro geworden. Met een diepe zucht begon ze aan een grondige wasbeurt. Met snelle likjes begon ze aan haar vacht, en in een paar minuten was die schoon. met een tevreden blik pakte ze haar prooi weer op. Die moeste maar snel naar de prooi stapel. Honeymist begon met een snelle pas richting de prooistapel te lopen. Zonder goed te kijken deed ze de laatste paar stappen, maar voelde opeens een vacht aan haar voeten. Geschrokken liet ze haar prooi vallen. In paniek probeerde ze haar vangst weer op te pakken. "Ehh, sorry ehm... eh, ik had beter moeten opletten." Stamelde ze en keek de kater aan. Haar mond viel open, maar snel deed ze hem weer dicht. Zonder haar blik van de kater af te houden ging ze verder met het zoeken naar haar gevallen prooi. Een beetje onhandig deed ze een paar stappen naar achteren, nog steeds met haar blik gericht op de kater. Ze was als verdooft, die vacht, die ogen...

[Ik hoop dat je er wat mee kan]