You messed up pretty bad, right?

Het leek wel even te duren voordat ze ook echt weer vertrokken naar het kamp. Nog steeds liet Shrew de gewonde Wolftail op haar zij steunen. Maar meer durfde ze niet te doen. Wie weet zou hij het nog eens weigeren en zou ze voor schut staan. Toch merkte ze wel op dat de kater het rustig aan deed, hij gaf dus wel o zijn gezondheid. Geen macho die zich stoer voor deed en vervolgens zijn verwonding nog erger maakte. En dus kwam het kamp al aardig dichtbij en zouden de andere Clankatten al snel zien wat er met Wolf was gebeurd. Shrew beet op haar lip en sloot haar ogen toen ze samen door de tunnel kwamen. Natuurlijk zouden er automatisch blikken naar katten die binnen kwam getrokken worden, en vooral nu hij er zo uitzag. Even merkte ze op dat Wolf was gestopt bij de ingang. Nieuwsgierig keek ze achterom, wat hield hem tegen? 'Zou je straks misschien iets mee willen eten? Of je wilt jezelf verhongeren.' Zei hij en ze zag een glimlach op zijn snuit verschijnen. Hoe hield hij dat toch voel? Hoe gewond hij ook was, nog steeds had hij genoeg energie over om iets met haar te gaan eten. Even lachte ze en zocht ze naar de juiste woorden. Ze vond het eigenlijk wel leuk om hem zo lang te laten wachten, misschien kreeg hij nu wel allerlei twijfels in zijn kop? Haar glimlach werd ietsje breder en ze opende haar mond. "Natuurlijk wil ik dat wel," Zei ze tenslotte en wenkte met haar kop naar de prooistapel. "Ik wil natuurlijk alles te weten komen over de kat die me heeft gered van een vos." Voor héél even dacht ze niet aan haar reputatie, maar begon ze echt lol te maken. Iets wat ze al zolang niet meer had gedaan. Gewoon gezellig een dag doorbrengen met een vriend, dat was toch niet zo erg? Zonder te wachten op een antwoord van Wolf trippelde ze naar de prooistapel en keek halverwege nog een keer achterom.

[WOLFTAIL]

Het duurde redelijk lang voor ze reageerde. Een diepe frons krulde op zijn voorhoofd. Hoe langer 'ie wachtte, hoe meer hij begon na te denken. Hij bestudeerde elke beweging die ze nu deed. Hij had geen enkel idee waarom Wolftail zo graag had dat ze 'ja' zou zeggen. "Natuurlijk wil ik dat wel," Bijna, en hij liet zijn opgeluchte zucht ontsnappen. 'Dat is goed om te horen Shrew.' Ze wees naar de prooistapel, en zijn verlangens naar eten werden gedubbeld. "Ik wil natuurlijk alles te weten komen over de kat die me heeft gered van een vos." Wolftail keek haar plagend aan, en toonde weer zijn lach. Plots had hij in de gaten dat vele blikken op hem gericht waren toen 'ie naar binnen stapte. Hij fronste weer, en verzon snel een leugentje. 'Eehm, onderweg ben ik gestruikeld, en Shrewleap hier heeft me gered van een harde landing.' Hij lachte scheef, en trippelde snel naast Shrewleap. 'Dat klonk niet echt geloofwaardig he?' Hij gleed met zijn tong over zijn lippen, en draafde snel naar de prooistapel. Hij pikte snel een dikke muis ervan, en sleurde die mee naar een beschutte plek tegen de zon. Die stekende zonnestralen maakte de pijn nog erger. Hij schoof even zijn pijn aan de kant, en richtte zijn aandacht op Shrewleap. 'Zo wat wilt madame van mij weten?' Vroeg hij charmant. Een paar kattinnen keken op toen 'ie dat vroeg aan haar. Hij herkende ze als zijn vroegere 'stalkers'. Altijd achtervolgde die twee hem, en deden alles mee met wat Wolftail deed. Gelukkig waren die twee nu al gekoppeld aan andere katers. Zuchtend draaide hij zijn hoofd weer naar de zwart-witte poes en keek in haar groene ogen. Shrewleap had een hele reputatie. Wolftail niet echt. Tja, hij kon goed jagen, en verdedigde zijn Clan. Maar hij stond niet echt bekend door iets speciaal. Wolftail vond het niet echt leuk dat ze je daarom alleen aankeken. Echte vrienden keken niet om voor eens sukkel. Maakt het nou uit of je leider of kitten bent? Beide verdienen ze vrienden. Hij zuchtte weer en bukte. De kater verslinde snel zijn muis, en likte de laatste restjes prooi van zijn lippen. Praten met een volle mond was niet echt handig..

Toen ze achterom keek zag ze nog net dat Wolf een opgeluchte zucht liet ontsnappen. Weer gniffelde ze eventjes en bleef toen staan. Maar toen merkte ze pas op hoeveel katten naar buiten waren gekomen. Was het nieuws zo snel alweer verspreid dan? Bezorgd slikte ze. Wat als ze haar de schuld zouden geven? Zij was de enige die niet gewond was. Zenuwachtig begon ze wat met haar staart te zwiepen en keek Wolf doordringend aan. 'Eehm, onderweg ben ik gestruikeld, en Shrewleap hier heeft me gered van een harde landing.' Dit was iets waarvoor ze hem dankbaar was. Hij had haar gered van een slechte reputatie. Een opgeluchte zucht ontsnapte dit keer uit haar keel en ze zag hoe hij haar kant op kwam. 'Dat klonk niet echt geloofwaardig he?' Ze lachte en liep met hem mee naar de goed gevulde stapel. Toen Wolf net een muisje eruit had getrokken fluisterde ze in zijn oor: "Maar toch bedankt," En keek hem even na hoe hij wegliep. Zelfs was haar honger wat verminderd na het gezicht van de vos en Wolf die bijna werd gedood door een monster. Dus probeerde ze het magerste diertje eruit te plukken. Het werd een vinkje. Snel trippelde ze naar Wolf toe en legde het diertje naast hem neer. Vervolgens ging ze zitten, maar zorgde ervoor dat hun vachten elkaar net niet raakten. Ze hield niet echt van lichamelijk contact. Vooral niet met katten die ze nog niet echt goed kende. Een dwaze glimlach stond op haar gezicht en ze begon snel van het vinkje te eten. Ze voelde ondertussen de priemende blik van Wolf op haar vacht. 'Zo wat wilt madame van mij weten?' Zijn stem klonk wat charmant. Ze keek even voor zich en zag twee poezen die een blik wierpen op Wolf. Weer ontsnapte het gelach uit haar mond en keek ze Wolf weer aan. "Nou, ten eerste," Zei ze en knikte naar de twee poezen die nu rondom de prooistapel stonden. "waarom die poezen je zo aankeken?" Het was niet jaloers bedoeld. Nee. Ze had niet eens zo'n interesse in Wolf, gewoon voor de lol een vraag stellen. Right?

Shrewleap lachte even, en kreeg de twee kattinnen ook door. "Nou, ten eerste," Zei ze en knikte naar de twee poezen die nu rondom de prooistapel stonden. "waarom die poezen je zo aankeken?" Op die vraag had hij zich natuurlijk al voor bereid. 'Nou, het zijn gewone vrienden van vroeger. Ik ken ze al lang, maar niets speciaal hoor.' Beantwoorde 'ie simpel d'r vraag. Hij wierp een kille blik op de katten die nog steeds hun getweeën aan staarde. Die wisten ook nooit van ophouden. En dachten dat er overal een addertje onder het gras lag. Wolftail keek haar aan, en besloot haar nu maar eens te ondervragen. 'En mag ik wat meer weten over u?' Plaagde hij haar simpel. Hij porde zachtjes in haar schouder, en keek d'r vriendelijk aan. Misschien ging Wolftail later wel naar de medicine cat. Gewoon om zijn wonden te laten checken, maar daar had hij eerlijk gezegd totaal geen zin in. Het was niks ernstigs, maar je weet nooit. Hij pakte de restjes van zijn prooi op, en begroef die. Snel schoot Wolftail een bedankje naar de Starclan. Niet dat hij dat vaak deed, alleen als 'ie in goede moed was. Hij lachte eventjes toen één van die twee kattinnen op hem afliep, en Wolftail gedag zei. Hij knikte kortaf, en richtte zijn aandacht weer op Shrew. ' Zo, heb jij nog honger?' Het was eerder een vraag om d'r af te leiden. Zodat ze haar niet meer ging af vragen wie die poezen waren. Hij tikte met zijn staart tegen Shrewleap's flank, en raspte met zijn tong over zijn poot.

-flut-

'Nou, het zijn gewone vrienden van vroeger. Ik ken ze al lang, maar niets speciaal hoor.' Zei Wolftail en Shrew zag hem een blik werpen naar de katten die niet echt zo vriendelijk was. Haar glimlach verminderde in grootte, maar bleef op haar gezicht geprint staan. Er ging een kleine stilte voorbij, maar gelukkig verbrak Wolf die. Shrew had ondertussen weten te staren naar de Warriors Den die aan de overkant lag. Een paar katten had ze zien verschijnen, maar niemand kwam haar echt bekend voor. 'En mag ik wat meer weten over u?' Ze voelde zich gepord worden op haar schouder en lachte wat zacht. Ze had niet verwacht dat hij zo nodig dingen moest weten over haar. Was ze dan zo interessant? Haar glimlach werd weer groter bij die gedachte, maar die schudde ze weer uit haar kop. Ze waren gewoon vrienden. Goede vrienden. "Natuurlijk mag je dat," Zei ze snel en op een normale toon. "Ik heb je ook een vraag mogen stellen. Dus brandt maar los." Toch ontweek ze zijn blik even. Weer werd de korte stilte verbroken door Wolf die blijkbaar zijn voedsel al op had en begraven had. Shrew keek naar het vinkje voor haar poten, ze had hem nog niet eens aangeraakt. Maar haar maag liet ook niet blijken dat hij leeg was. Ze had nog niets gegeten, maar ook nog niet echt veel gedaan. Ze schudde haar kop op de vraag van Wolf en stond op en rekte haar poten uit. "Dus, wat is je vraag?" Vroeg ze om hem eraan te herinneren dat hij er nog eentje te goed had. Ze richtte haar aandacht op het vinkje onder haar en pakte het op in haar bek. Ze vond het zonde om deze weg te laten rotten in dat hoekje. Snel trippelde ze weer naar de prooistapel en wierp het vogeltje er boven op. Nu had ze geen schuldgevoel. Wat opgeluchter trippelde ze weer terug naar Wolf. Ze hield haar kopje scheef om te wachten op zijn vraag.

"Natuurlijk mag je dat," Wolftail glimlachte, en schraapte zijn keel. "Ik heb je ook een vraag mogen stellen. Dus brandt maar los." Neej, zo veel moest hij nu ook weer niet weten. Misschien een paar dingetjes. Maar hij ging totaal niet elk detail onderzoeken. Hij peinsde over wat 'ie van d'r moest weten. Eigenlijk stelde Wolftail die vraag gewoon om de stilte te verbreken. Maar nu hing 'ie er wel aan vast. Weer nam de stilte het over, en zei geen een van hen getweeën iets. "Dus, wat is je vraag?" Opgelucht dat toch iemand iets zei, zuchtte Wolftail zachtjes. Net stil genoeg dat niemand, zelfs Shrewleap het niet kon horen. 'Wat is je lievelingseten?' Goed, hij stelde die vraag gewoon omdat Shrewleap net haar vinkje weg had gegeven. Hij wende met zijn staart punt naar de prooistapel waar haar vink lag. Ook zijn ogen verrade zijn bedoeling. Wolftail draaide zijn kop wat naar links, en volgde de blik die zo juist nog in haar ogen glom. Ze keek dus de hele tijd naar de Warrior den, leuk. Zijn staart viel weer op de grond toen hij wachtte op d'r antwoord.

De Warrior naast haar glimlachte en zij kopieerde zijn lach, hij was een van eerste vrienden. Nou, iemand die ze een vriend kon noemen dan. Ze was meestal de hele dag weg en had ze geen tijd voor sociale vaardigheden. Ze had geen contacten met wie dan ook. Behalve dan als ze op een patrouille moest, dan kon ze af en toe haar mond wel eens open doen. Ook trainingen waren een uitzondering. Maar verder was ze stil. Soms irriteerde het haar ontzettend, maar andere keren kon ze er mee leven. 'Wat is je lievelingseten?' Haar maag draaide zich even om van teleurstelling. Ze had wel iets spannenders verwacht dan dit. Maar misschien stelde hij deze vraag gewoon om het gesprek wat in de goede richting te duwen. Zonder al die nare stiltes van Shrew. En natuurlijk was daar het teken van Wolf met zijn staart, gericht op het vinkje dat ze zojuist nog in haar bek had gehad. Shrew wendde haar blik af van de Warriors Den en keek naar haar poten. Niet dat ze hier zonodig over na moest denken, maar ze was bijna nog nooit zo lang in het kamp gebleven op zo’n mooie dag. Haar poten tintelden van de energie. “Umm,” Begon ze wat twijfelend en probeerde haar gedachten van het jagen en haar reputatie af te houden. Anders zou ze de enige band breken die goed voor haar was. “Ik denk dat ik een goed vet muisje altijd wel naar binnen krijg. Maar soms is het ook wel lekker als er een konijn onze kant op komt.” Haar stem was neutraal, totaal niet geïnteresseerd in de vraag, maar ze had Wolf weer even aangekeken. Was het niet tijd om hem naar de Medicine Den te sturen? Nee. Dan was ze hem kwijt. Dan zou ze waarschijnlijk weer buiten het kamp gaan. “Maar, eh, heb jij nog iets belangrijks in je leven meegemaakt?” Zei ze snel toen er weer een stilte was gevallen. Misschien zou dit haar wat losser maken..

Onderwerp: Re: You messed up pretty bad, right?