Please... Let me talk with you...

&Breakingpaw [Eventueel ook Autumnpaw]

_{Zijn poten voelde zwaar aan. De dag was nog jong. Maar er was nu al zo veel gebeurd. Vanochtend begon met de onverwachte geboorte van zijn kittens waar van hij niet eens wist dat ze op komst waren. Vervolgens bleek één van die kittens dood te zijn; Timberkit, en kwam Breakingpaw er bij die super kwaad op hem werd. Daarna was hij ergens begin de middag terug gegaan naar het kamp, en de reis was zwaar geweest; twee kittens moeten dragen waar van één dood was, en ze waren ook nog maar net geboren, Lastbreathe half moeten dragen terwijl zij ook kittens droeg, ze hadden snel moeten zijn, maar ook voorzichtig. En dan de stress en verdriet er nog bij, en zelfs woedde, dat had alles zo moeilijk gemaakt. Hij was blij met de komst van de kittens, maar niet de manier waar op. Thistlekit, daar had hij nou al een band bij, nog lang niet zo sterk als die van hem en Breakingpaw, maar die band was er wel. Toen hij terug in het kamp was gekomen had hij Lastbreathe naar haar nest in de Nursery gebracht en de kittens er bij gelegd, waarna hij een afscheid ritueel voor Timberkit had geregeld. Katten hadden afscheid van de jonge warrior genomen, en ook er om gerouwd, ze hadden hem niet gekend, maar elke clan lid was een familie lid, dus de klap kwam hard aan. Smoketear was kapot, maar nog niet klaar, hij moest met Breakingpaw praten, althans, proberen, en hij moest met zijn andere kittens praten, hij wou niet dat ze hem gingen haten, niet dat ze gingen denken dat hij hun wou vervangen. Hij was ook hun vader, en tja, het was een feit dat hij wat drukker met de nieuwkomers zou zijn, maar hij zou zijn kittens niet gaan verwaarlozen, nooit, never, nooit van zijn leven. Smoketear snoof de lucht op en rook Breakingpaw. Hij moest met haar praten. Misschien ging het niet lukken. Maar hij moest het proberen. Dat sowieso. Hij hoopte dat ze hem zou begrijpen. Dat ze hem zou vergeven, en het was niet eens zijn schuld. Als hij het eerder had geweten, had hij nog met haar kunnen praten. Maar dat was niet het geval, dus moest het anders, de moeilijke weg, maar die nam hij maar al te graag voor zijn kittens. Smoketear haalde adem en liep door, een snel tempo, maar niet te snel, hij was tenslotte ook uit geput. Eigenlijk had hij nu bij Lastbreathe moeten zijn, maar dat kon niet, dit ging voor. Al snel kwam hij bij de rivier aan. Hij snoof de lucht op, maar het was moeilijk te vinden, gezien het weer, het was aan het regenen. Smoketear zette door en bleef zoeken. De lucht was donker, het leek haast als of er onweer op komst was. Maar dat maakte hem niet uit. Hij moest Breakingpaw vinden en met haar praatten. Het moest, het was verplicht. Hij zette nog een paar stappen vader en al snel zag hij een donker grijze vacht. Hij haalde even adem. Je kon zien dat hij zenuwachtig was. Maar dat hinderde hem nu niet. 'Breakingpaw...' Fluisterde hij, hard genoeg om hoor baar te wezen.}