Playtime

Onderwerp: Playtime za 18 aug 2012 - 14:01

_{THISTLEKIT - MISTKIT - ROSEKIT
Die ochtend werd Lastbreathe wakker na een fijne droom. Het ging over de toekomst, hoe haar toekomst zal gaan verlopen. Ze zou nog een nest krijgen met Smoketear en zou een aantal kleinkinderen hebben. Het liep allemaal zo fijn en leuk, ze hoopte dat het waar zou zijn. Dat ze ook oud en wijs zou worden, net als Stormstar, waarvan ze nu ook familie was. Ze konden het goed vinden samen. Ze had Mousefur, de partner van Stormstar nog niet ontmoet, maar dat zou vast snel een keertje gebeuren, aangezien het de moeder van Smoketear was. Ze zat nog wel een beetje in de knoop met de ruzie met Autumnpaw en Breakingpaw, die dachten dat ze hun vader had afgepakt. Dat was niet zo, maar ze wist precies hoe het voelde. Haar vader had hetzelfde gedaan toen zij zo oud was. Ze dacht ook dat het de schuld van de poes was geweest, maar het was toch echt de schuld van haar vader geweest. Ze had zo vaak gehuild, want haar vader had haar in de steek gelaten. Dat was bij hen niet het geval, want ze wist dat Smoketear er ook voor hen probeerde te zijn, en het liefst ook altijd. Maar het ging haar om haar eigen kittens, haar bloedverwanten. Al waren bijna alle kittens belangrijk voor haar. Maar haar eigen toch iets belangrijker. Ze stond heel rustig op en haar tongetje verscheen uit haar mond. Een zachte geeuw was hoorbaar. Ze rekte haar voorpoten voorzichtig voor zich uit en daarna waren haar achterpoten aan de beurt. Ze zwiepte haar staart even zachtjes heen en weer. Toen liep ze de den uit. Ze zou vandaag maar eens een spelletje gaan spelen met de kittens in het kamp. Dat zouden ze vast leuk vinden. Smoketear mocht ook meedoen, maar eerst wou ze wat tijd voor zichzelf. Wat quality time. Ze liep met een glimlach naar de nursery en liep naar haar drie kittens. Geen van allen was nog wakker, ze sliepen allemaal nog. Ze liep naar hen toe en gaf ze allemaal een lik over hun kop om hun wakker te maken. "Goedemorgen jongens, hebben jullie zin om even te spelen?" vroeg ze toen vriendelijk aan hen. Ja, dit zou een leuke dag worden.}

Onderwerp: Re: Playtime zo 19 aug 2012 - 22:38

________________________________________

De oortjes van Rosekit bewogen lichtelijk heen en weer toen ze geluid in haar omgeving opving. Het geluid was maar heel even, duurde zelfs ook niet zo heel lang, maar het was lang genoeg om waar te nemen dat er geluid was. Lichtelijk begonnen haar snorharen te trillen, iets wat ze zelf zeer irritant vond. Haar ogen openden zich langzaam. De zachte stem drong diep door haar trommelvliezen, stonden op het punt om een waarneming van de eigenaar van de stem te nemen. Rustig liet Rosekit haar ogen even open en dicht gaan, om ze aan het licht te laten wennen dat zich langzaam verspreidde. Hierdoor werd het evenwicht tussen licht en duisternis even verstoord, wat haar dan weer een teken gaf om wat rustiger met haar ogen te doen. Pas toen ze deze geheel opende, keek ze opzij. Haar broertje en zusje lagen nog lekker te slapen. Ze keek even naar haar broertje en wilde hem een lik over zijn kop geven om wakker te worden, maar een andere stem zorgde voor een kleine trilling door haar lichaam. Rosekit draaide haar kopje lichtelijk, waardoor ze de kat kon zien die haar stem door haar trommelvliezen had laten klinken. Zachtjes snorde Rosekit toen ze haar eigen moeder herkende en liep naar haar toe. ‘Mama!’ piepte ze vrolijk, waarna ze zacht snorde en haar neusje even tegen het vacht duwde. De geur van haar moeder drong in haar neus en liet haar een gevoel van veiligheid geven, hetzelfde gevoel dat ze had als Thislekit in haar buurt was. Ze keek naar Mistkit, die ook nog aan het slapen had. Ook met haar had Rosekit een goede band, maar het meeste met Thislekit. Die laatste kon trouwens een beetje jaloers overkomen als ze bij Mistkit was, maar dat kon ze ook verkeerd zien.

Glimlachend liet Rosekit haar kopje in haar nek zakken, waardoor ze haar moeder heel precies kon aankijken. De juiste lijnen van de vacht van haar moeder werden waargenomen in haar ogen, waardoor ze de grijze poes ook meteen herkende. Ze rook echter geen andere bekende geur, wat erop wees dat haar vader er niet was. Lichtelijk gingen Rosekits oortjes een beetje naar beneden, maar deze stonden algauw weer recht. ‘Thislekit, Mistkit, opstaan!’ piepte ze, waarna ze naar haar broertje sprintte en haar neusje tegen zijn buikje duwde. Over Mistkit boog ze zich ook heen en gaf haar een lik tussen haar oren. ‘We krijgen ze wel wakker,’ beloofde ze haar moeder, waarna ze eerbiedig haar oortjes naar achteren trok en opnieuw haar neusje tegen beide vachten drukte. Thislekit kon het wel hebben van haar, dat wist ze zeker. ‘Gaan we echt spelen?’ piepte de jonge, grijskleurige poes opgewonden, waarna ze nog dwingender tegen Thislekits vacht duwde. ‘Opstaan!’ riep ze schel, waarna ze over de katten sprong, halverwege struikelde en bij haar moeder halt hield. Ze snapte dus echt niet waarom de kits gewoon bleven liggen terwijl ze nu eindelijk de unieke, ultieme kans hadden om naar buiten te gaan. Dat was toch iets wat ze al heel lang wilden?

________________________________________