Bored after birth. [&SANDKIT]

________________________________________

Eerst was het nog spannend geweest om hier te zijn, maar nu niet meer. Al het nieuwe was er na een maan wel af. Ze verveelde zich dood en haar broertjes en zusjes waren nou ook niet bepaald de personen waarmee ze nu wilde spelen, omdat ze nog sliepen. Zij was echter al wakker. Ze vond het echt niet leuk om hier te zijn. Ze wilde dolgraag het kamp uit, maar haar moeder had haar nog steeds niet de toestemming gegeven om weg te gaan. En haar vader was er niet zo vaak, dus die had ze nog niet zo heel vaak gezien, maar wel genoeg om van hem te beginnen te houden. Van iemand houden, wat was dat eigenlijk? Was dat het fijne, warme gevoel wat ze kreeg als Thislekit haar een lik over haar kop gaf of boos naar een andere kitten keek als die haar verveelde? Of was het meer als haar andere zusje vrolijk met haar praatte en Thislekit kwam ertussen, dat ze het best leuk vond dat hij zo jaloers en bezitterig over haar was? Thislekit was echt de beste broer die ze had. Hij verveelde haar niet, hij deed niet irritant, maar hij was wel vreselijk bezitterig over haar. Hij vond het nooit leuk als anderen in de buurt van zijn zusje kwamen. Hij hield er dan ook niet van als er katten waren die vervelend tegen haar deden. Rosekit had vorige week nog heel boos en fel gereageerd tegen een kater die haar maar bleef vervelen. Toen hij niet stopte, had ze haar klauw uitgestoken en hem een klap in zijn gezicht gegeven. Hierdoor was ze wel bestraft geweest door een moederkat, maar ze had wel gezien hoe trots haar broertje toe had gekeken hoe ze eindelijk van zich afgebeten had naar de andere kater toe.

En nu zat ze hier, eigenlijk helemaal niks te doen. Ze verveelde zich te pletter en er was niks leuks te doen. Haar broer en zus sliepen allebei nog, wat haar mateloos irriteerde, omdat zij juist met ze wilde spelen. Nu moest ze iemand anders zoeken waarmee ze kon spelen, maar ze kon zo gauw niemand vinden. Sommige katten hadden schrik van haar uitval gekregen. Volgens een trots Thislekit had ze dan ook verschrikkelijk gevaarlijk geleken toen ze boos was, wat ze eigenlijk best raar vond omdat ze zichzelf helemaal niet als een boze kitten zag. Ze was lief, verlegen en loyaal, geen felle, enge kitten. Ze merkte een vacht verderop op. Ze haalde diep adem en besloot naar de kitten te lopen. Zo erg was het vast niet om even kennis te maken met haar Clangenoten, toch? ‘Hé,’ zei ze zachtjes, terwijl ze langzaam dichterbij kwam en neer keek op de kitten. ‘Verveel jij je ook zo?’

________________________________________