New Mommy {S N O W F A C E}

Bunnykit werd gapend wakker. Het was al licht buiten, dus nam hij even een kijkje. Hij dacht aan de ceremonies, en dat hij over een maand zelf apprentice zou zijn. Hij keek richting de Apprentice Den, waar een paar vrienden van de andere kittens lagen te slapen. Op dat moment hoorde hij twee stemmen naast de Nursery. Hij vluchtte naar binnen en ging daar liggen om te luisteren. Even later legde Bunnykit zijn kopje op zijn pootjes. Hij kon nog steeds niet geloven wat de twee warriors buiten de nursery elkaar gezegd hadden. Want ze hadden gelijk. Zijn ouders zijn dood. Wat had zijn Clan dan nu aan hem? Heimweënd aan zijn ouders die er niet meer waren. Hij besloot deze gedachten weg de drijven en daagde en andere tabby kitten uit om te spelen. Samen rolden ze over de grond en lachten volop, waardoor hij zijn ouders al snel vergeten was. Hij was zo wild aan het spelen dat hij tegen een witachtige poes aanknalde. Hij stond snel op en keek haar aan waarna hij stamelde; 'S-sorry....'

{So sorry, weinig inspi}

Snowface

Gapend werd de langharige poes wakker. Het was alweer ochtend. Haar ogen gleden op de andere Warriors die nog aan het slapen waren, die waren waarschijnlijk terug gekomen van een avond pattrouille en mochten nu slapen. Zij zou nu ook wel verder willen slapen maar dat kon niet. Ze moest die Warriors nu even rust geven en dat betekende voor haar aan het werk. Binnenkort zou ze Morningpaw* wel leren jagen. tenminste verder laten jagen en verder gaan met zwemmen. Dat ging namelijk de vorige keer niet zo goed. De poes verdronk bijna. Een rilling ging door haar rug heen. Dat was geen fijn gevoel. Ze liep sloom en rustig naar het felle licht van buiten en een zucht ontliep haar mond. Het was fijn om in de Riverclan te wonen. De kittens, het water, de Warriors, de Elders, De apprentices.... Het was gewoon een geweldig leven. Ze Zag hoe een kitten aan het spelen was met een andere kitten. Ze waren zo wild bezig dat een van hen tegen haar aanbotste. De tabby kitten keek op. 'S-sorry....' murmelde hij. ''Geen zorgen hoor.'' lachtte ze. ''Ik ben het gewend om dat te voelen.'' zei ze lachend daarna. Ze besefte opeens iets. er was een gerucht dat er een tabby kitten zijn ouders was verloren. ''Zo..'' begon ze. ''Waar zijn je ouders? Zijn ze In de Nursery?'' vroeg ze aan de kitten. Eigenlijk hoopte ze van wel. Ze zou graag een kitten willen verzorgen. Deze kitten was al ouder, dus hoefde hij geen melk meer. Dat kwam dan goed uit. Ze keek naar de kitten, de kitten zal vast moeten huilen als het waar was.

Bunnykit keek omhoog naar de poes waar hij zojuist tegenaan gebotst was. 'Geen zorgen hoor.' lachte de poes 'Ik ben het gewend om dat te voelen.' zei ze nog steeds lachend daarna. 'Zo..'' begon ze. 'Waar zijn je ouders? Zijn ze In de Nursery?' Bunnykit keek naar de grond. 'Die, die zijn...' Een traan rolde langs zijn zachte wangetje naar beneden. 'Dood.' zei hij daarna snel. Hij probeerde zijn tranen in te houden, maar dat lukte niet best. Traan voor traan volgden ze elkaar op. Hij wist dat hij ze nooit meer zal zien, laat staan spreken, hun heerlijke geur ruiken of ze kunnen knuffelen. Waarom vroeg die stomme poes het nu? Ze had toch kunnen weten dat ze waren overleden? Iedereen wist van 'De tabby kitten met overleden ouders'. Natuurlijk kon zij er niks aan doen, iedereen was er nieuwsgierig naar. Hij had het aan slechts een kitten verteld, -hij dacht dat deze betrouwbaar was- maar dat viel tegen. Het ging als een lopend vuurtje het kamp rond een binnen een zonhoog wist het hele kamp het. Lekker dan. Hij was zo aan het denken dat hij niet besefte hoe lang hij al voor de kat stond, die hem vol medelijden aanstaarde.

Snowface

x I fly high to heaven, then throw myself deep down in hell! x

'Die, die zijn...' Ze zag Een traan rollen langs zijn zachte wangetje naar beneden. 'Dood.' zei de kitten daarna snel. De kleine Bunnykit probeerde zijn tranen in te houden maar ze zag dat hem dat niet lukte. ''Ssssst. Stil maar kleintje.'' mauwde ze zoet en liep naar de kitten toe. Ze ging naast de kitten zitten en sloeg haar staart om de kitten heen.
'' Don't you cry little baby, I am here for you. There are good and bad times. Life is unair but some things will be good. You are strong. My dear keep you're head up. Keep you're head up, keep you're heart strong.''

zong ze voor de kitten. Dit zong haar pleeg moeder ook toen haar ouders overleed. Ze keek naar de kitten en gaf hem een likje over zijn kopje. ''Alles komt goed, dat beloof ik je. Ze kijken naar je vanuit de Starclan en zullen over je waken.'' mauwde ze kalm naar de kitten.