Hoe kon hij zo charmant zijn, zo geweldig lief en toch alleen van haar? Het voelde als een droom waar ze nooit meer uit wakker wilde worden, zo'n droom die je naar het einde van de regenboog brengt. De pot met goud die niet met goud gevuld blijkt te zijn.. maar met liefde. Bluewave kwam dichterbij haar, begon haar te likken. Dat deed hij altijd en het had altijd hetzelfde heilzame effect. Ze kon zich een wereld zonder Bluewave niet voorstellen.. en zijn stem vertelde haar dat dat ook nooit hoefde te gebeuren. Hij zou er altijd zijn. Voor altijd en altijd, tot Starclan één van hen of misschien hen allebei bij zich zou roepen. Ze drukte zich tegen hem aan, legde haar kopje tegen zijn vacht en snoof zijn bekende geur op. De geur die ze nooit meer zou vergeten, al was hij mijlenver van haar vandaan. 'Ik geloof je,' antwoordde ze simpelweg, om daarna kort haar ogen te sluiten en vervolgens Bluewave ook likjes te geven. Hij was altijd zo lief, voelde direct aan wat ze nodig had. Als er iemand was die haar gerust kon stellen, dan was het Bluewave wel. Bluewave zei nog wat, wat ze maar half verstond. Toch knikte ze. 'Natuurlijk.. Ik denk er niet vaak aan, hoor,' glimlachte ze vaagjes, om zich weer tegen hem aan te drukken. De ruwe wind deed haar niets vanwege Bluewave. Hij zou er altijd zijn om haar te beschermen. 'Ik wil er ook zo voor jou zijn,' zei Kittyheart plots. 'Jij bent er altijd voor mij en je helpt me.. Ik wil er ook voor jou zijn, als jij je een keer verdrietig voelt.. Dan kun je altijd bij mij terecht, oké?' Ze keek hem recht aan en hield zijn blik vast tot hij iets zei. Hij zou niet weggaan, behalve als het echt niet anders kon. 'Misschien vind ik je later wel weer in Starclan,' miauwde Kittyheart, wat haar weer wat opgeluchter maakte. Ze zou hem nooit kwijt zijn dan, zelfs niet in Starclan. Als hij daar ook was, konden ze alsnog samen zijn. Zijn volgende woorden smolten haar hart en het verdriet. Ze gaven hoop en hij zei ze vanuit zijn hart, hij meende het. Kittyheart keek op, met een blik waar echt liefde uitstraalde. 'Bedankt..' fluisterde ze. 'Ik beloof je dat ik hetzelfde zal doen. Alles om bij jou te zijn,' voegde ze eraan toe. De depressieve bui in haar was weer wat geklaard, deed geen pijn meer. De wind die nog steeds om hen heen was, overal, was nu geen vijand meer maar een comfortabele herinnering aan WindClan, aan thuis. Thuis, waar ook Bluewave was. Thuis was waar Bluewave was. Ze woonde in zijn hart. 'Weet je, Blue? Ik denk dat ik overal zou kunnen zijn zolang jij er ook was,'' miauwde ze, gelukkig dat hij bij haar was.
Onderwerp: Re: Jagen 
za 11 jun 2011 - 18:59