Catch the spirit!

Haar zachte groene ogen gericht op de dauwdruppels die vielen. Haar lange zachte staart die regelmatig tegen de grond tikte en d'r oren gespitst. Nja, vervelen kun je het noemen. Haar keel kon de zicht niet onderscheppen, en dus blies Spottedleaf de lucht uit. Alles leek hier zo saai. Het werd eens tijd voor wat actie! Meteen ging de lichte lapjes poes richting de kamp ingang, en stapte het territorium in. Fluitend trippelde ze verder, totdat een geur haar aandacht trok. De four tree, daar was altijd wel iemand te verkennen. Ze wende haar richting en draafde kalmpjes naar plek waar vier bomen plaats vonden. Met d'r groene ogen voor haar uit gezet, en haar oren naar voor gericht kwam ze steeds dichter, en dichter bij de plek waar ze wilde zijn. Toen ze arriveerde zag ze eerst niemand, maar een tijdje erna zag ze de gedaante van een rosse kater. Wie kon dat nou zijn?


[omg fluut -.-'' maar goed alleen Firelion!]

Bedroefd liep de kater wat rond. Hij voelde zich eenzaam en leeg. Hij raakte echt iedereen kwijt. Rockit, Darkvoic, en natuurlijk Silverleaf zelf. Hij voelde zich miselijk van eenzaamheid. Hij had het te veel gevonden omin het kamp te blijven, en wou alleen zijn. Hij had geen andere plek kunnen bedenken dan de vierboom. Hij zuchtte diep. Langzaam slenterde de rosse kater voort. Stap voor stap kwam hij dichterbij. Hij lette niet eens meer op de omgeving. Een muisje liep voorbij, niet dat het em kon intresseren. Hij had gewoon de pit niet om te jagen. Het enige wat hij deed was in gedachte verzonken lopen. En voor zich uit staren. Even keek hij op een paar daudruppels vielen na beneden. Zijn staart zwiepte een beetje heen en weer. Hij verveelde zich dood, maar ahd geen zin om actief te worden. Hij leit het rennen wel over aan gelukkige katten, zoals Bcers. Die hadden geen spijt of zorgen, die konden vrij leven. Een waterig zonnetje scheen. Die rotzon ook. hij haatte het ding. Hij dahct terug aan zijn eerdere gedachtes. Zoals toen hij een grijze kater genaam Earthwalker had ontmoet. Toen had hij de zon ook zo gehaald. Die zon schijnt ook altijd. Dacht hij boos. Kon er niete ens een regen bui komen, of onweer. Dat paste meer bij zijn stemming, maar nee, de zon had weer eens moeten schijnen. Boos keek hij op, boven hem scheen de zon. Hij kniperde even met zijn ogen. Het felle licht van de zon deed pijn. Dat was nog iets stoms van de zon. Zijn vacht werd door de zon beschenen, steeds meer aandrang kreeg hij om de zon te vermoorden. Dat suffe ding was helemaal niet luek. Vroeger had hij er nog van genoten, maar dat was vroeger. Nu haatte hij dat ding met heel zijn leven. Onwillekeurig ging hij in de schaduw lopen. Dat was beter! Nu had hij het tenminste niet meer zo heet. Nog een keer keek hij boos naar de gele bol. Toen wende hij zich volledig af. Dat was wat hij toen had gedaan. Mara ja, dat was toen. Onwillekeurig moest hij dneken aan wta hij verder had gedacht: Voor zijn part mocht dat ding stikken in zijn eigen stralen. Mara ja, nu was de zon minder fel. Eigenlijk vond hij dat best fijn. Plosteling rook hij een poes. Het was een poes met het meest wit, en groene ogen. Ze had hem al gezien dat wist hij. Dus stapte hij zonder verdere poespas de bosjes uit, en zei: 'Hallo ik ben Firelion, een warrior van de Thunderclan, en jij?'

Een scherpe blik was al gelijk op hem gevallen, toen hij tevoorschijn was gekomen, niet dat hij dat erg vond. Hij ontvluchtte de blik dan ook niet. In plaats daarvan bleef hij kalm op zijn plek staan. 'Ik ben Spottedleaf en ben lid van de Windclan.' Antwoordde de poes koeltjes. Zijn oren wiebelden een beetje geergerd heen en weer. Hij vond het niet fijn als iemand zo luchtig tegen hem sprak. Dat gaf hem gewoon geen goed gevoel, alsof hij minder waard was. Voor hem porde Spottedleaf met haar poot in het gras. Verveeld kijk hij haar aan. Daar zaten ze dan allebei stilzwijgend. Zachtjes zwiepte zijn staart heen en weer. 'Eh, hoe gaat het met jou Clan?' Ging de poes door, daarmee de stilte verbrekend. Die plotselinge vraag had hij niet verwacht. Even keek hij op, waarna hij afwezig een antwoord gaf. 'Ach, best goed.' Zei hij alleen maar. Firelion had ook niet echt zin om meer dan dat te zeggen. Zijn ogen staarde nog steeds dof voor zich uit. Ondertussen hield hij wel alles strak in de gaten. Hij bleef bedachtzaam op mogelijk gevaar, mischien was het wel een val. En stonden er meer warriors in de bosjes verscholen. Je wist maar nooit zeker, en het bleef een Windclan poes waartegen hij sprak. 'Ga je anders even mee wandelen, ik denk dat onze clans het raar zullen vinden om ons samen te zie.' Ging de poes verder. 'Eh, oh... ja natuurlijk.; Antwoordde hij opgeschrokken uit zijn gedachtes. Hij zag een speelse blik in de ogen van de kattin. Hij wist dat haar woorden waren gemeend. Hij zelf dacht ook wel dat het handig zal zijn. Hij zou namelijk niet weten wat zijn clangenoten daarvan zouden vinden. Vast niet erg goed, dacht hij. De poes stond en draafde de bosjes in. Hij volgde haar snel. Pooot voor poot gingen ze de bergoeing in. 'Eh, waar gaan we nu heen?' Vroeg hij na een tijdje, daar wa shij best benieuwd naar.

Flutje, maar ik heb geen inpsi

'Weet ik eigenlijk niet, eh we kunnen...' Kreeg hij als antwoord. O, fijn. Ze wisten niet een waar ze heen gingen! En hij was vandaag al niet in zijn beste humeur. Boos staarde hij voor zich uit. Wel er voor zorgend dat Spottedleaf zijn gezicht niet zou kunnen zien. 'Weet jij anders een plek waar niet zoveel katten komen?' Ging de poes verder. Bot en kortaf gaf hij antwoord. 'Nee!' Zo dat wa shet dan. Meer gign hij niet zeggen. Koeltjes keek hij haar aan. Hij zag dat ze met haar staart een teken gaf. Ergens had de poes wel gelijk. Dus stapte hij kalm de struiken in. Hij haalde haar al snel weer in. Zijn gezicht stond op gevoelloos. Alleen zijn ogen veraden wat hij voelde. Namelijk alles tegelijk. Na een tijdje kwamen ze bij een rustige plek, die hij niet kende. Maar het kon hem niet schelen. Of het nou op vijandelijk gebied was of niet. Wat kon hem dat nou schelen? Niks, nada, nopelos maakte het hem uit. Hij keek even naar de poes. Zou zij het weten? Hij had geen zin om het haar te vragen. Dus bleef het de vraag waar ze waren. Hij gign even zitten. Hij zuchte even. hij vond de poes best aardig, ookal was ze van de Windclan. eigenlijk vond hij dat wel leuk. Een kat van een andere clan die aardig deed, dat zag je eigenlijk niet vaak. Met een nieuw gevoel van nieuwsgierigheid keek hij naar haar.

'Nee!'Nou wat een aardig iemand. beledigd stak ze haar hoofd in de lucht, en zwiepte hard met d'r staart. het goede was dat hij d'r volgde. Misschien was ie toch iets slimmer dan ze verwachtte van 'em. Naast hem ging hij ook zitten, en zuchtte. 'Problemen in't leven?'Vroeg ze simpelweg. Zij had ze niet, dus kon ze er wel redelijk goed mee over praten. 'Kan het zijn dat ik je hier al vaker heb gezien?'vervolgde ze rustig. Ze begon haar voorpoot te wassen, en gleed er een paar keer mee over d'r hoofd. Haar staart sloeg ze erna voor haar poten en keek hem normaal aan. Misschien was ze iets te nieuwsgierig in vragen en moest ze minder open zijn. Ze waren beide afkomstig van een andere Clan dus mogen ze eigenlijk niet eens met elkaar praten. Naja, gewoon eens kletsen kan toch geen kwaad? dat doen ze ook op de gathering, maar die is er daarvoor ook gemaakt.

[sorry kort xD]

Blijkbaar vond de poes zijn reactie niet leuk, nou en? Wat kon hem dta nou schelen. De poes gign zitten en zuchtte. . 'Problemen in't leven? Hoorde hij haar vragen. Eigenlijk was hij van plan om gewoon kortaf 'nee' te antwoordden. Maar hij wist dat de poes dat niet zou waarderen. Daar was Spottedleaf veel te nieuwsgierig voor, had hij wel gemerkt. Dus zuchtend legde hij zich er bij neer dat hij et toch wle zou moeten zeggen. 'Ach, een beetje.' Gaf hij kortaf antwoord. Hij wist zeker dat de poes zelf het niet had, zij kon er dus makelijk over praten. Hij minder. hij was niet zo'n iemand die andere altijd vertrouwde. Hij wou deze poes dus eerst better leren kennen. En dat ging hij doe ook! 'Kan het zijn dat ik je hier al vaker heb gezien?' Ging de poes rustig verder. Hmm, dat zou nog best eens waar kunne zijn ook. Dit was zijn lievelingsplek als hij alleen wou zijn. Meestal was hij dan erg diep in gedahcte verzonken. Misschien dat hij de poes daarom nooit had opgemerkt. Ja, dat zou best eens kunnen. Hij ging rustig zitten, en antwoordde koeltjes: 'Dat zou best kunnen.' meer of minder zei hij niet. Tja, hij kon niet ontkennen dta hij soms toch iets te kort af was. Maar ja dat kon ook niet anders met al zijn problemen. Hij zag dat de poes zich waste. Hij zlef likte ook kort over zijn poot. Zo, die was ook were schoon. Niet dat hij vies was, maar toch het kon geen kwaad om echt schoon te zijn. Toen kreeg hij een vraag in zijn hoofd. De poes had hem naar zijn problemen gevraagd, maar zou ze zelf ook problemen hebben. 'Zeg eens eerlijk, heb jij problemen in het leven? vroeg hij dus maar. Waarna een ongemakelijkke stilte viel. Zenuwachtig tikte hij met zijn staart op de grond, terwijl Firelion wachtte op antwoord.