I didn't think I would meet you here again[Droppedpaw]

_{Winterpaw opende langzaam haar ogen. Er was weer een nieuwe dag aangebroken en dat betekende dat ze weer een dag moest zien door te brengen zonder een mentor. Maar ze had geduld, ook al begon dat geduld wel steeds minder te worden. Ze stond op en rekte haar lichaam even uit, daarna liep ze voorzichtig de den uit om geen apprentices wakker te maken die misschien nog lagen te slapen. Eenmaal buiten de den voelde ze de zon op haar vacht schijnen, het was nog niet een hele sterke zon omdat het nog zo vroeg was, maar later op dag zou het een stuk warmer worden. Het was dus beter als ze nu het kamp uit zou gaan dan straks, want rond zonhoog zou het wel hartstikke warm zijn. Ze keek even naar de prooistapel, maar besloot om niks te nemen voor ze door de doorntunnel ging en aan de andere kant in het bos verscheen.
Nu ze in de schaduwen van het bos was zou het niet zo heel erg uitmaken als de zon steeds hoger zou klimmen. Ze wist alleen nog niet echt wat te doen, ze kon eigenlijk gewoon een wandeling maken, maar ze kon ook nog wat gaan jagen. Ze besloot uiteindelijk om gewoon maar het pad te volgen waar ze nu overheen aan het lopen was en te zien waar ze uit zou komen. Plotseling rook ze de geur van muis en stond ze stil. ze snoof de lucht nog een keer goed op, zodat ze zou weten van welke kant ze de muis zou moeten gaan besluipen. Ze wist namelijk al wel iets van jagen af en daar was ze wel blij mee, want nu kon ze tenminste iets voor haar clan doen. Ze zakte in een sluiphouding, die bij lange na nog niet perfect was, maar ze moest het ermee doen. Ze probeerde om haar poten zo voorzichtig mogelijk neer te zetten, zodat de muis haar niet zou horen. Het was nog maar een klein stukje voor ze bij de muis zou zijn, maar plotseling hoorde ze iets kraken onder haar poot en ze zag de muis al wegrennen. Ze ging er zo snel als ze kon achteraan, maar voor ze bij de muis kon komen was het diertje verdwenen in zijn holletje en had ze haar prooi gemist. Ze hief haar kop op en keek om haar heen waar ze eigenlijk beland was, want ze had de muis wel gevolgd, alleen had ze niet opgelet waar ze naartoe was gerend. Het kon haast niet missen waar ze was, de vier grote eiken gaven het wel aan, ze was bij vierboom. Ze wilde zich alweer gaan omkeren om terug het bos in te gaan, maar ze hoorde een andere kat naderen en als versteend bleef ze staan op de plek waar ze was.

[Droppedpaw]}

Zuchtend schopte hij de takjes voor zijn poten weg. Normaal zou hij vandaag weer op training gaan maar blijkbaar was het eens tijd voor een dagje vrijaf. Dat wou hij in hemelsnaam niet. Trainen was leuk, vooral als je zo lang moest wachten voor je een mentor toegewezen kreeg. Hij draafde dieper het territoria in en stopte hier en daar om de lucht eens op te snuiven. Ongeveer bij de grenslijn van de WindClan besloot hij af te draaien en de vierboom nog eens te gaan bekijken. De neiging om nog eens goed te rennen kon hij gewoon niet onderdrukken. Hij zette eerst een slome en trage pas in maar die vervaagde na een tijdje naar snelle en regelmatige passen. Genietend van de wind die zijn vacht streelde en zijn snorharen plezant deed trillen rende hij door de dichte bossen. Hij wist ondertussen al perfect hoe de weg was en hoe je moest lopen. Een keer stopte hij even om de geur van muis op te pikken maar vandaag spijtig genoeg geen succes voor de kleine apprentice. Geërgerd wiebelde hij z'n oren en vervolgde zijn weg. Toen de zon begon te verschijnen en de stralen die ze stuurde om de wereld te verwarmen z'n vacht deed glanzen arriveerde hij uiteindelijk aan de vierboom. Hij stapte een paar toertjes rond en snuffelde aan elke grote boom die er stond. Zijn olijfgroene oogjes glinsterde bewonderlijk voor de speciale plek waar hij nu stond. Hij kon er niet zo lang van genieten want Fear zal het niet echt leuk vinden dat zijn apprentice ergens alleen lag rond te strompelen zonder enig vechtkunts in zich. Maar iets anders trok zijn aandacht meer dan de verwachtende boosheid van Fearlightning. 'Winterpaw.'miauwde hij zacht. De witte ThunderClan poes had hij al eerder tegen het lijf gelopen hier. Geamuseerd trippelde Droppedpaw naar de witte poes en raakte even d'r neus aan. 'Hallo herken je me nog?'Vroeg hij vol van vreugde.

[fluut D:]

_{"Winterpaw" Toen ze haar naam hoorde draaide ze haar kop in de richting van het geluid. Ze had niet verwacht dat ze hier iemand zou tegenkomen die haar zou kennen, want het geluid was niet uit de richting van het Thunderclanterritorium gekomen. Ze herkende de kater meteen die naar haar toe kwam lopen, het was Droppedpaw, een apprentice van Windclan. Alleen ze had het volgende wat hij deed niet helemaal verwacht. Hij drukte zijn neus tegen die van haar uit en als reactie deed ze een stap achteruit. "Hallo herken je me nog?" Natuurlijk herkende ze hem nog, alleen ze had wat er net was gebeurd niet helemaal verwacht. Ze merkte dat haar vacht iets overeind was gaan staan en ze probeerde om het weer plat te krijgen. Droppedpaw was nog steeds een apprentice van een andere clan, dus ze had zoiets niet verwacht, maar misschien kon het ook wel. Ze wist het niet helemaal. "Hallo, natuurlijk ken ik je nog Droppedpaw." Zei ze toen ze eindelijk haar stem weer had gevonden om terug te antwoorden. ze wist niet helemaal goed hoe de andere apprentice zou gaan reageren tegen het feit dat ze achteruit was gegaan toen hij haar snuit aanraakte, maar misschien begreep hij het ook wel. Ze hield haar afstand wel een beetje van Droppedpaw, ze wist dat hij niet echt gevaarlijk was, maar ze wilde ook niet dat iemand van haar clan haar zo zou zien praten met een apprentice van een andere clan, daar was het bij vierboom iets te open voor naar haar mening. Misschien als ze ergens uit het zicht zouden zijn was het niet zo erg, maar haar witte vacht zou sowieso bijna overal afsteken tegen de achtergrond. Tenzij het natuurlijk winter was, dan kon het wel eens wat anders zijn, maar het was maar één van de vier seizoenen en nu was het overduidelijk geen winter. Ze richtte haar aandacht weer terug op Droppedpaw, om zijn reactie te zien, ze hoopte dat hij niet te heftig zou reageren.}