the life you get = don't waste it ~

Zijn kleine pootjes gleden over het zachte mos . Hij was nog slaap dronken , en had geen zin om zijn oogjes open te doen . Zijn mondje sperde weid open toen hij gaapte . Al zijn kleine maar al scherpe tandjes waren zichtbaar . Lui keek hij naar de andere kittens die naast hem lagen . Zij hadden allemaal ouders , en hij niet , hij was gewoon eenzaam . Een beetje slordig krabbelde hij over eind en strompelde richting de uitgang van de nursery . Hij had geen zin om de hele dag in zijn nest te blijven liggen , dat was veel te saai voor hem . Hij deed liever aan uitdagende spelletjes , zoals het kamp uitglippen , wat bijna nooit lukte . Sluw keek hij naar de katten die druk bezig waren , en of hij geen kat zag die hém in de gaten hield . Stiekem droegen zijn pootjes hem naar de kamp ingang , klaar om weg te glippen , en te zien wat daar buiten te zien valt . Zijn kleine hartje bonsde zo hard dat hij het kon voelen in zijn keel . Een plotse stem liet hem omdraaien , maar het was gelukkig niet tegen hem . Toen hij opgelucht zich weer omdraaide zag hij dat er net een patrolle trug kwam . Shit ! Dacht hij . Hij wou nog terug vluchten naar de nursery maar een stem hield hem tegen , en deze keer was het wel tegen hem .
[ open voor iedereen ]

Net buiten de nursery zat een graatmagere jonge kater voor zijn uit te staren. Zijn ogen leeg, leeg zoals ze altijd waren. Hij had niet kunnen slapen, nachtmerrie's hadden hem weer gewekt in opnieuw een dag in deze ellende. Zijn leven was een en al ellende geweest, al sinds zijn geboorte was het al slecht met hem. Bij elke ademhaling zag je al zijn ribben bewegen terwijl zijn vacht futloos en onverzorgd aan zijn schriele lijfje hing. Voor zijn clangenoten was het een gewoonlijk aangezicht om de jonge kater zo te zien. Hij hoorde gerommel in de nursery, er was blijkbaar nog iemand op. Maar de jonge kater was zelf nauwelijks zichtbaar vanaf zijn plek, maar hij had zicht op het gehele kamp. Hij zag een jonger kitten uit de Nursery komen en richting de kampingang lopen. Dacht die nu ech dat die weg kon glippen terwijl de vroege patrouille elk moment kan terugkomen. De jonge kater schudde zijn kop, maar bleef wel kijken. En inderdaad, daar kwam de patrouille alweer terug. Hij zag de jongere kater schrikken en schudde opnieuw zijn kop. Timing was het belangrijkste element geweest in dit geval. Langzaam stond hij op en strompelde met een laaghangende kop richting de jongere kater. Hij had de andere kater sneller bereikt dan hij had verwacht. ''Niks zeggen nu.'' Zei hij zacht tegen de kater, zijn stem erg schor, en stapte iets naar voren. De patrouille spotte hem als eerst. ''Zeg wat doe jij nu al op?'' De jonge rode kater haalde zijn magere schouders op. ''Laatmaar die is altijd vroeg op, en hij spreekt toch nooit. Dus verwacht maar geen antwoord.'' Nu keken ze naar het andere katertje. ''Goh, blijkbaar hou je anderen ook al wakker.'' Nu keek het rode katertje op naar de voorste kat, maar bleef zwijgen. Ze verwachtte toc geen antwoord van hem. ''Terug naar de Nursery jullie.'' Zei de voorste kater en de rode kater knikte en draaide zich langzaam om. Met zijn staart zwenkte hij de jongere kater hem te volgen, en op zijn eigen langzame tred strompelde hij terug naar de plek waar hij al die tijd had gezeten. Hij tilde zijn kop iets op om te kijken of de andere kater bij hem zou komenzitten of de nursery in zou gaan.

_{Een licht rode kitten liep naar hem toe . Wat ging hij doen , als hij zich bemoeide kreeg hij waarschijnlijk ook straf . Net toen hij zijn mondje open deed om een uitvlucht te zeggen , onderbrak de kater hem . ''Niks zeggen nu.'' Zei hij zacht tegen Plumekit . Een beetje vragend draaide hij zijn kopje scheef , maar luisterde naar hem . Wat hij ook van plan was , het zou niets goed doen . De kitten liep wat naar voor , zodat ze hem eerst zouden opmerken , wat ook gebeurde . ''Zeg wat doe jij nu al op?'' vroeg een van de katten . Verbaasd keek hij naar het katertje die simpel weg zijn schouders ophield . ''Laatmaar die is altijd vroeg op, en hij spreekt toch nooit. Dus verwacht maar geen antwoord.'' Nog verbaasder staarde hij vragend naar het licht rode katertje die daar stond . Hij kromp helemaal in elkaar toen ze nu naar hem keken . ''Goh, blijkbaar hou je anderen ook al wakker.'' Weer zou hij zijn mondje open doen om te reclameren , maar dan herinerde hij weer de woorden van het katertje . Dus hield hij zijn mond maar mooi dicht . ''Terug naar de Nursery jullie.'' Zei de voorste kater en de rode kater knikte en draaide zich langzaam om. Hij zwenkte met zijn staart als teken dat Plumekit moest volgen . Gehoorzaam volgde hij het rode katertje terug de nursery in . Pas nu viel het hem op dat hij wel erg mager was , zo mager dat je zijn ribben kon tellen . Toen hij zich warm nestelde in de nursery naast de kater vroeg hij ' zeg gaat het wel metje ? ' . ' en wat ben jij goed met geen straf krijgen !' zei Plumekit wat domweg .}

Hij merkte de verbaasde blik van de jonge kater op en ging er niet op in. Hij kon dit soort dingen nu eenmaal doen. Als buitenbeentje kon het anderen niet echt schelen wat hij deed of wat hij zei. Niet dat hij veel woorden had gesproken sinds zijn terugkomst. Zijn eerste woorden waren tegen Fallenkit, maar nu had hij toch iets meer lef om te spreken. En zolang hij zoveel kon maken kon hij ook anderen helpen. Hij wist wel dat anderen dat niet van hem verwachtte,maar Fallenkit had hem getoond dat hij toch wel iemand was, en nu was het aan hem om dat aan alle anderen te tonen. Hij merkte de blik op zijn lijf wel toen hij voor de jongere kater de Nursery in liep. Tja, erg aantrekkelijk was hij zeker niet. Hij zag eruit alof hij elk moment dood neer kon vallen. Langzaam ging hij liggen en krulde zijn staart om zijn lijf, om zo zijn snuit deels te verbergen in zijn staart. Terwijl hij zijn ogen sloot, merkte hij dat het andere katertje zich bij hem had gevoegd. ' zeg gaat het wel metje ? ' Die vraag deed hem verbazen. Niet veel katten durfde het aan hem te vragen. ' en wat ben jij goed met geen straf krijgen !' zei de jonge kater domweg en Heartkit opende zijn lichte ogen weer terwijl hij zijn kop naar de kater draaide. ''Ze zien toch niks in mij, voor hen ben ik alleen maar een hopeloos hoopje vel en botten. Meer dan dat ben ik niet. Het kan ze niks schelen wat ik doe.'' Hij zuchtte even, maar zijn stem was nog altijd zwak. Hij kon er niks aan doen, hij kon zijn stem geen kracht extra meer aan zijn stem geven. ''Waarom vraag je me of het wel met me gaat?'' Vroeg hij zacht en keek het jongere katertje aan. Waarom hij die vraag stelde wist hij niet, maar toch wilde hij het weten. Met zijn lichte ogen staarde hij naar het jongere katertje, wachtend op zijn antwoord.

Onderwerp: Re: the life you get = don't waste it ~