Hello, beauty [Nightfall]

Onderwerp: Hello, beauty [Nightfall] vr 25 mei 2012 - 14:13

De maan stond hoog aan de donkere hemel, een donkere gestalte rende langs de bomen en door de schaduwen. De brown tabby kater rende richting het Shadowclan Camp. Toen hij door het donker het Camp had bereikt keek hij om, zijn gezicht stond ernstig, maar uiteindelijk werd het een rustige blik. De kater liep naar een hol toe en verdween in de schaduwen van het hol.

Met rustige stappen liep Breakingfur de Warrior den uit. De wind streelde zijn vacht en zijn blik gleed het kamp rond. De ochtendzon scheen op zijn glanzende pels, de ochtend was goed gezind. Rustig liep de brown tabby kater richting de prooistapel en pakte er een mus af. Hij trippelde naar de kampingang en ging langs de kampwand zitten, hij boog zich over de mus en zette zijn tanden in het vlees, bloed stroomde zijn mond binnen, het smaakte hem heerlijk. Toen hij de mus op had gleed zijn blik opnieuw het kamp rond. Hij stopte toen hij een poes zag. Hij zag dat het Nightfall was, hij stond op en liep naar haar toe. Hij begroette haar met een knikje en ging naast haar zitten. "Hallo, Nightfall," Miauwde hij. "De ochtend is ons goed gezind." Hij keek de poes aan en keek toen omhoog. Na een tijdje naar de helder blauwe lucht te hebben gekeken was de zon al hoger geklommen, hij keek alweer naar Nightfall en naar de andere katten die heen en weer liepen.

Nightfall

Zoals elke ochtend had ze zichzelf in de poten moeten dwingen. Het was niet dat ze haar taken niet leuk genoeg vond, maar haar nest was zoo veel meer uitnodigend dan de vroege morgen. Met tegenzin had ze zich uitgerekt, waarbij haar scherpe nagels de grond omwoelden, om vervolgens licht trippelend het hol te verlaten. Hier sliep ze met alle Warriors, maar net zoals iedereen had ze haar eigen plekje en stelde ze het op prijs als de andere haar gedurende de nacht met rust lieten. Nightfall sliep licht, maar dat gold waarschijnlijk voor alle Warriors, en kon het absoluut niet waarderen als een por in haar buik of rug haar wakker maakte in de midden van de nacht. Vandaar dat ze zich meestal in een hoekje terug trok en het zich daar gemakkelijk maakte.

De heldere zonnestralen drongen niet door tot in het hol, waar het nog aardedonker was als je je maar ver genoeg bij de ingang vandaan begaf. Night’ kneep haar ogen tot spleetjes tegen het felle licht terwijl ze naar buiten stapte. Opnieuw geeuwde ze, maar dit maar door dat ze even recht in de zon had gekeken. Het weer was nog steeds ontzettend goed, zoals het de afgelopen dagen al was geweest. De meeste katten hadden dan ook onbewust de rui ingezet en de pluisjes haar vlogen door het kamp heen zodra de wind opstak. Terwijl de donkergrijze Chartreux poes enkele keren met haar ogen knipperde om deze vochtig te maken bewoog ze zich richting de stapel met gevangen prooidieren. Kieskeurig als ze was koos ze wat uit wat aan haar smaak voldeed. Niet alleen het prooidier was van belang, maar ook hoe vers het dier gevangen was. Dit maal liep ze naar een plekje in het zonnetje, waar ze enkele dagen geleden door Emberpaw gestoord was, om daar met een tevreden zucht te gaan liggen. De warme stralen maakte de ochtend alweer aangenamer. Toen ze het laatste stukje van de vette rat zijn – of haar – staart naar binnen werkte zag ze vanuit haar ooghoeken hoe het gestalte van een Tabby kater haar kant op kwam. Zonder blikken of blozen draaide ze haar kop recht in zijn richting om Breakingfur even recht aan te kijken voordat ze begon met het schoonmaken van haar klauwen, bek en bef. Wanneer hij naast haar ging zitten kwam ze zelf ook overeind, haar staart langs haar achterpoten geslagen. Het topje zwiepte wat doelloos heen en weer. ”Breakingfur” was haar antwoord terwijl ze zelf ook een knikje met haar hoofd gaf, haar mede Warrior beamend van hetzelfde respect. Ondertussen ging ze nog steeds verder met het wassen van zichzelf, zoals ze vaak deed na een maaltijd. Maar als de Brown Tabby kater tegen haar spreekt staakt ze haar bezigheid opnieuw om hem aan te kijken. ”Inderdaad, maar ik vraag me af hoe lang nog.” Het was een algemeen feit dat er na een hele hoop warme dagen een onweersbui kwam. De zon verwarmde de aarde en de lucht, met het gevolg dat er een hoop spanningen tussen de wolken ontstond. Maar voor nu was de lucht nog steeds fris, en niet benauwd. Dus voorlopig zou het weer nog goed gezind blijven.

Even keek de brown tabby naar de kampingang en vroeg zich even af wie daar 's ochtends altijd doorheen liep. De zon scheen nog steeds, dit keer warmer dan vele minuten geleden. Opnieuw zette er een klein briesje op. ”Inderdaad, maar ik vraag me af hoe lang nog.” Zei Nightfall. Breakingfur knikte. Het weer zou ineens een omslag kunnen maken, gewoon zomaar. Het weer was altijd al een raadsel, en dat zou altijd zo blijven. Er waren vele feiten over het weer, misschien wel te veel om over na te kunnen denken. "Er zijn vele feiten over het weer, maar enkele feiten lijken onmogelijk." Miauwde hij. Zijn stem klonk rustig en kalm, zoals altijd. Hij sloeg zijn staart over zijn poten en keek naar Nightfall. Haar pels zag er goed verzorgd uit, net als de zijne. De clan werd goed verzorgd, iedereen was wel tevreden met hun nieuwe leader. Hij had in ieder geval nog niemand gezien die het oneens was met de keuze en de keuzes van Faithstar. Zou Nightfall ook tevreden zijn geweest met haar nieuwe leader? Hij zou het niet gaan vragen, waarschijnlijk was het wel zo. Faithmind was een goede deputy en Faithstar is een goede leader. Door de verandering van zijn naam leek het wel net of hij een andere kat was, maar hij wist heel goed dat Faithstar gewoon hetzelfde was gebleven, behalve dan dat zijn naam anders was en het gevoel van leader zijn is heel anders.

Ik hoop dat je er iets mee kunt

Haar mosgroene ogen gleden net zoals die van Breakingfur omhoog om de hemel af te speuren. De lucht was stralend blauw, een tafereel dat ze al enkele dagen lang had gezien. Wolkjes waren niet te bekennen en zouden zich voorlopig ook nog niet laten zien, de lucht was nog niet vochtig genoeg om tot een onweersstorm te kunnen leiden. Toch had Nightfall geen moeite met deze weersomstandigheden en de bijbehorende temperaturen. Zeker zolang het briesje aanwezig was, dat maakte het heerlijk ontspannen in het zonnetje. En daardoor kon de donkergrijze Chartreux het alleen maar beamen dat Emberpaw gelijk had; Nieuwblad was heel vrijgevig met de zon. Als de Brown Tabby kater naast haar weer spreekt glijden haar ogen naar hem terug, vanuit haar ooghoeken bekeek ze hem kort voordat ze knikte om zijn woorden te beamen. ”En toch kan het je blijven verbazen. Zo was vorig jaar Nieuwblad fantastisch, maar bracht Groenblad alleen maar regen..” was haar antwoord. Nog even bleef haar blik op Breakingfur gericht voordat ze zich na ene korte blik op de lucht uitstrekte. Onder het slaan van een luide geeuw ging ze liggen. De morgen bleef het verschrikkelijkste moment van de dag, maar het was ook wel weer waar dat je dan wat had aan de rest van je dag. Daarnaast zou Brokenstar het niet kunnen waarderen als ze tot de hoogste zon in haar nest zou liggen. Toch vond ze het heel lekker om nu nog even van de rust te genieten, voor de hectische dag de rust zou verdrijven.
OOC: In de RPG is Brokenstar nog steeds de leader
En een flutpost..

Rustig ging Breakingfur liggen, de zon scheen nog steeds verwarmend op zijn donkere pels. ”En toch kan het je blijven verbazen. Zo was vorig jaar Nieuwblad fantastisch, maar bracht Groenblad alleen maar regen..” Zei de poes. Breakingfur knikte terwijl hij zichzelf begon te wassen. Hij keek af en toe vanaf zijn ooghoeken naar Nightfall, ze was een stille poes, net als dat hij een stille kater was, er was gewoon geen reden om te praten, maar waarom praatte ze nou over het weer? Ze zouden ook gewoon over iets anders kunnen discussiëren.

De zon was al hoger geklommen, de twee katten zaten nog steeds bij elkaar, al was Breakingfur gestopt met het wassen van zichzelf. Er rustte een lange stilte over de twee terwijl verschillende katten door de ingang van het kamp in en uit liepen, de grond was droog en hard. Het verbaasde hem dat het rond deze tijd al gewoon enorm droog was, zou Groenblad dan ook heel droog en warm zijn, of juist nat en regenachtig? Het weer bleef altijd gewoon een raadsel, een doolhof waar je nooit uit kon komen. Hij wilde de stilte niet verbreken, maar hij wilde haar stem gewoon horen, vreemd genoeg klonk het hem prachtig in de oren, maar hij wist niet waarom. Hij besloot toch maar om de stilte niet te verbreken, het was nu stil, en dat vond hij fijn, stilte en rust was iets waar hij van hield, herrie en drukte was verschrikkelijk, daar werd elke kat wel gek van. Stilte was gewoon een heiligdom dat makkelijk gebroken kon worden, als je het had, moest je er gebruik van maken.

OOC: Ow, dat wist ik niet XD

Onderwerp: Re: Hello, beauty [Nightfall]