The Begin ! ~Open~

Hij liep door de straten. Hij had een doel. En dat ging hij nu volbrengen. Het was een redelijk mooie dag en de zon scheen op zijn zwarte vacht. Zijn groene ogen glansden en hielden alles strak in de gaten. Af en toe stopte hij even om te kijken of ergens nog wat te halen viel, maar dat was niet het geval. In de verte naderde hij een park. Hij herkende de geur ! Het was het Bloodclan kamp. Daar waar zijn eindbestemming zou zijn. Hij liep trots door en stopte bij de ingang van het kamp. Zijn zwarte vacht glansde en hij keek trots voor zich uit. Iedereen mocht weten dat hij er was. Iedereen mocht weten dat hij deze clan eeuwig trouw zo blijven. Hij keek rond in het verwaarloosde parkje en greens. En toen liep hij het kamp in. Verschillende katten staarden hem aan en hij liep trots door. Hij had gehoort dat de leider van de Bloodclan hier ook gewoon rondliep. Hij ging op zoek naar haar maar kon haar niet vinden. Maar hij gaf de hoop niet op en zocht door. Af en toe keek hij op. Soms voelde hij zich niet helemaal duivels. Dat kwam door die witte plek op zijn borst. Die witte plek.. Hij gromde in zichzelf bij de gedachte aan die plek. Die plek was van zijn moeder. Nouja, z'n vader was zwart en duivels, maar z'n moeder was wit en een watje. Hij liep door en zag ergens een dood dier liggen. Hij liep naar het dier toe en hij keek naar zijn witte plek. Hij haalde met zijn poot hier diep open wat begon te bloeden. Hij drukte zijn borst tegen het bloed aan en het witte plekje kleurde rood. Dit was iets wat hij wel vaker deed. Zo leek het net een wond. Vroeger was hij veel gepest door die rare witte plek. En daarom had hij nooit echt vrienden gemaakt. Maar dat zou nu wel veranderen. Want hij was niet voor niets hierheen gekomen.

~Open voor iemand die hem wil rondleiden enzo.~

Acario liep naar zijn vaste plekje toe. Hij kwam net terug van het jagen en gromde even, toen hij zag dat zijn plaats bezet was. Hij legde zijn oren zo plat mogelijk en ontbloote zijn tanden. Een zacht gesis steeg op van de gene die op zijn plek lag, maar daar liet hij zich niet door wegjagen. Niemand leek hier aan vaste plekken te doen, maar hij wel. Zijn houding werd dreigender en hij hield uit naar de kat. De rest van alle bloodclan katten leken het te negeren, net als altijd. Hij gaf een paar rake klappen, maar kreeg ze zelf net zo hard weer terug. Woedend sprong hij boven op de kater en zette zijn tanden waar hij maar kon zo diep mogelijk in de huid van de kater. Hij wilde rust, maar op deze manier leek hij dat nooit te krijgen. Langzaam voelde hij hoe de kater minder weerstand boot. Hij liet hem los en volgde hem nog even met zijn ogen, tot hij er zeker van was, dat hij rustig kon gaan liggen. Hij ontspande zich wat en begon het bloed van zijn pikzwarte vacht te likken. Zijn goudkleurige ogen richtte hij op de omgeving rond hem en bleven op een vreemde kater rusten. Een kater die voor zijn gevoel net iets te trots binnen liep voor een vreemdeling. Hij legde zijn kop op zijn poten en bleef de vreemdeling rustig met zijn ogen volgen. Het leek of de kater ergens naar opzoek was, dat zou vast Icy zijn. Hij zuchtte zacht. Kon ja ook bijna niet anders. Bij de geur van bloed, dat in zijn neus prikte was hij het gedrag van de vreemdeling, die waarschijnlijk dus een nieuweling was zat. Hij stond op en rekte zich uit, waarna hij rustig op de kater af liep. Even keek hij verbaasd toe, toen hij zag wat de kater deed, maar na een aantal seconde snapte hij het voor zijn gevoel. 'Wat ben jij hier aan het doen... als ik het vragen mag?' zijn stem klonk wat fel en scherp, maar zo had die altijd al geklonken. Hij hield zijn kop iets schuin en stak zijn oren iets naar voren. Zijn staart bewoog rustig heen en weer en hing na een tijdje stil. 'Je valt wel erg op, met alles wat je tot nu toe doet hier.' Hij probeerde zich wat rustig over te laten komen en wilde dit niet over laten komen als een uitdaging. Elke dag vechten leek anders nog eens een gewoonte te gaan worden.

Blacksoul stapte ietwat statig rond door het Bloodclancamp. Iedereen was bezig met zijn eigen ding,eten, verzorgen van wonden, die bij verschillende er nog erg en vers uitzagen. Ook zij had te kampen met littekens en een litteken over haar oog, wat er vertroebeld uitzag, maar gelukkig nog functioneerde. Haar vacht was nogsteeds legaal glad en zwart, en had zich weinig aangetrokken van de krassen. Haar klauwen lagen altijd uit, glinsterend als witte strepen schoten ze over de grond, scherp en dodelijk. Ze keek omhoog, de zon glansde in haar volle glorie, maar Blacksoul zag het niet, voor haarwas de zon niets, niets meer als een gouden bol die alleen maar de dag aankondigde. Ze richtte haar ambere kijkers op de ingang, een zwarte stip, boven op een andere kat, Blacksoul draaide zich om, en vestigde zich nu naar de prooistapel. Ookal was ze geen Leader, nog Deputy, ze was er een die al aardig lang in de Bloodclan zat, had katten zien komen en gaan, had ze dood zien gaan, en was erg Populair. Ze werd gerespecteerd, en bijna iedereen kende haar naam, alleen de nieuwelingen wisten neit met wat voor vechtmachine met ijzeren klauwne en een koud hart ze te maken hadden. Ze gromde even toen ze op de schampere hoop keek, jaagde dan niemand meer, en waren ze allemaal zo egoistisch dat ze alleen maar aan zichzelf dachten? Dat deed Blacksoul trouwens ook, maar met uitzonderingen van Goldenmoon en Lucy. God, wat had ze Goldenmoon lang niet meer gezien, hoe zou het met haar gaan? Ze draaide zich om, geen zin om een klein, miezerig muisje te eten. Haar ogen gleden naar twee zwarte katten in de ingang. Een met een vreselijke witte vlek, god wat zag dat er lelijk uit. Iets wat op een glimlach leek krulde zich op rond haar mond. Haar pootstappen bevonden zich in een rustig tempo naar de ingang van het Kamp. Een Nieuweling, in gesprek met een normale Bloodclankrijger, hij Warrior zou beter moeten weten. De grijns verdween, en Blacksoul kwam aan op het plaats Delict, de lelijke kater was opgehouden met spreken.''Acario,'' Begon ze, terwijl haar ambere ogen zich op de witte vlek, en toen op de nieuweling zelf vestigden,''Wie is dit? Moet dit niet gemeld worden?'' Haar klauwen schitterden in de zon, heerlijk om zo even de meerdere te spelen, ze was ten slotte ook een meerdere, maar stond alsnog onder de Deputy, maar iedereen respecteerde haar, dus zouden deze katten het ook moeten doen, anders zouden ze wel een oor of oog kwijtraken, Blacksoul deed het met alle plezier.

Hij had zijn oren plat gelegd, bij de dreigende houding van iets wat schijnbaar nog niet in de gaten had waar hij mee speelde. Hij hoorde de nieuweling, die het zo simpel had gewaagd om hier te komen en een poging had gedaan om zijn witte vlek te verbergen, iets over Scourge zeggen. Eigenlijk boeide dat hem niet zo, al was het niet handig om met zulke dingen te spotten. Te vaak hij hij tot nu toe zijn eigen leven op het spel gezet. Hij zag de ogen van de kater die skippy bleek te heten wat minder fel worden en was daar deels verrast om. 'Skippy...?' herhaalde hij, zelf had hij die naam niet graag willen dragen, maar misschien dachten velen ook wel zo over zijn naam. Hier was je nooit ergens zeker van en als je ergens zeker van wilde zijn, dan was dat enkel een zekere dood. Hij wilde verder spreken, maar sloot zijn deel geopende bek weer, bij het horen van iets wat hun richting uitkwam. Hij draaide zijn oren iets naar het geluid toe en keek Skippy niet langer aan. Hij herkende de zachte geluiden die hij hoorde telkens als er een poot op de grond werd gezet. Blacksoul. Het enige wat er door zijn gedachten schoot was die naam. Zijn nagels drongen de grond in al bleef hij voor de rest zo kalm mogelijk staan, al kon te veel kalmte ook voor een aantal dingen zorgen. Even keek hij Skippy weer aan en ging ondertussen wat rechter staan. Hij spande zijn spieren, nog niet wetend waarom, maar gewoon. 'Acario.' Bij het horen van zijn naam, ging er bijna een rilling door hem heen. Niet van angst, maar als een reactie die hij zelf nooit had weten te plaatsen. 'Blacksoul.' zei hij op zijn beurt en keek haar nu aan, al merkte hij dat ze zich verder helemaal op de nieuweling gericht was. Hij volgde haar blik en eindige zijn blik bij Skippy. 'Wie is dit moet dit niet gemeld worden?' hoorde hij haar vragen en hij hield even stil en verder niet hoorbaar diep adem. Hij kon zich irriteren aan de manier waarop ze sprak. De reden waarom hij dat niet aan haar duidelijk was duidelijk door de waarschuwingen die ze aan anderen had gegeven. Hij haatte het gevoel om stil te moeten staan en eigenlijk het recht niet had om tegen haar in te gaan, dat was hij nu ook nog niet van plan... een plus puntje van vandaag. 'Dit... is Skippy.' antwoordde hij naar een paar seconden de rest van wat skippy had gezegd negerend, terwijl hij zijn nagels nog verder de grond in zette, iets wat nu wel moest opvallen. Hij negeerde het zelf en richtte zijn blik weer op Blacksoul. 'Een nieuweling, dus misschien moet dat wel gemeld worden inderdaad.' Hij sprak bijna met een iets te respectvolle stem en hij besloot voor de rest maar eerst te zwijgen. Skippy had inmiddels een iets te grote fout gemaakt. In ieder geval dat dacht hij zelf. Hij haalde gewoon in de domme kop om met die spottende klanken tegen Blacksoul in. In ieder geval had deze nieuweling lef... maar of dat hem hier zou redden? De uitdagende klanken in diens stem was hem ook niet ontgaan. Een zachtte zucht ontsnapte uit zijn bek en nu wende hij zijn blik even weg van hun beiden, maar keek al net zo snel weer terug. Hij keek ze een voor een aan en liet uit eindelijk zijn blik toch weer op Skippy rusten. (ja I know... beetje flut... had mijn reactie klaar en toen zag ik dat Skippy alweer gereageerd had xD)

Blacksoul kneep haar Ambere ogen tot spleetjes, snof schamper, en torende in haar volle gedaante boven Skippy uit, houd durfde hij. Maar aan een kant kon Blacksoul het hem ook niet kwalijk nemen, hij wist amper wie ze was, hij wist amper wat hem hier te wachten stond. Maar ze kon er niet tegen om dit kleine, lelijke mormel zo tegen haar te laten spreken. Rustig, zonder zorgen haalde ze haar klauw naar boven, en likte ene aantal keer haar pootkussentje, om een indruk te geven hoe scherp haar nagels waren, en dat je er niet zonder slag of stoot van af kwam.''Jou aankomst zou gemeld moeten worden, omdat Icy jullie Mormels allemaal wil zien, en jullie goedkeuren, al betwijfel ik of jou Miserabele uiterlijk haar vestiging wel haalt,'' Sprak ze koeltjes terwijl ze haar poot weer neerlegde, en met een opgetrokken wenkbrauw naar Skippy keek, en vervolgens naar de oerlelijke vlek op zijn borst.''En met die brutaliteit, zal je de eerste twee dagen halen, en vervolgens in de Starclan wakker worden, al geloven wij katten niet In Starclan toch Acario?'' Sprak ze nog om hem erbij te betrekken, Blacksoul geloofde niet helemaal dat Acario zich wel vrijwillig bij de Bloodclan had aangesloten, en het leek erop dat hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde, met alle plezier zou Blacksoul hem afmaken, maar helaas had ze noch van icy, noch Acario zelf de toestemming ervoor, en ze zou zelf de dag niet overleven, en anders dodelijk gewond achterblijven, of vreselijk verminkt door het leven gaan.''Acario, Skippy, volg mij, dit gesprek meot ergens anders worden afgehandelt, teveel oren hier,'' Snauwde ze, toen Acario niet had geantwoord op haar vraag. Ze draaide zich om, en met snelle passen verdween ze het kamp uit, en draaide zich om bij een kleine open plek aan het rand van het bos, verderop rook je de Stank van Kittypes, met lichte geur van Thunderclan die net de grenslijnen hadden Gemarkeerd.''Vertel eens je hele verhaal Skippy, waarom ben je hier naartoe gekomen?'' Zei Blacksoul, ze was gaan zitten, had haar staart over haar poten geslagen, maar de uiteindes van haar klauwen waren nog zichtbaar.''Vertel op, en snel, ik heb niet de hele dag de tijd!''

Voor een groot deel had hij Blacksoul gelijk gegeven. Stil had hij geluisterd, zelf was hij altijd voor zijn gevoel al een deelte van de stilte geweest... tenzij het tijd werd voor wat actie. Af en toe had hij een blik op Skippy geworpen. De kater hield nog steeds een brutale blik in zijn ogen. Hij moest wel erg zeker van zich zelf zijn om bij zijn eerste stappen al zo'n houding aan te nemen, zelfs al was dit de bloodclan. Hij had de vraag van Blacksoul vaag gehoord en wist dat hij eigenlijk antwoord moest geven. Zelf was hij er nu zeker van dat ze iets door had van zijn eigen gedrag, maar snel zou hij daar zich niet aan toegeven als het er op aankwam. Hij zou er voor zorgen, dat niemand hier een spel met hem zou beginnen te spelen. De reden hier te zitten was daar niet voor bedoelt. Hij kon al zijn tijd en kracht wel voor iets beters gebruiken. Hij stond rustig op, toen Blacksoul hem dat vroeg en wierp opnieuw een blik op Skippy en schudde daarbij zijn kop even. Zijn neus begon te prikken bij het ruiken van de geur van de Kittypets en de geur van Thunderclan. Hij negeerde het en besloot later deze dag nog maar eens rond te gaan kijken naar iets eetbaars. Rustig ging hij zitten, voor Skippy sprak richtte hij zich nog even tot Blacksoul. 'Mijn iets wat late antwoord op je vraag... in de Starclan geloof ik in ieder geval niet nee. Verder wil ik daar ook nog niet achter komen...' Even hield hij zijn kop wat schuin en schitterde er iets in zijn ogen. Niet uitdagend, maar iets wat bijna nooit duidelijk was rond het feit wat het betekende. Hij draaide zijn oren iets richting Skippy toen hij de klank in diens stem hoorde. Hij begon zich er aan te ergeren. Toen hij merkte dat Skippy weer terug begon te lopen kwam hij overeind. 'Skippy!' snauwde hij fel en twijfelde over het feit of die zou blijven staan of niet. 'Je moet het vertellen, omdat ze het vraagt... nou goed? Hoe wij ons ook als bloodclan katten mogen gedragen... hoeveel wij ook doden... vechten of wat dan ook, een klein beetje respect kan toch wel. Je moet elke pas kennen die je hier zet. Dit is geen spel. Je kunt hier ook niet de gek uit gaan hangen met die spottende klank in zijn stem.' Zijn woorden bleven even fel en zijn oren lagen plat naar achteren. Op dit moment was hij het helemaal zat, nu al. Hij was even helemaal Blacksoul vergeten en staarde scherp naar Skippy.