It is boring with you [Scratch]

Scratch

Cresil lag rustig in een boom, zijn ogen waren gesloten en zijn poten hingen in de lucht. Hij gaapte even en opende toen zijn ogen. De zon scheen op zijn pels, zijn pels glansde altijd zo in de zon, daar had hij een hekel aan. De zon trok altijd kittypets aan, en hij had een gruwelijke hekel aan kittypets. Hij had aan veel dingen een hekel, maar niet aan alles. Hij stond op en klom uit de boom. Een muis raasde voorbij, maar hij had geen zin om te gaan jagen. Hij had geen zin om in zijn eentje te gaan jagen. Waarom was er nu niemand in het bos? Rustig liep hij door. Hij zag veel wegrennende prooi, en veel eekhoorns in de bomen, maar hij had geen zin om te gaan jagen in zijn eentje. Na een tijdje gelopen te hebben ging hij zitten. Hij begon zichzelf te wassen, al wist hij dat er iemand in de struiken zat. Het was nog een jonge poes, en hij herkende haar wel. Scratch zat daar. Dacht ze nou echt dat hij haar niet geroken had? Cresil ging gewoon door met wassen, Scratch zou er wel een keer uitkomen. Toen hij klaar was met wassen rolde hij met zijn ogen, Scratch zat er nog steeds. "Wow, wat kun jij je goed verstoppen, zeg." Zei hij sarcastisch. Hij keek naar de struiken, recht in haar ogen. Dacht ze dat ze goed verstopt zat? Zelfs een halfblinde kat had haar kunnen zien!

Cresil
Murder? Murder?!
Let me tell you a little something about murder.
It's fun, it's easy and you gonna learn all about it.
I'd like you to meet two buddies of mine.
We never miss.

Scratch zat achter de struiken, nadat ze geritsel had gehoord. Ze keek in het rond, in de hoop de kat die ze rook te zien. De kat kwam steeds dichterbij en dichterbij. Opeens hoorde ze een stem die zei "Wow, wat kun jij je goed verstoppen, zeg." Zei de kat sarcastisch. Langzaam kwam Scratch achter de struiken vandaan. "Ook hallo Cresil" zei ze, naja ze bromde het eerder. Nadat ze de kat had herkend. Het was Cresil, hij hoorde ook bij de Bloodclan, net zoals haar. Scratch liep rustig nog achter de struiken vandaan. Haar maag rammelde, omdat ze nog niet had gegeten, maar ze had geen zin om te gaan jagen. Ze bleef naar Cresil kijken. Zonder iets tegen hem te doen. Even later ging ze zitten en zwiepte ze sierlijk met haar staart in het rond. Zou Cresil iets van haar willen? Of kwam hij gewoon langslopen en zag hij haar?

Langzaam kwam de poes de struiken uit. Cresil keek verveel naar hoe de poes traag deed. "Ook hallo Cresil" Gromde de poes. Hij keek haar verveeld aan. Zijn oren wiebelde toen hij haar maag hoorde rammelen. "Zo te horen heb je honger." Zei hij, net zo verveeld als zijn ogen stonden. Hij stond op en rende op een muis af. Hij doodde hem en trippelde naar Scratch toe. Cresil liet het muisje vallen voor haar poten. "Ik hoef geen bedankje, ik heb gewoon een hekel aan het geluid van een rammelende maag." Gromde hij. Hij ging weer voor haar zitten en keek omhoog. Al snel keek hij weer terug naar de poes. Wilde ze iets van hem? Ze keek zo vreemd. Of was er iets aan hem op te merken? De zon scheen weer op zijn pels. "De kittypets komen weer, omdat de zon weer volop schijnt." Gromde hij.

Cresil
Murder? Murder?!
Let me tell you a little something about murder.
It's fun, it's easy and you gonna learn all about it.
I'd like you to meet two buddies of mine.
We never miss.

Onderwerp: Re: It is boring with you [Scratch]