[Open] I've got a blimp inside my head

Het was een soort breekpunt geweest, toen ze zichzelf plotseling wakker had geschud uit een dissociërende sleur die bijna een jaar had geduurd. Plotseling had ze gemerkt dat ze al die tijd bitter weinig gevoeld had, en toen móést ze iets voelen. Nu stond ze op het ijs tussen de Steppingstones, heen en weer de glijden tussen de twee oevers van de territoria. Af en toe liet ze haar poten neerkomen op de kant die van Thunderclan was, en dan voelde ze een rilling van bijna misselijkmakende spanning, die haar vertelde dat ze écht weer leefde. Het kon Myrtlefield weinig schelen of ze gezien werd, ze wílde zelfs gezien worden.

[Open]

Ze checkte de grenzen met RiverClan. Eigenlijk met reden. Ze wilde RiverClan spreken. Nou ja met namen Crystalstar. Nu deed het toeval zich voor dat een RiverClan warrior haar adrenalinelevel aan het testen was op het ijs. Ze bleef even staan en keek naar haar. Hoe ze over het ijs gleed en soms ook hun grens aanraakte. Ze zag dat ze het expres deed, maar ze besloot het te negeren. Er waren belangrijkere zaken waar ze zich druk over moest maken. Ze wilde juist Crystalstar spreken, dus ging ze geen ruzie maken omdat een warrior zo nodig het lot moest tarten. Voor deze keer dan. “Goh, wat toevallig.” Miauwde ze kalmpjes terwijl ze in de richting van de stenen trippelde. “Jullie had ik net nodig.” Ze keek de kattin voor haar onderzoekend aan.