Watch out! Here comes the w- Lion

Ook al zag het gros van de Clan zijn vader als verrader, Lionpaw deed dat niet. Hij was trots op zijn vader. Trots op de moed van hem. Lionpaw was trots op het feit dat Icecream zijn vader en nu ook nog eens mentor was. Nu was de rood witte kater er zeker van dat hij sterk en dapper zou worden. Dat hij klaar zou zijn om leader te worden. De volgende keer zou hij niet falen terwijl hij zijn vader probeert te helpen. De volgende keer zou het serpentguise zijn die vliegles krijgt. Lionpaw was nu apprentice en hij zou de beste apprentice zijn die er ooit was geweest! Te beginnen met het verdedigen van de grenzen waar hij Heartkit zo van onder de indruk had gebracht. Hij moest zijn woorden natuurlijk wel nakomen. En wat was nou een betere start dan de steppingstones?

Coldstreak strekte zichzelf uit terwijl hij zijn blik naar de hemel liet gaan. Het weer voorspelde weer weinig regen en veel warmte, waar hij een zachte zucht over liet varen. Soms had hij het idee dat hij met zijn zwarte pels de zon meer aantrok dan de rest van zijn Clanmates. Maar goed, er waren ook katten in zijn Clan met een dikkere pels die meer geschikt was voor Leafbare, dus eigenlijk kon hij niet al te hard klagen. De kater besloot om naar the Steppingstones te gaan om wat te drinken voordat hij terug zou keren naar het kamp om Hawkpaw om te gaan halen zodat ze konden gaan trainen samen. Een sterke geur van RiverClan kwam hem tegemoet toen hij the Steppingstones naderde en zijn blik gleed naar de overkant, waar hij een apprentice die zo te zien nog maar net uit de nursery was zag staan. ”Ben jij niet wat jong om hier helemaal alleen te zijn?” bromde hij naar het katertje terwijl hij ging zitten aan zijn kant van de rivier, zijn gele ogen naar de kater gericht. Kon RiverClan niet beter op zijn apprentices passen dan dit?

En het was zeker een goede start! Lionpaw kreeg al snel een zwarte ThunderClanner in zijn vizier en het was nu zijn taak om er zeker van te zijn dat hij niet zou oversteken. De ander leek hem ook te zien en dat was maar goed ook! Lionpaw was super groot en sterk. Ze hoefden hem maar te zien en dan zouden ze al niet meer durven over te steken. De apprentice snoof bij de woorden van de ander. "Natuurlijk niet ben ik niet te jong!" miauwde de kater naar de overkant. "Ik ben toch niet voor niets geboren in een Clan," Lionpaw was er honderd procent van overtuigd dat hij hier hoorde te staan en te zijn. Het boeide hem niks dat hij wel degelijk te jong was. En al was dat wel zo, waarom zou hij in het kamp blijven of wachten tot Icecream met hem naar buiten zou gaan? Hij moest zijn Clan beschermen! En als zijn vader en mentor meeging, dan kon zijn vader misschien in gevaar komen. Dat zou never nooit mogen gebeuren.

Coldstreak snoof en zijn snorharen trilden lichtelijk toen dat de kater zijn opmerking maakte. Alsof in een Clan geboren zijn een privilege was om zonder mentor aan de grens te mogen staan! Coldstreak hoopte dat hij zijn eigen apprentice nooit alleen aan zou treffen aan de grens; die zou nog langer niet jarig zijn dan. ”In een Clan geboren zijn, neemt nog altijd niet weg dat je aandachtig moet zijn voor je omgeving en vooral moet luisteren naar je mentor. Ik geloof niet dat je genoeg vechttraining hebt gehad om het op te nemen tegen een senior warrior zoals mij. Als ik al kwade bedoelingen zou hebben.” Een lichte grijns verscheen om zijn lippen. ”Maar gelukkig stemt de geur van vis mij niet gelukkig, dus je bent veilig. Voor nu.” Een beetje pesten kon immers geen kwaad, toch? De kater leek behoorlijk wat grootspraak te hebben. Eens testen of hij zo dapper was als dat hij overkwam.

Lionpaw vernauwde zijn ogen. De zwarte kater aan de overkant had zeker gelijk, maar dat zou hem echt niet stoppen. Hij deed wat hij wilde en wat hij kon. Misschien was Icecream er niet al te blij mee wanneer hij erachter kwam dat zijn apprentice niet in het kamp was, maar op dit moment merkte de apprentice er niks van. "Ik kan flinke klappen uitdelen hoor," snoof Lionpaw. Maar dat was ook alles. "En daarbij doe ik enkel mijn plicht: mijn Clan veilig houden," RiverClan had dit niet persé nodig, maar goed. Lionpaw wilde erg graag helpen. Het ging wel om zijn Clan en zijn familie hier. En nou was de kans klein dat er daadwerkelijk gevaar zou zijn of dat hij het aan zou kunnen, maar eigenlijk boeide hem dat niet veel. "Nou, ik heb ook geen interesse in eekhoorns," bromde Lionpaw terug. RiverClan had er heel soms wel eentje op de stapel, maar hij had toch, net zoals de meesten, voorkeur voor vis.