Het echte leven begint nu.

Aan de rand van het bos waren verschillende huizen bij elkaar. In een van die huizen lag een kat in de tuin aan het genieten van de zon. De cyperse kater heete Freddy. Hij lag op zijn vlank met zijn ogen als spleetjes. Een tweebeen kwam uit de deur en liep recht op de kat af. Freddy hoorde hem aankomen en hij sprong meteen omhoog en keek met zijn bruine ogen in die van de tweebeen. De tweebeen had iets hard in zijn hand en zwijde ermee. Freddy deed een paar muislente naar achteren. De tweebeen zwijde nog een keer met dat harde ding in zijn hand en gooide het naar de kater toe. Freddy schrok en wou zig omdraaien en wegrennen, maar het was te laat. Hij werdt geraakt bij zijn oog door het tweebeenwapen en hij viel hard op de grond. Bij zijn oog begon het te bloeden en hij kon zij rechteroog niet meer open doen. De tweebeen liep naar hem toe en wou hem oppakken. Freddy zag met zijn rechteroog dat hij naar hem toeliep. Hij sprong op en rende naar het hek toe dan niet zo hoog was en hij sprong erop. Hij keek nog op en de tweebeen rende naar hem toe. Freddy keek voor zig en zag het groote bos voor zig en hij sprong van het hek af. Hij rende zohard als hij kon naar het bos en verdween in de bosjes. De kater bleef maar rennen totdat hij buiten adem was. Hij zag een plas water voor zig en liep erheen. Hij keek naar het water en zag zijn siegelbeeld. Zijn rechteroog kon hij nog steeds niet open doen, het deed te pijn. Eromheen zat een groote snee en er stroomde nog steeds bloed uit dat langs zijn wang gleed en op de grond terecht kwam. Toen hoorde hij geritsel in de bosjes. Freddy keek op en richte zig op het geluid.

Icy had het schouwspel gezien. Welke tweebeen kon zoiets doen?! Oeps, de struikelen ritselden. Ze zag de kater haar kant opkijken. Ze stapte uit de struiken. 'Hoi, ik ben Icy', zei Icy uitnodigend. Ze keek naar de wond. Ze liep naar hem toe, en begon met haar tong vlak boven zijn oog aan de wond te likken, zodat het bloeden in ieder geval een beetje stelpte. 'Een kat in gevaar laat je nooit in de steek', zei ze meer tegen zichzelf dan tegen de grijze kater. 'Wat is je naam?', vroeg ze, om hem een beetje van de pijn af te leiden. Ze zag dat de tweebeen aan het zoeken was naar de grijze kater. Ze moest proberen zo weinig mogelijk aandacht van de tweebeen te trekken. Ze likte heel voorzichtig & stil. Opeens zag ze de tweebeen recht naar hun kijken. Haar hart stond even stil.

Freddy zag een rode-witte poes op uit de struiken komen en op hem afliep. Hij was nog steeds geschrokken wat er gebeurt was dus dook hij een beetje ineen. 'Hoi, ik ben Icy' Zei de poes vriendelijk en ze liep naar hem toe en likte op zijn wondt. ''Ik heet Freddy.'' Zei hij bang. Freddy kalmeerde een beetje doordat de poes zo vriendelijk deed. Maar toen zag hij dat ze verstijfde. Freddy volgde haar ogen die keken op de tweebeen die recht op hun keken. Freddy stond snel op en vluchde een dikke struik in en bleef daar doodstil liggen met zijn oren in zijn nek. De tweebeen zag Freddy wegrenne en hij liep erheen. hij had niks meer vast maar keek met een gemeene bloedlustige blik naar de jonge kater die een struik invluchte.

Op dat moment vluchtte Freddy de struiken in. Ze keek verbaasd. Opeens kwam de tweebeen aangelopen. Lionheart, was je maar hier! De tweebeen zijn blik was bloedlustig. Icy aarzelde geen moment, en ze schoot blazend omhoog tegen de tweebeen en begon hem overal te krabben waar ze hem maar raken kon. De tweebeen was zo in paniek, dat hij Icy niet te pakken kreeg. Ze voelde hij zijn armen om hem heen maaiden. Opeens sloeg een vuist haar van de tweebeen af. Ze kreunde. 'Au', zei ze. Ze stond weer even snel op, en ging beschermend en ingedoken vlak voor Freddy staan. Ze staarde de tweebeen woedend aan. Hij dreigde nog een stap in haar richting te doen.

Lionheart zat in een gedoken in een struik aan het loeren op een mollige muis. hij sloop in de richting van de muis en opeens knapt er een takje onder hem, de muis hoorde het en lichte zijn kopje op maar Lionheart sprong direct op de muis en doodde het snel. hij graafde de muis terpleke in en liep rustig verder op jacht. onderweg rook een bekende geur maar deze keer rook ook een scherpe geur van angst er bij. Icy!! "o nee!" Lionheart spurtte recht op de plek waar hij het geroken had. na een tijdje zag hij Icy neer gedoken in een struik ligen met een vreemde kat naast haar. Was hij de bedreiging? Hij dacht van niet dus rende haar richting op en kwam glijdend tot stilstand naast haar. Zijn instinct zei dat er iets niet klopte dus keek hij wat in het rond en zag een tweebeen woedend naar hem kijken. " dit was geen goed moment om te komen!" Dacht hij.

Opeens sprong Lionheart naast haar. 'Lionheart', hijgde ze. Ze sprong beschermend voor Lionheart, net op het juiste moment. De tweebeen schopte met zijn voet, en Icy vloog achteruit. Ze kreunde van de pijn. Ze wou Lionheart & Freddy beschermen, maar de tweebeen liep alleen maar dichterbij, en zij kon niet bewegen van de pijn. 'Freddy, vlucht!', mauwde ze. 'Lionheart, ga weg!', siste ze. Ze wou niet onaardig doen, maar die tweebeen kon beter haar pakken dan Lionheart & Freddy. Ze keek angstig op naar de tweebeen, die zo te zien nu alleen nog maar oog voor haar had. Natuurlijk! Zij was nu ook de allerzwakste. Ze probeerde overeind te komen. Tot haar schrik was Lionheart een beetje verlamd van schrik.

Opeens zag Lionheart Icy voor hem springen en de tweebeen schopte gemeen tegen Icy aan dat Icy een paar staartlengtes verder vloog "Icy neeee!!!" Schreeuwde Lionheart jamerend."Freddy vlucht!
, Lionheart ga weg!!" maar Lionheart kon haar niet aleen laten maar hij had ook een beetje schrik van dat woeste tweebeen dat voor haar stond. Lionheart vermande zich en zijn liefde voor haar overwon en Lionheart liet zijn strijdkreet horen,hij was woedend dat die tweebeen haar schopte en de tweebeen draaide zich om. Lionheart gooide zijn nagels in een van de benen van het wezen, Hij bijt en krapt zo hard als hij maar kan tot hij opgehesen en neer word gegooid,een snorhaar van Icy af. Lionheart komt gelukkig op zijn vier poten neer en vliegt weer op de gebukte tweebeen af die over een van zijn benen wreef. hij springt op de tweebeen zijn rug en begint het hoofd van hem te bewerken. Lionheart blijft krabben tot hij weer naast Icy werd gegooid. Kenerlijk probeerde hij Lionheart op Icy te gooien. maar hij had die gemene tweebeen wel al flink verwond."Probeer noch maar eens Icy te schoppen. Maar dan moet je wel langs mij!" schreeuwde hij naar de tweebeen. Wat zou de tweebeen nu doen?

Freddy zat nog steeds ingedoken door angst. Hij hoorde Ict kreunen van de pijn Maar Freddy durfde niks te doen. 'Freddy, vlucht!' hoorde Freddy Icy schreeuwen. Hij twijvelde een beetje en stond op en rende weg als hij kon. Een aantal voslengtes verder stopte hij en keek naar de grond. ''Ik kan ze niet achter laten omdat ik alleen maar bang ben.'' Toen draaide hij om en rende terug. Hij zag de tweebeen vol met verwondingen en het bloed druipte ervan af. Freddy twijvelde even en verstopte zig in een struik. Hij wachte op het juiste moment en sprong zo hoog als hij kon op de tweebeen. Freddy belande op de schouder van de tweebeen en hield zig zo stevig vast als maar kon. De tweebeen probeerde hem eraf te gooien maar het lukte niet. Hij liet een poot los en krabte in zijn nek. De tweebeen krijsde even maar hield al gou op. Freddy was even zijn evenwicht kweid waardoor de tweebeen een kans zag om hem te pakken. Hij pakte snel en stevig Freddy vast. De tweebeen hat hem nu stevig vast en kneep hem bijna vijn. Freddy stikte bijna en piepte als een kitten.

Lionheart keek even noch naar de tweebeen en daarna draaide hij zich om "Icy! gaat het?" en hij begon haar vacht zorgvuldig te likken uit bezorgdheid en schrik dat ze inwendige schade zou opgelopen. tot hij plots Freddy uit te struiken hoorde springen. Lionheart draaide zich om en zag Freddy op de schouder van de tweebeen hangen. de tweebeen draaide en schude maar Freddy liet niet los tot hij freddy vast pakte en zo hard bijeen kneep dat hij piepte als een kitten."Freddy!!" Schreeuwde Lionheart Van schrik. Misschien mocht hij deze kat nog nooit gekend hebben maar hij kon deze kat toch niet zien sterven. Wat moest hij doen? Hij kon Icy niet achterlaten en hij kon niet Freddy laten sterven wat moest hij doen? Dacht hij nogmaals.

Icy was even buiten bewustzijn geweest. Heel even maar. Ze zag de tweebeen die onder bloed zat. Net goed! Ze keek naast zich, Lionheart lag kreunend naast haar. 'Lionheart!', zei ze gehaast. Ze vermande de pijn, en liep naar Lionheart toe. Ze likte hem, zoveel ze maar kon. Ze zag dat Freddy zijn angst vermande, en krachtig op de tweebeen afsprong. Goed zo, Freddy! Het juichen duurde eerder niet lang, en Freddy stikte bijna. Icy stond blind van woede op, en gooide zich in de nek van de tweebeen door omhoog te kruipen. Ze trok blindelings van woede aan de tweebeen zijn haren. Ze trok. Ze hoorde de tweebeen schreeuwen, en hij liet Freddy los, die toen met een klap op de grond kwam. De tweebeen greep naar zijn nek, maar Icy sprong al lenig en sierlijk op de grond, en ze beet de tweebeen woedend in zijn been. Hij schreeuwde, en probeerde haar te schoppen. Ze dacht ook dat ze goed ontweek. Maar opeens werd ze bij haar staart gepakt en omhoog getrokken. Ze voelde de pijn, en verloor het bewustzijn.

Lionheart wist niet wat hij moest doen tot hij Icy op de tweebeen zag springen. "Icy?" Dacht hij verward en keek hoe ze de tweebeen noch harder toetakelde maar het duurde niet lang of ze werd overmeestert door de tweebeen "Icy!!" riep hij maar ze verloor haar bewust zijn. Lionheart was woedend . hij rende in de richting van de tweebeen en springt op zijn buik en klimt naar het gezicht van de tweebeen. De tweebeen wou hem noch grijpen maar hij sprong net op tijd op het gezicht van de tweebeen en bewerkte het tot de tweebeen haar los liet. Lionheart sprong van het gezicht van de tweebeen maar hij werd onderschept in de lucht door een hand en gooide hem tegen een boom. Lionheart voelde een een klein takje zijn vacht binnendringen en hij voelde een enorme hoeveelheid pijn opduiken. Lionheart verloor al zijn kracht en voel met een harde klap neer. Hij zag Icy op de grond liggen en Freddy stond nog recht. Lionheart zag alles rondom hem zwart worden en voelde geen pijn en had geen gevoel meer in zijn poten, hij kon alleen nog maar horen. Was hij dood?

Freddy was buiten adem door de kracht van de tweebeen. Hij keek hijgend om zig heen. Icy lag op de grond en de andere kater was ook uitgeteld. Hij keek naar de machtige, gemeene tweebeen die op hem af kwam. Hij raakte in panien en wist niet wat hij moest doen. De tweebeen bukte voor Freddy en wou hem bij zijn nekvel pakken maar Freddy was te snel voor hem. Hij sprong opzij en rende richting van de tweebeenhuizen. Toen hij was aangekomen bij het hek waar hij overheen was gesprongen bleef hij stokstijf staan en keek recht in de ogen van de tweebeen die naar hem toe rende. De tweebeen was nu nog maar 3 konijnelengtes van hem vandaan. Toen sprong Freddy weer zo hoog als hij kon en krabde overal waar hij maar kon. De tweebeen schreeuwde het uit en probeerde Freddy van hem af te schudden maar het lukte niet. Met zijn scherpe klauwen stak hij in het hoofd van de tweebeen. Toen pakte hij Freddy snel vast en smeet hem tegen een rots aan. De tweebeen liep op hem af maar stopte met lopen toen hij een stem hoorde vanaf zijn nest. Hij keek naar nog een tweebeen die voor het hek stond en hij liep er heen en liet Freddy alleen achter en hij verdween achter het hek. Daar lag Freddy dan, op de grond naast een steen met een paar spatten bloed erop. Zijn rug lag open en zijn wond bij zijn oog was er niet beter op geworden. Hij ademde nog wel maar heel zachjes en er stroomde een beetje bloed uit zijn mond.

Icy werd weer langzaam bij het bewustzijn. Ze sprong op, wat ze beter niet kon doen, want dat deed toch een pijn! Ze zag Lionheart liggen. 'Lionheart?', zei ze verschrikt. Ze likte zijn vacht om hem warm te houden. Ze gaf hem krachtig kopjes. Ze wikkelde haar vacht rond de zijne neer. Ze bleef hem voorzichtig likken en zei geruststellende woorden. 'Het komt wel goed Lionheart', zei ze. Freddy! Wat moest ze nu doen? Ze wist het al. Ze rende een stuk verder, en kwam vlak bij het nest van de tweebeen. Ze keek op haar hoede. Wie deed nu zoiets als katten aanvallen? Ze sprintte een stukje naar Freddy. Steeds bleef ze kijken of het wel goed met Freddy ging en of de tweebeen er niet was. Ze voelde de pijn in elke beweging die ze maakte. Daar was Freddy dan. De wond bij zijn oog was weer open en zijn rug zag er ook niet al te best uit. Ze keek om zich heen, en pakte Freddy toen bij zijn nekvel. Ze probeerde hem zo min mogelijk over de grond te slepen. Ze sleepte hem helemaal naar Lionheart. En toen keek ze in een paar struiken, en maakte zo gauw als ze kon een kleine schuilplaats, verborgen voor de tweebenen. Ze legde zachte bladeren neer. Ze greep Lionheart voorzichtig met haar bek in zijn nekvel, en trok hem zo sterk mogelijk in de zachte bladeren. Bij Freddy ging het wat moeilijker, niet omdat hij te zwaar was, maar omdat ze hem moest bivakkeren voor alle struiken die zijn rug konden pakken. Ze besloot Freddy achterwaarts mee te trekken. De plek van zijn rug werd beschermd door haar, alleen werd hij af en toe wel in zijn zij geraakt. Ze legde hem voorzichtig naast Lionheart neer. Ze ging toen vlak voor hun liggen, met haar ogen opengesperd op de plek kijkend waar tweebenen langs kunnen komen.

Lionheart begon weer waker te worden. hij deed zijn ogen weer zachtjes open en zag nog alles wazig. Na een tijdje zag hij al iets beter en zag hij Icy voor hem liggen en Freddy naast hem. Lionheart probeerde recht te staan maar ineens kreeg hij een enorme steek in zijn zij. die tak zat noch steeds in zijn zij. Toen herinnerde hij zij weer wat er gebeurde, de tweebeen gooide hem tegen de boom waardoor een klein zijn vacht doorboorde en al zijn kracht verloor, daarna viel hij op de grond en verloor zijn bewust zijn. Later word hij waker en licht Icy voor hem."Icy,de tak in mijn zij, haal jij die er alsjeblieft uit." zei Lioheart kreunend van de pijn. Waar was die tweebeen heen? wij waren duidelijk verloren aan de situatie te zien. Hij was blij dat Icy zo goed ongedeerd was. Dat was wat hij wou, hij zou zijn leven geven voor haar en hij weet dat zij dat ook zou doen voor hem.

Icy viel telkens weer bijna in slaap, maar steeds als dat gebeurde, schudde ze hard haar kop. "Icy,de tak in mijn zij, haal jij die er alsjeblieft uit'', hoorde ze opeens een stem achter haar zeggen en ze schrok angstig op. Lionheart! Ze begon hem blij te likken overal waar ze maar kon. Toen zag ze het takje. 'Oké, even doorbijten', zei ze zachtjes, en ze trok met een ruk de tak uit zijn zij. 'Sorry dat het zo moet, maar hoe harder ik trek, hoe minder pijn het doet', verontschuldigde zichzelf. Het takje was er wel uit. Lionhearts vacht begon te bloeden. Ze likte aan zijn vacht, zodat het bloed wegging. Ze likte al het bloed wat ze maar kon vinden van zijn vacht. Bij Freddy deed ze hetzelfde. Ze begon zichzelf ook helemaal te wassen, en tenslotte kwam ze neer, en deed haar hoofdje op het buikje van Lionheart, en viel uitgeput in slaap.

Lionheart zag Icy opstaan en begon hem overal te likken. hij vond het wel heel tof maar toch deed het een beetje pijn. "Oké, even doorbijten." ze ze zachtjes tegen hem en trok de tak er snel uit. Het deed even heel veel zeer maar daarna verdween de pijn al wat. "Sorry dat het zo moet, maar hoe harder ik trek, hoe minder pijn het doet." ze ze nog verontschuldigend. "Dankje Icy dat je dit allemaal voor mij doet, en sorry dat ik dit nog moet vragen maar wil je wat spinnenrag en goudbloem voor me zoeken." Goudbloem is tegen ontstekingen en spinnenrag stopte het bloeden. "Ik zie dat freddy zijn mond vol bloed zit, dat is een teken van inwendige bloedingen. daar kan ik helaas niets tegen doen." zei Lionheart onrustig. Hij hoopte dat ze wist hoe die bloem er uit zag.

Icy werd wakker door een stem dat oplichtte. "Dankje Icy dat je dit allemaal voor mij doet, en sorry dat ik dit nog moet vragen maar wil je wat spinnenrag en goudbloem voor me zoeken'', hoorde ze Lionheart vragen. Ze knikte. Ze had het wel is gezien, en spinrag was heel makkelijk te vinden. Ze begon te rennen, en zocht eerst maar de goudsbloem. Die vond ze echter al snel. Spinrag was zo te zien ook geen probleem. Ze wist niet welke kruiden ze voor Freddy moest gebruiken. Ze kon dan wel iets afweten van wonden, maar ze was totaal geen medicijn kat. Ze rende daarom maar terug naar Lionheart & Freddy. Ze wist wel wat goudsbloem was, maar ze had het nog nooit gebruikt. Ze legde haar oren plat in haar nek. 'Hoe moet ik goudsbloem eigenlijk gebruiken?', vroeg ze aan Lionheart. Ze deed de spinrag op alle bloedende plaatsen van Lionheart. En ze had nog net genoeg over voor de rug van Freddy, en een paar wondjes daar in de buurt. Ze likte het straaltje bloed nog dat uit zijn mond kwam. Freddy was nog niet wakker, maar ze hoorde hem wel lichtelijk kreunen van de pijn. Ze stootte haar neus zachtjes tegen zijn flank aan. 'Alles komt goed Freddy. Die akelige tweebeen vindt ons voorlopig niet meer', zei ze zekerder dan ze was. De tweebeen hoefde de struiken maar opzij te duwen en hij kon hun al zien zitten.

Freddy werdt weer bij bewustzijn. Hij proefte meteen het bloed dat in zijn mond zat en speugde het uit, maar er kam weer een lading bloed via zijn keel weer in zijn mond. Hij voelde een harde steek in zijn rug, het was een beetje schoongelikt maar het bleef bloeden. De wond bij zijn oog was ook opengegaan en er drupte een beetje bloed uit, hij kon nog steeds niet helemaal zijn oog open doen maar bel als een spleetje. Freddy kon er niet veel door zien het zicht was wazig. Hij zag met zijn goede oog zag hij Icy weggaan en zag de vreemde kater naast hem liggen. Hij probeerde op te staa maar het deed teveel pijn in zijn rug en van binnen. Freddy ontmoette de ogen van de kater en zei. ''H..hoe heet jij?'' Terwijl hij dat zei spetterde een beetje bloed uit zijn mond op de grond.

Icy was noch niet lang weg of ze kwam al terug met een goudbloem in haar mond en wat spinnenrag rond haar poot. ze kwam op hem af en vroeg stil." Hoe moet ik goudsbloem eigenlijk gebruiken?" Waarop Lionheart antwoordde terwijl zei al alle wonden dicht drukte met het spinrag om de bloeding te stoppen." Je moet een veetje deppen op de wonden om te voorkomen dat ze ontsteken maar doe dat later wel bij mij ik wil eens zien hoe het met freddy is." Toen ze klaar was probeerde Lionheart op te staan en naar freddy te wanddelen maar toen hij opstond deed zijn wonden vreselijk pijn maar negeerde dat. Lionheart keek eens naar freddy en zag dat het niet goed met hem ging. toen hij klaar was met inspecteren probeerde hij op te staan maar dat mislukte."Blijf maar liggen Freddy het gaat niet goed met je."H..hoe heet jij? stamelde Freddy terwijl er een straal bloed uit zijn mond kwam."ik ben Lionheart een medicijncat en Icy, het is erger dan ik dacht, dep jij met het spinrag op zijn wonden en doe daarna wat goudbloem op terwijl ik naar jeneverbessen en wormkruid zoek om zijn inwendige bloeding te stoppen ik denk dat het in zijn buik bevind." Zei lionheart terwijl hij wegrende. als hij in het bos aankwam verbaasde het Lionheart niet dat de tweebenen zo agressief deden, ze probeerde een heel plantage jeneverbessen te verdedigen! Lionheart plukte drie jeneverbessen en ging verder op zoek en zijn zoektocht was succesvol. er stond een klein boompje met wormkruid, hij trok er vijf van af en rende terug maar zijn wonde weerhouden hem er van om sneller te renen dan hij normaal kan.
na een tijd je renen kwam hij terug bij Freddy en Icy. Hij legde de kruiden naast hem en nam twee jeneverbessen en gaf ze aan Freddy." hier,je moet er op kauwen en daarna inslikken en als je ze hebt ingeslikt dan geef ik je drie bladeren wormkruid,daar moet je blijven op kauwen tot al het sap er uit is, daarna mag je ze inslikken." Zei hij tegen Freddy. Hopelijk haalt hij het.

."ik ben Lionheart een medicijncat en Icy, het is erger dan ik dacht, dep jij met het spinrag op zijn wonden en doe daarna wat goudbloem op terwijl ik naar jeneverbessen en wormkruid zoek om zijn inwendige bloeding te stoppen ik denk dat het in zijn buik bevind." Terwijl Lionheart dat zei hoeste Freddy weer wat bloed uit en de grate kater verdween tussen de struiken. Na een tijdje kwam Lionheart terug met kruiden. " hier,je moet er op kauwen en daarna inslikken en als je ze hebt ingeslikt dan geef ik je drie bladeren wormkruid,daar moet je blijven op kauwen tot al het sap er uit is, daarna mag je ze inslikken." Zei hij tegen Freddy. Hij pakte de twee bessen op met zijn mond en kauwde erop en slikte het door, zelf het slikken deed pijn bij hem. Daarna kreeg hij drie bladeren en kauwde erop totdat het sap eruit ging en doorslikte. Het bloed in zijn mond was vermenkt met de bessen en bladeren, dus het smaakte niet zo geweldig, maar Freddy had niet eens de kracht om er een vies gezicht te trekken. Niemand was het nog opgevallen dat Freddy een halsband omhadt, het was een zwarte maar zat onder het bloed. Hij trilde even door een koude bries dat langskwam.

Onderwerp: Re: Het echte leven begint nu.