Don't go swimming with a stomach ache [Open]

Het was een warme dag, néé, heet. Het was een snikhete dag vandaag. Het was eigenlijk zo warm dat zelfs de vogels rondom het kamp het water opzochten. Verkoeling stond vandaag boven het instinct van de prooidieren. Een gemakkelijke vangst zou je denken maar Shatteredice zou geen misbruik maken van de kleine diertjes die bijna onderdoor gingen van de zon. Zelf lag ze nu in de schaduwen van het riet. De zon brandde bijna haar pels weg als ze onder de gloeibol stond. Ze had haar lichaam was languit gestrekt en haar kopje op de grond. Haar ademhaling was wat rusteloos. Iedereen in Riverclan was natuurlijk lekker aan het zwemmen, zelf zou ze ook graag wat willen dobberen in wat ondiepe poeltjes maar haar maag voelde wat gekkig vandaag. Het voelde hard aan en het was wat opgezet. Soms had ze verkrampingen maar niet zo erg dat ze meteen de Medicine cat opzocht. Het was waarschijnlijk niks ernstigs, grote kans dat haar maaltijd van vanochtend gewoon wat slecht viel. Het was eventjes uitzitten en dan kon ze misschien daarna nog eventjes afkoelen bij het water. Misschien wou Carrioncough wel eventjes met haar mee.

Rimepaw

Rimepaw had haar tweekleurige ogen bijna loom op de rest van het kamp gericht. Het was te warm om hard te lopen en hoewel zwemmen aanlokkelijk klonk was bijna de hele Clan in en rondom het water te vinden. Dat was natuurlijk veel te druk voor de zachtaardige kattin. Langzaam stapte ze dan ook op Shatteredice af. Een kattin die ze altijd had gemogen en die haar familie niet had verraden zoals Blossomhail. Ze drukte heel voorzichtig, een neusje tegen de wang van de oudere kattin aan voordat ze naast de crème kattin plaats nam. 'Shatteredice van wie heb jij leren zwemmen?' Vroeg ze oprecht nieuwsgierig. Duidelijk was dat ze nog lang niet alles wist over haar Clangenoten. Rimepaw was haar korte leven dan ook erg op zichzelf en de enkele katten die ze had leren vertrouwen geweest. Tot het moment dat papa zo erg in pijn was geweest. Ze wist dat papa altijd vergaf maar waarom had ze zoveel moeite om Blossomhail onder ogen te komen en het niet kwalijk te nemen? Papa was immers haar held, Shatteredice deed haar aan papa denken en even voelde ze een vlaag heimwee over zich heen komen. 'Ik mis papa. Wat moet ik zonder papa? Ik heb geen mama...' Klonk er een beetje troosteloos.

Infos here