Humph

Met zijn neusje in de lucht rook Winterpaw de lucht. Was dat konijn? Haas? Het verschil kon hij nog niet opmaken, maar het maakte ook niet zoveel uit vond hij. Natuurlijk moest je, vooral als het een haas was, meerdere katten hebben om het beest te vangen. Maar Winterpaw, die als tunneler werd opgeleid, was dat even ontgaan. Common knowlegde, ja we weten het. Maar Winter wist het op het moment even niet. Daarbij wilde hij te graag zichzelf bewijzen. Als hij nou gewoon zo'n konijn of zo kon vangen kon hij laten zien aan Blazestar dat hij helemaal geen tunneler moest worden. Dat hij het prima kon redden als moor runner. Dus dat was wat hij nu ging proberen te doen. Dus volgde hij het konijnen hazen geur.

Sparkpaw

_{Een haas! Sparkpaw zat er al eeuwen achterna. Hij was hem in de tunnels al tegen gekomen, en had zijn geur gevolgd helemaal tot boven de grond. Hij wist nu waar zijn hol zat, en waar hij heen zou rennen als hij zou schrikken. Dus bleef hij tussen het beest en zijn hol. Hij had geen idee dat er nog een kat op de haas aan het jagen was. Dus waren er twee tunnelers boven de grond die geen idee hadden wat ze aan het doen waren, op één prooi aan het jagen die met één goeie pootslag hun recht naar de medicine cat kon sturen. Maar Sparkpaw was vastberaden, en sloop door het hoge gras door, zijn ogen iets vernauwd en het puntje van zijn tong uit zijn bek. En ja hoor! Daar was de haas al. Hij zag zijn wildbruine vacht en grote oren. ‘Ik heb je,’ fluisterde hij als een ademing, en als een pijl uit een boog, schoot hij op het onwetende beest af. Hij schrok direct van de reuring en zette het op een lopen, maar Sparkpaw boog direct iets af om hem proberen te onderscheppen op weg terug naar zijn hol.}

Hij kwam steeds dichterbij, dat rook hij. Gelukkig was zijn neus best wel goed, had hij langzamerhand steeds beter gemerkt. Hij rook prooien al eerder dan zijn mentor soms, wat wel een klein beetje een persoonlijke prestatie was voor hemzelf. Haha, beter zijn dan de leader van de Clan, dat was altijd leuk. Zijn kleine oortjes draaide wild in het rond toen hij opeens vlugge pootstappen hoorde. Wacht, ging het er nou vandoor? Dat was niet de bedoeling! Hij was nog helemaal niet zó erg in de buurt! Met een diepe inademing van frustratie zette Winterpaw het op een lopen richting de haas die nu dus aan het rennen was. Sowieso dat hij hem niet zomaar liet gaan!

_{Sparkpaw rende zo hard als hij kon, de wind blies in zijn oren, het hoge gras sloeg in zijn gezicht, maar het deerde hem niets. Hij zou eigenhandig de haas neerhalen en iedereen laten zien dat hij ook op de velden hoorde. Totdat hij opeens pootstappen bij hem in de buurt hoorde, en hij een ander haaskleurig geval door het gras zag gaan. Wat? Sparkpaw keek van de andere kat, naar de haas voor zich, en weer terug. ‘‘Zoek je eigen prooi, jij- whoo!!!’’ In zijn frustratie om de ander, had Sparkpaw niet opgelet waar hij mee bezig was. Op zulke hoge snelheid en met weinig training, had zijn poot een muizenhol gevonden. Het resultaat was een compleet gevloerde apprentice. ‘‘Oof,’’ kwam er gedempt uit zijn bek terwijl hij verlamd in het stof lag. Hij had nog niet eens tijd om pijn te voelen, want hij was volledig gedesoriënteerd.}