Army of Ants

'Gefeliciteerd.' Littlenose knikte dankbaar. Hij kon zich nog wel het gesprek bij het thunderpath herinneren. Allebei nog apprentices. Minder rustig en veel gespannener. Best wel gek dat het juist nu rustig leek te gaan met de spanningen tussen ShadowClan en ThunderClan. Zelf was hij niet van plan om extremer te reageren dan normaal, want hij had om eerlijk te zijn niet helemaal een idee waar dit allemaal vandaan kwam. Gewoon omdat ieder andere meningen had? Hij was er zelf niet bij geweest. Hij was niet eens in de buurt geweest. Toen dit probleem begon was hij helemaal in de bergen geweest. 'Dat is iets waar ik het nu niet over wil hebben.' De kater knikte langzaam. Hij begreep het wel, want hij had het idee dat het de situatie misschien wel erger had gemaakt. "Het is oké, maar weet wel dat ik het dapper van je vond. Jij was de enige die probeerde het vreedzaam te laten verlopen zoals het hoort," Hij wist het niet helemaal zeker, maar troosten kon best. De young warrior had niet echt problemen met Remnantwolf en dus vond hij ook niet dat hij anders dan anders moest doen.

Hij zou niet geschikt zijn geweest als medicine cat. Hij was niet iemand die graag bezig was met planten. Hij wilde echt bewegen. Jagen en vechten. Hij wilde al zijn energie kwijt en tijd hebben voor gesprekken. Littlenose was wel goed in katten opfleuren, maar dat was dan ook alles. Naast dat had hij ook wantrouwe naar andere Clans. Niet zo erg als Eveningstar, maar het liefst had Littlenose niets met hen te maken. Echter was dat een ding dat je niet kon vermijden. Helaas. Hij maakte er gewoon het beste van. Het scheelde dat hij Remnantwolf al vaker gesproken had waardoor hij wat losser was. Minder fel en uitdagend. In tijden van vrede kon hij zich heus wel gedragen, maar wanneer was er nou vrede? Sinds hij geboren was nooit eigenlijk. Eerst met RiverClan en nu met ThunderClan. Spanningen waren er altijd, maar of het nou zo gespannen hoorde te zijn, wist Littlenose niet helemaal zeker. 'Alleen vraag ik mij af hoe lang de vrede aan houdt.' De kleine kater knikte. Hij kon dit niet allemaal vrede noemen, maar er waren nog geen gevechten uitgebroken. Dat scheelde al een hoop. 'Niks goeds lijkt te komen zonder offers.' murmelde Remnantwolf. "En wat zijn die offers? Clangenoten?" bromde de kater zachtjes. "Ik bedoel, nu is er nog wel 'vrede', maar hoelang duurt het nog voordat er wel een oorlog uitbreekt? En waarom? Eigenlijk alleen, omdat onze leaders wat problemen hebben. Vooral met elkaar." Het waren altijd Settledstar en Eveningstar die weer eens aan het kibbelen waren. Die hun mond opentrokken en die de ruzies begonnen. Maar ja, als Littlenose heel eerlijk moest zijn, vond hij dat Eveningstar toch wel echt begonnen was. Maar wie was hij om dat te zeggen? Hij was niet bij het begin van dit conflict geweest.

'Waarschijnlijk, niet mijn advies na een zware Leafbare en de onrustige tijden ervoor.' De medicine cat leek het met hem eens te zijn. Het was waar dat hij soms gevechten uitlokte of uitdaagde, maar dat was geen oorlog. Het was meer om uit te dagen en meestal konden de katten zichzelf wel onder controle houden. Meestal. En nou ja, Littlenose is en blijft een ShadowClanner. 'Soms zijn er geen antwoorden. Niet die ons bevallen tenminste. Soms is er enkel het feit dat die twee elkaar niet uit kunnen staan.' De kater knikte. "Ik heb eigenlijk wel het idee dat er meer speelt, maar dat het gewoon nutteloze dingen zijn waar we niets aan kunnen veranderen," Littlenose had ergens gehoord dat Eveningstar samen met twee andere katten op hun territorium waren gekomen vanwege Newtspark dood ofzo. Maar wat heeft dat voor zin? Dood is dood. Het is onmogelijk om hun medicine cat in levende lijven terug te krijgen.

Een oorlog aangaan omdat je elkaar niet kan uitstaan, zou dom wezen. Echt heel dom. Sommige leaders zouden het als een teken van zwakte zien om de oorlog niet aan te gaan, maar anderen zagen het juist als zwakte op de manier dat een leader zich niet gedragen kan. Elke keus heeft een voordeel en een nadeel. Littlenose kon natuurlijk niet spreken voor een leader. Hij had immers niet zulke verantwoordelijkheden. Hij was dan ook niet van plan om meer te klagen dan hij nu deed. Dat was ook onnodig, want wat zou het helpen? Niets. Er was nog geen oorlog verklaart en het was onzeker of het überhaupt gebeuren zal. ShadowClan moest er zeker klaar voor zijn, maar als Littlenose de keuze had, dan zou het het liefst niet nodig zijn. 'Dat zit tussen hen, net zoals zij het op moeten lossen of twee Clans in oorlog gaan brengen. Ik kan er moeilijk over oordelen.' De young warrior knikte waarna hij opstond. "Ik vertrouw erop dat ze het beste voor hun Clan zouden doen," miauwde de kater. "Ik denk dat ik weer terugga om mezelf nuttig te maken met een jachtpartij. Ik wens je succes, Remnantwolf." Hij schonk de medicine cat een respecterend knikje waarna hij zich omdraaide en naar huis liep.