havik achtervolging

Boundaries controleren was toch wel echt één van de taken waar hij geen zin in had. Maar ja, hij had eigenlijk ook nooit zin om te jagen. Of de elders te verzorgen. Of te… hm, nee. Vechten vond hij wel nog leuk, vooral als hij één of andere arrogante dwaas voor zich had staan die dacht hem wel even in te kunnen maken. Helaas imponeerde zijn grootte niet altijd en waren er dwazen die dachten dat ze hem wel eens goed onderuit konden halen omdat ze met hun kleinere lichaam een voordeel hadden tegenover zijn grotere. Welk voordeel dat was, wist hij niet, want hij verpletterde ze altijd vaak onder zijn gewicht of beukte ze opzij met zijn schouder. Blijkbaar konden sommige katten ook redelijk goed door de lucht vliegen als hij dat deed. Maar goed, dat waren dan de leuke aspecten van het leven. Wat dit aspect minder leuk maakte, minder leuk dan dat het al was that is, was het feit dat er een RiverClan apprentice vlakbij zijn border verscheen die naar zijn territorium keek alsof ze iets zocht. ”Als je eraan denkt om een carrièreswitch te doen, dan moet ik je teleurstellen. We zoeken geen stinkkat die met haar uiterlijk niet bepaald volle kampen trekt,” zei hij op een koude toon tegen haar, zijn blik strak naar haar gericht. 

Kijk, dit was nu nog eens interessant. Het leek erop dat de poezen in RiverClan aardig mondig waren. Eerst die pluizenbal die hij nog maar pas geleden had gezien en nu deze kattin. Ze leek de leeftijd van een warrior te hebben, maar als hij haar zo hoorde praten, dan zou het hem niet verbazen als ze nog apprentice was. ”Met mijn lichaam is het prima gesteld, maar bedankt voor je bezorgdheid,” zei hij op een koude toon tegen haar, zijn gouden ogen naar haar gericht. Haar opmerkingen deden hem niet veel en hij was ergens wel geamuseerd over het feit dat ze zich zo erg opfokte. Dat was nu precies de reactie die hij wilde hebben. ”Waarom breng je haar niet naar de grens? Dan kan ik het zelf vragen,” zei hij met een arrogante grijns tegen haar. ”Dan zal ik haar ook vertellen dat je hier met vriendjes afgesproken hebt.” Dat was een pure gok. Hij had haar blik naar zijn territorium wel gezien en het had hem doen vermoeden dat ze op iemand van zijn Clan aan het wachten was. En als hij wist wie dat dat was, dan zou hij diegene ook eens onder poten nemen. Zijn gouden blik bleef op haar gericht en hij liep rustig langs zijn grens af om deze verder te patrouilleren toen dat ze weg ging.  Dat was weer leuk.

Voor Agate xoxo:

Hij dacht niet dat dit ooit weg zou gaan, zelfs als hij een elder zou zijn. Zelfs dan zou hij nog genoegen halen uit het feit dat iemand zich opfokte over hem. Dat hij het wederom weer voor elkaar had gekregen om iemands bloed onder zijn of haar nagels vandaan te halen. De apprentice had een grote bek en dat amuseerde hem behoorlijk. ”En ik zou je maar focussen op je eigen welzijn en dat van je Clan. Dat lijkt me beter,” sprak hij op een koude toon tegen haar. Wat hij in zijn eigen Clan deed, maakte hij zelf wel uit. Daar had hij haar niet voor nodig. Hij vernauwde lichtjes zijn ogen toen ze haar woorden sprak. Hij dacht niet dat ze de waarheid vertelde. Hij herkende heus wel het verschil tussen een kat die op de uitkijk stond en eentje die op iets stond te wachten en op dat moment hadden WindClan en RiverClan geen wrevel met elkaar, dus het was voor haar niet nodig om op de uitkijk te staan. Maar voordat hij daar iets van kon zeggen, draaide ze zich al om en Thawrage snoof geamuseerd. Wel, dat duurde niet lang genoeg. Hij besloot om zijn rondje af te maken en dan te gaan jagen. Het was leuk voor zo lang het duurde, maar nu moest hij weer aan de slag voor die dwazen in zijn Clan als hij hun dwaas gezeur niet aan zijn kop wilde hebben op deze dwaze dag.

voor Agate: