[EVENT 2] Shelter

Iedereen was binnen geraakt.. Of daar leek het toch op. Het was chaos in Tumblepaw's hoofd, maar zelfs in die chaos had hij door dat er iets ontbrak. Hij liep door de den, keek naar iedereen, zocht; hij kon niet specifiek benoemen wat er nu mis was.. Tot hij Blazestar hoorde zeggen dat Sparkpaw en Ploverpaw niet binnen geraakt waren. Ja, dat was het! De langpotige kater liep meteen op de leider en deputy af en zonder gêne mengde hij zich in hun gesprek. "Laat me meegaan, papa!", mauwde hij snel. Hij wou mee, hij moest mee, hij kon hier niet rustig blijven zitten terwijl zijn broer daar buiten was. En Ashenpatch had gezegd dat hij snel moest zijn, zoals de wind - en dat was nu net waar Tumblepaw het allerbeste in was. "Ik ben snel als de wind en dan ben je niet alleen en als ze gedragen zouden moeten worden kan je ze niet beiden samen dragen en misschien is het best dat je niet alleen naar buiten gaat in dit weer!", vervolgde hij, razendsnel, al trippelend op zijn poten van adrenaline. Zodra het idee in zijn hoofd geschoten was, was duidelijk dat dit een goed idee was.

Iedereen was veilig, leek het. Hawk zat een beetje opgepropt naast een andere warrior, terwijl hij Blazestar lui in de gaten hield. Zou die nog wat zeggen? Hij trok met zijn oor toen de leader naar Ashen ging en met moeite kon hij de woorden opvangen die er gezegd werden. Er kwam kort een bedenkelijke blik in zijn ogen te staan waarna hij overeind kwam en naar de leader toe liep. Eén van de kinderen van Blaze wilde mee met papa, lief, maar niet erg praktisch. Hawk glimlachte naar zijn leader, waarna hij sprak. "Ik denk dat het beter is als er een warrior mee gaat, in plaats van een apprentice." Hij keek Blaze vragend aan. Hij wilde hem graag helpen, voor totaal geen specifieke reden of zoiets.

Natuurlijk wees Blaze zijn zoon af om mee te gaan, dat was logisch. Het was nog maar zo'n jonkie, die zou alleen maar een last zijn op een weg als deze. Eerlijk gezegd vond Hawk het lichtelijk irritant dat Tumblepaw het voorstelde, kon die dat zelf niet verzinnen? Maar goed, dat waren ook hoe kinderen werkten, die overschatten zichzelf nou eenmaal. In ieder geval bood hij aan om mee te gaan met Blazestar. Een glimlach trok over zijn snuit heen toen de leader hem vriend noemde en hij inderdaad mee mocht om op zoek te gaan naar de twee apprentices. Zijn hart maakte een klein sprongetje, waarna hij achter Blaze aanliep, de storm in. Het zou nog een hele opgave worden om Sparkpaw en Ploverpaw te vinden. Eerlijk gezegd voelde Hawk ook wel een soort verantwoordelijkheid richting Ploverpaw, juist omdat die zo'n hekel aan hem leek te hebben.. Soms liepen zulke dingen vreemd.

Het was warm binnen in de warriors den, heel anders dan dat het nu buiten was met de storm die gaande was. Maar het bleek al snel genoeg dat niet iedereen er was en twee apprentices het blijkbaar in hun kop hadden gehaald om te verdwijnen. Hij probeerde zich te herinneren of hij de twee apprentices weg had zien gaan, maar kon het zich zo snel niet meer herinneren. Het was duidelijk dat Blazestar bezorgd was en dat Ashenpatch niet blij was. Hij wilde dat hij beter opgelet had, dan had hij misschien kunnen helpen, maar nu was hij eigenlijk nutteloos. Een van de jonge apprentices stelde voor om mee te gaan, maar dat werd afgewezen. Het was ook niet verstandig voor een jonge apprentice om nu naar buiten te gaan. Hij stapte dichter naar Ashenpatch toe. "Sorry, ik had beter moeten opletten, dan waren ze nu niet buiten." Hij was niet de enige van de apprentices die beter op had kunnen letten, maar hij was er wel een van.

Maar hoewel Blazestar akkoord leek te gaan dat hij niet alleen moest zijn, mocht Tumblepw niet mee. Hey! Dat was niet fair! In plaats daarvan mocht Hawkchase mee. En waarom? Alleen maar omdat 'ie ouder was? Dat was discriminatie hoor! Zijn vader en de warrior verlieten de warriorsden om op zoek te gaan. Tumblepaw aarzelde even. Hij keek Ashenpatch zwijgend aan; toen hij de pootstappen van Blazestar en Hawkchase niet meer hoorde, aarzelde hij geen seconde. Snel als de wind draaide hij zich om en snel als hij kon liep hij richting de uitgang van de den. Hij zou eens tonen dat hij wel nuttig was! Hij zou Sparkpaw en Ploverpaw als eerste vinden, en dan zou papa wel moeten toegeven dat hij fout was geweest en dat Tumblepaw inderdaad snel als de wind was.