Wake up

Ah, hij was zo lekker diep verzonken in zijn persoonlijke dromenlandje. Er lag een mooie man naast hem, een hele mooie man, al wist hij niet wie het was. Niet iemand uit Windclan, maar dat deed er helemaal niet toe. Nee, Hawkchase was er niet eens meer zeker van dat clans wel bestonden.. Hij lag in de bloeiende heide, de zon scheen op hem neer en de mooie man likte zijn vacht, het was perfect.
Helaas was het niet echt, iets waar hij aan herinnert werd toen hij plots wakker schoot van een bepaalde etterbak die hem kwam wakker maken. Sloom knipperde hij met zijn ogen waarna hij zijn tong naar haar uitstak, zijn poot om haar heensloeg en haar is lekker strak tegen hem aantrok. "Hmm? Wat? Nog even slapen? Oké dan," miauwde hij waarna hij zijn ogen weer sloot, met de kitten turned knuffel nog tussen zijn armen.

Een lome grijns trok over zijn snuit bij het tegengestribbel van Crow. Hij genoot ervan, zo gemeen was hij wel. Hij kneep zijn ogen strak dicht tegen de pootjes die op zijn wangen gezet werden, waarbij hij plagend zijn tong uitstak. "Jij stinkt," kaatste hij vrolijk terug waarna hij toch maar één oog opende, en hij Crow aankeek. "Wat moet je?" vroeg hij toen met een grijnsje waarna hij zijn poot over haar kop heen wreef.

Oh, het was meer dan duidelijk dat zijn opmerking niet bepaald in de smaak viel bij de oudere kitten. Hij moest zijn kaken op elkaar klemmen om niet in lachen uit te barsten bij de mooie woorden van de ander. Bedenkelijk schudde hij zijn kop, waarna hij nog is goed achter haar oren rook. "Volgens mij," begon hij serieus, al stond er een uitdagende glinster in zijn blik. "Moet jij nodig is in bad," hij gaf haar een grote lik over haar kop en probeerde er zo nog een paar te geven, al had hij zijn poten nu zodanig slap genoeg dat ze daar gemakkelijk uit kon ontsnappen, mocht ze dat willen.
De uiteindelijke reden waarom Crow hem wakker was komen maken, was helaas voor zijn amusement niet om in bad te gaan. Met een frons keek hij haar aan. "Durf je het wel aan op erop uit te trekken die zo primitief en oeroud is?" vroeg hij haar grijnzend waarna hij overeind kwam, om vervolgens krakkemikkig op zijn benen te wiebelen. "Dalijk valt deze oude opa nog om."

Ze zag er zó schattig uit, hoe ze daar stond; fel van haar bad weggesprongen om hem daarna de les te wijzen. Zijn hart smolt echt om haar. Niet dat hij haar dat liet weten, want hij wist dat ze daar niet gelukkig van zou worden. Nee, het was beter om in haar spel mee te spelen dat ze ontzettend sterk was. Hij knikte daarom ook toen ze zijn spieren liet zien. "Ja, je hebt natuurlijk helemaal gelijk. Nou goed, dan denk ik dat we best samen het territorium in kunnen niet?" zei hij vrolijk, waarna hij de warriors den uitliep. "Kunnen we ook gelijk wat vangen," opperde hij waarna hij een kort knikje richting de prooistapel gaf, die er niet ontzettend gespekt bij lag.