[Event] Rome wasn't built in a day, but it burned in one

Hij wilde Day niet hetzelfde lot hoeven geven als zijn moeder, niet als hij het kon helpen, maar het was een poging om degene uit te lokken die echt verantwoordelijk was. Om degene die alles had veroorzaakt te laten bekennen, maar niemand stapte naar voren. Niemand stapte naar voren om hun chief te redden. Wat voor een tribe was dit? Was dit echt dezelfde tribe die hij had gekend als een kitten? Als een jonge to-be? Misschien verdienden ze dit allemaal wel stuk voor stuk met hoe zwak ze waren. Maar was dit ook wat hij wilde? Was dit wat hij van alles had willen maken? Was hij bereid een moordenaar te worden als Wren hem vertelde dat Day hetzelfde lot mocht ondergaan als hun moeder? Ja, hij was boos, boos om het feit dat de waarheid op deze manier nooit naar buiten zou komen. Dat was alles dat hij maar gewild had. De waarheid en het feit dat hij niet alleen wilde zijn, dat hij bij zijn familie wilde kunnen zijn. Was dat zo vreemd?

De woorden van Day leken in hem te snijden. Hij hoorde eigenlijk amper wat Wren aan het zeggen was, nee, zijn aandacht was gefocust op Day en op de woorden die hij sprak. Of het voor profijt was? Wat was hier profijt aan? Hij wilde alleen de waarheid hoe lelijk die ook zou zijn. Het zou best kunnen dat daar helemaal geen profijt uit kwam. De wereld die hij zag was de wereld die hij zou maken? Maar wat als het enige wat hij wilde zien de waarheid was, maar deze voor hem verborgen was? Dan was hij zo blind als maar kon. Het deed alleen niks voor de woede die hij voelde, niet toen er echt niemand naar voren stapte. ”Lafaards,” Hun eigen hachje redden, maar niet die van hun chief. Hij wilde er bijna om lachen en huilen tegelijk. Wat was dit voor een tribe? Hoe hadden ze zo kunnen veranderen?

Wren gaf aan dat ze Day op moesten sluiten in de cave of pointed stones en hij trok zijn nagels in bij die woorden. Hij was misschien bijna opgelucht dat hij niet hoefde door te zetten wat hij mee had gedreigd. Toch hielp hij Day in de cave of pointed stones te stoppen en keerde daarna terug naar Wren. Hij wist niet wat te voelen bij de woorden die ze zei, maar hij moest dit spel nog langer spelen wilde hij ooit de waarheid kunnen achterhalen. Misschien was hij er iets te geobsedeerd mee aan het worden, misschien verschilden Wren en hij niet zo veel van elkaar. ”Wat nu?” Hij had haar gehoord, gehoord wat ze van de katten wilde, maar hij kon er niet echt gevoelens voor opbrengen, niet voor deze lafaards. Stuk voor stuk hadden ze niks gedaan, hoe durfden ze zich nog een tribe te noemen?