Winter Break

Onderwerp: Winter Break di 8 maa 2022 - 12:31

_{Door het dunne laagje sneeuw gleed de Apprentice zo ongeveer naar beneden naar de Fourtrees. Het laatste stuk was weer vlak genoeg om zonder teveel inspanning zelf te kunnen lopen. Pheasantpaw kwam niet persé dagelijks, een keer met de rondleiding door het territorium was ze hier langs geweest. Een Gathering had de poes nog niet meegemaakt maar ze hoopte vlug mee te kunnen als het weer volle maan was. Samen zitten met de andere clans in vrede, nieuwtjes delend en roddels horen. Het leek haar bijzonder. En wie weet kon ze ook nog wat leuke katers zien van de andere clans, ze had wel eens gehoord dat ze in Riverclan er goed uitzagen. Natuurlijk zou ze alleen kijken, de Warrior Code was altijd het belangrijkste voor haar. Ze was gewoon stiekem best wel nieuwsgierig. Voor nu stond ze hier alleen, overdag zonder volle maan in de lucht. Boven haar reikte de hoge rots naar de lucht, het was een stuk hoger dan de rots in hun kamp viel al meteen op. Daar stond Blazestar samen met de andere Leaders terwijl ze clans aanspraken. Hoe zou dat er uitzien vroeg Pheasantpaw zich af, hoe zou het zijn als je daar op stond.

-Littlenose}

Onderwerp: Re: Winter Break di 8 maa 2022 - 18:22

Eigenlijk had hij hier weinig te zoeken. Wat had hij hier te doen? Er was geen Gathering en jagen kon hij beter in zijn eigen territorium. Aan de andere kant kon hij hier katten tegenkomen uit andere Clans. Niet echt dat hij dat leuk vond, maar misschien kreeg hij nog handige informatie binnen. Ook is het wel weer fijn om hier op heilige grond te staan voor het eerst als warrior. Voor het eerst nadat hij terug was gekomen uit de bergen samen met Acornstar en Barkinghound. De kater had zich rustig verstopt aan de rand van het veld. Hij had immers geen zin om daar in het zicht te gaan zitten terwijl er niemand was. Het duurde niet erg lang voordat er een WindClangeur zijn neus bereikte. De kater vernauwde zijn ogen en keek toe hoe een WindClan apprentice naar de bomen liep en iets vandaan de hoge rots bleef staan. Littlenose stond op uit zijn schuilplekje en liep op de ander af. Hij spande zijn spieren een beetje aan zette zijn vacht iets overeind om groter te lijken. Dreigender. "Heeft WindClan zoveel honger dat ze een apprentice hierheen sturen om prooi te vangen of ontsnapt er weer eens een apprentice aan zijn taken?" sneerde Littlenose. Hopelijk zou het hem eindelijk eens lukken om alles behalve iel te lijken. Gelukkig hielpen zijn littekens ook aardig mee.