[OPEN] One eye open when I'm sleeping

Orchis was redelijk bekend hier. Voornamelijk had hij hier rondgedwaald toen hij nog niet zoveel te zeggen had gehad in de Elite. Hij herkende nog veel plekjes waar hij soms een makkelijk maaltijdtje voor zichzelf had gehaald of wanneer hij met een wel bekende bezoeker uit Windclan even ging 'bijkletsen'. Ook was hij hier wel eens geweest om te slapen. Wanneer de winters zo koud waren geweest dat hij bijna doodvroor, omdat hij te sullig was om in een barn te slapen. Hij wist het nog al te goed. Tussen die verschrikkelijke stroballen die zo stekelig waren dat je geen oog dicht kon doen maar het waard was voor dat ene greintje warmte. Het was al weer lang geleden dat hij hier was geweest en in die tussentijd was alles zo veranderd. Van iemand die bijna stierf van honger en kou naar de General van de Elite. Soms dacht hij dat hij droomde, dat hij het allemaal hallucineerde, tot hij werkelijk aan het hallucineren was door al het slaap te kort. Vandaag had hij dan ook eens weer de tijd genomen om eens terug te gaan in de oude tijd. En wie wist kwam hij zijn oude metgezel wel tegen hier. Alwel, aan de geur te ruiken was hier eerder een Shadowclanner in de buurt dan een Windclanner. Helaas weer. Orchis kroop onder een oude gat door dat als een ingangetje diende in één van de kleinere schuren. Vanuit daar was hij eventjes lekker op wat hooi gaan liggen en knaagde hij aan een dikke vette muis die hij gevangen had. Hier lag hij lekker een tijdje te hangen tot de Shadowclan geur wel erg sterk werd. Ook prikkelde zijn oren door het geluid van een monster. Orchis keek op van zijn aangevreten muis en tuurde door een van de gleuven door van het houtwerk. Het was de Shadowclanner en ze leek zich te verbergen. Orchis kroop wat dichter naar de wand toe van de schuur. ''Hey, psst, he jij daar.'' Fluisterde hij terwijl hij met een enkele oog door de gleuf keek. ''Verstop je hier. Hier kunnen ze je niet vinden.'' De twoleg en zijn monster in ieder geval, over het monster die hier al binnen zat.. De tom rook nogmaals de lucht. De Shadowclanner was een meisje. Gelukkig was Ome Orchis er, hij redde maar al te graag poesjes in nood. ''Er zit drie konijnen lengtes van je af een kleine gat waar je doorheen kan glippen.'' Spoorde hij haar aan. Kom maar naar binnen meisje. Hihi.