she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower geloofde hem ergens wel toen hij zei dat het een wilde gok is. Niemand wilde natuurlijk van hun clan uitbrengen dat er iemand op losse schroeven stond. Dat was het recept voor verraad. Ze was tot veel in staat, maar verraad zou zij zichzelf niet eens naar verlagen. Misschien had ze wel gedachten die in dat straatje pasten, maar uitvoeren was iets anders. Toch probeerde Hawkchase meer uit haar te trekken, en bijna ging ze er al in mee. Er was bovendien niets leukers dan praten over iemand die je niet mocht, achter diens rug om. ‘Schijn bedriegt, hij is een ongelooflijke-’ Totdat ze zichzelf net op tijd betrapte. Oh hij met zijn gladde praatjes. ‘Hey!’ Ze duwde plagend een pootje tegen zijn schouder. ‘Dat zijn niet de regels van het spelletje,’ miauwde ze geamuseerd, waarbij ze haar kopje weer een beetje kantelde. Het was eigenlijk nog steeds zijn beurt. Dus haalde ze haar pootje langs haar lippen en perste ze stevig op elkaar. Geen woord zou meer van haar komen, tenzij het volgens de regels ging. En anders maar jammer.}

Foxtrail keek toe hoe zijn clanleden zich verspreidde en in gesprekken gingen met de anderen. Zijn blauwe ogen zocht onwillig toch zijn zus, bij een Riverclanner ging zitten. Ze zei wat tegen hem, het was niet moeilijk te raden op welke toon. De cremékleurige Warrior fronste naar haar achterhoofd maar kon zichzelf bedwingen niet die kant op de gaan. Het was de Gathering, een mooie kans om wat roddels te horen en een beetje fun te hebben. Kijk, Hawkchase was al druk bezig zo te zien. Ook met een Riverclanner trouwens. Foxtrail keek eens rond, op zoek na een leuk uitziende gesprekspartner. Zijn blik viel op het groepje Deputies en Ashenpatch's beenblok. Het wekte zijn interesse wel en niet al te ver vandaan zittend van het groepje kon hij vaag verstaan waar ze het over houden. Hun deputy leek niet al te blij te zijn met haar bodyguard. Foxtrail grijnsde en besloot om maar eens even een pootje te helpen. Hij kwam er net bij toen Ashenpatch erg duidelijk Ploverpaw wegstuurde. ''Kom Ploverpaw, er zijn een leuk hoop katten om te ontmoeten''sprak hij zelf tegen de apprentice die blijkbaar een smaak voor belangrijke katten had. Hij knipoogde even naar de verzameling deputies en hoopte dat Ploverpaw de tip begreep.

-Tag: Praat tegen Ploverpaw, also Ashen, Carrion en Spotted

Ze kreeg een grote glimlach van Brackenpaw voor haar moeite en dat spiegelde zich natuurlijk in een grote glimlach op haar eigen snuitje die ze onmogelijk tegen kon houden. Ook Dimpaw kam erbij; Specklepaw was boos omdat ze "voor zichzelf kon praten" maar werd al snel weer op haar plaats gezet door Dimpaw. Tidepaw snorde zachtjes, licht geamuseerd, en duwde haar kopje tegen die va haar zusje. Met vriendelijke groene oogjes keek ze de twee Riverclanners (Specklepaw nog steeds straal negerend) aan. Brackepaw leek heel geïnteresseerd in Settleddust's positie als deputy. Nu ze zo naast elkaar stonden, zag ze ook wel een gelijkenis. Wauw, misschien zou Brackenpaw ook ooit grote deputy worden! Dat zou pas knap zijn.. De jonge kattin was verdwaald in haar gedachten en had niet door dat ze hem daardoor misschien wel een béétje hard aanstaarde met een domme glimlach op haar snuitje. De wereld kon stukgaan, op dit moment voelde ze zich gelukkig en veilig; ze voelde zich heel, zoals ze niet heel vaak had. Wat een rare gedachte dat dit willekeurige moment haar zo kon doen voelen. Tidepaw wou dat ze allemaal in één clan zaten, zodat ze vaker al haar vrienden bij elkaar zou kunnen hebben. Zou dat niet geweldig zijn? Dan zou het net zijn alsof ze allemaal één grote familie waren!

Tags: Settleddust, Dimpaw, Brackenpaw, Amberpaw, Specklepaw

Een relaxte grijns trok over zijn snuit heen toen Cottonflower bijna voor zijn trucje viel. Van haar korte antwoord kon hij al wel afleiden dat áls hij erover door zou vragen, hij een half antwoord zou krijgen. Hij lachte vrolijk toen hij tegen zijn schouder geduwd was, en onderdrukte heel netjes de neiging om hiernaar te happen. Nee nee, mevrouw was bezet, dat zou hij respecteren. Nu moest hij verzinnen wat hij haar dan wel ging vragen. "Je wil zelf graag deputy worden..?" vroeg hij toen, niet helemaal zeker van zijn zaakje. Dat ze de huidige leiding niet mocht, betekende niet dat ze het zelf wilde doen. Maar hij merkte wel wat vurigs in haar.. Dus wellicht.

Silverwish zou hem niet alleen achter laten. Hij glimlachte kort naar haar. ‘Gelukkig maar, ik zou verdwalen,’ miauwde hij dan ook zachtjes tegen haar. Deze massa aan katte was een hele nieuwe belevenis voor hem. Iedere andere clan, waar hij nauwelijks mee gesproken had. Ooit misschien, in een ver verleden, toen er nog een heel ander labeltje aan hem hing. "BloodClanner", over het algemeen. Het was vreemd, maar als hij nu over het hek keek aan de ThunderClan grens, mistte hij de stad soms nog. Het was een deel van vrijheid en grenzeloosheid, die zijn jeugd dragelijk hadden gemaakt. Maar nu, in een menigte vol katten die hij ooit gehaat had, afgunst voor had gehad en jaloers op was geweest. Het was een leven geleden. Niet heel lang bleven hij en Silverwish alleen, toen een vriendelijk uitziende Shadowclanner hun kant op kwam, die Silverwish groette als een oude vriendin. Hij werd al snel bestempeld als "vriend van" en de kater stelde zich voor als Bluejay. Hij knikte hem beleefd toe, en toen hij vroeg of hij hen stoorde, wuifde hij het af. ‘Nee hoor, we zijn er nog maar net aangekomen,’ miauwde hij beleefd. ‘Ik ben Rascal,’ sprak hij zonder er nog verder bij na te denken. Hij had zijn naam nooit vreemd gevonden, maar nu tussen alle tweedelige warrior namen, zou hij er natuurlijk enorm uit springen. Hij had ervoor gekozen, toen Eveningstar hem had gevraagd of hij zijn naam wilde houden. Hij had zijn redenen, maar nu realiseerde hij pas wat een outsider hij wel niet was. Rascal glimlachte kleintjes en wierp zijn blik vervolgens maar weer op de leiders die op de rots zaten.

Tag: Silverwish & Bluejay

Ugh, was iedereen hier tegen haar ofzo. Ze had hun toch nooit wat misdaan. De eerste die erbij kwam verontschuldigde zichzelf ietwat voor haar minachtende toon, dus misschien was Specklepaw daar ook wat te hard van stapel gelopen. De tweede, een wat oudere kater, nouja die kon haar weinig boeien. Ze waren haar clangenoten, maar niet echt vrienden ofzo. Maar toen moesten Tidepaw en een of andere wijsneus uit Shadowclan erbij komen. Eentje die dacht heel slim te zijn en haar te beledigen. Tenminste hadden haar clangenoten het goede idee haar te verdedigen. “Nee, natuurlijk bedoelde ik het niet zo, maarja Tidepaw gaf me geen eens een kans om te verontschuldigen en nou negeert ze me dus dan moet het maar zo hè?” Het was een wat vurige reactie, maarja, zij was niet degene die hier kinderachtig aan het doen was. Zij had geen kans voor een verontschuldiging gekregen, want ze was het kamp uitgeduwd en nou werd ze genegeerd. Ze ging ook niet tegen zo’n iemand een verontschuldiging lopen mauwen dan. Liet haar maar lekker kijken wat ze zou doen, maar Specklepaw had geen zin in die drama.
Ze keek even op naar de steen met de leiders toen haar oom er ineens naartoe geroepen werd. Een hoop gedachten gingen door haar kopje, de meeste vragen. Waarom was Acornstar er niet? Wel, dat vond ze opzich niet zo erg, want waarschijnlijk zou de oude man niet zo blij zijn geweest met haar impromptu praatje met haar oom hier. Maar wat was er met hem aan de hand? Kon hij niet komen, of was hij dood? Ze dacht niet dat ze het antwoord van Tidepaw of Dimpaw zou gaan krijgen, aangezien ze aartsvijand nummer één in hun ogen leek te zijn.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower keek stoutmoedig naar de Windclanner voor haar neus. Hawkchase bleek achteraf de perfecte keuze te zijn geweest voor deze avond. Hij had leuke praatjes, speelde met haar spelletjes mee en leek verdomme ook nog eens bijna beter te zijn. Cottonflower zou zichzelf haar gewoon op haar schouder kloppen dat ze een goede keuze gemaakt had. En toen hij de volgende vraag stelde, moest ze echt haar lach inhouden. ‘Ik? Nee, van mijn leven niet,’ miauwde ze met een giechel terug. ‘Altijd zo in de houding, alle ogen op je dat je het goed doet? Oh, alsjeblieft niet,’ miauwde ze met een rilling over haar rug. En ze zou het ook nooit meer worden, niet nu ze zo'n scène had lopen schoppen met het huidige beleid. En ze wilde het ook echt, echt niet. Het was tegen haar principes, van vrijheid en uit de sleur van dit clanbestaan proberen te ontsnappen. In de hoek zag ze dat de laatste leider nu de rots ook bestegen had en dat het bijna tijd was voor het einde van hun spelletje. Spijtig. ‘Oké, ik ga mijn beurt nu niet verspillen..’ Ze vernauwde haar ogen vlot en keek hem nog een keer aan. ‘Oké, uhmm... Jij hebt een geschiedenis met je deputy!’}

Als je meer over een situatie wilde weten, moest je naar de bron zelf toegaan. Zoveel had hij al wel geleerd in de afgelopen twee jaar dat hij leefde. Vandaar dat hij van de gathering gebruikt maakte om, hopelijk, een roddel duidelijk te krijgen. Hij liep op Newtspark af, die al een tijdje alleen stond. "Goedeavond," begroette hij haar netjes, zijn ogen nieuwsgierig op haar gericht. "Je liep vanavond weer met Shadowclan mee," merkte hij op, zonder eromheen te draaien. "Weer genoeg gehad van Thunderclan?"
@Newtspark

Newtspark

De flame point had een hele tijd in har eentje kunnen zitten observeren. Haar blik kruiste met die van Eveningstar en ze knipoogde naar de poes waarna er iemand bij haar kwam staan. Ze had hem vaker gezien, al wist ze zijn naam niet meer. Hij was het niet waard om zijn naam te onthouden. ”Wat fijn dat die ogen in je kop het nog doen. Gebruik ze lekker om ergens anders naar te kijken.” Snauwde ze hem meteen af. Sinds Twistedheart en de oorlog -die zij misschien een klein beetje veroorzaakt had- was haar wantrouwen naar Riverclan alleen maar gegroeid. Nee. Ze zat nog liever met Eveningstar opgesloten in een kleine ruimte dan dat ze in de buurt was van een smerige visvreter.

Ploverpaw

Hij was er nog steeds heilig van overtuigd dat hij Carrioncough zo in elkaar zou beuken, maar voordat hij zijn gedachten daar naar kon laten afglijden was iedereen ineens boos op hem? Alsof hij wat verkeerd had gedaan? Hij was het oogappeltje van de clan. ”Niks ‘Ploverpaw nu.’ jij zei dat ik met je mee mocht.” Beet hij naar Ashenpatch. Zolang zij zich voor hem, voor hun liefde zou schamen zou hij haar een échte reden geven voor schaamte. Met een felle blik in zijn groene ogen keek hij daarna naar Foxtrail. ”Nou als ze zo leuk zijn ga je ze lekker zelf begroeten.” Mopperde hij boos en hij liet zich op zijn kont vallen.

Oh, ze was totaal niet van hem gediend. Hij keek haar is op en neer. Ze was een stuk kleiner dan hem, mager gebouwd ook. Hij zou haar met gemak kunnen overmeesteren, mocht hij dat willen. Toch beet ze zo van zich af. Daar kon hij respect voor opbrengen, en hij grinnikte zachtjes terwijl hij haar blik op zocht. "Ik heb zo het één en ander opgevangen," ging hij door, waarbij hij een aantal keer met zijn staart tikte. "Thunderclan's medicine cat heeft 't niet zo op je. Vraag me af of dat wat te maken heeft met jouw, uh, doorstroming naar Shadowclan." Hij probeerde haar te pushen. Wilde meer reacties uit haar lokken.

_{Ze likte gefrustreerd haar lippen. Of hij nou zo dom was dat hij de hint niet begreep of dat hij gewoon bleef pushen wist ze nog niet helemaal zeker. Hij was immers een riverclanner en die waren de slimste niet. Newtspark dacht misschien dat het kwam doordat ze vissenbreintjes aten. Misschien namen ze die wel op in die anders lege holte die ze hun hersenpan noemde. "Wat zij allemaal van mij vind boeit me helemaal niks. Fijne gathering verder." Met die woorden kwam de shadowclanner overeind en ging ze een paar meter verderop zitten. Haar staartje om haar poten geslagen.}

Zijn ogen versmalden zich toen de ander hun eenzijdige gesprek afkapte. Prima, als ze het spel zo wilde spelen, was er voor hem ook weinig aan. Hij trok met zijn oortjes terwijl ze van hem wegliep, waarbij hij het toch niet kon laten haar nog wat na te zeggen. "Ik dacht dat de vrede op gatherings door Starclan verplicht was. Ze zullen jou vast leuk vinden." Zijn ogen stonden scherp. Wat hij zelf van Starclan vond liet hij even buiten het gesprek. Als ze niet met hem wilde praten, moest zij dat weten. Maar hij zou haar niet laten wegkomen met het laatste woord.

Dank StarClan voor Carrion's ondersteuning en Ashen's strenge woorden. Anders zou de kleine boef nooit verdwijnen. Er kwam zelfs versterking bij. Nu kon de gevlekte poes het pas echt niet meer laten om te lachen. De grijns die de RiverClan deputy haar toewierp maakte het niet veel makkelijker om zich in te houden. Sorry hoor, maar wat was dit voor bizarre situatie? Het kind ging nu toch zeker wel luisteren? Tegen haar verwachtingen in begon het jochie brutaal te lullen tegen zijn mentor. Ook leek hij de "ondersteuning" van zijn mysterieuze clangenoot niet te waarderen. Zelfs zij had zich niet zo brutaal voorgedaan als apprentice, al helemaal niet zo in het openbaar. "Jeetje, je hebt je poten wel vol." Grinnikte ze sympathiek terwijl ze weer oogcontact maakte met Ashenpatch. Vervolgens richtte ze zich met een zucht alwéér op het ukkie. "Als je je smoel houdt dan mag je van mij best blijven. Ik wil je mentor gewoon even leren kennen, hm?"

Ashenpatch, Ploverpaw, Carrioncough en Foxtrail (jezus rustig aan jongens)

'Gelukkig maar, ik zou verdwalen,' miauwde Rascal op haar antwoord. Silver grinnikte zachtjes. Verdwalen zal wel meevallen op de open plek. Erg moeilijk was het niet om te overzien. Silverwish had verwacht dat ze met de plek waar ze zaten niet een bekend gezicht zou zien. Toch kwam hij tevoorschijn, de grote knappe kater uit ShadowClan, Bluejay. 'Aaa Silverwish, das alweer even geleden,' begroette hij haar. Silver glimlachte terug, maar kon een korte blik naar Rascal niet weerhouden. Ze was toch een tikkeltje nerveus. Bluejay was altijd wel gezellig en chill, maar wie weet... De ShadowClanner begroette de kater naast haar, vragend of hij iets verstoorde. Silverwish schudde haar kop al, en Rascal antwoordde. 'Nee hoor, we zijn er nog maar net aangekomen. Ik ben Rascal.' Haar oortjes schoten even kort naar achter, hem een verrassende blik toewerpend. Ze wist dat hij zijn naam niet wilde veranderen in een Clannaam, maar om het zo open te zeggen bij de rest van de Clans was een gewaagde stap. Silverwish zou hem met met alles wat ze had verdedigen, maar ze wilde het ook zeker niet uit gaan lokken. Met een glimlachje keek ze naar Bluejay, en knikte. 'Ja, het is leuk om je weer te zien, Bluejay.' Gelukkig begonnen de Leaders met de Gathering, dus hoopte ze dat het Bluejays aandacht er wat vanaf haalde.

@Rascal @Bluejay