[GATHERING] Starstruck

Sinds de vorige gathering was er veel gebeurd, meer dan hij graag had zien gebeuren. De kater stapte dus ook met een grote portie gezonde spanning en een matig humeur de open plek op. Zijn oog viel als eerste op de rots en meteen was hem duidelijk dat er iets met Wolfstar, Stagtine en waarschijnlijk ook Thornstar was gebeurd. Wat, dat zouden ze zo allemaal nog te horen krijgen. Blazestar leek hem niet bepaald de sterke leader die WindClan nodig had, maar ach, dat kwam alleen maar mooi uit. Eveningstar daarentegen was even vastberaden als altijd. Ze leek hem niet zo impulsief als hun vorige wannabe leader en ook niet zo zwak als Thornstar. Spijtig. Acornstar leek er vanavond niet bij te zijn. Zou hij eindelijk zijn gestikt in zijn eigen speeksel? Het idee bracht een zelfvoldane glimlach op zijn smoel. Vervolgens dwaalden zijn ogen naar de twee nieuwe deputies onder de rots. De WindClanpoes was mooi, maar oogde verder naar zijn mening bijzonder gewoontjes. Voor de gevlekte reus gold hetzelfde, behalve dat hij haar wat minder snel zijn nest in zou trekken. Die gedachte liet hem geamuseerd grijnzen. Hun eigen nieuwe deputy zou vast ook heel wat blikken toegeworpen krijgen, eerder vieze dan aanbiddende.

Zo te zien had Cottonflower al een gesprekspartner gevonden. Hij besloot zich niet te mengen en zocht geduldig verder, tot zijn blik op een gehavende poes viel. Een behoorlijk karakter, één die zo opviel dat hij nog precies wist hoe ze heette. "Goedenavond, Wolfblood." Begroette hij de poes niet bijzonder vriendelijk, met nog steeds diezelfde zelfingenomen grijns op zijn smoel. "Dus, hoe gaat het met mijn favoriete buren?" Zijn ogen boorden zich uitdagend in de hare. Hij was hun conflict nog niet vergeten.

Tag: @Wolfblood

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Opgroeien als enig kind had Cottonflower geleerd dat je met een zoet stemmetje en grote ogen alles kon krijgen wat je hartje begeerde. Kleine dingetjes, een lachje, ergens onderuit komen. Totdat ze erdoorheen prikten, en dan kwamen haar klauwtjes naar boven. Ze was zo moe van kwaad zijn, dat een simpel gesprek haar hoofd even kon afleiden, iets doen waar ze echt goed in was. En dat met iemand die niets van haar wist, niet eens een naam. Hij keek voor een moment verbaasd uit zijn ogen en Cottonflower bleef hem onderbroken onschuldig aankijken. Zijn blik veranderde, en zijn vrolijke stemgeluid maakte haar glimlach iets breder. ‘Aangenaam, Hawkchase,’ miauwde ze beleefd. Haar kin kwam iets omhoog toen hij om haar naam vroeg. ‘Cottonflower heb je de eer aan,’ miauwde ze nu een tikkeltje speelser. Vervolgens kantelde ze haar kopje weer, deze keer naar de andere kant. ‘Ik spreek eigenlijk nooit met jullie Windclanners. Jullie leven is als één groot mysterie voor me.’

Tag: Hawkchase</sub>

Hij moest het toegeven, hij vond haar leuk. Ze stelde zichzelf voor als Cottonflower, op een speelse manier die bij hem precies in de smaak viel. Cottonflower, warrior dus. Het kantelen van haar kop ging niet onopgemerkt en vrolijk tikte hij met zijn staart. Haar volgende woorden deden hem doen grinniken. "Hmm, is dat zo?" vroeg hij haar met een opgetrokken wenkbrauw, en een glinstering in zijn ogen. "Helaas, dan heb je niet veel aan mij. Ik ben een gesloten boek, één groot mysterie. Praat nooit mijn mond voorbij, of zo." Zijn toon was plagend terwijl hij een grijnsje halfhartig probeerde te onderdrukken.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Het was niet lastig geweest om hem te doen grinniken en babbelen. Helemaal toen hij een plagende opmerking maakte over dat hij nooit zijn mond voorbij sprak. Ze giechelde zachtjes, waarna ze kort haar ogen rolde. ‘Ik hou wel van een uitdaging,’ miauwde ze vervolgens poeslief tegen de Windclan kater. Haar ogen vernauwden zich minuscuul, waarna ze hem even kort op en neer aankeek. Om haar heen zag ze dat Hermitshell in de verte ook iemand had gevonden om mee te praten. Goed, hij zou het vast niet grappig vinden om dit aan te moeten horen, maar zijzelf amuseerde zich prima. Haar blik ging weer naar Hawkchase. ‘Ik kan overtuigend zijn.’

Tag: Hawkchase</sub>

Hmm, velen zagen hem als een makkelijk doelwit. Iemand die zijn taken niet goed deed, die het leven als één groot lolletje zag. Toch waren zijn woorden altijd goed gecalculeerd, dacht hij na over alles wat hij deed, was hij misschien nog wel hardwerkender dan een groot deel van zijn clangenoten.

Vandaar dat hij zichzelf ook liet zien aan de ander zoals hij deed. Vrolijk, grappig (niet dat hij haar niet echt leuk vond, hoor). Iets wat ervoor zorgde dat Cottonflower hem nu zag als een uitdaging. Hij werd op en neer gekeken en hij kon niet anders dan de houding van de ander leuk te vinden. Netjes ging hij zitten terwijl hij zo bekeken werd, kantelde nu op zijn beurt zijn kop terwijl hij wachtte op haar volgende actie. Een schuine grijns trok over zijn gezicht bij haar woorden. "Hmm, ja? En hoe moet ik me dat dan voorstellen?" vroeg hij haar, zijn stem wat zachter, lager. Foei. Ze was jong, dat wist hij zeker. Hij moest hier verantwoordelijk zijn dat hij geen grenzen overschreed, dat wist hij dondersgoed. Maar een beetje flirten kon geen kwaad, toch..? Hij ging er niet met haar virginity vandoor.

Haar ogen gingen van de kleine apprentice naar de deputy van Shadowclan, en ze kon maar weinig gelijkenis vinden. Een frons lag op haar gelaat, die snel genoeg verdween toen ze tot haar geluk ook Tidepaw zag. Settleddust lichtte toe dat Littlefish zijn zus was, en logischerwijs Specklepaw dus ook zijn nichtje. Amberpaw wiebelde met haar oren en wist niet precies wat ze daarbij moest voelen, wat Specklepaw niet al te goed opnam. Geschrokken keek ze haar kant uit. "Oh, nee, denk ik. Ik was vooral verrast, sorry," stamelde ze meteen, ze had geen zin in ruzie - zeker niet in ruzie met een felle tante zoals Specklepaw. Liever was ze bezig met Tidepaw, maar inmiddels was Brackenpaw ook bij hen komen zitten, en Tide deed niets anders dan zwijmelen, natuurlijk. Amberpaw rolde met haar ogen en keek naar Settleddust. Bijna opende ze al haar mond om met hem bij te praten, maar ze herinnerde zijn waarschuwing. Ze wist dat haar vader niet erg gesteld op hem was, en ze wilde hem zeker in deze staat niet verder opjutten. Als hij van iemand te horen kreeg dat ze met de deputy van Shadowclan aan het aanpappen was, zou hij de oren van haar hoofd af zeuren. Dus gunde ze hem een veel betekende, stralende glimlach - in de hoop dat hij het zou begrijpen.

Ondertussen had ook nog Dimpaw zich bij hen gevoegd. Amberpaw kon haar plezier niet meer op, blij haar twee, of nuja, één vriendin en een... Kennis weer te zien. Dimpaw leek niet heel erg gebrand op een vriendschap tussen hen, daarom juist dat ze zo blij was toen ze alsnog erbij kwam zitten. Die blijdschap veranderde echter in teleurstelling toen ze doorkreeg dat ze hier niet was voor haar, maar Specklepaw. Nervositeit kroop als een slang over haar ruggengraat. "Oh, zo bedoelde ze het vast niet," sprak ze met een lach in de hoop een bliksemafleider te zijn. Ze had geen idee wat Specklepaw had gedaan, en waarom zowel Dim als Tide wat bozig op haar leken. Maar ze vond het zo leuk iedereen weer te zien, en hield absoluut niet van de gespannen sfeer. "Hoe is het met je, Dimpaw?"


Tag: Settleddust, Dimpaw, Tidepaw, Specklepaw, Brackenpaw

Waar herkende hij haar nou ook alweer van? Vast een vorige gathering. Althans, dat dacht hij tot ze wel érg gepikeerd reageerde. Hierna besefte hij dat ze elkaar hadden gezien tijdens het hele Twistedheart gedoe. De kater rolde met zijn ogen. StarClan, hij kon niet eens een beetje pesten. Als ze ruggengraat had, dan had ze het spelletje wel met hem meegespeeld. "Relax. Ik plaag je maar." Probeerde hij haar gerust te stellen. Hij was niet van plan om deze avond aan een chagrijn te verspillen. "Je bijt van je af. Dat kan ik waarderen." Begon hij opnieuw, deze keer oprecht en minder onvriendelijk, maar allesbehalve warm. Zijn blik gleed over haar grote, gespierde verschijning. Zelfs een afgetrainde kater zoals hij vond haar intimiderend. Een humorloze gnuif verliet zijn neus. Het was grappig om te bedenken dat ze hem zonder de vrede van deze nacht makkelijk aan stukken kon scheuren. Ietwat provocerend boog hij naar haar toe. "We zijn jullie nog niet vergeten hoor." Grinnikte hij zachtjes, zodat de rest hem niet kon verstaan, waarna hij weer overeind kwam. Misschien wat het niet iets goeds om hier van te genieten.

Tag: @Wolflbood

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Hmm, hoe hij zich dat moest voorstellen? Dat was een goeie vraag. Ze ging nu ook bij hem zitten en een stoutmoedig lachje kwam op haar gezicht. ‘Laten we een spelletje spelen!’ opperde ze vrolijk. Haar blik ging even naar de rots, daar zaten nog altijd maar drie van de vier leiders. Ohh, ze hadden vast nog wel eventjes. ‘Ik maak een aanname over jou, en als ik het goed heb, mag ik daarna nog een vraag stellen. Als ik het fout is, mag je mij wat vragen.’ Haar ogen glinsterden. Dat was spannend. Ze kon nog altijd liegen, maar dan was het niet leuk. Nee, het ging juist om de gezonde spanning. ‘Dat is eerlijk, toch?’}

Cottonflower stelde een spel aan hem voor. Aandachtig luisterde hij naar haar uitleg. Bij ieder nieuw woord die ze uitsprak werden de pretlichtjes in zijn ogen feller. Dit soort dingen waren toch heerlijk? Oh, wat hield hij van gatheringen. Hij hoopte met heel zijn hart dat Cottonflower hem oprecht zo leuk vond als dat het leek, want dan kon hij nog wel is een nieuwe bff ontmoet hebben hier. "Deal," sprak hij vrolijk, waarna zijn oortjes enthousiast heen en weer wiebelden. "Hit me," spoorde hij de Riverclanner toen aan. Wat was de eerste aanname? Hij was ontzettend nieuwsgierig hoe de ander hem precies zag.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Uitgelaten lachte ze naar de kater toen hij instemde. Ze beet kort op haar lip om haar lach niet te breed te maken. ‘Oké,’ humde ze instemmend toen zij de eer kreeg om de eerste aanname te maken. Ze vernauwde haar oogjes een beetje en staarde hem overdreven aan, alsof ze haar best deed om dwars door hem heen te kijken. Het was allemaal show, natuurlijk. Het was ook een spelletje. Ondeugend krulde haar mondhoeken toen op in een voldane grijns. ‘Jij bent single.’ Op het einde van de dag waren dit de roddels waar ze het voor deed. Wie deed het met wie, wie ging vreemd, wie was de sinner en wie de saint?}

Ze lachte, en hij lachte met haar mee. Het gebeurde zelden dat grenzen zo leken te stoppen met bestaan. De afspraken over het spel waren gemaakt en met smacht wachtte hij op de eerste aanname van Cottonflower. Eerst bekeek ze hem van top tot teen, alsof ze heel hard haar best deed om vanuit zijn uiterlijk een conclusie te trekken. Hij grinnikte zacht op haar woorden. "Nu ben ik toch echt heel nieuwsgierig waarop je dat baseert," sprak hij met een speelse ondertoon, waarna hij knikte. "Je hebt wel gelijk, natuurlijk," vervolgde hij toen met een knipoog, waarna hij haar ietwat uitdagend aankeek. Wat zou haar vraag zijn, hmm?

Ze voelde de spanning naast haar, en schonk hem geregeld geruststellende glimlachjes. Het kwam wel goed, ze zouden zich gewoon rustig aan de zijkant houden. Daarbij hadden ze eventueel Eveningstar, als het helemaal uit de poot zou lopen. Maar dat ging vast niet gebeuren. 'Voel je niet verplicht om mijn chaperone te zijn. Als je plezier wil hebben daar, ik red me wel,' klonken de woorden van de kater naast haar. Silver wiebelde met haar oortjes en schudde haar kopje. 'Nee hoor, ik blijf lekker bij jou,' miauwde ze met een knikje, gevolgd door een glimlach. Ze herkende wel enkele katten, maar het was niet dat ze stond te popelen om bij te praten. Nee, ze bleef liever bij Rascal. Ze vond het ook zielig om hem zo alleen te laten, als een makkelijk doelwit voor katten die hem herkenden als een Rogue, of misschien nog wel uit zijn tijd als BloodClanner.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{En ze had het in één keer goed. Ze deed niet eens haar best om niet smug te kijken. Hij begon meteen een beetje tegen te pruttelen. ‘Nu-uh, dat was niet onderdeel van het spel,’ grinnikte ze onschuldig. Het was eerlijk gezegd gewoon een wilde gok, maar het was grappiger als het goed was. Of niet.. hm. Ze zou er nooit achter komen. En zij vermeed prima zijn vraag, in plaats daarvan keek ze hem weer bedenkelijk aan en sloeg haar staart om haar voorpootjes. ‘Maar nu ben ik wel benieuwd waarom zo'n perfecte prima kerel als jij nog alleen bent, hm?’ Ze vernauwde haar ogen. Nu moest ze een vraag stellen die daar weer op in ging. ‘Misschien is het.. omdat je wel een oogje op iemand hebt, maar diegene is al met iemand anders.’}

Zijn grote, nieuwsgierige ogen gingen de kring rond. Uiteindelijk was het Tidepaw die hem als eerste antwoordde. Ze stotterde weer veel, maar dat was Bracken ondertussen al wel een beetje gewend. Hij glimlachte haar breed toe, waarna zijn blik even kort naar Specklepaw ging, die er geïrriteerd bij stond door de opmerking van Amberpaw. Hij wist helemaal niet dat de coole Deputy van ShadowClan deels RiverClan was! Wat cool eigenlijk wel! Zijn aandacht werd snel getrokken door de woorden van de Deputy, die vaststelde dat Littlefish zijn zus was. Wow! Brackenpaws oortje reageerde vervolgens als eerst op het geluid van Dimpaw, een Apprentice die hij ook al een paar keer ontmoet had. Ze zag er niet heel uitnodigend uit, zeker niet toen ze Speckle boos toesiste. Hij kantelde zijn kopje wat, maar het stopte Brackenpaw niet. 'Hoi Dimpaw!' begroette hij haar vrolijk, ook nieuwsgierig naar het antwoord die zijn zus gesteld had. Toch was zijn aandachtsspan van korte duur, want hij richtte zich al snel weer op de Deputy. 'Hoi meneer Settleddust! Hoe is het met u? Hoe is het Deputy zijn?' vroeg hij enthousiast, de onschuld zelve. Soort van. Hij wilde ook wel gewoon heel graag weten hoe het was. Dat hij dit aan de Deputy van een andere Clan vroeg maakte hem niet zozeer uit.

Tag: Amber, Tide, Speckle, Dim en Settled

Ah, hij werd meteen op zijn vingers getikt toen hij zijn vraag stelde. Hij boog zijn kop verontschuldigend, al was de grijns die op zijn gezicht stond er niet vanaf te slaan. Haar volgende woorden waren vleiend, en hij legde zijn poot tegen zijn borst. "Je vind me perfect? Wat lief, dat hoor je niet iedere dag," sprak hij zoetjes, waarna hij van nee schudde op Cotton's volgende vraag. "Helaas, daar ga je de fout in," zei hij, toch wel blij dat hij toch niet zo makkelijk te lezen was. "Gelukkig maar, want eenzijdige pining klinkt nou niet bepaald leuk," vervolgde Hawk toen met een schaapachtig lachje. "Dan is het nu mijn beurt, hmm," murmelde hij en even moest hij goed nadenken wat voor aanname hij dan wel niet over het prinsesje tegenover hem moest maken. Hij wilde de categorie van hun gesprek niet per se veranderen, maar wist ook niet precies wat hij dan aan haar moest vragen zonder dat het ehh, pervers over kwam. "Okay. Je hebt je eerste kus nog niet gehad." Zijn ogen waren ietwat versmald terwijl hij haar nadenkend aankeek, niet helemaal zeker van zijn zaak. Hoewel hij nogal het gevoel had dat Cottonflower hier single was (want hé, anders stapte je toch niet zo op katers af) leek ze wel vertrouwen te hebben in het spel dat ze speelde. Dus wie weet, hmm.. Het antwoord zou hem hoe dan ook verbazen.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower rolde lachend haar ogen toen hij haar woordkeuze misbruikte. Oké, misschien was dit ook haar eigen schuld, maar hij maakte haar er weer mee aan het lachen. ‘Pas op hoor, straks neem ik mijn woorden terug,’ miauwde ze, waarna ze kort haar toch naar hem uitstak. Toen hij daarna echter zei dat ze het fout had, sloeg ze teleurgesteld haar klauw een keer door de lucht. ‘Kak,’ schold ze plezierig. Hij vertelde vervolgens dat het niet bepaald leuk klonk. ‘Hm, alles kan kapot,’ merkte ze daarna schouderophalend op. Ze wist dondersgoed dat Hermitshell voor haar zijn ogen al op meerdere andere poezen had geworpen. En toch was zei degene die met de prijs ervandoor gegaan was. Vervolgens was het aan hem de beurt voor een vraag, en hij bleef in hetzelfde territorium als wat zij zich had verbonden. Voldaan kropen haar mondhoeken omhoog, waarna ze haar kopje schudde. ‘Fout,’ snorde ze vermaakt. Ze was misschien jong, maar niet zo jong. Ze was geen kind meer, potverdorie! ‘Je moet beter je best gaan doen, Hawkchase,’ plaagde ze hem nog even door. Vervolgens draaide ze haar ogen even omhoog terwijl ze nadacht. Het was immers weer haar beurt. Haar blik ging weer naar hem. ‘Jij komt net uit een relatie.’}

Ze dreigde om haar woorden terug te nemen, maar de lach die hiermee gepaard ging bewees eigenlijk al dat dit niet het geval zou zijn. Tevreden keek hij haar aan, al helemaal toen ze er zelf van leek te balen dat haar volgende gok niet klopte. Het plotselinge stukje wijsheid dat ze met hem deelde ('alles kan kapot', really?) verbaasde hem dan weer wat. Had zij daar ervaring mee? Voor de zoveelste keer vanavond probeerde hij zich te bedenken welke leeftijd hij op haar moest plakken. Hopelijk hielp zijn volgende vraag daar wat mee, maar eerlijk gezegd? Had hij niets aan het antwoord dat hij kreeg. Hij maakte een gefrustreerd geluidje toen ze vrolijk zei dat dat niet klopte. "Ah, dus je bent actief op dat gebied, hmm?" zei hij - meer een statement dan een vraag, ook vooral bedoeld om haar te plagen. Immers was het niet zijn beurt om een vraag te stellen. Ze daagde hem uit om beter zijn best te doen en hij zag nu toch wel iets van competitie door hun spelletje heen schemeren. Hij lachte op haar volgende vraag, wat bleven ze beiden lekker in thema. "Fout!" uitte hij triomfantelijk. Hij was een bachelor, had nooit een serieuze relatie gehad. De hoeveelheid flings maakte daar wel heel veel voor goed, though. "Je begon sterk, maar daar is niet veel meer van te zien," plaagde hij haar vrolijk terug waarbij hij zijn tong grappend uitstak. "Hmm.." humde hij toen zachtjes, nadenkend over zijn volgende vraag. Oké, als zij naar zijn relatiestatus aan het vragen was.. "Je hebt een vriend," stelde hij toen, waarbij hij haar met opgetrokken wenkbrauw aankeek. Oh, hij was zelfs een beetje zenuwachtig voor het antwoord. Maar hé, alles kon kapot, in Cottonflower's eigen woorden.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower glimlachte onschuldig toen hij vroeg of ze "actief" was op dat gebied, met een toon waarvan ze wel wist wat het bedoelde. Verder bleef ze onleesbaar. De afgelopen manen waren... ingewikkeld voor haar geweest, om het maar zo te noemen. Ze was constant zo kwaad, dit was de eerste keer in eeuwen dat ze een beetje lol had. En dat kwam omdat hij geen idee had wie ze was, wat ze had meegemaakt, en haar niet probeerde te fixen. Maar toen ze het wederom fout had, blies ze haar wangen gefrustreerd op. Helemaal toen hij zei dat ze het beter moest gaan doen. ‘Wacht maar, ik ben aan het opwarmen,’ miauwde ze, waarbij ze haar ogen uitdagend vernauwde. En toen ze volgende vraag van hem kwam, keek ze direct weer gefrustreerd naar hem. Niet omdat ze niet blij was met de waarheid van die kwestie, maar dat hij een goede aanname had. Ze knikte. ‘Klopt,’ miauwde ze, zonder veel weg te geven. Hij zou hier vast op door gaan prikken, helemaal omdat hij nu nog een keer mocht vragen. Toch kon ze het niet laten om haar koppie een beetje te kantelen terwijl ze hem aankeek. ‘Ik doe het in ieder geval op een ander vlak beter dan jij.’}