[GATHERING] Starstruck

Het leek erop dat ook Cottonflower wat competitiever werd. Hij zag de frustratie duidelijk op haar gezicht verschijnen toen ze opnieuw fout raadde, en met een grijns keek hij haar aan. Aan het opwarmen, hmm? Hawk stelde zijn vraag, en kreeg bevestiging terug. Há! Zie je, hij was ook goed in dit raadspel. De irritatie die hij voelde opborrelen bij het feit dat Cottonflower, eh, bezet was duwde hij weg. Er waren nog veel meer vissen in de zee dan deze Riverclanner. Ook maakte het haar ergens misschien nóg interessanter. Zou hij haar zo ver kunnen krijgen om.. Of ging hem dat moreel gezien dan weer te ver. Hij glimlachte op haar volgende woorden. "Ah-ah, dat is ervan uitgaand dat ik op zoek ben naar een relatie," sprak hij haar terechtwijzend toe. Want dat was natuurlijk helemaal niet waar zijn interesse lag op dit moment. Oké, volgende vraag. "Je hebt een stiekeme hekel aan de andere clans," sprak hij toen, uiteindelijk toch van onderwerp switchend. Nieuwsgierig keek hij haar aan. Hun gesprek leek het tegendeel te bewijzen, maar toch had hij zo'n voorgevoel. Niet dat hij daar blind op vertrouwde, maar op deze manier kon hij er makkelijk achter komen (als ze eerlijk bleef in haar antwoorden, dan).

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflowers act begon steeds meer te vallen, en haar fanatieke zelf kwam meer naar boven. Haar wenkbrauwen stonden iets strakker naar beneden gericht en ze beet op de binnenkant van haar lip als ze nadacht. Hij sprak reageerde vervolgens interessant op haar aanname. Ze lachte hartelijk. ‘Oh, sta ik oog en oog met een echte hartenbreker?’ miauwde ze geamuseerd. Eigenlijk was dat een vraag, misschien een aanname in het spelletje en sprak ze voor haar beurt, maar ze kon het altijd proberen toch? Maar het spelletje ging door en Hawkchase was nog altijd aan de beurt, wat ze super hinderlijk vond, maar ze moest nog wel haar eigen regels volgen. Soort van. Hij nam aan dat ze een hekel had aan de andere clans. Hmm. Ze richtte haar blik omhoog. Vroeger was dat zeker zo geweest, maar misschien was de clan waar ze op het moment het meeste een hekel aan had misschien wel haar eigen. Dus keek ze hem weer aan en schudde haar kopje. ‘Nee, niet bepaald. Het zijn vooral bepaalde individuen die me niet aanstaan.’ Ze kon er zo uit haar hoofd een aantal opnoemen. Cottonflower had niet veel vrienden, en al helemaal niet in de andere clans. Maar ze hield zich niet bezig met politiek. Maar haar ogen klaarden op. Het was immers weer haar beurt, want Hawkchase had het fout. Een stoute gedachte kwam haar gedachte binnen, en ze verlaagde het volume van haar stemgeluid en boog een beetje dichterbij zijn oor. ‘Je hebt de code eens gebroken.’}

<sub>Ploverpaw. Ja. Voor nu was dat nog de suffix die hij zou moeten dragen. Paw. Echter, als hij de liefde van zijn leven moest geloven, wat hij natuurlijk meteen deed, was hij een fantastische apprentice. Naar zijn woorden vertaald. Met lange, enigsinds slungelige poten waar hij nog niet helemaal aan gewend was liep hij dicht bij de deputy. Zijn halflange, zwart met witte vacht stond weer alle kanten op. Zo was het op zijn stoerst. De ronde wangen van het babyvet waren langzaam aan het verdwijnen, maar zijn buikje bleef nog wat spek bewaren. Voor de winter.

Hij was nog nooit op een gathering geweest en het liefste had hij misschien wel iedereen begroet en zichzef voorgesteld, maar in plaats daarvan bleef hij bij Ashenpatch in de buurt. Hoewel hij geen deputy was bleef hij gewoon vrolijk achter haar aan trippelen totdat ze bij de andere waren. ”Ploverpaw,” begon de kater zichzelf voor te stellen toen de poes klaar was. Zijn borstkas stond trots vooruit en zijn kop hield hij hoog in de lucht. ”Bodyguard.” Tja. Hij had ook ‘vriendje’ kunnen zeggen, maar hij had het gevoel dat ze het nog even geheim wilde houden tot het -legaal- was. Zijn groene kijkers gleden van de thunderclanner naar de riverclanner en hij moest zich inhouden niet te grinniken. Die twee kon hij mákkelijk hebben.</sub>

Met een respectvolle knik was hun gesprek afgesloten. Een poes van weinig woorden. Was ze onzeker? Nerveus? Of was dit slechts een uiting van haar zwijgzame karakter? De kersverse deputy was haast opgelucht toen ze werd aangetikt en een bekend gezicht zich bij hen voegde. Nu ze hem van dichtbij zag had ze pas door hoe tenger en pezig hij was. Carrioncough was in algemene termen niet aantrekkelijk, maar hij had iets om zich heen hangen wat ze niet kon omschrijven. Het maakte in ieder geval zijn glibberige begroeting een stuk minder goor. Ashenpatch leek daar iets anders bij te voelen. Een gnuif klonk vanuit Spottedrains keel. "Sorry-" verontschuldigde ze zich zachtjes, waarna ze besloot om het maar niet uit te leggen, voordat het nog ongemakkelijk werd. "Insgelijks, heer." Grinnikte, waarna ze een theatrale buiging deed. Oeps, dat kon iedereen zien.

Nog voor ze overeind was gekomen stond er opeens een kleuter bij, zo te ruiken een WindClanner. Deze keer kon ze het een niet laten om écht te lachen. "Oeh, ik pas op." Gniffelde ze, waarna ze kort met een opgeheven wenkbrauw Ashenpatch aankeek. Dit hoort bij jou?

Carrion, Ashen & Plover

Pretlichtjes verschenen in zijn ogen toen Cottonflower hem vroeg of hij een hartenbreker was. Eerlijk gezegd kon hij niet weten of al zijn liefdesinteresses het per se jammer vonden dat ze niet permanent met hem opgescheept zaten, dus hield hij zijn mond wijselijk dicht. Graag liet hij haar in die waan hangen, dat maakte hem namelijk toch net een beetje cooler. Bovendien zou hij geen antwoord gratis en voor niets weggeven, hmm? De vraag die hij aan Cottonflower stelde was misschien wat saai, maar voor hem wel heel interessant. Immers had ze hem zo vriendelijk benaderd. Ze beantwoordde dan ook van nee, en Hawk kon het niet laten om toch wat verrast te zijn. Hij had zo'n vibe van haar gekregen.. Ah, ze legde wel uit dat er een paar idioten tussen zaten. Hij trok zijn wenkbrauw naar haar op - waar viel hij op haar like-o-meter? Maar goed, zijn aanname was fout geweest, dus deze vraag kon hij nog even niet stellen. Het was haar beurt, en hij knipperde vrolijk toen ze plots wat naar hem toeboog. Haar warme adem streelde zijn oor en hij grijnsde op de vraag die hem gesteld werd. Hij kopieerde haar beweging, fluisterde bij haar oor. "Maar natuurlijk," waarna hij weer gepaste afstand van haar nam en haar vriendelijk toe glimlachte. Hij kon de volgende vraag al zien hangen.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Oeh hij hield haar op een clifhanger. Jammer, wat een anticlimax. Maar hij speelde het spel goed, en hield haar in die waas van onwetendheid. En Cottonflower haatte dat, maar het bleef een spelletje om de beste roddels uit hem te ontfutselen. Hoeveel daarvan gelogen was, was dan de volgende vraag. Zo begonnen roddels. En vaak waren roddels ook slechts roddels. Maar hoe leuk als soms iets dan ook waarheid was. Maar zo werd het spelletje teruggespeeld, en keek hij met een opgetrokken wenkbrauw naar haar. Ze haalde enkel haar schouders onschuldig op. Toch kwamen ze daarna wat dichter bij elkaar voor de meer stiekeme vragen, recht onder het zicht van Starclan en de volle maan. En toen hij in haar oor sprak dat hij "natuurlijk" de code had gebroken, begon ze te giechelen. Het plezier wat ze hiervan kreeg was zo fout, maar dit was ze genieten. Hun blikken kruisten weer. ‘Wat schandalig,’ miauwde ze hem plagend toe. Haar giechel bleef in de lucht hangen toen ze hem aan bleef kijken. Wat zou het zijn geweest? Iets onschuldigs, zoals voor je beurt eten, of een stapje in vijandig clangebied zetten, of was het toch meer schandalig. Het was aan haar om uit te zoeken. Ze tuitte haar lippen voordat ze haar volgende woorden zorgvuldig uitkoos. ‘Je leiders weten niets van je misdaden af.’ Het hing dan nog steeds in de lucht wat de gradatie van zijn overtreding(en?) waren, maar ze zou er wel achter komen. Ze wierp een blik naar de leiders. Er miste nog altijd een, ze had nog even.}

Hij werd bestempeld als schandalig, en ergens verwachtte hij dat Blazestar of in ieder geval Wolfstar daarboven het daar wel mee eens zou zijn. Niet dat hij daar niet harstikke van genoot, hoor. Hij haalde werkelijk waar kracht uit het irriteren van anderen - jammer genoeg voor de, eh, anderen. Cottonflower dacht goed na over haar volgende vraag. Verwachtingsvol keek hij haar aan. Zijn hart maakte een sprongetje van geluk toen haar vraag fout was. Of nou ja, half fout in ieder geval. "Veel misdaden-" hij gebruikte met liefde dit voorgelegde woord, "-zijn bij mijn clanleaders bekend geweest. Ik heb er ook mijn tijd voor gedaan," vervolgde hij toen met een pruillipje. Hij knipoogde naar haar, waarna hij bewust zijn verhaal verder vertelde, ook al had ze het eigenlijk niet verdiend. "Als Hawkpaw was ik best een problemenkind, zie je, en ik ben wel is terug naar Hawkkit gegaan toen destijds," legde hij uit. Hij trok met zijn oor. "Nu is het mijn beurt weer," miauwde hij, waarna hij is goed nadacht over de vraag die hij zou stellen. Zijn blik gleed naar Crystalstar, en vervolgens terug naar Cottonflower. "Je mag haar niet." Even twijfelde hij, maar wees daarna voor good measure ook naar Carrioncough. "En hem ook niet." Dat laatste fluisterde hij erachteraan. Het was een stretch, maar eerlijk gezegd vond hij het ook niet erg om het fout te hebben.

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

_{Cottonflower was aan de verliezende hand. Eén overwinning ging al snel weer gepaard met een teleurstelling. Maar ja, hoe teleurstellend was het om te weten dat hij teruggezet was naar kitten. Hawkkit. Oh jee, had hij het zo bond gemaakt? Het was echter niet zo schandalig als ze misschien toch stiekem had gehoopt. Maar dat zou hij waarschijnlijk nooit toegeven. ‘Och, arme Hawkkit. De schaamte moest vast ondraaglijk zijn geweest,’ giechelde ze. Cottonflower was een luie leerling geweest, maar zei had het geluk gehad met een moeder als deputy en enig kind, in die tijd. Fantastisch. Maar zijn volgende aanname deed haar lach toch een klein beetje verdwijnen. Oké, alleen Crystalstar was een goeie vraag, maar hij deed er een schepje bovenop om ook nog eens Carrioncough toe te voegen. Haar bekje viel open en haar ogen waren groot. ‘Hoe?’ miauwde ze. Had hij een mol in Riverclan, of stond het op haar voorhoofd geschreven. Of was dit spelletje allemaal een farce geweest en had hij al lang en breed met haar geroddeld met een Riverclan moppie. ‘Het klopt, natuurlijk,’ voegde ze er snel aan toe. Misschien was het gewoon de rebelse vibe die ze uitstraalde, maar het was knap van hem. Geniepig keek ze hem even aan. Ze wilde het toch eventjes uitleggen, ze was nog wel soort van loyaal aan haar clan en wilde niet doelwit nummer één worden om, nou ja.. schandalige dingen te doen. ‘Crystalstar is oma van mijn vriendje, en volgens mij was ik niet haar keuze geweest.’ Dat schraapte enkel de oppervlakte van al haar "problemen" met haar lieftallige leider. ‘Zij begon met mij niet mogen,’ voegde ze er toch een beetje kinderachtig aan toe. Maar ja, je schoonfamilie niet mogen was een cliché die voor haar helaas telde. ‘Oh, en Carrioncough is gewoon een zak.’ Oud, bitter en creepy. Niet haar favoriete kat, een understatement.}

Hij grinnikte op haar woorden, waarbij hij ook wel knikte. Ja, toen destijds was het echt heel beschamend geweest. Ook voor zijn moeder, die door hem al iedere dag herinnerd werd aan de fout die ze gemaakt had. Maar het was nu niet de tijd om in dat gevoel terug te gaan; die herinnering was diep in zijn hartje begraven. Dus lachte hij simpelweg met haar mee.

Opnieuw besloot hij zijn gevoel te volgen bij zijn volgende vraag. De vorige keer had zijn voorgevoel hem niet echt geholpen, maar dit keer leek hij de spijker op z'n kop te slaan. Cottonflower keek hem met grote ogen aan, uitte een verbaasde 'hoe?' en hij voelde haast de neiging om zichzelf te verontschuldigen. Blijkbaar lag dit nogal diep. "Een wilde gok, oprecht," benadrukte hij toen maar. Immers had hij oprecht geen bronnen die hem dit stiekempjes ingefluisterd hadden. Waar hij het vandaan had.. Net had hij haar vibe mislezen als haat richting andere clans, en haar antwoord had hem een beetje deze kant op geschoven. Verder was het puur geluk geweest. De uitleg die volgde verbaasde hem dan weer. Wat een simpele reden om iemand niet te mogen, al geloofde hij graag dat het geen feest was om Crystalstar als schoon-oma te hebben. Brr, hij kreeg al de rillingen als hij eraan dacht. Haar verhaal over de deputy vond hij dan toch wat magertjes. "Gewoon een zak, hmm?" probeerde hij dan toch. Hij was nieuwsgierig, hij kon er niets aan doen. "En wat maakt hem dan zo'n zak? Ziet eruit als een prima man," probeerde hij het vuur wat aan te wakkeren. Maar hé, eerlijk is eerlijk; Hawk vond hem oprecht wel aantrekkelijk. Hij had een aparte vacht, een mooi ruig uiterlijk en van die littekens waar je over kon weg zwijmelen. Misschien wat ehh, oud. Maar ja, daar had hij nooit eerder zijn neus voor opgehaald.

_{De tik van Ashenpatch liet hem bijna met zijn ogen rollen. Hij snapte ook wel dat hij moeilijk zijn liefde voor de poes hier en nu kon uitdrukken, maar om hem nou meteen zo te behandelen terwijl hij haar hielp. Ploverpaw kneep zijn groene ogen iets samen naar de riverclanner. Kijk, de thunderclanner lachte hem misschien uit, maar die was nog wel enigszins aardig tegen hem. ”Nee hoor, maar jij ziet eruit alsof je wel een bodyguard nodig hebt.” Kaatste hij terug. ”Mijn binnenkort ex-apprentice.” Vertelde ze de twee. Ploverpaw voegde er stilletjes ‘en binnenkort je vriendje’ aan toe. Oh wat had hij toch iets moois gepland om haar te vragen op het moment dat hij warrior zou worden. ”Ashen is een… goede mentor?” Even keek hij naar haar over zijn schouder. Ja wat verwachte ze nou van hem. Hij was al de grote hunk hierzo, dit moest ze self doen. Het was immers een vrouwentaak om te kunnen multitasken, niet die van mannen. ”En je hoeft niet bang te zijn hoor, Spottedrain. Ik lijk misschien heel eng maar voor een mooie poes zoals jij wil ik wel een uitzondering maken.”}

Ploverpaw, de apprentice van Ashenpatch zo te horen. De poes leek niet erg geamuseerd met de reacties van de twee andere deputies. Spottedrain daarentegen vond het allemaal erg vermakelijk. De apprentice had overduidelijk geen blad voor zijn mond en begon de Carrioncough meteen al uit te dagen.. Hmm, dit kon nog weleens interessant worden. Haar vermoeden werd bevestigd door een wel érg flirterige opmerking van de veel te jonge kater. "Ehm-" Stootte ze uit, waarna ze van het ongemak maar gewoon begon te lachen. "Juist ja." Wat moest ze hier in StarClans naam mee? "Slijmen werkt niet bij mij, maar leuk geprobeerd." Het was een leuk kind hoor, maar ze had liever dat hij opdonderde. Ze wisselde een subtiele rol van haar ogen uit met Carrioncough. "Wil je nu de volwassenen weer laten praten?"

Carrion, Ashen & Plover