We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Lang had de kater niet gewacht. Met het adrenaline nog volop in zijn aderen stromend, sprintte de kater door het kamp. Hij was bezorgd, bezorgd om zijn zusje en haar gezondheid. Waar hij er nog goed van af was gekomen in het gevecht met de vos, was zij dit niet. Sterker nog, ze was een soort van in slaapgevallen! Zo hard was ze geslagen door die stink vos. Met grote passen stapte hij door het kamp, hij mocht niet eerder naar d'r toegaan omdat ze hulp kreeg van de medicine cat. En hij had niks anders gedaan dan in ongeduldig zitten. Voor het eerst in zijn leven raakte hij niet afgeleid, niet dat kon niet. Sunpaw had hem nog steeds nodig! Zelfs al wist hij dat ze beter ging worden want Medicine cats maakte je beter, dat was hun taak. De geur van kruide prikte zijn neusje, vertelde hem dat hij er was. Als de aanwezigheid van Sunpaw het hem nog niet verteld had. "Sunpaw!" mauwde hij vreugdig, wellicht wat te luid. Waarna hij op haar afstapte "Gaat het?!"
Onderwerp: Re: Hospital visit ma 1 nov 2021 - 13:47
Het had wellicht even geduurd om wakker te worden en om verzorgd te worden. Maar nu was ze zich eindelijk bewust van waar ze was, en bewust van het feit dat ze niet meer in gevaar was. Haar rug prikte nog steeds, en het zou wellicht nog even duren voordat die pijn over ging. Voor de rest, ze leefde nog, ze was tevreden met het feit dat Starclan had besloten dat dat niet haar einde moest zijn.
Zachtjes liggend in het mos keken haar blauwe ogen recht vooruit, naar de ingang. Het was wennen aan de geur van al die kruiden, en wennen aan het feit dat ze niet één twee drie weer kon gaan trainen. Nee, ze had eerst wat tijd nodig om te genezen en om bij te komen, zelfs als ze super duper ongeduldig was. Een korte zucht verliet haar bekje, tot ze tevreden haar oortjes naar voren richtte bij het horen van Morningpaw’s stem. ‘Sunpaw!’ zijn stem klonk vreugdig terwijl hij dichterbij haar kwam. ‘Gaat het?!’ De lichtrode poes hief haar kop van haar poten op en keek haar broer aan met een klein glimlachje. “Ja, het gaat nu wel hoor”, sprak ze kort. Om op de conclusie te komen – ze was in een redelijke staat. “Hoe gaat het met jou? Jij hebt toch geen pijn opgelopen of wel?”
Onderwerp: Re: Hospital visit ma 1 nov 2021 - 14:02
Ze hief haar kop op, glimlachte en liet haar broer weten dat goed ging nu. Morningpaw knikte en ging er bij zitten, no way dat hij nu zo meer weg ging lopen, hij had zo lang moeten wachten tot hij haar kon zien. Ze vroeg hem hoe het ging en hoewel hij niks voelde moest Morningpaw toch even checken of hij geen pijn had voor hij zijn kop schudde "Niks aan de poot volgens mij!" antwoordde hij met een knikje "Ik ben zo blij dat je oke bent Sunpaw, je liet me even schrikken" gaf hij toe.
Onderwerp: Re: Hospital visit ma 1 nov 2021 - 16:58
Ze had hem net gevraagd of hij ook oké was, want hij had tenslotte haar beschermd van dezelfde wrede vos die haar had verwond. Na haar bewusteloos zijnde kwijt te zijn geraakt had ze niet meegekregen wat er gebeurd was en hoopte dus dat hij geen al te erge schade had opgelopen. Gelukkig stelden zijn woorden haar al snel gerust. ‘Niks aan de poot volgens mij!’ hierdoor liet ze een opgeluchte zucht uit en gaf ze een klein knikje, tevreden zijnde dat naast zij er niemand anders teveel pijn had gekregen. ‘Ik ben zo blij dat je oke bent Sunpaw, je liet me even schrikken’, gaf Morningpaw toe; De poes kon het wel begrijpen. Als de rollen waren omgewisseld dan zou zij ook wel geschrokken zijn geweest hoor. Waarschijnlijk zou ze de medicine cat gewoon omver hebben geduwd om te zien of hij oke was. Gelukkig voor haar, was haar broer oké, en Littlepaw ook. “Ik ben zelf ook blij dat ik nog zo goed als heel ben”, sprak ze en richtte haar blik even naar de wonde op haar rug voordat ze weer terugwendde naar haar broer. Naast die vossenbeet was er voor de rest alleen wat spierpijn en wat mini sneetjes die wel over zouden gaan na een tijd. “Die vos was heel eng ook! Ik kan je niet genoeg bedanken voor ons te komen helpen Morningpaw” een dankbare blik ontstond in haar helderblauwe ogen. Als hij er niet was geweest, wie wist wat er dan met Sunpaw en Littlepaw was gebeurd.
Onderwerp: Re: Hospital visit do 4 nov 2021 - 13:38
Het was altijd goed om te horen dat iemand blij is om iets overleefd te hebben. Morningpaw glimlachte breed terijl hij op zijn zusje neerkeek. Ze vertelde het allemaal heel eng te hebben gevonden, bedankten hem voor het helpen. De kater haalde zijn schouders op. Echt goed had hij niet nagedacht over wat hij deed, hij volgde zijn hart. "Ach, daar hoef je mij niet voor te bedanken zus, als iemand hulp nodig heeft dan help je" En zo simpel was het. Het was een concept dat zelfs hij snapte, je hielp waar je kon helpen, altijd.
Onderwerp: Re: Hospital visit za 8 jan 2022 - 19:25
Ze was gewoon zo dankbaar dat ze zulke zorgende broers had die haar altijd hielpen. En zij hen natuurlijk. ‘Ach, daar hoef je mij niet voor te bedanken zus, als iemand hulp nodig heeft dan help je!’, antwoordde hij alleen maar, wat ook op haar snoet een grote glimlach kon zetten. Ze was blij dat haar broer dit concept goed snapte. De jonge poes wist niet precies waaraan het lag, maar soms leek hij veel niet te snappen. Maar dat gaf niets, want ze gaf nog steeds heel veel om hem. Morningpaw was perfect zoals hij was. “Trouwens, wat is er met die vos gebeurd nadat ik flauwviel? Hebben jullie die kunnen wegjagen, of…?”, vroeg ze nieuwsgierig. Het was net alsof je naar een film keek; en moest gaan slapen voor je het laatste stukje kon zien. Ze wilde graag weten of die vos hier nog rond liep, of dat hij succesvol weg was gejaagd.
Onderwerp: Re: Hospital visit di 18 jan 2022 - 14:21
Joh inderdaad! Ze had niet eens gezien wat er met de vos gebeurd was. Morningpaw glimlachtte en knikte "Die is ver weg Sun! We hebben hem verjaagd" antwoordde hij terwijl hij voor haar ging liggen. "Maak je daar maar geen zorgen om"
Onderwerp: Hospital visit 
ma 1 nov 2021 - 13:31
Lang had de kater niet gewacht. Met het adrenaline nog volop in zijn aderen stromend, sprintte de kater door het kamp. Hij was bezorgd, bezorgd om zijn zusje en haar gezondheid. Waar hij er nog goed van af was gekomen in het gevecht met de vos, was zij dit niet. Sterker nog, ze was een soort van in slaapgevallen! Zo hard was ze geslagen door die stink vos. Met grote passen stapte hij door het kamp, hij mocht niet eerder naar d'r toegaan omdat ze hulp kreeg van de medicine cat. En hij had niks anders gedaan dan in ongeduldig zitten. Voor het eerst in zijn leven raakte hij niet afgeleid, niet dat kon niet. Sunpaw had hem nog steeds nodig! Zelfs al wist hij dat ze beter ging worden want Medicine cats maakte je beter, dat was hun taak. De geur van kruide prikte zijn neusje, vertelde hem dat hij er was. Als de aanwezigheid van Sunpaw het hem nog niet verteld had. "Sunpaw!" mauwde hij vreugdig, wellicht wat te luid. Waarna hij op haar afstapte "Gaat het?!"
