The search of wishing stars

Remnantwolf was een beetje zenuwachtig aan het ronddwalen. Ze moest zoeken naar wat spullen op Shadowclan gebied maar stiekem durfde ze dat niet; erg goed kon ze namelijk niet overweg met Newtspark en het feit dat ze de Medicine Cat of vroegere Medicine Cat van Shadowclan praktisch had weg gestuurd maakte het er vast niet beter op. Ze had ook nooit de andere Clan kunnen bedanken; ze was gestresst geweest met de boosheid van Newtspark, had dat niet naast haar toch al heftige begin aangekunt. 

Remnantwolf stond er nu alleen voor, en zoals het wel vaker ging; ergens miste ze wel dat ze een ander niet naast haar had staan. Het was een stuk stiller en vrediger maar ze vroeg zich soms wel af of ze altijd zo koppig had moeten zijn, terugkijkend erop; misschien niet. Aan de andere kant zodra ze de flamepoint zou zien; zou ze waarschijnlijk weer begrijpen waarom ze gewoon niet samen hadden kunnen zijn. Het ging gewoon niet goed, zijzelf was een ander soort kat; anders opgegroeid. 

Was het enkel het verschil tussen Thunderclan en Shadowclan of was het ook gewoon hoe ze geboren waren? Remnantwolf haalde diep adem voordat ze voorzichtig haar teentjes op het gebied van Shadowclan zette en de licht zure geur die ze had leren kennen inademde. Haar amberkleurige ogen stonden alert terwijl ze haar staart voorzichtig langs een struik liet glijden, ze wist dat ze beter kon wachtten op een andere kat; zodat ze wisten dat het een Medicine Cat was en niet zomaar een Apprentice. Al was het nog niet bekend dat ze haar naam van Chivysniff had gekregen; voor iedereen was ze nog Remnantpaw. 

Het voelde bijna verkeerd om te vragen of ze ook nog eens hier mocht gaan zoeken naar kruiden. Alsof, ze toch een grens over stapte. Dat terwijl ze er niks aan had kunnen doen dat ze gebruik had moeten maken van een andere Medicine Cat. Het was nu eenmaal gebeurd, Rousebell was nu eenmaal verblind door Twolegs. Starclan, soms was het leven toch wreed. Ze wist nog steeds niet wat een goed leven was voor een kat; in ieder geval niet leven bij Twolegs. Twolegs hadden het voor haar moeilijk gemaakt; wat als Rousebell nooit de weg terug had kunnen vinden? Remnantwolf sloot haar amberkleurige ogen voordat de bekende geur van haar mentor haar weer op deed kijken. 'Newtspark,' Haar stem was anders, respectvolle dan toen ze Apprentice was geweest. Alsof de naamsverandering haar die laatste stap had laten zetten, voor de flamepoint zou het wellicht als een verrassing komen. Een kleine glimlach brak haar gezicht open, warmer dan ze ooit naar Newtspark had gekeken. Gelukkig, de wonden zagen er niet erger uit.

Remnantwolf keek Newtspark aan, deze leek zelfs ondanks de afstand haar nog te kunnen haten waardoor ze langzaam met haar staart zwiepte. Het was niet alsof ze zichzelf lang zou kunnen verdedigen maar aan de andere kant had ze als Medicine Cat het recht om hier te staan. 'Haal je smerige poten meteen van die grond.' Remnantwolf bleef staan terwijl ze de afkeurende blik van Newtspark ontmoette en haar hooghartige gedaante in zich op nam. 'Het is jouw eigen schuld dat je weg moest. Jij wilde geen band, dan krijg je die ook niet. Ik had je graag nog gehad als je iets van een hart had willen tonen. Als je niet had gelogen.' Mauwde ze kalm voordat ze voorzichtig naar een van de planten stapte en deze bekeek. Newtspark zou haar niet nog een keer weg jagen, ze had haar naam, ze had haar rang en ze wist dat ze niet fout zat. Dat zou de flamepoint misschien ooit nog doordringen. Ze wilde enkel tonen dat ze haar geen slecht hart toedroeg, wat ze ook geloofde. Ze had enkel voor de Clan gekozen in plaats van voor haar Mentor. Het had anders kunnen zijn, als haar Mentor haar daadwerkelijk de kans had gegeven echt met haar een band te krijgen. Niet alleen maar te mopperen, te ruziën.