If you see these dogs in your front yard

Instead of being afraid
I could become something to fear

Adderpaw was niet fan van het donderpad. Er was altijd ongein hier. Nieuwsgierige Thunderclanners, of neerbuigende warriors die zeiden dat je uit moest kijken. Jahaa, dat wist hij inmiddels ook wel. Hij was niet dom. Adderpaw gaapte lui en proefde direct de zure prikkel van het donderpad. Ohja, dat was ook nog een nadeel. Waarom was hij hier ook alweer? Oh ja! Hij moest even checken of één van de tunnels die onder het donderpad nog begaanbaar was. Door de vloed.. pfft hoeveel manen geleden alweer, waren de tunnels volgelopen en dichtgeslibd. Het was een geheim paadje naar Fourtrees waar alleen Shadowclan vanaf wist en verderop was er nog één was. Misschien kon hij die eerst checken, die was dichterbij en als die nog onbegaanbaar was, dan hoefde hij die verderop ook niet te checken. Dus slenterde hij langs de kant van het donderpad op weg naar plaats bestemming.

+ Remnant eerst

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf was vaak bij de grens te vinden, telkens twijfelend of ze de oversteek durfde te maken om meer te weten te komen van de planten aan de andere kant van de grens. In Shadowclan, want hoewel Newtspark daar vandaan was gekomen zorgde dat ook voor angst, zouden nog meer katten haar zien als de kleine, vervelende Apprentice die niks snapte of zagen ze een Medicine Cat die haar taken serieus nam. Ze nam ze serieus, anders had ze nooit Newtspark het ultimatum gegeven. Haar amberkleurige ogen stonden bedachtzaam terwijl ze een gestalte volgde die langs de grens slenterde, totaal niet onder de indruk van de zure lucht en de denderende monsters zoals zijzelf dat wel was. Ze onderdrukte een rilling. Ze had de gevaren van mosterd wel geleerd. Het sneeuw knerpte onder haar poten terwijl ze haar ogen naar de besneeuwde berm liet glijden, het donderpad zelf was schoon, schoon van het koude spul. Hoe, dat konden enkel Twolegs weten.

❅

Instead of being afraid
I could become something to fear

Ah! Daar was hij dan. Hij had de tunnel gevonden en zonder op of om te kijken, dook hij met zijn kop erin. Zoals altijd lagen er modder en bladeren op de bodem in een laagje water. Maar nu was die.. bevroren. Hij ontblootte zijn nagels en zette zich schrap op het laagje ijs. De ademwolkjes die uit zijn bek kwamen waren opeens heel zichtbaar in deze duisternis en hij kantelde zijn kop een beetje. Voorzichtig glibberde hij een weg door de tunnel heen en een klein glimlachje sierde zijn lippen. Shadowclan gebruikte deze eigenlijk nooit, omdat hij recht in ThunderClan territorium leidde. Die naar Fourtrees werd eigenlijk alleen gebruikt. Maar nu was hij eigenlijk toch wel benieuwd wat aan de andere kant van de tunnel lag, en dus kroop hij door. Nog een monster raasde over hem heen, maar hij draaide nauwelijks zijn oren. Toen hij de andere kant had bereikt, stak hij behoedzaam zijn snuit naar buiten en wierp een blik op ThunderClan territorium.

80: Steek een grens over

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf rook de geur van Shadowclan boven de zure lucht van monsters uit. Ze schudde verward haar kop terwijl ze haar haren gespannen overeind zette. Ze wist niet of de Shadowclanner mogelijk boos was op het feit dat ze een poosje een Medicine Cat hadden meten uitlenen aan haar en de rest van de Clan. Aan de andere kant, het hele verhaal, de hele ervaring was verwarrend geweest. Remnantwolf drukte haar oren in de nek toen ze uit het niets een snuit zag verschijnen. 'Hey!' Ze was Medicine Cat dus dat betekende dat ze geen schade mocht toedoen maar het was ook de enige soort katten die de grens over zouden mogen steken.

❅

Onderwerp: Re: If you see these dogs in your front yard