♚ Constant anxiety does wonders for the complexion

Lachen was niet verboden, maar lachen om haar was dat wel. Ze snoof schudde haar kop, maar toen hij vertelde dat hij er niet uitzag moest ze dit toch echt effe met haar ogen zien. Modder drukte zijn pels omlaag zoals het met het hare deed. Haar blik miste de spieren die eronder verstop lagen niet en even betrapte ze haarzelf op staren, iew wat dacht ze wel niet. Ze rolde haar ogen, vertelde hem grijzend dat ze hem zou verassen met wraak, op die manier was het immers het leukste. Wanneer hij het niet aan zou zien komen. Maar zelfs die bedreiging vond hij grappig, sterker nog hij hield van ver- ze draaide haar kop weer naar hem. Zag hem plat op de grond leggen. Een luide lach ontsnapte haar, kijk als het een ander gebeurde was het grappig. Zeker als het haar beetje favoriete, niet uitstaanbare, deputy was. "Karma? Zo heette het geloof ik toch?" greens ze terwijl ze plagerig naar hem keek.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

♚ Constant anxiety does wonders for the complexion - Pagina 3 So0fvNo

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Ja, ja, oké dan meid. Karma. Maar in ieder geval had ze zijn advies opgenomen en kwam er een lachje over haar lippen. Nog één laatste keer haalde hij een poot voorbij zijn ogen in een poging om de modder van zijn gezicht te halen, om vervolgens niet zo charmant de modder uit te spugen. ‘Oké, oké. Misschien verdiende ik die,’ miauwde hij met een losse grijns om zijn lippen. Zijn ogen gingen weer naar de poes en hij zag er waarschijnlijk net zo verschrikkelijk uit. ‘Trouwens, ik kan niet helpen om te zeggen dat ik je nog nooit zo beeldschoon heb gezien.’ Met twinkelende oogjes keek hij haar weer aan, terwijl hij expres haar eigen woorden weer gebruikte. Hij zette zich ondertussen alweer schrap, een veeg om zijn oren calculeerde hij alvast weer in.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Ze kon het niet helpen ietwat teleurgesteld te zijn toen Settleddust toegaf. Waarom was ze teleurgesteld? Gewoonlijk zou ze het als een overwinning zien. Zou ze van oor tot oor grijnzen. Maar nu, waarom had ze gehoopt op een weerwoord? Iets om over te ruzien, iets om het gesprek met hem gaande te houden. Maar gelukkig leek de kater hier een arsenaal aan te hebben. Irritant voor manen. Ze snoof bozig toen hij haar sarcastisch wees op haar uiterlijk. Gaf hem de zo genoemde veeg om zijn oren die hij verwachtte. "Haal de sarcastische toon uit je stem of ik sla em eruit meneer de deputy"

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust moest duiken toen een modderige poot zijn kant op kwam. Hij keek onschuldig omhoog toen hij zijn kop weer wat omhoog bracht, waarna de poes miauwde dat hij het sarcasme maar achterwege moest houden. Hij kantelde zijn kop een beetje. ‘Hoe vermakelijk dat ook zou zijn..’ miauwde hij met een plagend grijnsje. ‘Ik heb nu nog geen levens om te verspillen.’ Zijn blik bleef weer even hangen op de poes. De bozige blik was herkenbaarder, iets wat ze vaak in het kamp liet zien. Toch was het anders nu, of misschien verbeelde hij het maar. Maar haar ogen leken anders te glimmen. ‘Kom, laten we ons opfrissen. Er is een beekje niet ver van hier.’ Het was misschien te koud om volledig in het water te springen, maar hij had geen zin om een complete laag modder van zijn pels af te likken. Hij seinde met zijn kop opzij, waarna hij al de richting van het beekje op begon te lopen.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Ze snoof, hij was in ieder geval niet zo dom als hij irritant was. Ze knikte en liet haar ogen op die van hem rustte. En even vergat ze de nare manier waarop de modder op haar huid drukte. Voor even was het niet meer belangrijk. Ze hadden elkaar vaker aangekeken maar even meende ze iets nieuws in zijn ogen te zien. De kattin beet op haar wang, waarom deed dit haar goed? Ze draaide haar blik van hem af, schudde het gevoel van haar af. Settleddust stlede vervolgens voor hunzelf wat op te frissen. Ze knikte "Ik ken het territorium" mauwde ze waarna ze naast hem ging lopen. "Als ik ziek word van de kou weet ik je te vinden" vervolgde ze kalm, haar stem minder scherp dan het eerder was.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust moest zijn best doen om niet direct teveel op haar te happen. Stormraiser was nou eenmaal iemand die je met zijden handschoenen moest behandelen. En nu hij een beetje een gevoel had hoe ver hij kon gaan. Alleen vroeg hij zich soms af of ze het wel daadwerkelijk grappig vond. Nou ja, ze zou nooit gratis en voor niets lachen, dat was wel duidelijk. Ze miauwde nog dat ze het gebied wel kende en hij knikte. ‘Ik had niets anders verwacht,’ antwoordde hij weer terug. ‘Toch voor de verbeelding zeg ik het even,’ miauwde hij met een klein glimlachje. Het was nu zij die begon te stangen, en hij grinnikte even. ‘Zie het als een sociaal experiment: Misschien wordt je wel wat schikkelijker met een griepje,’ miauwde hij plagend. Hij zette uit voorzorg maar even een stap opzij om uit haar sla-afstand te komen.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Wat zou ze ook al weer doen vandaag? Het was niets voor Stormraiser om hier geen antwoord meer op te kunnen geven. Ze had een plan, ze had altijd een plan. Het was alsof Settleddust haar dag van haar gestolen had, alsof de eikel haar volledige aandacht had opgeëist. En het speet haar dat ze hier aan toegegeven had. En het stak haar verkeerd hoe weinig ze zich er druk over maakte. Met alle zuchten en irritaties van dien moest ze ergens toegeven aan de pret die ze met hem had vanmiddag. Want met al zijn irritante streken, vond ze toch echt wel een interesse voor hem. Ze zuchtte, wist zeker dat de kater haar daadwerkelijk krankzinnig had gekregen.

Ze hief haar kop op toen de kater sprak terwijl ze naast hem trad. Een sociaal experiment? De zwarte kattin schudde haar kop "Oh als ik ziek word, maak ik het mijn persoonlijke missie jouw leven een hel te maken Settleddust, dat kan ik je garanderen" antwoordde ze terwijl ze haar kop ietwat ophief. Ze liet haar uitdagende blik over de zijne dansen terwijl het geluid van zacht stromend water haar gehoor prikkelde. Ze knipoogde.

Een korte grijns trok aan haar mondhoeken voor ze haar lichaam in het koude water liet zakken. Verdomme wat was het koud. De kattin zette haar kaken strak op elkaar "Herinner me, waarom heb ik je ogen nog niet uitgekrabt?" mauwde ze terwijl ze de modder uit haar pels waste.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust lachte terwijl ze sprak dat ze zijn leven een levende hel zou maken. Uiteraard. De knipoog ging hem zeker niet onopgemerkt, en zijn reactie was een uitgestoken tong. ‘Aw jammer, ik keek al uit na alle ziekenbezoekjes,’ miauwde hij plagend. Met een veer in zijn pas liep hij wat voor haar uit, op weg naar waarschijnlijk ontzettend oncomfortabel koud water. ‘Maar ik zal wel iemand anders vragen om je prooi te brengen. Wat was ook alweer je favoriet?’ Hij keek achterom en glimlachte onschuldig. En voor ze het wisten was het reisje naar het water ook alweer afgelegd.

Stormraiser zette dapper de eerste stap in het water en hij keek onzeker naar haar toen ze zich in het water liet zakken. Hij raakte het water met een teentje aan om de temperatuur aan te voelen. Het was echt pijnlijk koud, en Stormraiser merkte al doodleuk op waarom hij zijn ogen nog had. Zijn blik ging automatisch weer naar haar, die zelfs onder een laag modder, koud water, en bibberend, nog een soort gratie te hebben. ‘Omdat ik zonder mijn ogen je niet kan bewonderen.’ Het verraste hem nu zelf hoe waar die woorden waren. En voordat ze ook hem maar weer kon aankijken, liep hij dan ook toch maar het water in, en zodra het water zijn oksels bereikte, vloekte hij luid.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

De kou van het water trok door haar zenuwen. Het beet door haar poten, het verkrampte haar spieren. De zwarte kattin zette haar kaken wat strakker op elkaar terwijl ze zich er door heen vocht. Gelukkig bood de deputy haar echter genoeg afleiding. Ieder woord dat zijn bek verliet leek vrijwel meteen haar aandacht vast te grijpen. Zoals de kou haar nu zo goed als vast hield. Ze schudde haar kop ietwat, Settled de charmeur, ze leerde hem steeds beter kennen. En vreemd genoeg liet het haar niets minder van het gesprek genieten. "Hmmmm- met één oog wel" kaatste ze uitdagend terug, ze weerhield haarzelf er niet van te knipogen voor ze nog wat dieper het wat instapte om ook de modder van haar rug af te wassen. Beauty was pain.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

De kou schoot tot in zijn botten en waarschijnlijk waren ze idioten om dit nu te doen. Peppermint zou hem levend villen als hij wist wat ze nu deden. Settleddust koos voor de korte pijn, en duwde zijn schouders in één keer onderwater en liet de kou over zijn rug stromen. Hij snakte even naar adem en hield zijn adem vast terwijl hij het zo lang vasthield als hij maar kon. En hij gaf toe. De rest zou hij er wel handmatig uitwassen. En toen Storm weer sprak, rolde hij zijn ogen. ‘Oh kom op, ik mis al een staart,’ miauwde hij speels. ‘Het is jouw beurt om een semi-noodzakelijk lichaamsdeel te verliezen.’ Hij begon over heel zijn lijf te rillen terwijl het water van zijn rug en schouders gleed. Oké, ze moesten iets verzinnen op onderkoeling, maar dat was een probleem voor later. Stormraiser was een mysterie die hij veel liever wilde ontrafelen. ‘Dat is alleen maar eerlijk.’ Hij stak plagend zijn tong uit, waarna hij alweer aanstalten maakte op de andere over van de stroom weer op te klimmen.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Hij nam de voorsprong, probeerde zo snel mogelijk het water uit te gaan. Stormraiser moest toegeven ook zo snel mogelijk eruit te willen zijn. Maar goed eerst moest ze toch echt hierop reageren want wederom bood hij de perfecte woordjes om op te reageren. Het was erg, hoe hard ze hiervan genood. De kou zou wel naar d'r kop gestegen moeten zijn. "Hm als het dan toch maar moet, alsjeblieft op minst één van mijn oren, hoef ik jou niet meer aan te horen meneer romanticus" grapte ze lichtjes, haar tong terug uitstekende voor ze haarzelf uit het water hees en d'r best deed niet te bibberen. Spoiler alert, het mocht niet baten.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust kroop de oever uit en schudde zijn vacht direct uit, zich ontdoen van zoveel mogelijk water en een poging om er weer wat warmte in te krijgen. Dat tweede faalde natuurlijk, want hij was letterlijk verkleumd tot aan het bot en hij moest zijn best doen om niet te klappertanden, maar hij stond wel als een pasgeboren kitten te bibberen. Stormraiser begon alweer te kletsen en hij lachte plezierig, maar zijn oren sprongen op toen ze hem "meneer romanticus" noemde. Een jongensachtige grijns sierde zijn lippen en hij keek vermaakt naar de poes. ‘Dit is jouw definitie van romantiek?’ miauwde hij met een speelse vering in zijn stem, hoewel zijn stem trilde door de kou. ‘Interessant,’ snorde hij vervolgens, terwijl hij haar dichterbij seinde met een poot. ‘Oké, kom dan maar snel. Ik zal genadig zijn en één van je oortjes eraf klauwen.’

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Romantiek was voor haar als het sprokkelen van een extra maaltijd. Onnodig, maar soms heel verleidelijk. Iets waar je jezelf voor op de vingers tikken moest. Ze hief haar kin dan ook ietwat hooghartig op toen de deputy hierover begon. Maar hoe hoog ze haar kop ook kantelde, de speelse glinstering op haar blauwe ogen zou voor de kater niet te missen zijn. Hij vroeg haar dichterbij te komen en ze zou niet terug deinsen. Niet voor hem. Het waren zijn loze woordjes niet de hare. Dus stapte ze naar voren "Kom maar op dan hm" greens ze speels.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust had dit eigenlijk niet verwacht. Dus hij keek haar aan met verraste ogen toen ze ook daadwerkelijk dichterbij kwam toen hij het vroeg. Het was een grap geweest, een uitdaging, en ze deed het ook nog. En opeens lag het balletje weer bij hem en was hij degene die tegen haar uitdaging in moest gaan. Hij lachte wederom, waarna hij onder de indruk naar haar knikte. Bijna zou hij zijn verlies toegeven, verslagen in zijn eigen spelletje. En toch. ‘Oké,’ antwoordde hij simpel. Dus hij ontblootte zijn klauwen van zijn rechterpoot. Opeens leek hij ook vergeten te zijn dat hij het ijskoud had, want zijn bewegingen waren verrassend stabiel. Hij rees zijn poot naar haar gezicht en bleef daar even hangen. ‘Nog een voorkeur voor links of rechts?’

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Haar ogen bleven standvastig op de zijne hangen. Haar pels tintelde ietwat daar waar zijn poot hangen bleef. Ze deinsde niet weg, wist dat de kater voor haar toch het lef niet zou hebben. En zowel dan zou hij er spijt van krijgen. Dus hief ze haar kin ietwat op, liet haar niet kennen. Niet tegenover hem. "Rechts" mauwde ze kalm, een scheve grijns op haar kop. Jouw beurt Settleddust.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Settleddust stond met zijn poot zo dichtbij haar kop, en toen ze sprak rechts, strekte hij zijn rechterpoot nog wat verder uit. Beide waren ze nog niet geweken en ergens had hij gehoopt dat ze in zou geven. Maar Stormraiser was niet zo, bewees ze maar weer. Dus beet hij kort op zijn lip, terwijl zijn poot bijna bij het topje van haar oor was, en toen trok hij zijn poot weer even een stukje terug. ‘Jouw rechts, of mijn rechts?’ Een grijnsde danste weer op zijn lippen. Hij kantelde zijn kop een beetje. Het was gewoon de tijd rekken en beide wisten ze ook wel dat het pure bluf was, terwijl de water zijn zijn vacht als rijp over hen heen kwam ter vriezen.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Hij was tijd aan het rekken. Van de manier waarop hij langzaam zijn poot naar voren bewoog tot de manier waarop hij toch nog één vraag wist te stellen. Zijn grijns ontmoette de kattin met een soortgelijke gezichtsuitdrukking voor ze uitdagend nog een stap naar voren zette om de afstand tussen hen nog meer te verkleinen. Ze zou bijna zijn bevroren pels tegen het hare aan voelen drukken. De warrior kantelde haar kop, liet haar blik over de kater heen glijden. "Tijd aan het rekken, meneer de deputy?" humde ze terwijl ze haar koele blik weer op zijn gif groenen ogen legde.

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

Hij kon zweren dat zijn hart een slag oversloeg toen ze dichterbij kwam. Dit werd hem allemaal iets te... herkenbaar. Maar de grijns leek wel op zijn lippen vastgevroren te zitten, toen hun blikken in elkaar verstrengeld bleven en de uitdagende blikken net zo erg heen en weer werden geslingerd als de opmerkingen. Hij lachte weer bij haar opmerking en beet op de binnenkant van zijn onderlip. Kort gingen zijn wenkbrauwen even overeind. ‘Neuh,’ antwoordde hij nonchalant, maar een duidelijke leugen. Toch had hij het gevoel dat als hij haar aan zou raken, hij spontaan gevild zou worden. Maar nu opgeven zou echt ongelooflijk zwak zijn. Hij had geen keuze meer. Dus kietelde hij met zijn nagels tegen de basis van haar oor, zachtjes, haar nauwelijks aanrakende. Als een veertje over je pels. En de woorden schoten erbij in, want nu kon hij ook hij slimme opmerking meer verzinnen. Het voelde alsof hij iets heel ergs heidens deed. Alsof hij weer een jongetje was, net uit de apprentice den.

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit

Ze voelde zijn nagels over haar oor heen bewegen, zachtjes, maar toch gewaagd. En als ze haar instincten hun gang zou laten gaan had ze hem een klap op dat mooie koppie van hem gegeven. Maar ze hield zich in, was de kalmte zelve terwijl haar blik standvastig op het zijne bleef hangen. Maar goed, de tijd begon te tikken en hun pelzen waren langzaam aan het wegvriezen. Dus besloot zij maar het nobele te doen, als hij perse dit nodig zou hebben voor zijn fragiele ego, mannen je weet wel Sad

. Dus stapte ze naar achteren en draaide ze zich weg. "Oke ik bevries" merkte ze op terwijl ze weg stapte "Ik weet niet hoe het met jou zit maar ik vries liever niet dood"

Her beauty was like the very sharp edge of a knife

S T O R M W I T C H

you're afraid to let yourself be happy
because you know that it never lasts

En uiteindelijk was het niet hij die een veeg voor zijn oor kreeg, maar de poes die het hoge pad probeerde te nemen. Toch kon hij niet even triomfantelijk naar haar kijken. Maar ze vertelde dat ze het koud kreeg en "liever niet dood vroor". Hij snoof schamper en keek haar plagend aan. Man, hij was dat de afgelopen seconde bijna vergeten dat zijn vacht keihard over zijn huid lag. ‘Oké, ijskoningin,’ miauwde hij terug. Hij draaide zijn oren en zette een pasje haar richting op, maar terug naar het kamp. Hij wilde niets zeggen, maar de zelfvoldane blik in zijn ogen zei genoeg. ‘Meneer de deputy zal je wel weer terug leiden naar uw koninklijke bedje.’

Settledstar
I remember the minute
It was like a switch was flipped—
I was just a kid who grew up strong enough
To pick this armor up
and suddenly it fit