A dangerous mission [Rescue patrol]

Hij wist dat wat ze roken niet meer iets levends kon zijn, dit was normaal een geur die ze zouden vermijden, maar nu hadden ze geen andere keuze. Niet als ze Eveningglow wilden vinden. Het spoor liep richting wat vuil en hij ging bijna over zijn nek toen hij de kittypet zag en rook van dichtbij. Maar hij draaide zijn kop niet weg, hij moest er zeker van zijn hoe deze gestorven was. Klauwsporen waren te zien en het gaf hem alleen maar het gevoel dat ze op de juiste weg waren, ook al zou dit de meeste normaal wegjagen. "Laten we verder gaan," Er was geen tijd om de kittypet te begraven en met een beetje geluk hing de stank ook verder op nog en zou het hun eigen geur maskeren. Hij maakte al aanstalten om verder te gaan, maar wierp nog kort een blik op de andere twee.

_{Oke, een dood lichaam. Niet ideaal natuurlijk, maar alles was nog binnen. Was nog compact. Dus ze hoefde niet over haar nek te gaan. Het lichaam had daarbij duidelijke sporen van een gevecht- dat moest zeker wel van Bloodclan afkomen. De wit met bruin gevlekte kater gaf aan dat ze veder moesten gaan. En Windblade knikte. Het was niet alsof ze veel anders konden doen; ja want sorry hoor. Begraven hadden ze nu echt geen tijd voor. En omkeren- tja dan gingen ze ook weer terug naar sqaure one. Het was beter om nu gewoon door te zetten. "Laten we hopen dat we Eveningglow niet zo aantreffen." Merkte ze met een zachte toon op.}

_{De zure lucht kwam van een Kittypet af, liggend in het vuil met nagel krassen over zijn lichaam. Inkwisp fronste en klakte wat afkeurend met zijn tong, neusbrug gerimpeld in walging. Zelfs een kittypet verdiende een beter einde. Hij wendde zich tot Windblade en Dustspirit, waarna hij even zijn kop boog in overeenstemming. Daarna liep hij vrij snel met ze mee, niet omkijkend naar het lijk.}

Ze waren nog niet ver van het lijk weg of een stel vogels kwamen er op af. Maar hoe cru het ook was en hoe erg de kittypet dit niet verdiende, begraven zou alleen maar tijd kosten. Hij wierp dan ook geen blik meer over zijn schouder en liep door tot ze bij een T-splitsing kwamen. Ze konden hier twee kanten uit. Dieper de twoleg place in of richting het donderpad. Hier hadden ze het eerder eigenlijk al over gehad. Ze verwachtte niet dat ze Eveningglow in Twoleg place zouden vinden, dus dan leek het erop dat ze alleen richting het donderpad konden gaan. "Richting het donderpad?" Vroeg hij dan ook, maar hoopte dat ze hier geen discussie over zouden gaan hebben en gewoon die richting uit zouden gaan.

_{Kraaien waren op het lijkt afgekomen, ze zag het niet gebeuren. Maar ze hoorde het. Het gekrijs van de gevleugelde wezens, hun nagels die aan vlees trok. Haar hele lichaam rilde ervan. Dustspirit wilde richting het donderpad gaan, een suggestie waarop Windblade een afkeurend geluidje liet horen. `Ik dacht dat we besproken hadden dat ze ergens rond de stad zou zijn?` begon ze met haar schrille stem. `Het lijkt me onlogisch dat als ze daadwerkelijk bij de Thunderpath gehouden word ze daar zo lang onopgemerkt gebleven is, er komen daar toch ook gewoon patrols langs?` Ging ze veder terwijl ze haar aandacht op Iskwisp legde. `Een plek waar ze niet gehoord kan worden toch? Ja, die monsters zijn luid, maar er zijn ook momenten van stilte.´ Die dingen reden immers niet constant achter me kaar. `Ik zeg dat we dieper gaan, we hebben duidelijk een spoor hier.`}

_{Een splitsing in de keuzes. Inkwisp had in eerste instantie niet zo opgelet, afgeleid door de kauwen die om het lichaam taalden. Zijn oren plat in zijn nek gedrukt, keek hij met vernauwde ogen om, waarna hij zijn hoofd kort schudde tegen zichzelf. Daar hadden ze geen tijd voor. Om vervolgens mee te krijgen dat Windblade en Dustspirit het er niet met elkaar eens waren. Hij trok kort met zijn oren. "We kunnen het pad door de tweebeenplaats nemen en als we niks vinden de cirkel sluiten met het donderpad of eerder doorsteken naar het donderpad. Je hoort dat ding altijd. " merkte hij op, "Dan maar wat sneller lopen." En met die woorden begon hij zijn pas te versnellen, opties ratelend door zijn kop.}

Rond de stad ja, niet erin. Maar het leek erop dat de andere twee bereid waren om erin te gaan, om niet de andere kant uit te gaan. Dan maar wat sneller lopen? Dan zouden ze straks nog wat missen. "Laten we hopen dat jullie gelijk hebben." Het donderpad was tenslotte ook lang, liep ook verder langs de twoleg place als je het de juiste kant uit volgde. Wat duidelijk niet richting fourtrees was. Maar blijkbaar ging dit toch de zoveelste keer zijn dat hij de twoleg place binnen ging. Hij versnelde zijn pas dan ook, maar keek ondertussen wel uit. Twoleg place zat tenslotte vol gevaren.

_{Ohh ik hoop dat jullie gelijk hebben. Donder toch op met je sarcastische opmerkingen, het kon toch ook niet anders? Het zal wel heel raar moeten lopen als mevrouw de deputy bij de Thunderpath was. Bloodclan was toch zogenaamd "slim" Nou als je een halve brein had dan ging je zo'n belangrijke gevangene niet zo dicht bij clan gebied verstoppen. Windblade snoof luidruchtig terwijl ze de oudste onderhun drieën een vieze blik gunde voordat ze de Inkwisp volgde.}

_{Inkwisp trok geirriteerd met zijn oren toen er irritatie begon te heersen in de groep. Er was geen eenheid momenteel en ze moesten zich er niet door laten verblinden. Toch hield de rooskleurige kater plotseling halt en snoof hij, zijn snorharen trillend. Een twijfelen flakkerde op in zijn ogen terwijl hij stil bleef staan. "Ligt het aan mij.. of wordt de geur zwakker?" prevelde hij. Het was zo'n klein, vaag geurtje. Misschien verbeelde hij het zich überhaupt.}

Hij wierp Windblade nog een blik toe en liep verder. Dat was tot Inkwisp opmerkte dat de bekende geur zwakker begon te worden. De geur leek inderdaad verder weg te zijn. Moesten ze toch terug gaan? Het donderpad kon tenslotte zoveel geuren verbergen en als het verderop was, niet dicht bij hun clan, dan was het zeker mogelijk. "Het lijkt er wel op." Maar wolken begonnen zich ook samen te pakken en de eerste druppels vielen. Ze zouden moeten opschieten als ze de geur nog wilden volgen. "We hebben niet veel keuze meer, laten we het volgen." Welke kant het hun ook uit zou gaan leiden, het was het enige dat ze momenteel nog konden volgen. Hij hield zijn snelheid dan ook niet in, toen hij het spoor verder ging volgen.

_{Nou nou, alsof de druk nog niet hoog genoeg was. Werden de wolken boven hun hoofden samen getrokken en was de geur van vocht duidelijk aanwezig. Het zou regenen, en snel ook. En dan zouden ze zeker het spoor kwijtraken. Dan was alles voor niks geweest. Windblade gromde en wilde nog wat terug zeggen, vooral tegen Dustspirit. Met wie ze de hele reis al niet goed overweg kon, maar tot haar grote schrik begon de zilveren gordijnen die om de hemel was geslagen al te lekken. Zo snel al! Oh god- Windblade voelde haar hart in haar keel bonken terwijl ze achter de groep aan rende.}  

_{Inkwisp keek met vernauwde ogen naar Windblade en Dustspirit, afwachtend wat hun reactie zou zijn. Zijn bleke tanden had hij op elkaar geklemd. Ze moesten snel handelen. Maar gelukkig beseften ze zich dat ook. Zijn oren pinden zich plat in zijn nek toen regen uit de lucht begon te lekken. Hij twijfelde niet en begon meteen te sprinten mee met de groep, de geur volgend.}

Zijn vacht raakte langzaam doorweekt van de regen. Waarom moest het ook altijd slecht weer worden wanneer hij zich een keer in de twoleg place bevond? Maar dat was nu niet het belangrijke. Ze volgden de geur tot ze bij een of andere berg afval kwamen, maar dat was niet wat zijn aandacht trok. Het was de vos die erin zat te snuffelen en het feit dat de geur daar ook vandaan leek te komen. Hij hield halt en bracht zijn lichaam lager naar de grond. Ze moesten bedenken of ze door zouden gaan of terug. Hij liet zijn blik rondgaan, maar zag zo snel geen bloodclanners, was dit dan wel de juiste plek? "Ik zie geen bloodclan zo snel in de buurt." Ze konden natuurlijk ook een poging doen om er lamgs te gaan. "Maar de geur lijkt daar vandaan te komen. Dus wat doen we? Vallen we de vos aan of doen we wat anders?" Als hij zich nu eens kon herinneren waar de geur voor was, dan was deze beslissing zoveel makkelijker geweest. Met zijn drieën zouden ze misschien de vos aan kunnen vallen, maar het zou hun waarschijnlijk wel wat wonden opleveren. Iets dat ze mogelijk niet konden gebruiken.

_{Een vos? Serieus? Lekker weer, als dit nog niet moeilijk genoeg was. Windblade haalde een paar keer diep adem voordat ze haar ogen naar Dustspirit stuurde. Hij vroeg wat ze moesten doen. "Nou wat denk je zelf?" Ze was die gozer echt zat aan het worden. Die stomme vragen de hele tijd. "We moeten een manier vinden om er onopgemerkt langs te kruipen." Siste ze door haar tanden heen. Ze hadden geen tijd voor iets anders.}

_{Zijn neus kronkelde in irritatie toen hij de vos zag en zijn nekharen kwamen wat overeind. Lekker, hadden zij weer. Het was ook niet al lastig genoeg. Het was net alsof Starclan zelf hen tegen zat. "Ik leid hem wel af," mompelde hij geïrriteerd toen Windblade en Dustspirit weer elkaar in de haren leken te vliegen, "Als ik er niet vandaan kom, moeten jullie met z'n tweeën verder, maar zorg dat je erlangs glipt als hij afgeleid is." Starclan be damned, zolang die twee elkaar niet afmaakten. Hij keerde zich om en sloop zo snel mogelijk naar een boom in de buurt van de afvalberg. De vos had hem nog niet opgemerkt toen hij de boom in schoot, al zag hij de glitterende amberkleurige ogen toen wel. Ze stonden woest. Hij ging op een laaghangende tak zitten. "Hey! Lelijkerd!" joelde hij naar de vos, terwijl hij een twijg afbrak en naar beneden op de kop van de vos liet vallen. Zijn blik schoot eventjes naar Dustspirit en Windblade. Move, move!}