[Sharing Tongues]

Twistedheart zat een beetje in elkaar gedoken bij de rand van het kamp. Zijn wonden waren verzorgd maar hij moest langzame bewegingen maken. Hij wilde niet dat zijn wonden, en dan vooral degene op z'n borst, weer open gingen. Twistedheart wilde graag iets doen voor de Clan, maar echt jagen ging het nog niet worden. Patrouilles lopen deed hij liever ook niet, want in de buurt van de grenzen komen was niet bepaald iets waar hij naar uit keek. De kater zag hoe Pepperpaw een konijntje van de stapel haalde, en langzaam begonnen meer katten mee te doen. Twisted hield zich echter aan de zijlijn, want hij voelde zich niet geheel comfortabel tussen zijn Clangenoten. Hij had immers nog steeds het idee dat niet iedereen hem mocht, aangezien hij soort van de kickstart was van deze hele oorlog.

Tag: open

Settleddust kauwde even op de binnenkant van zijn wang. Hij voelde zich nerveus, op zijn hoede, constant. Want erger twijfelde hij in zijn leider. En nu was het niet alleen voor zichzelf waarvoor hij op moest passen, nu waren er vijanden in zijn kamp. Maar er was één iemand die ook nerveus leek, en hij vernauwde kort zijn ogen. Hoe kon hij ook anders. Settleddust zuchtte even toen hij Twistedheart zich afzijdig zag staan. Arme jongen, dit had hij niet verdiend. Dus ging Settleddust naar de prooistapel, waar hij een grote kraai af haalde. Waarschijnlijk had een kundige warrior die bij de carrion place weten te vangen en het was genoeg voor hun beide, dan wel niet een derde. Hij liep naar de jonge warrior en legde de prooi voor zijn poten. ‘Wil je deze met me delen?’ miauwde hij tegen hem, waarna hij plaatsnam bij Acornstars zoon.

Tag: Twistedheart

Sharing Tongues, een moment waar de clan samen kwam, maar het was ook waar duidelijk zou worden of iedereen zich tegen hem had gekeerd of niet. Het maakte hem niet uit als ze het zouden doen, hij was er wel aan gewend om alleen te eten, het gebeurde wel vaker. Ook al had hij momenteel nog niet echt honger en had hij dan ook niks van de prooistapel gepakt en was rustig naast de hoge rots gaan liggen. Een plek vanwaar hij alles in het kamp in de gaten zou kunnen houden. De eerste katten begonnen zich al met elkaar te mengen en het zou een kwestie van tijd zijn voor iedereen er was.

Tag: Open

Ze was de nursery uit gelopen en had een muis van de prooistapel gepakt voor ze een plekje aan de rand opgezocht had waar ze kon liggen. Ze had haar blik kort naar haar vader laten gaan, maar verbaasde zich er niet over dat nog niemand zich bij hem gevoegd had. Mogelijk zou er een zijn die het zou willen, maar zij was in ieder geval niet dat persoon. Ze nam een hap van haar muis en focuste zich daarop. Als iemand zich bij haar wilde voegen, dan zou ze dat wel horen of merken.

Tag: Open

Ze wist dat ze niet veel had toegevoegd bij het gevecht met Riverclan. Dat ze alleen een poging had gedaan om Volepaw te helpen en dat ze daarbij ook nog eens een klap tegen haar kop gehad had. Het was alleen niet heel ernstig geweest en ze had er dan ook niet echt wat van over gehouden, niet zoals sommige anderen. Ze pakte dan ook wat onzeker een prooi van de stapel af en nam het mee naar een plekje waar nog niemand lag. Ze was nooit de beste in deze momenten en was dan ook zeker niet degene die een gesprek als eerste aan zou knopen.

Tag: Open

Zijn maagje rommelde echter wel een beetje, maar hij wilde geen prooi nemen die anderen nodig hadden. Hij was een gezonde kater, met alleen wat wondjes. Die wonden zouden wel helen, met wat rust. Maar die rust bracht geen prooi op de stapel. Hij bewaarde het liever voor de rest van de Clan. Toch kwam er iemand op hem af, en even was hij bang dat er een - niet zo leuke - reden voor zou zijn, tot de Deputy begon te praten. 'Wil je deze met me delen?' miauwde hij. Twisted keek hem aan, knipperde even met zijn ogen en knikte toen. Zo'n aanbod afslaan was ook weer niet nodig. 'Ja.. Is goed. Dankjewel,' miauwde hij, en hij forceerde een glimlachje op zijn snoetje.

Tag: Settleddust

Ze was nog steeds nijdig. Op Settleddust, vooral, maar eigenlijk haar hele clan kon het voelen. Het feit dat ze de oorlog niet vanaf de frontlinie had mogen meemaken maakte haar woest. Ze had kunnen helpen, had wat kunnen doen. Maar nee, ze was nutteloos weggezet als een zwakke kitten. Wat ze natuurlijk eigenlijk ook was. Echter nam dat haar boosheid niet weg - daar was ze dan ook nog jong voor. In ieder geval hield ze zich lekker opstandig afzijdig van iedereen, en al helemaal van haar oom Settleddust.
- Open (A)

Ravenstrike liep een beetje doelloos door het kamp heen. Hij had iets willen doen, maar was vergeten was dus nu stond hij voor de prooistapel zich te herinneren wat het was. Hij pakte een vogel van de stapel af en haalde zijn schouders op. Hij wist het echt niet meer. De rest van de clan maakte zich klaar voor sharing tongues, gezellig bij elkaar zitten. Maar eigenlijk had hij daar helemaal niet zoveel zin in. Tenminste. Niet met iedereen. Maar Dimpaw zat ook nog alleen en met haar had hij de vorige keer een leuke middag gehad. Hij stapte op haar af en legde de vogel bij haar poten neer. "Je hebt niks gemist," zei hij tegen haar. Hij wist wel waarom ze zo boos was, ze had het kamp moeten bewaken. "Een stel domme rogues die ingehuurd waren door Crystalstar en een hoop naar vis ruikende stinkbeesten." hij liet zijn oog rond gaan, maar kon niks zien van hun nieuwste adoptant. "Ik kan Acornstar's nieuwste speelgoedje alleen niet vinden, die mafkees die hij meegesleept heeft." hij vertrouwde die rogues niet. "Ik wil je best van alles vertellen over het gevecht, als je je daar beter van voelt?" misschien dat hij op die manier haar iets vrolijker kon maken. Want hij vond het wel sneu dat ze niet mee gemogen had. Dimpaw kon goed jagen en vechten, hij kon niet inzien waarom ze niet mee gekund had.

Tag: Dimpaw

Haar oren spitsten op toen ze hoorde dat iemand haar kant op kwam. Ze was er klaar voor om die persoon met haar blik des doods weg te branden, en voor een split second keek ze zo naar hem, totdat ze doorhad dat hij het was. Haar blik verzachte en met een huff keek ze weg toen hij haar vertelde dat ze niks gemist had. Dim's blik gleed naar de vogel die hij voor haar neerlegde. Haar wangen verwarmden iets. Zijn volgende woorden hielpen totaal niet. Ingehuurde rogues? Haar oren drukte zich in haar nek. Daar had ze bij willen zijn. Ze had de meegomen rogue, of Acornstar's speelgoedje zoals Ravenstrike hem noemde, nog niet gezien. Er wel over gehoord, natuurlijk. Ze haalde haar schouders op om zijn laatste opmerking. Ze wilde het wel horen, en haar linkeroor kwam iets meer overeind zijn richting op. Haar klauw haakte zich in de vogel, die ze begon te ontveren.

<sub>Newt liet haar blauwe kijkers over alle koppen glijden. Twistedheart leek in gesprek te zijn met de deputy Settleddust en ook Pepper was druk aan het praten met iemand anders. Ze zuchtte zachtjes en zakte door haar voorpoten om haar rug een keer flink te strekken. Met zware poten liet de rossige poes zich ergens aan de rand op haar billen zakken. Alles voelde zwaar en haar eigen gedachten leken alles mistig te maken. Nogmaals keek ze om haar heen, misschien was er wel iemand waarmee ze kon en wilde praten.

Tag: none, open</sub>

Ze deed onverschillig, maar hij kon wel zien dat ze ook iets van interesse toonde. Anders had ze haar oren wel weggedraaid van hem in plaats van ze geïnteresseerd naar voren te steken. Ravenstrike grijnsde en keek toe hoe ze de vogel van zijn veren ontdeed. "Eerst waren wij er alleen en verder nog niemand. Toen kwamen er op eens allemaal rogues uit een richting waardoor we in de war waren, want wat deden die daar ineens?" hij zette een poot op de vogel om Dimpaw te helpen. "Toen zag ik dat Loudvoice aangevallen werd door een zo'n rogue. Die heb ik aangevallen. Zonder na te denken had ik hem bij zijn keel gegrepen zoals je prooi pakt en toen.. ging hij dood." hij keek kort weg van Dimpaw. Hij kon de schreeuw van de kater zich nog zo voor de geest halen. "De rest heb ik niet heel erg goed mee gekregen, Acornstar had met Crystalstar gevochten hoorde ik maar ik heb ze niet gezien dus dat weet ik niet." en nu wou hij eten, pls. Want hij deed wel alsof hij een stoere gozer was maar de dood van de rogue had iets geks losgemaakt. Een soort ongemakkelijk gevoel dat hij iets verkeerd gedaan had.

Tag: Dimpaw

Gefocust luisterde ze naar zijn verhaal, al keek ze 'm nog niet aan. Het werd spannend toen hij over de rogues vertelde. Toen hij zijn poot op de vogel zette, tikte ze kort even met haar staart - thanks. Haar nagels trokken de veren hard uit de vleugel terwijl hij deze tegen hield. Heh, teamwork. Ravenstrike vertelde verder. Plots staakte haar klauw middenin haar handeling terwijl ze scherp opkeek en ze zijn blik ontmoette, die hij snel afwendde. Hij had.. Iemand vermoord? Een frons trok over haar gezicht. Wat vond ze daarvan? Toen ging de oudere kater verder met vertellen over het gevecht, maar dat stuk was duidelijk niet super interessant meer. Met een ruk haalde ze de laatste veren uit de rechtervleugel, waarna ze deze eraf trok en voor hem neer legde. Hierna ging ze verder met de andere vleugel, die zou zij opeten. "Hoe voelde het?" vroeg ze toen terwijl ze Raven peilend aankeek. Had hij.. Genoten van de moord?

Ze luisterde gefocust naar zijn verhaal en plukte onder tussen nog steeds de vogel kaal. Hij kreeg een tikje met haar staart toen hij haar hielp. Hij legde zijn pluizige staat over die van haar heen. Subtiel. Toen vroeg ze hoe het gevoeld had. Ravenstrike fronste even. "Eerst was het gewoon alsof je prooi dood bijt, niks anders." zei hij tegen haar. "En toen keek ik en zag ik pas wat ik gedaan had. Ik had uit reactie gereageerd en het ging heel snel, ik had geen tijd om na te denken er over. Dat kwam pas toen het gebeurd was." hij staarde naar de grond terwijl hij sprak en keek toen weer in de ogen van Dimpaw. "Ik denk dat ik heel anders hier had gezeten als het iemand uit een clan was. Nu was het maar een rogue." daar voelde hij niet zoveel voor. Er werd een vleugel voor hem neergelegd waar hij van begon te eten. "Dankje," grijnsde hij naar Dimpaw. "Is hier nog iets gebeurd toen wij weg waren? Of is alles rustig gebleven?" hij had niks bijzonders gehoord, maar wie weet.

Tijd voor sharing tongues. Tidepaw keek om zich heen, spotte haar zusje naast Ravenstrike en liep met een grote glimlach op hen af. Ze had geen idee waarover ze spraken of dat ze misschien wel een momentje zou verbreken - of misschien deed ze het wel een beetje bewust, uit een soort jaloezie die kwam wanneer ze haar zus met iemand anders zag. De jonge kattin plofte neer aan Dimpaw's andere kant, vachten tegen elkaar, en glimlachte naar de twee. "Hey! Hoe g-gaat het?", mauwde ze meteen, al sprak ze duidelijk meer tegen Dimpaw dan tegen Ravenstrike. De warrior kende ze immers helemaal niet zo goed.

Tag: Dimpaw, Ravenstrike

Haar oor trok even onzeker heen en weer toen de ander zijn staart over de hare legde. Haar wangen schoten in de fik terwijl ze nu opeens wel heel gefocust naar de vogel onder haar keek. Haar staart bleef echter wel liggen, warm onder die van hem. Om het onderwerp te veranderen, vroeg ze hoe het gevoeld had om iemand te vermoorden. Het antwoord interesseerde haar wel, dus toen ze haar blosjes onder controle had, durfde ze weer oogcontact te maken. Hoe hij het vertelde.. Het was maar een rogue. Kort dacht ze dat even over. Ze had eerlijk gezegd nog nooit een rogue ontmoet, dus echt een mening kon ze niet over hen vormen. Ze nam maar aan wat Ravenstrike zei - het was maar een rogue. Dan maakte het minder uit, toch? Die waren niet zoals hen. Nog steeds wat nadenkend legde ze een vleugel voor hem neer, die hij begon te eten. Ze glimlachte zachtjes naar hem toen hij haar bedankte. Oh, ze glimlachte echt niet vaak. Alleen bij hem. "Hier was 't saai," sprak ze met een diepe zucht. "Ik snap niet dat ik niet gewoon mee mocht van Settleddust. Hij denkt dat ik zwak ben," zei ze toen bits, waarbij ze voelde dat haar lichaam opwarmde van de boosheid die net weer een beetje gekalmeerd was. Met hem was ze ook.. Spraakzamer dan bij de rest. Alsof hij echt naar haar luisterde, of zo. Ze opende haar mond om wat te zeggen, maar werd onderbroken toen plots haar zus naast haar kwam zitten. Diens vacht drukte zich meteen tegen zich aan en vlug trok ze haar staart weg van die van Ravenstrike. Oh god, dalijk had ze dat nog gezien. Opnieuw werden haar wangen rood. "Oh, uh, hoi Tide," sprak ze. Een gevoel trok door haar lichaam heen die ze gek vond om te plaatsen. Was ze voor het eerst.. Geïrriteerd over de aanwezigheid van haar zus? Ze was net lekker met Raven aan het praten. Wat harder dan net begon ze de vleugel te ontveren, en toen ze de vleugel leeg had, scheurde ze 'm voor zichzelf af. Normaal gezien zou ze hem aan Tide geven, maar nu.. Nu even niet. Het verwarde haar, maar ze vond de aanwezigheid van Tide opeens toch niet zo fijn als altijd. Met een schuin oog keek ze naar Raven. Wat vond hij van deze plotselinge verschijning?