(Open) Water ..... trap

Hij was gelukkig weer genezen van zijn verrekte achterpoot en nu wilde de jonge kater even gaan jagen. Zijn achterpoot hield het goed en het voelde zelfs niet als dat hij nog trok. Tenminste zijn spieren voelden niet alsof ze zeurde. Met kalme pas kwam Bramblepaw bij het gedeelte van het kleine meertje. De zon scheen heerlijk en een paar konijnen waren aan het spelen. Het meertje was wel al groter geworden dan dat het normaal was, maar Bramble schonk daar nu even geen aandacht aan en richten zich op de konijnen. Hij zakte in jachthouding en wachten geduldig terwijl de jonge kater naar voren sloop op het juiste moment en kwam toen in actie. Hij zag hoe de uitgekozen prooi zich naar een paar heide struiken dicht aan de waterkant dook. Natuurlijk ging hij mee. Het water zou niet zo diep zijn en het konijn dacht daar veilig te zitten, maar zodra Bramblepaw de heide struik in schoot voelde hij iets langs zich heen strijken. Wat was dat? Het vreemde ding gleed langs zijn lichaam en klemde zich opeens rond zijn linker achterpoot en staart. Bramble viel in het laagje water dat er stond en schudden zijn kop voor hij zich half omdraaide voor zo ver dat lukte, want zijn achterpoot leek vast gehouden te worden door een zilverkleurige draad. Bramble trok er aan, maar de leerling kwam niet los. Nee het werd nog erger. Het klemmende gevoel drukte nog harder tegen zijn achterpoot en staart die tegen zijn achterpoot gedrukt werd. Maar dat was nog niet alles. Het water... Het... het steeg!!! Bramblepaw wist niet wat te doen, maar in blinde paniek omdat het water steeg en rap bleef stijgen, maar ook omdat hij vast zat en niet los kon komen. 'Help!, Ik zit vast! Help!' riep de jonge bruine kater zo hard hij kon. Zijn stem was schril en waarschijnlijk niet echt te verstaan door de paniek in zijn stem, maar de boodschap was duidelijk. Hij was in gevaar! Het water steeg nog meer en Bramblepaw was gaan staan, maar het snel stijgende water stond inmiddels al tot aan zijn borst en buikvacht. In zijn paniek bleef Bramble maar trekken en voelde hoe de pijn zich door zijn achterpoot en staart trok, maar als hij hier bleef dan zou hij verdrinken als het water nog hoger steeg! 'Iemand? Help me het water stijgt zo snel en ik zit vast, help me alsjeblieft!' piepte hij nog luider waardoor zijn stembanden het bijna begaven. De eerste golf water kletste over zijn kop heen en in een poging om naar hogere grond te komen dook de leerling terug de heide struiken in, maar daardoor werd de zilveren draad korter doordat het bleef hangen tussen de takken. Zijn kreten van paniek en zijn pogingen om los te komen werden hulpelozer en steeds hysterischer. Het water bleef inmiddels over hen heen golven. Over zijn rug en schouders. soms over zijn kop waarna Bramblepaw dan begon te hoesten als hij water binnen kreeg. Oh Starclan wie kon hem te hulp schieten wie was er in de buurt?

Open