[event] I rebel: therefore I exist

<sub>Ze had gedacht dat het minder lastig zou worden, maar nu stond ze daar. Haar teentjes nog net voor de grens en een hart die sloeg tegen haar borstkas. Ze deed dit voor de vergiffenis van starclan, voor haarzelf en haar vrienden. Met ingehouden adem stapte ze over de grens en ergens had ze verwacht dat ze meteen omver gerend zou worden door thunderclan warriors. Haar blauwe ogen speurde het woud af op zoek naar iemand die naar verder kom helpen. Met een zucht ontspande ze haar spieren en keek ze over haar schouder naar waar ze vandaan kwam. Op zich leken de gebieden redelijk op elkaar, het thunderclan woud was alleen minder donker en kil. Onzeker trok ze met een oor en liep ze langzaam verder totdat ze iemand zag. ”Hallo!” Riep ze terwijl ze naar de kat toe draafde. ”Ik ben opzoek naar Stag...star?” Vroeg ze aan de eerste de beste kat die ze zag. Naar haar weten was Thornstar nog steeds vermist en was Stagtine de leader van deze clan.

-open voor thunderclan, ze staat nu nog op thunderclan territory!</sub>

De jachtsessie waar toch al niet zoveel meer van leek te komen kwam tot een einde toen ze een stem in de verte hoorde. Hoewel ze niet kon bepalen wat er werd gezegd, herkende ze dat het van de grens kwam. Zowel benieuwd als sceptisch sprintte ze erop af. Eenmaal aangekomen kwam ze met een sliding tot stilstand. Squirrelnose en Moonwing stonden tegenover Newtpaw, die ze nog niet zo lang geleden had gesproken. De vraag van haar zusje liet een glimlachje om haar lippen sieren. "Dat is ze zeker. Wat doe je hier, Newtpaw?" Mauwde ze vriendelijk, alsof ze een oude vriend begroette.

_{De eerste thunderclanner kwam al snel op haar af, mopperend dat ze de prooi aan het wegjagen was. Ietwat beledigd keek ze dan ook naar de kater. "Ik ben Newt-" Probeerde ze haarzelf voor te stellen, echter ging dat niet zoals ze wilde. Ze werd onderbroken door een poes die uit de boom geklommen kwam. Verbaasd keek de flame point naar de poes. Dat had ze toch goed gezien? "Kom je nou net-" Weer werd ze onderbroken. Deze keer echter door een gezicht die ze gelukkig wel kende. Althans, eentje die ze al eens eerder gezien had. "Spottedrain!" Miauwde ze opgewekt en misschien iets te enthousiast. Een bekend gezicht. Eindelijk. "Ik ben inderdaad één van de medicine cats van shadowclan, al heet ik nu Newtspark." Vertelde ze toch wel ietwat trots. Haar blauwe ogen gleden over de vier verschillende snuiten voor haar neus en nerveus draaide ze met haar oortjes. "Dus... Als iemand me naar Stagstar zou kunnen begeleiden, graag." Stagstar, Stagtine? Hij had vast en zeker zijn negen levens gekregen nu.}

Ondertussen kwam Smokepaw ook tevoorschijn. Een hele bijeenkomst. Newtpaw zou zich vast niet onveilig voelen, of juist wél. Haar opgewekte begroeting leek voor het eerste te spreken. Ze was vast blij om eindelijk een bekende te zien. Spotted's snorharen trilden geamuseerd bij het horen van haar nieuwe naam, een nog behoorlijk goede ook. Nog voor ze de ander haar verwarring kon verbeteren beval Moonwing de apprentice het nieuws te brengen, iets waar ze zich lichtelijk aan ergerde. Ze besloot maar niet uit te spreken dat iemand die amper een moon in de warriorden had geslapen niet in de positie stond om de leiding te nemen. Hij had namelijk gelijk. En Smokepaw was al weg. Als iemand haar irritatie al had gemerkt, dan was deze nu hersteld. "Gefeliciteerd, Newtspark!" Mauwde ze met een brede glimlach. "Ik leid je met plezier naar Thornstar, of Stagtine. Afhangend van waarom je hier komt zal je vast wel het een en ander worden uitgelegd." Haar toon werd formeler, maar bleef vol warmte. Het kon vast geen kwaad om te initiëren dat Thornstar terug was. Als ze al iets stoms wilde doen, dan stonden er nu drie warrior om haar heen. Ze wierp een korte blik op Moonwing en haar zusje, waarna ze de medicine cat weer aankeek. "Als jullie er klaar voor zijn, dan kunnen we wat mij betreft gaan."

_{Er gebeurde veel. Zo veel dat ze het even niet meer wist. Het ene moment was de apprentice er nog en het andere moment had Moonwing deze het kamp in gestuurd. Met een bijna duidelijk vraagteken boven haar kop keek ze even naar Spottedrain. "Oh, dankjewel" glimlachte de rossige poes toen ze haar feliciteerde. Newtspark fronste nogmaals. "Thornstar? Is hij terug?" De laatste keer had ze Stagtine gezien bij de gathering. Haar blik gleed weer even naar Moonwing en ze snoof zacht, bijna onhoorbaar. De zo te zien jonge warrior had haar best kunnen vertellen dat Stagtine geen leader was. "Leidt de weg zou ik zeggen"}

<sub>Met grote passen volgde de poes de thunderclanners. Het gebied kwam redelijk overeen met dat waar ze vandaan kwam, al was dit veel droger. Lichter. Newtspark trok met een oor en beet op de binnenkant van haar wang. Tja. Nu zat ze hier.

Bij binnenkomst in het kamp zag ze een bekende bengaal staan. Eentje waarvan ze had gedacht dat hij nu leader was geweest. In het eerste opzicht leek ze eerder op een gehavende warrior met de littekens en wonden op haar lichaam, maar Stagtine was gelukkig een bekende. ”Newt” miauwde de kater en de poes glimlachte vriendelijk naar hem. ”Hallo Stagtine,” begroette ze hem net een knikje. Haar blik wendde zich af om om haar heen te kijken, totdat ze zijn stem weer hoorde. ”Ah, ja. Zouden we dat privé kunnen bespreken?” Vroeg ze hem met nog steeds dezelfde vriendelijke glimlach op haar snuit. Ze wist niet zeker of ze het met de clan wilden bespreken.</sub>

Na terug te zijn gelopen naar het kamp leek Stagtine de medicine cat te ontvangen. Zelfs nu hij op geen enkele manier boven een normale warrior stond, dacht hij toch de leiding te kunnen nemen. Om eerlijk te zijn was hij de meest logische keuze, maar alsnog. Waarom kon zij Newtspark niet verwelkomen? Met tegenzin liet ze de kater zijn gang gaan. Newt's vraag wekte echter nog meer twijfels in haar op. Stagtine was geen leader. Hij had niet het recht om zulk belangrijk nieuws alleen te ontvangen. "Zou je dat ook met mij willen delen?" Vroeg ze zo neutraal mogelijk, al liet ze iets van wantrouwen doorschijnen, waarna ze van de poes naar de bengaal keek. Als ze nee zeiden dan kon ze niks doen, maar waar zat het kwaad in het in ieder geval proberen?

_{Newtspark haalde haar schouders op en knikte toen Spottedrain vroeg of ze het ook met haar wilde delen. De clan zou er vanzelf toch achterkomen, dus waarom niet? ”Thornstar is terug,” vertelde hij haar. ”Zoiets had ik al begrepen ja,” daarna vertelde de kater haar dat hij op dit moment druk was en ze ging er ergens maar gewoon vanuit dat hij nu deputy was of close was met Thornstar. Wist zij veel.  ”Starclan heeft mij verteld hierheen te gaan toen ik mijn volledige naam kreeg.” Legde ze de twee katten uit. ”Zij vertelde dat mijn hulp hier nodig was,” haar blik gleed nogmaals door het kamp. Ze hadden Rousebell hier toch nog? Waarom was haar hulp dan nodig?}

Gelukkig leek de kater akkoord te gaan. Haar wantrouwen smolt weer. Waarom dacht ze altijd zo negatief? Hij had de clan in een zware periode boven water gehouden en probeerde zelfs na te zijn afgezet nog anderen te helpen. Daar zou ze een voorbeeld aan mogen nemen. Bij Newtspark's verklaring kantelde ze haar kop. "Hebben ze ook nog verteld waarvoor?" vroeg ze, waarna ze Stagtine automatisch met een vragende blik aankeek. Ze was inmiddels al zo gewend aan zijn leiderschap.