[SC x RC] Now or never

Het had gewerkt, ze voelde het gewicht dat op haar had gedrukt verdwijnen. Maar dat zou het niet zijn, hij zou haar geen tijd geven om te herstellen. En inderdaad: bijna direct nadat Crystalstar zichzelf overeind had weten te duwen, stormde de grote gedaante van Acornstar alweer op haar af. Het was werkelijk een mooi gevecht, beide vechters waren zo ontzettend scherp en getraind dat het onvoorspelbaar was wie hier zou winnen. De kattin wist aan de kant te rollen en kwam hijgend weer helemaal omhoog. Ze sprong zonder op adem te komen weer op haar rivaal af, proberend zijn momentum van de aanval tegen hem te gebruiken, en deed haar best om op zijn rug te landen, met haar sterker poten om zijn nek.

Settleddust had zijn blik geen seconde afgewend van de zwarte poes. Hij had zijn nagels inmiddels nu ook uitgeslagen, nadat de schop in haar buik succesvol was. Hij verlaagde zijn houding nu iets en zijn groene ogen glommen zwak in de duisternis. Ze probeerde hem nog te beledigen, maar hij snoof enkel schamper. ‘Je moet eerst eens naar je leider kijken,’ siste hij terug. Dit was allemaal begonnen door Crystalstar, alle pijlen wezen uiteindelijk op haar. Jammer, maar wel waar. En het was aan haar geweest om het te stoppen, maar haar trost had in de weg gestaan. Dus dan moest ze het maar voelen. De Riverclanner werd echter voorspelbaar en zette opnieuw een sprong in, één die eenvoudig te ontwijken was. Toen ze dan ook weer landde, sloeg Settleddust een klauw naar de schouder van de poes, waarna hij in haar staart probeerde te bijten.

Tag: Pantherlight

Hij wist dat hij haar geen kans moest geven om de afstand weer te vergroten, dat zou hem meer nadeel brengen dan wanneer ze dicht bij elkaar waren. Op kracht zou hij het tenslotte wel kunnen winnen, maar als ze spelletjes gingen spelen, dan werd het anders. Natuurlijk had hij zijn ervaring wel, maar dat was toch anders. Hij had al tegen allerlei verschillende katten gevochten, maar Crystalshell was er nooit een van geweest. Hij gromde dan ook lichtjes toen ze net op tijd aan de kant kon rollen, als hij alleen maar sneller geweest was, dan had hij nu al de overhand kunnen hebben mogelijk. Ze kwam weer zijn richting uit en sprong op zijn rug. Ze voelde hoe ze daar landde en vrijwel meteen rolde hij richting zijn rug en probeerde hij haar onder zijn lichaam te drukken en hopelijk de adem uit haar longen te drukken. Dan waren een paar poten die zich om zijn nek sloegen er niks bij als hij het voor elkaar kon krijgen om haar onder hem te pletten.

Tag: Crystalstar

Zoals ze had verwachtte begon Acornstar zich om te rollen, hij wilde haar pletten. Omdat Crystalstar wist dat loslaten zou betekenen dat ze weer moest terugtrekken, liet ze het gebeuren. Tegelijkertijd klauwde de kattin zich zo diep mogelijk in het vel van de andere leader vast. Zijn gewicht kwam weer op haar, harder deze keer, verstikend zelfs. Crystalstar gromde pijnlijk, zo dicht bij Acornstar's oor dat het bijna sensueel had kunnen zijn. Maar de pijn in haar lichaam en haar lange klauwen in zijn nek haalde die illusie moeiteloos weg. Ze drukte haar nagels zo diep mogelijk, ze wilde dat hij als eerste opgaf en van haar weg ging. Maar als Acornstar niet zou toegeven, dan zou de zuurstof uit haar longen blijven en zou ze zich weer uit zijn greep moeten vechten.

Raak, opnieuw. Hij hard zwarte haren tussen zijn nagels. Setteddust grijsde, en toen ze met haar woorden niet de gewenste reactie van hem kreeg, werd ze weer kwaad. Hij vernauwde zijn ogen en hield haar iedere beweging in de gaten. Maar hij was te laat om de tweede aanval ook door te zetten, daar was ze te vlug voor. In reactie haalde zijn uit naar zijn schouder. Hij siste toen hij zijn huid schampte. Leuk geprobeerd, maar hij was nog lang er niet klaar voor. Hij had veel ergens doorstaan dan een enkele Riverclan warrior, ze zou spijt krijgen om hem aan te vallen. Settleddust grauwde en zijn brein ging even uit. Het boeide niet wie het was of waar het voor stond, degene voor hem moest uit de weg geruimd worden. Hij kwam overeind op zijn achterpoten en sloeg twee snelle slagen naar haar kop, eerst links, vlak daarna een sterke van rechts. Hij gaf haar geen tijd om weg te komen. Direct nadat hij landde stevende hij weer naar voren en probeerde haar een harde, frontale kopstoot te geven, terwijl hij zijn poten stevig verankerd had in de aarde.

Hij voelde haar nagels in zijn nek prikken, maar stopte niet. De enige manier hoe ze los zou gaan laten was door haar onder hem te krijgen en mogelijk te pletten. Dan was het een kwestie van of ze bereid zou zijn om nog langer vast te houden of dat ze klaar was om los te laten. Hij hoorde een pijnlijke kreun uit haar komen en wist dat dit niet makkelijk kon zijn voor haar nu hij zijn volle gewicht erop had gegooid. Haar nagels prikten dieper in zijn nek, maar als ze dacht dat hij met zoiets als dat zou opgeven dan had ze het mis. Hij wist dat als hij nu zou proberen te ontkomen dat hij haar een mogelijkheid gaf om hem aan te vallen. Hij moest het gewoon lang genoeg vol zien te houden dat ze haar grip op hem zou verliezen, dan zou hij zijn kans hebben om zijn eigen klauwen in haar te zetten.

Tag: Crystalstar

Opeens dacht Crystalstar aan haar levens, en wist dat een offer misschien precies zou zijn wat ze nodig had om van hem te winnen. Met alle kracht die de kattin in zich had strekte ze haar poten verder uit. Haar adem stokte nu volledig, er kwam geen zuurstof meer binnen nu ze zich zover onder het gewicht uit moest strekken. Maar ze bereikte er wel haar doelwit mee, Acornstar's keel. Met een ademloze grauw sloeg Crystalstar haar scherpe klauwen zo diep mogelijk in die keel, en begon haar poten opzij te trekken, om te snijden, te openen. Maar haar visie werd al donkerder, ze zou het niet veel langer volhouden. En als ze eenmaal stierf zou ze heel even verslappen, en dan kon hij al gevlucht zijn.

Tag; Acornstar

Ze was in gevecht geraakt met een Shadowclanner van iets jonger dan haar, maar toen ze zag dat haar vriendin het lastig kreeg, gaf ze een laatste boze tik op het hoofd van de ander waarna ze naar Cottonpaw toeging. "Cotton!" sprak ze vlug. "Kom, we pakken hem samen," ging ze verder waarna ze met vuurspuwende ogen naar de Shadowclanner keek met wie Cottonpaw net gevochten had. "Je gaat toch niet opgeven??" sprak ze ietwat dwingend. Kom op, we moeten laten zien hoe geweldig Riverclan is! Samen maken we hem af!
- Daagt Cottonpaw uit om samen Ravenstrike weer aan te vallen!

Het lukte hem de ander in zijn buik te trappen en met een "oof" viel Twistedheart op zijn zij. Dat had hij niet verwacht. Voor zijn grootte was hij nog behoorlijk zwak, dacht Hermit neerbuigend. Verwilderd krabbelde hij overeind en probeerde hij de ander te bespringen, hopend op dat hij snel genoeg was. Hij begon al aardig vermoeid te raken. Misschien moest hij volgende keer niet iemand kiezen waar hij aan gewaagd was.

Tag: Twistedheart

<sub>Haar aanval trof eindelijk en ze krabde de ander verwoed. Ze boorde haar tanden in haar rug en hield vast. Ze had een hoog uithoudingsvermogen en kon dit wel even volhouden. Ontwijken, aanvallen, ontwijken, aanvallen. Met het doel voor ogen om de ander te laten terugtrekken of moe te maken, wat er als eerste kwam. Hopelijk zou zijn iet als eerste moe worden.. Verslagen worden door Beechresin zou te veel voor haar zijn. Ze moest hier nu zijn voor haar clan en niemand anders. Hoe erg ze haarzelf daar ook bij zou verliezen. Ze schopte met haar achterpoten naar de ander diens buik maar kon helaas niet voorkomen dat Beechresin haarzelf op Blueflower zou werpen als ze zou vallen. Dat moest ze dan maar met de koop toenemen toen Beechresin haar gewicht op haar neerviel en Blueflower haar tanden nog dieper in dat van haar tegenstander boorde, weigerend nom los te laten.

TAG BEECHRESIN</sub>

Ze had haarzelf los weten te krijgen van de ander, maar had daardoor wel een aantal krassen over haar heupen lopen waar langzaam bloed uit begon te vloeien. Het was niet snel genoeg om haar echt in de weg te zitten, maar het besmeurde haar vacht wel. Ze sprong vervolgens tegen de ander aan en werkte haar naar de grond. Natuurlijk kwamen er meteen buiten richting haar buik, maar ze deed haar best om in positie te blijven. En haar nagels in de poes onder haar te drukken en haar tegen de grond te houden. Om vervolgens met haar achterpoten te proberen meer schade aan te richten.

Tag: Blueflower

Settleddust bleef pushen, hij zou haar geen ademruimte meer geven. De eerste slag was ook meer een afleiding, dus de tweede was raak. Toen hij weer door stoof, sprong ze weer opzij. Hij hield haar nauwkeurig in de gaten, toen opeens haar achterpoten naar achteren sloegen. Hij duwde zijn hakken in het zand en trok zijn kop naar achteren. Toen haar poten langs zijn bek schampte, probeerde hij haar nog te bijten. Maar ze landde alweer en draaide zich om, sprong weer op hem af. Dit gaf hem tijd om in te calculeren waar ze heen zou springen, al was het maar een seconde. En toen ze sprong, zette hij ook af, en probeerde haar met een harde sprong te onderscheppen in de lucht, waar hij mikte op haar schouder.

<sub>Beechresin bewees maar weer dat ze een sterke tegenstander was. Blueflower was nou niet bepaald een reizende ster als het om vechten ging, maar ze had een goeie mentor gehad en haar vaardigheden niet laten verstoffen. Al dit gaf haar in ieder geval het gevoel dat ze niet helemaal verloren was toen Beechresin haar dikke lichaam op haar neerkwam en diens achterpoten pijnlijk in haar vlees sneden. Koppig bleef Blueflower vasthouden maar nu wel geconfronteerd met het feit dat ze zelf niet meer gemakkelijk omhoog zou kunnen komen. Ze beet dieper in diens flank en grauwde een gesmoorde kreet van pijn. Ze zou niet neergaan. Ze zou niet opgeven. Ze zou niet verliezen.

TAG BEECHRESIN</sub>

she has that whiskey sipping
skinny dipping smile

<sub>Cottonpaw was twee keer hard geraakt, maar ze voelde het nog niet echt, zo hoog zat haar adrenaline. Ze keek nog eens achterom naar de Shadowclanner die ze achter had gelaten, totdat ze opeens haar eigen naam hoorde. Celestial! Ze was ergens blij om haar te zien. Maar toen ze meedeelde dat ze hem samen moesten pakken, dat ze toch niet ging opgeven. Even keek ze weer hijgend naar de zwarte kater. Hij had net wel iemand.. vermoord. Maar nee, verrekt! Ze zou niet opgeven, hij moest boeten! En bovendien, ze had hem al twee keer geraakt, ze zouden hem samen kunnen vermorzelen. Ze knikte dan ook strijdlustig. ‘Oké, ja, we gaan hem pakken,’ miauwde ze instemmend. Ze zette haar vacht weer groot op en bleef dichtbij haar vriendinnetje. ‘Jij links, ik rechts, er is niets wat hij kan doen.’ Ze ontblootte haar klauwen weer. Voor het echie. Nog één blik wierp ze op Celestial, waarna ze weer op de zwarte kater afstormde en zijn rechterachterpoot probeerde te grijpen.

Tag: Celestialpaw & Ravenstrike</sub>