In the dark of the night I was tossing and turning

De grote poten van de zwarte maine coon baande zich een weg voorbij zijn territorium. Zijn ogen scande de omgeving, hij had zijn eigen territorium verlaten richting the mountains. Hij was al een ruime dag op jacht en had onderweg zijn prooi begraven zodat hij het later kon ophalen. Het fijne van deze plekken wss dat hij ze kon openen wanneer hij wilde. En omdat hij er ook geurpunten had neergeplant, herkende hij de plekken. De zwarte vacht waaide op in de wind, toen hij op een rots sprong om de omgeving te bekijken. Het was een soort heide gebied, hierdoor kon hij goed zien waar hij naartoe zou gaan. Tussen de heide kon hij kleine stukjes zandvlakte zien en er staken ook dunne bomen uit tussen de heide door. Hij slikte even en snoof toen de wind koud zijn kop verwelkomde. Hij bleef even zitten en nam de omgeving in zich op, hij had het idee dat hier wel prooi in de buurt moest zijn. Dark zijn ogen versmalde zich en hij boog zijn kop naar voren. De bosjes bewogen in de verte, dus hij had gelijk.. Zijn rechterpoot verplaatste zich naar voren. Als een schaduw gleed hij weer van de rots af. Met een beetje geluk zou dit een konijn kunnen zijn. Dan was hij klaar voor de komende tijd en kon hij in zijn hol blijven. Zijn vacht was dik en zijn spieren nog altijd sterk. Maar een jong en mega vitaal lichaam had hij ook niet meer. Ohh wat miste hij die dagen van vroeger dat hij dagen kon rennen, springen en jagen.. zonder de volgende dag spierpijn te hebben in zijn rug, of het te voelen in de bovenkant van zijn benen. En de kwaaltjes waren heel normaal, je wilde hem nog steeds niet als tegenstander, maar zijn uithoudingsvermogen was er wel op achteruit gegaan. Hij sloop door de struiken heide heen, zijn ogen nog altijd gefocust op de prooi die hij zou vinden. Dit was de perfecte afstand voor de getrainde warrior, hij zakte heel langzaam omlaag en voelde de kracht in zijn achterpoten. De nagels lieten een spoor achter in de aarde.. En weg! Darkfire lanceerde zichzelf. Hij vloog richting zijn prooi. Het stomme was alleen dat er een geluid was, in het moment dat Dark was gesprongen. Daarom had het konijn opgekeken en kon nu snel weg springen. Het stoof er vandoor, Dark deed nog een poging met er achterna te rennen.. maar het had geen zin meer. Dit was meer een kunstje voor Windclan katten. Hij vond Windclan dan misschien schijterige konijnen, maar snel rennen konden ze wel. Dat terwijl Dark puur was gebouwd op kracht en force. Kwaad keek hij om zich heen, hij rook nu hij uit zijn jaagfocus de andere geur die waarscheinlijk... hem zijn dagenmaal had gekost. De geur was hem wel vreemd, hij kon niet plaatsen of hij het eerder geroken had. Zijn ogen spuuwde vuur. Hij had katten omgelegd voor minder. ''Kom tevoorschijn, heel snel!''