XX An old lion, stil has claws to kill.

XX
Het duister van de nacht was diep en donker, de geur van zwavel was doordongen door een oud vuur wat ooit had gewoed in dit natuurgebied. De grond was nog altijd grauw van de roet, als inkt bracht de wind beweging in te takken van de dode bomen die hier ooit hadden gestaan. De kou van deze doordringende nacht, tot er wat beweging zichtbaar was in het hulst van het mysterie. Als twee brandende kolen brachten twee dieporanje ogen wat licht in het duister. De sterren die schenen gaven wat zicht op het gedrocht dat er liep. Tussen zijn kaken een stuk prooi geklemd, het was een kauwtje. Zijn tanden doordrongen het vlees, bloed kwam vrij als hij iets harder beet. Grappig, ooit had hij een kitten op deze manier tussen zijn kaken gehad. Hij liep door en volgde het pad wat alleen hij kende, waarvan niemand wist hoe hij lopen moest. Hij sprong op een rots en keek om zich heen. Zijn gehele gelaat stak af als een silhouet tegen de nachthemel. Als we dieper op hem inzoomen zien we een gehavend en ouder gezicht van een kater, gehavend door zijn talloze gevechten. De meest opvallend waren die over zijn linker oog en die in zijn oren. Met zijn grote klauwen zocht hij grip op de rots die glibberig was van de regen eerder die nacht. Onheilspellend keek hij uit uiver de rest van het gebied. Darkfire was zijn naam nog altijd, het enige wat hij had gehouden van zijn clanleven. Meer hoefde hij ook niet van terug.. tenzij dat op zijn eigen voorwaarden was. In de verte zag hij de lichtjes van de Twoleg huizen, lantaarns die de nachtgeruis iets zichtbaarder maakte. Maar het was kilometers ver weg. ''Hmpf'' slaakte de duistere kater naar de huizen. Hij trok zijn hol in wat ooit een grot was geweest van een mountain lion, maar deze was hier lang geleden als weg gegaan. zijn massieve tred door het hol was vertrouwd aangezien hij de prooi in het gat neerlegde dat hij ervoor gegraven had. Hij slikte zijn lippen af en keek de grot rond. Hier en daar lagen wat beenderen van de oude Cave lion, maar ook botjes van zijn eigen prooi was te vinden. Aan de achterzijde van de holte was een kleine verhoging te vinden waar hij met riet een nest had weten te maken. Het werd al lange tijd gebruikt. Nu hij zijn eigen ruimte had hoefde hij zich geen zorgen te maken over het delen met een ander, of het zorgen maken.. om een ander. Hij liep terug naar de rand van de grot. De wind, had hem iets verteld. Een geur.. een geur die hij al heel lang niet meer geroken had. Clan.. de kater zijn ogen keken met een steenkoude blik naar de velden onder zijn poten. Het zou toch niet? Het was al jaren terug, het zou hem niks boeien en het liefst zou hij deze vreemde kat gelijk ombrengen. Eerst had hij zijn prooi veilig gesteld, nu zou hij deze geur opsporen tot hij het gevonden had. Hij dook weer naar beneden en verdween toen de struiken in, vastbesloten om dit wezen van zijn gebied te ontdoen. Hoe durfde dit schepsel zijn kleine territorium te doorkruisen...

1 cat. No family. Risk is all yours.
Place: Wastelands