I've been up for hours!

"Kom, kom maar!" mauwde Tansypaw enthousiast en liep de gloednieuwe apprentices voor naar de apprenticeden. Ze was amper een paar weken ouder dan de nieuwe apprentices, maar toch wilde ze zichzelf even voordoen alsof ze alles wist. Uiteraard wist ze niet alles, maar dan maakte haarniet uit. Ze was in eerste instantie heel enthousiast dat de kittens, waarmee ze de nursery nog had gedeeld, nu ook apprentice werden samen met haar! "Dit is de apprenticeden," zei ze trots tegen de kat die het dichtste bij haar stond, Winterpaw. "Je kan het nestmateriaal van de oude apprentices gebruiken om je eigen nest samen te stellen, zonder nest is het nogal koud." mauwde met een korte grinnik om het laatste wat ze zei. De nursery was warmer aangezien er altijd wel iemand tegen je lag, maar in deze den was het anders. "Het kan behoorlijk koud worden, dus hoe dikker je nest, hoe warmer!" zei ze wijs. Jaja, Tansypaw wilde haar beste pootje voorzetten. Wat voelde ze zich slim en wijs!

Eerst Winterpaw, daarna open voor apprentices

Als gloednieuwe Apprentice was hij een beetje staan treuzelen na de Ceremonie. Hij vond het spannend om zichzelf voor te dringen voor het beste nest. Hij keek liever de kat uit de boom, liet anderen voorgaan. Toch had hij - ietwat twijfelend - de wat oudere Apprentice Tansypaw gevolgd die hen allemaal enthousiast leek te willen rondleiden. Ze richtte uiteindelijk haar aandacht op hem - Oh StarClan help - en vertelde hoe ze het beste een nieuw nest konden maken. En dat het koud zou kunnen worden. Winterpaw was nooit zo gedeerd door de kou, maar hij volgde met alle liefde het advies op. Tansypaw was al even wat langer Apprentice, dus die wist het sowieso beter dan hem. Hij knikte begrijpend. 'O-oké,' miauwde hij en na een paar aarzelende seconden begon hij toch aan zijn eigen nest.

Ze was enthousiast geweest en had haar uitleg gedaan aan de jonge kat die naast haar had gestaan. "Je mag ook altijd naast mij komen liggen!" Ze was jong en zag er alleen maar voordeel van in. Dan had ze het warmer in de nacht, had ze een nieuw vriendje en had ze altijd iemand in de buurt die ze kon porren. Beter kon het niet zijn! Ze was een enthousiast poesje en dat kwam nog harder naar buiten als er iets nieuws gebeurde waar ze naar uit gekeken had. Tansypaw bleef vrolijk staan, niet echt rekening houdende met de ander.

Tansypaw had hem enthousiast uitgelegd wat hij moest doen. Winterpaw vond haar al heel lief, maar ook wel erg druk. Zelf was hij een rustige jongen. Als kitten had hij wel zijn wilde buitjes gehad, maar op één of andere manier is dat omgeslagen. Waarschijnlijk toen zijn broertje dood ging, en zijn mama vertrok. Hij werd uit zijn gedachtes geschud door de opmerking van de ander. 'Je mag ook altijd naast mij komen liggen!' Winter trok verbaasd met zijn oortjes en keek haar aan. Oh, uh.. Wat? Ietwat onzeker keek hij om zich heen, maar zag verder niemand aanstalten maken. Oh, dat was ook niet zo leuk voor haar. Ze bleef daar ook staan, wachtend op een antwoord waarschijnlijk. 'W-Waar is je nest?' Hij hoopte een beetje aan de zijkant, waar hij was begonnen met zijn nest. Hij wilde liever niet in het midden slapen, maar anders was ze zo alleen.