[open] Atlas carried the weight of the world

_{Een spoor van bloed volgde haar door de sneeuw, terug naar huis. De wond op haar schouder deed steeds meer pijn met elke stap die de poes zetten en haar normaal gesproken crème vacht kleurde een bordeaux rood. Ze moest haar best doen om ondertussen niet te grijnzen. Eindelijk had hij de clam verlaten. Ze was weer veilig.

Ze hadden haar vast al horen schreeuwen toen ze haar eigen schouder verwondden op deze manier. De poes strompelde door de kamp ingang, al was de geur van bloed het eerste wat de clan zou ruiken.

”F-Flutterpaw” begon ze zacht, stotterend. ”Hij is weg” haar blauwe ogen wendde zich langzaam af van de grond en tranen rolde weer over haar al natte wangen. ”Ik probeerde hem over te halen om hier te blijven, maar hij stond erop dat hij wilde vertrekken.” Met haar lichaam die rilde van de kou en de adrenaline stond ze daar. Verloren. Bloed druppelde op de grond onder haar poten en ze likte haar lippen voordat ze verder sprak. ”Hij heeft mee aangevallen.” Haar betraande ogen vonden hun blik naar de sterren alsof ze bevestiging van hun zocht. Zouden ze haar verhaal accepteren en geloven? Of zouden ze de clan tegen haar doen keren?

De flame point liet zich op haar billen vallen. Alle energie die ze vandaag gebruikt had had ervoor gezorgd dat ze nu helemaal op was. ”Het gebeurde allemaal zo snel...” Piepte ze zacht.

+ open voor heel shadowclan}

_{Haar ogen vergrootten zich iets toen de geur van bloed plots erg duidelijk in de lucht hing. Dimpaw kwam haar nieuwe den uit, en keek zoekend om zich heen of ze haar zusje kon vinden. Ze hoopte dat het niets met haar te maken had.. Maar enkele roepen door het kamp over Newtpaw maakten al snel duidelijk dat dit niet het geval was. Dim relaxte wat waarna ze de verschijning van de medicine cat apprentice volgde. Newtpaw bloedde, en vertelde dat Flutterpaw haar aangevallen had. Flutterpaw, daar had ze enkele dagen geleden nog mee gesproken. Toen had hij geen vijandige indruk bij haar achter gelaten, maar wie was zij om dat te baseren op één gesprek. Blijkbaar had ze geluk gehad. Dim hield zichzelf op de achtergrond, zij had niet zoveel met de medicine cat apprentice te maken en kon haar ook niet helpen. Toch bleef ze alles nauwlettend in de gaten houden.}

Acornstar

If you are strong, you'll find responsibility, Weighs down on you like you're carrying a heavy chain

Bloed was het eerste dat hij rook voor er ook daadwerkelijk iemand gewond het kamp binnen kwam. Zijn haren stonden iets overeind, maar het leek er gelukkig op dat het niet al te ernstig was qua wonden. De woorden die de medicine cat vervolgens sprak deden hem fronsen. Flutterpaw was weg en had haar aangevallen toen ze hem probeerde te stoppen? Hij zag niet helemaal in waarom Flutterpaw weg zou willen gaan. "Waarom wilde hij weg gaan?" Vroeg hij dan ook vrijwel meteen ter zake komende. "En iemand haal Pepperpaw," Er was geen manier hoe Newtpaw die schouder zelf ging verzorgen. Maar als Flutterpaw er echt voor had gekozen om de clan te verlaten, dan zou hij maar een keuze hebben om te doen.

El4a

[open] Atlas carried the weight of the world 6bb68197-2511-11eb-8d32-21e006e2e106

Het gebeurde allemaal heel erg snel. De geur van bloed leek het kamp wel binnen te wandelen, en wat er verscheen was een gewonde Medicine Cat Apprentice. Haar groene ogen werden groot toen ze de bloedende Newtpaw zag. 'F-Flutterpaw', die naam... Het was de naam van haar apprentice. Haar oren draaiden zich naar voor. Wat was er met hem gebeurd? Moest ze komen helpen? Waren ze aangevallen? 'Ik probeerde hem over te halen om hier te blijven, maar hij stond erop dat hij wilde vertrekken.' Vertrekken? Van ShadowClan? Maar dat kon hij toch niet doen.. Hij was maar een kleine, bange apprentice die altijd tegenstribbelde.. En toch amper iets leek te zeggen. Hoe kon dit nou gebeuren? Ze wilde het bijna niet geloven. Hij zou het niet overleven zonder de Clan... Zonder haar om hem te beschermen. Ze moest van hem de perfecte warrior maken, eentje die sterk was en dapper. Maar het was haar niet gelukt. 'Hij heeft me aangevallen'. Was hij opeens een durver geworden? Had Flutterpaw eindelijk de harde, dikke knoop doorgehakt? "Hoe kan dat nou?", murmelde ze zachtjes tegen zichzelf. Hij is mijn apprentice. Ik ken hem. Hij zou nooit een vlieg kwaad doen...Want dat kan hij niet. Ze moest wel liegen. Het moest. Maar veel durfde de kattin niet te zeggen...

De haren van Littlepaw rezen overeind toen hij een geur rook. Hij was nog niet lang apprentice, maar hij wist dat dit de geur van bloed was. Hij liep de Apprentice den uit om te kijken waar het vandaan kwam. Hij zag Newtpaw met een bloedende schouder. Littlepaw was even geschokt. Al helemaal toen hij iets opving van wat de apprentice zei. Hij dacht even na; hij wilde naar Newtpaw, vragen of het wel goed gaat. Nee dat is iets voor de Medicine cat en Warriors misschien. Ik zoek Newtpaw later wel op dacht de jonge kater. Heel even zat hij nog te denken, maar liep toch richting de oudsten om hun mosbed te verschonen. Toch kreeg hij een rilling van wat hij weet wat er gebeurt is.

_{Oproer in het kamp deed hem zichzelf uit het nest verplaatsen. De open plek die het kamp vormde oplopen. Hij was heel de ochtend druk geweest met Rudepaw, had zichzelf een moment van rust gegeven voordat Burntpaw aan de beurt was. Het deed hem dan ook niet al te vrolijk kijken toen nieuwsgierigheid hem zijn nest uit trok. De grote man zijn ogen kleurde verontrust toen hij een verwonde Newtpaw aantrof, over een aanval van Flutterpaw sprekende. De jonge kater zou haar hebben aangevallen met als doel de clan te willen ontvluchten. Bluejay kon zijn oren inet geloven. Zocht kort de menigte af naar een kater niet present, een kater wie meer van het verhaal gehoord had. Het was waar, Flutterpaw had weg willen gaan, bang voor zijn eigen leven. Bang kritiek te krijgen van de sterren boven hen, katten naast hem. Maar Newtpaw aanvallen in een staat van paranoia die hij niet aan Bluejay getoond had? Diezelfde Newtpaw die het dichtbij was geweest toen iemand hem om het leven had proberen te brengen. Diegene die net als Flutterpaw geen geur had kunnen herkennen. De kater fronsde, beet op zijn wang. Het was vreemd, onduidelijk. Maar wat wel duidelijk voor hem was. Was het gevoel van schuld en machteloosheid die over hem heen gleed. Hij had beloofd de je jonge kater te helpen. En nu? Nu was hij of gevlucht, of hij had iets niet kunnen voorkomen. De zilveren tom slikte, het was een gevoel van verlies, van verraad. Probeerde zijn schuld gevoel van zich af te schudde, hij had gedaan wat hij kon. En zou zijn ogen openhouden voor enig mogelijke reden, antwoord.}

Onderwerp: Re: [open] Atlas carried the weight of the world